အပါယ္ဘံုမ်ား

လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဟူေသာ ခ်မ္းသာသမၸတၱိသံုးမ်ိဳးကို ရရာရေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမူတုိ႔ကို ျပဳခြင့္မ်ားစြာမရ၊ အကုသိုလ္မ်ားသာ မ်ားျပားလွေသာ ဘံုဌာနမ်ားျဖစ္၍ အပါယ္ဘံုမ်ားဟု ေခၚသည္။

ထုိအပါယ္ဘံုသည္ ငရဲဘံု တိရစၦာန္ဘံု ျပိတၱာဘံု အသုရကာယ္ဘံုဟူ၍ ေလးဘံုရွိသည္။

ငရဲဘံုမ်ား
ငရဲဟူသည္မွာ ခ်မ္းသာသုခ မရွိ၊ ဒုကၡအတိသာ ခံစားရေသာ ဘံုျဖစ္သည္။ ထုိ ငရဲဘံုသည္ “သဥၥိဳး, ကာဠ-သံဃာတႏွင့္၊ ေရာရု၀ႏွစ္၊ တာပန္ႏွစ္၊ တြက္စစ္ အ၀ီစီ” ဟူေသာ လကၤာအရ -သဥၥိဳး ၊ ကာဠသုတ္၊ သံဃာတ၊ ေရာရု၀၊ မဟာေရာရု၀၊ တာပန၊ မဟာတာပန၊ အ၀ီစီငရဲ ဟူ၍ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ရွိသည္။ အကုသိုလ္ကံဘံုမ်ားျဖစ္၍ အခ်ိန္ရွိသမွ် အကုသုိလ္ကံမကုန္မခ်င္း ဆင္းရဲေ၀ဒနာမ်ိဳးစံုကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ခံစားေနၾကရေသာ ဘံုမ်ားျဖစ္၍ ငရဲက်ေရာက္သြားလွ်င္ ကုသုိလ္ျပဳခြင့္ အလြန္နည္းသြားျပီး အကုသိုလ္မ်ားသာ ေန႕စဥ္ျဖစ္ပြားေန၍ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႏွစ္ရွည္လ်ားစြာ ခံစားၾကရ၍ ငရဲဒုကၡမွ ကင္းေ၀းေစရန္ လူ႔ဘ၀တြင္ လူျဖစ္လာစဥ္ အကုသုိလ္မူကို ေရွာင္ၾကဥ္ရေပမည္။

တိရစၦာန္
မဂ္ ဖုိလ္မွ ကန္႕လန္႕ဖီလာျပဳလ်က္ သြားလာက်က္စားေနၾကေသာ ကုန္းေန၊ ေရေန၊ ေလေန၊ သတၱ၀ါအားလံုးကို တိရစၦာန္ု ေခၚသည္။ တိရစၦာန္ဘံု သီးျခားမရွိ၊ ဤလူ႔ေလာကတြင္ပင္ ေနထုိင္ၾကသည္။

ျပိတၱာ
ခ်မ္းသာသုခမွ ေ၀းကြာျပီး ဆင္းရဲစြာ ေနရေသာ သတၱ၀ါမ်ားကို ျပိတၱာဟု ေခၚသည္။ ဘံုသီးျခားမရွိ၊ ေတာေတာင္ျမစ္ေခ်ာင္း သုသာန္စေသာ အရပ္တုိ႔၌ ေနထုိင္ၾကသည္။ တေစၦ၊ မွင္စာ၊ သူရဲ၊ ဘီလူး စည္တုိ႔သည္ ျပိတၱာမ်ားပင္ ျဖစ္ၾက၍ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အစာ မစားရ၊ ေရမေသာက္ရ၊ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ ေနၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕မွာ လူမ်ားစြန္႕ပစ္ေသာ ထမင္းလံုး၊ ဟင္းဖတ္၊ သလိပ္၊ တံေတြး၊ မစင္ စသည္တုိ႔ကို စားၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕ ျပိတၱာမ်ား ဒုကၡေ၀ဒနာမ်ိဳးစံု ခံစားေနၾကရသည္။

အသုရကာယ္
ေပ်ာ္ပါးမူမရွိ၊ ရဲရင့္မူမရွိ၊ အျမဲတမ္း ေၾကာက္ရြံ႕လ်က္ေနၾကရသည္။ ဘံုသီးျခားမရွိ၊ သမုဒၵရာျမစ္ကမ္း စသည္၌ ေနတတ္ၾက၏။ အခ်ိန္အလြန္ၾကာ ဘုရားႏွစ္ဆူ သံုးဆူပြင့္ေသာ္လည္း တစ္ၾကိမ္မွ် မစားေသာက္ၾကရေသာ ျပိတၱာအသုရာတုိ႔လည္း ရွိသည္။ အကုသုိလ္ကံ၏ အက်ိုဳးေပးမူျဖစ္၍ ဆန္းၾကယ္လွသည္။ ဂဂၤါျမစ္ထဲ ေရေသာက္ရန္ ဆင္းေသာ္လည္း အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေရေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သူတပါးကို အစာေရစာငတ္ျပတ္ေအာင္ ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကရေသာ ျပိတၱာအသုရကာယ္မ်ား ျဖစ္သည္။