တစ္ေန႔တုန္းကမိဘတစ္ေယာက္ဟာသူ႔သမီးကိုစာေမးပြဲအမွတ္နည္းလို႔ဆိုၿပီး ျကိမ္ျဖင့္ရိုက္ၿပီးဆံုးမေနသည္။ ေက်ာင္းသူေလးဟာ ရွက္လည္း ရွက္သည္။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္သြားသည္။ အဲဒီလို ဆူလုိက္၊ရုိက္လို္က္လို႔ ပိုၿပီးည့ံသြားတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ခဏခဏ ေတြ႔ေနရသည္။
အဲ့ဒီ ေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္ၿပီး '' ညံျ့ခင္း'' ''ေတာ္ျခင္း '' အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိသည္။
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ လူငယ္ေတြ ေတာ္ၾကပါသည္။ဗဟုသုတလည္း ၾကြယ္၀ၾကပါသည္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြေတာ္ေနတာကို လူၾကီးေတြ သတိမျပဳမိၾက။ လူငယ္ေတြ
ေတာ္ေနၾကတာဟာ လူႀကီးေတြ ေတာ္ေစခ်င္သလုိ ေတာ္ေနၾကတာ မဟုတ္ၾက။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္နဲ႔ လူၾကီးေတြရဲ႕အၾကားမွာ ပဋိပကၡေတြ အၿမဲျဖစ္ေနၾကရသည္။
ခ်ားလ္ဒါ၀င္ရဲ႕ အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္သည္။
ခ်ားလ္ဒါ၀င္ကိုလူတိုင္းသိၾကသည္။လူကို ေမ်ာက္ကဆင္းသက္တယ္လို႔ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့တင္ျပေျပာဆိုသြားခဲ့တဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။သူ႔ရဲ႕ ငယ္ဘ၀မွာ ထင္ရွားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ရွိခဲ့ဘူးသည္။ သူဟာ ငယ္စဥ္တုန္းက ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနရတယ္။
ေက်ာင္းေနၿပီး (၂)ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ေက်ာင္းရုံးခန္းထဲမွာ သူတို႔ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဖခင္က ဆူသည္။ရုိက္သည္။သူ႔ကိုရိုက္ျပီးတဲ့အခါသူကဆရာနဲ႔အေဖကို ေမးတဲ့ ေျပာတဲ့ စကားမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး အတြက္ ေတြးစရာေလးေတြ ရွိေနသည္။
သူက ေမးသည္။
''ဆရာႀကီးနဲ႔ အေဖခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာေၾကာင့္ ရိုက္ေနရတာတုံး''
သူ႔အေဖက ျပန္ေျပာသည္။
''ဘာလို႔ အရုိက္ခံရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ညံ့လွခ်ည္လား ငါ့သားရာ''
ဆရာက ေျပာသည္။
''မင္း....ဒီေက်ာင္းမွာေနတာ (၂)ႏွစ္ရွိျပီ။ ဒီစာ (၂)မ်က္ႏွာရေအာင္ မင္းမက်က္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းကိုငါတို႔ ဆူေနရတာ။ ရိုက္ေနရတာ။ မင္းေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ အေကာင္ပဲ။ တံုးတဲ့ အေကာင္ပဲ''
''ကၽြန္ေတာ္မသိလို႔ ေမးပါရေစခင္ဗ်။ ညံ့တယ္၊ တုံးတယ္ဆိုတာ ဘာလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွင္းျပစမ္းပါ ''
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အေဖဟာ အလြန္ကို ေဒါသထြက္သြားသည္။ သူ႔သားကို ၾကည့္ျပီးေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္။ ေဒါနဲ႔ ေမာနဲ႔ ျပန္ေျဖလုိက္သည္။
''မင္းဒီစာ(၂)မ်က္ႏွာကို ဒီေလာက္အၾကာႀကီး သင္ေပးတာေတာင္ အလြတ္မရဘူး။ အဲဒါ ညံ့တာေပါ့ကြ ''
ခ်ားလ္ဒါ၀င္ဟာ သူ႔အေဖ မ်က္ႏွာကို ျပန္ျပီးၾကည့္လုိက္သည္။ ဆရာ့ကိုလည္း ရဲရဲႀကီးၾကည့္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့...သူ႔ပါးစပ္ကေနၿပီး စကားတစ္ခြန္း ဆိုလုိက္သည္။
'' လက္စသတ္ေတာ့...ညံ့တယ္ဆိုတာ အေဖတို႔၊ ဆရာတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာ လုပ္မေပးႏုိင္လို႔ ေျပာတာကိုး ''
သူ႔အေဖဟာ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ျပန္ေအာ္လုိက္သည္။
'' ဟုတ္တယ္ကြ၊ မင္း...ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ တံုးတဲ့အေကာင္ပဲ ''
ခ်ားလ္ဒါ၀င္ဟာ ခ်က္ျခင္းဆိုသလုိ အေဖနဲ႔ ဆရာကို ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ့သည္။
'' ဒါဆုိရင္ အေဖနဲ႔ဆရာလည္း ညံ့တာပဲဗ်။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္မေပးႏုိင္ၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ဖို႔လည္းမစဥ္းစားဘူး။ကၽြန္ေတာ့္ကိုနားလည္းမလည္ၾကဘူး။ည့ံတယ္ဆိုတာ...အေဖတုိ႔
ဆရာတို္႔အႀကိဳက္ကို မလုိက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစြပ္စြဲတဲ့စကားပဲ။ဒီလုိဆိုရင္အေဖတို႔ဆရာတို႔က ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ကိုမလုိက္တဲ့အတြက္္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အေဖနဲ႔ ဆရာဟာ လူညံ့ပဲ ''
ဒီလုိနဲ႔ခ်ားလ္ဒါ၀င္တစ္ေယာက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ့ရပါသည္။ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရပါသည္။
ခ်ားလ္ဒါ၀င္ ေတာ္သလား ညံ့သလားဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကရေအာင္။
ဒီကေန႔ လူတိုင္းနီးပါး ခ်ားလ္ဒါ၀င္ကို သိၾကသည္။
ခ်ားလ္ဒါ၀င္ကို ညံ့တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဖခင္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဆရာကုိ ဒီကေန႔ ဘယ္သူမွ မသိၾက။
တကယ္ေတာ့.... လူတစ္ေယာက္က အျခားသူတစ္ေယာက္ကို ညံ့တယ္လို႔ေျပာတုိင္း အေျပာခံရသူဟာ စိတ္ဓာတ္မက်သင့္ပါ။ ညံ့တယ္ဆိုတာ.... သူ႔အႀကိဳက္မလုိက္လို႔ စြပ္စြဲေျပာဆုိတဲ့ စကားလံုးမွ်သာ ျဖစ္သည္။
မိဘတစ္ေယာက္ဟာ... ကိုယ့္သားသမီးကို ညံ့တယ္လို႔ ခဏခဏ မေျပာသင့္ပါ။ ညံ့တယ္လုိ႔ အေျပာခံရတဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ တကယ္ညံ့တယ္ ထင္သြားျပီး လူဆိုးတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားႏုိင္သည္။ တကယ္ေတာ့...မိဘအႀကိဳက္ကို မလိုက္တဲ့အတြက္ ညံ့တယ္လုိ႔ ေျပာဆိုခံေနရတဲ့ သားသမီးေတြ ေလာကမွာ
အမ်ားႀကီးရွိပါသည္။ ဒီလုိပါပဲ ဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္တပည့္ကို ညံ့တယ္လုိ႔မျမင္သင့္ပါ။ မေျပာသင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္လည္း သူတို႔အရြယ္တုန္းက ဘယ္ေလာက္မ်ား ေတာ္ခဲ့ၾကလုိ႔လဲဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ... အမွတ္နည္းတုိင္း လူညံ့တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ အမွတ္မ်ားတိုိင္းလည္း တကယ္ေတာ္ေနတယ္လုိတထစ္ခ် သတ္မွတ္လုိ႔မရပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာမိဘနဲ႔သားသမီး၊ဆရာနဲ႔တပည့္အေပးအယူမတည့္ၾကလုိ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ ညံ့တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲေနတက္ၾကသည္။ အဲဒီလုိ စြပ္စြဲေနရံုနဲ႔ ႏွစ္ဖက္စလံုးေတာ္မလာႏုိင္ပါ။တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားဖို႔က ပိုၿပီး အဓိကက်ပါသည္။ နားလည္မႈလြဲၾကရင္းနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘ၀ပ်က္စီး ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀နစ္မြန္း။ ၾကည့္တက္ရင္ ျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။
ဘာပဲေျပာေျပာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ငယ္ငယ္တုန္းက ညံ့တာ သိပ္ျပီးအေရးမႀကီး။ သူ႔ကို ေတာ္လာေအာင္ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္တဲ့မိဘ ရွိသည္။ ဆရာ ရွိသည္။ သူကိုယ္တုိင္ကလည္း လူညံ့တစ္ေယာက္ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ မခံခ်င္စိတ္ ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ လူ႔ဘ၀မွာ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ငယ္ငယ္က ညံ့တယ္ဆိုတာျဖဴစင္တဲ့ ညံ့ဖ်င္းျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ၾကီးမွ ညံ့တယ္ဆိုတာေတာ့ ရွက္စရာေကာင္းသည္။
ေလာကအတြက္လည္း နစ္နာသည္။
(ဘယ္သူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈမ်ဳိး ရွိ္ၾကျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ညီညြတ္စြာနဲ႔ ေဖးမကူညီၾကရင္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဘ၀ခရီးကုိ အတူေလွ်ာက္လွန္းႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ)
No comments:
Post a Comment