ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္......

 

                       ေကာင္မေလးက ေျပာဘူးတယ္.. `` ဘ၀မွာ  သံုးခါေလာက္ပဲ  ခ်စ္သူအနားမွာ ရွိေနခ်င္တယ္တဲ့..  အတိတ္ရယ္ ပစၥဳပၸန္

ရယ္ အနာဂါတ္ရယ္ တဲ့ေလ..    သူ႔ခ်စ္သူက ဘယ္သူလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ္လဲ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္ ``ကုိကုိကေတာ့

ခ်စ္သူကုိ တစ္ရက္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ပဲ  သတိရတယ္လုိ႔.... အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ရယ္... ႏုိးေနတဲ့ အခ်ိန္ရယ္လုိ႔ေလ.....´´ ေကာင္မေလးကျပန္

ေမးတယ္..   ``  ကုိကုိ႔ ခ်စ္သူက ဘယ္သူလဲ...´´ တဲ့၊   ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖ လုိက္ပါတယ္.....  `` သိဘူး.....´´ လုိ႔....   အဲဒီတုန္းက

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာခဲ့ၾကတယ္... ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္....  ``ကုိကုိ က လူဆုိးရီး....´´ တဲ့။

                           ေမာင္ႏွမ မဟုတ္ေပမဲ့လဲ ညီမေလးလုိ ခ်စ္ခဲ့တာပါ... သူလဲ အစ္ကုိလုိ ခ်စ္ခဲ့တယ္.... ေခၚတာေတာင္ ကုိကုိ တဲ့......

အရမ္းကုိ နား၀င္ခ်ဳိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ညေလးလုိ႔ ေခၚတယ္.. တစ္ခါတစ္ေလ ေကာင္မေလး...ေပါ့၊ ေကာင္မေလးလုိ႔ ေခၚရတာ ပုိၿပီး

စီးစီးပုိင္ပုိင္ ရွိသလုိပါပဲ..... ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္တယ္....... ကၽြန္ေတာ္လဲ ညီမေလးကုိ ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္.....

                          ညီမေလးတုိ႔ မေျပာင္းခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေနတဲ့ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႔ကေန ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ရေနာင္းၿမိဳ႔ကုိအတူတူသြားလည္

ၾကတယ္.. ေရပူတြင္းတုိ႔... ေရႊသာေလ်ာင္းတုိ႔..  ေစ်းတုိ႔ကုိေလ... ေလွေလးစီးရင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ ဆံပင္ေတြ ေလထဲမွာ ေ၀့ေနတာကုိ

ၾကည့္ရင္း မၾကာခင္ ခဲြခြာရေတာ့မယ္လို႔....  ေတြးရင္း   ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္နည္းနည္း ခံစားခဲ့ရတယ္....    အင္း.... ညီမေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္

ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား လြမ္းေနရဦးမလဲ မသိေတာ့ပါဘူး.... အဲဒီေန႔က ေလွ်ာက္လည္ၾကရင္း ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး... ေနာက္ၿပီး ဘာမွ

မွတ္မွတ္သားသား မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိတာ မ်က္ႏွာကုိ ခဏခဏ ၾကည့္ေနတဲ့ ညီမေလး သိေနမွာပါ.....။

                          အခုေတာ့...... ညီမေလးတုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကၿပီေလ..... ကၽြန္ေတာ္ မၾကာမၾကာ သတိရတတ္တယ္.... တစ္မ်ဳိးႀကီး

ပါပဲ.... ၀မ္းနည္းေနတာလား... အတူရွိေနခဲ့စဥ္က ၾကင္ၾကင္နာနာ ဂရုစုိက္ရေကာင္းမွန္းမသိလုိ႔ ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ေနတာလား မသိေပမဲ့....

အခုေတာ့ အတူ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ကုိ ျပန္တမ္းတေနမိတယ္၊ကၽြန္ေတာ္ေလကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္လဲ ျပန္ၿပီး သံသယ ၀င္ေနမိတယ္  ညီမေလးကုိ

ခ်စ္ခဲ့တာ ျဖဴစင္ခဲ့ရဲ့လားလုိ႔..  မျဖဴစင္ခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္.... မျဖဴစင္ခဲ့ရင္လဲ ေစာေစာစီးစီး သိသင့္တာေပါ့... အခုေတာ့ေလ... ညီမေလးက

အနားမွာ မရွိေတာ့ဘူး....

                            ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္... ညီမေလးနဲ႔ အတူ ရွိေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိေလ.... ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႔က ဘုရင့္ေနာင္

ကုန္းေတာ္...... ျပည္ေတာ္ေအးေစတီ၊  ေအာင္ေတာ္မူေစတီ..... မလိ၀မ္းေရပူစမ္းနဲ႔ ပုလံုးတံုးတံုးကမ္းေျခေတြကုိလဲ အတူတူ လည္ပတ္

ဘူးတယ္..... မွတ္မွတ္ရရ ညီမေလးကုိ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုေတာင္ရုိက္မထားမိခဲ့ဘူး..... ေျပာင္းသြားေတာ့လဲ.... ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုေတာင္

ေတာင္းမထားမိခဲ့ဘူး.... အခု သတိရေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့.... ၾကည့္စရာ ဓါတ္ပံုေလး  မရွိပဲနဲ႔  စိတ္ကူးပံုရိပ္ေတြပဲ  က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္.... ညီမေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစလုိ႔.... ႀကိတ္ၿပီး ဆုေတာင္းမိေသးတယ္ေလ... ညီမေလးကုိ ကၽြန္ေတာ့္လုိ သတိမရေစခ်င္

လုိ႔ပါ... တတ္ႏုိင္သမွ်ေပါ့...။

                            `` သားေရ..... ရွင္းရွင္း ဆီက ဖုန္းလာတယ္..... ဖုန္းနံပါတ္လဲ ေပးသြားတယ္..... ျပန္ဆက္ပါတဲ့.....´´ ေျပာင္းသြား

ၿပီး ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ ညီမေလးဆီက ဖုန္းလာတယ္တဲ့...... ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္..... ကမန္းကတန္းေမေမ့လက္ထဲက ဖုန္း

နံပါတ္ေရးထားတဲ့ စာရြက္ေလးကုိ လွမ္းယူလုိက္မိတယ္..... `` သားျပန္ဆက္လုိက္ဦးမယ္ေမေမ..... ``ဘာေျပာလဲ ႏွင္းႏွင္းက ေနေကာင္း

တယ္ မဟုတ္လား..ဟင္´´ အေမာတေကာ ေျပာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ရင္း ေမေမက ၿပံဳးၿပီး`` ေကာင္းပါတယ္တဲ့ေတာ္... တကတည္း

ကုိယ့္ဟာကုိယ္သာ ဆက္ၾကည့္ေတာ့..´´ ေျပာရင္းေမေမလွည့္ထြက္သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လဲ ဖုန္ခြက္ကုိ မရင္း ဖုန္းေခၚလုိက္မိတယ္....

လြမ္းရလြန္းလုိ႔ပါ........

                             `` ဟဲလုိ ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေျပာခ်င္လုိ႔ပါ.....´´

                             `` ရွင္းရွင္းပါရွင္..... ကုိကုိလား.....´´

                             `` ဟုတ္.......ဟုတ္ ညီမေလးေရ... ေနေကာင္းလား....´´

                             `` ေကာင္းတယ္ ကုိကုိ..... ကုိကုိေရာ..... ေနေကာင္းလား...´´

                             `` ေကာင္းပါတယ္ ညီမေလးေရ.. ဒါဘယ္သူ႔ဖုန္းလဲ....ဟင္ ´´

                             `` အိမ္ကဖုန္းကုိကုိ ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ႔ ဖုန္းေလွ်ာက္လုိက္တာ....... ဘာလုိ႔.....´´

                             `` ဟီး..... ေဘးမွာ ဘယ္သူရွိလဲ ညီမေလး...´´

                             `` ဘယ္သူမွ မရွိဘူး..... ေမေမလဲ ေစ်းသြားၿပီ.... အိမ္မွာ ညေလးတစ္ေယာက္ထဲ ကုိကုိ..... ဖုန္းဆက္ခ်င္ေနတာ

                                ဖုန္းနံပါတ္ ေပ်ာက္သြားလုိ႔ေလ.... ခုမွ တစ္ေယာက္ဆီက ရလုိ႔ ခ်က္ခ်င္းဆက္လုိက္တာ....´´

                             `` အင္း......... ညေလး....... အရမ္းးးးးးး လြမ္းေနတယ္ သိလား....´´

                             `` ဟုတ္ သိတယ္ကုိကုိ...... ညီမေလးလဲေလ..ကုိကုိ႔ကုိ သတိရတုိင္း ရင္ထဲမွာ ေအာင့္ေနတယ္.. ေၾကာက္ေတာင္

                                 ေၾကာက္လာတယ္ သိလား၊ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ေနၿပီလားလုိ႔.... ေလ။

                             `` ဟုတ္လား........ ညီမေလးကုိ သတိရတုိင္းေလ..... ကုိကုိ ငုိခ်င္ေနတယ္..... ဘာေၾကာင့္မွန္းလဲ မသိဘူး..´´

                             `` ကုိကုိရယ္..... ၀မ္းသာလုိက္တာ.. ညီမေလးေလ..... ညတုိင္း ငုိေနမိတယ္... ကုိကုိ႔ကုိ လြမ္းလုိ႔....´´ကၽြန္ေတာ္

ယံုၾကည္ေနပါတယ္..... ညီမေလး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လြမ္းလုိ႔ ငုိေနတယ္ဆုိတာကုိေပါ့..... ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေျပာရင္း အသံမထြက္ပဲ... ခဏနား

ေနလုိက္မိတယ္..... ညီမေလးကေတာ့ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေခၚေနေလရဲ့..... ဖုန္းထဲမွာေလ..... ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မထူးရဲေတာ့ဘူး.... ကၽြန္ေတာ့္

အသံမွာ ငုိသံ ပါေနရင္ ညီမေလး ပုိၿပီး ၀မ္းနည္း သြားမွာ စုိးလုိ႔ပါ.... ေနာက္ေတာ့ လုိင္းက်သြားတယ္ထင္တယ္.....။

                               ညီမေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ရတုိင္း ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကတယ္၊ ညတုိင္းေပါ့.... ေဖေဖကေတာ့ ဖုန္းဘီလ္တက္လုိ႔တဲ့

ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတာကုိ ေဖေဖ မသိပါဘူး.... ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္က ျပန္အလာမွာ ေမေမက ေခၚလုိက္တယ္... ေျပာစရာ

ရွိတယ္တဲ့.......ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ့နားမွာ ၀င္ထုိင္ေတာ့ ေမေမက ရွင္းရွင္းကုိ သူ႔အိမ္က ေနရာခ်ထားေပးေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔...

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေျခအေနကုိ ေမးလာတယ္...... ေမေမ့မ်က္ႏွာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့... ေမေမ့ မ်က္၀န္းေတြ ညိဳေနတယ္ေလ..

ကၽြန္ေတာ္ ညတုိင္း ဖုန္းဆက္ေနတာ ေမေမ သိေနခဲ့တာပဲ....  ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုကုိ လြတ္က်သြားတယ္လုိ႔..... ခံစားေနရတဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာ

ေမေမ့မ်က္၀န္းေတြက တစ္ခါ သတိေပးလုိက္သလုိပါပဲ... ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ အေျဖတစ္ခုျပန္ေပးလုိက္မိတယ္... ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလး

တစ္ေယာက္လုိ ခ်စ္တာပါလုိ႔.......မ်က္ႏွာကုိ အခ်ဳိသာဆံုးနဲ႔ အသံကုိ အတည္ၿငိမ္ဆံုးႀကိဳးစားၿပီး ခပ္တုိးတုိး ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးေပါ့.....

ရင္ထဲမွာ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိတဲ့ သေဘာေလ.......

                            ၿပီးေတာ့ ေမေမ့နားက  ထထြက္လာခဲ့တယ္..... အဲဒီေနာက္ပုိင္း ညီမေလးဆီက ဖုန္းေခၚတုိင္း အျပင္သြားေနတယ္

လုိ႔ မွာထားတယ္..... ဖုန္းသံျမည္လာရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္ မကိုင္ေတာ့ဘူး..... ညီမေလးအတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ပါ.....

အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီးရင္လဲ သူတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္းကုိ ခ်စ္သြားမွာပါလုိ႔ေလ...... သံေယာဇဥ္ဆုိတာက အၿမဲတမ္း ေတြ႔ျမင္ခံစားေန

ရတဲ့ အေပၚမွာ ျဖစ္တည္လာတာ မဟုတ္လားဗ်ာ.......

                             ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႔ကုိ စြန္႔ခြါခဲ့တယ္.. ေတြ႔ရာ ျမင္ရာေတြၾကားမွာ ပံုရိပ္ေတြကုိ မၾကည့္ 

ခ်င္ေတာ့လုိ႔..... ညီမေလးကုိ မလြမ္းခ်င္ေတာ့လုိ႔ပါ....။ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ေလးကုိ ညီမေလး ပုိင္ဆုိင္ေစခ်င္လုိ႔ေလ.....။                  

                              ႏွစ္နဲ႔ ခ်ီၿပီးၾကာသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္  ေကာ့ေသာင္းကုိ တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္...... ညီမေလးရဲ့ ပံုရိပ္ေတြနဲ႔

အေငြ႔အသက္ေတြမ်ား ရွိေနဦးမလားလုိ႔ အတူသြား ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာေလးေတြကုိ တစ္ေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားမိခဲ့တယ္...

                             ညီမေလးလဲ မရွိေတာ့ဘူး... ညီမေလး ရွိစဥ္က ပံုရိပ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီေလ.. အေငြ႔အသက္ေတြက

အစ မက်န္ရစ္ေတာ့သလုိ ၀မ္းနည္းခံစားမိခဲ့တယ္..... ဒါေပမဲ့ ညီမေလးရယ္..... မျမင္မေတြ႔ရ၊ အသံေလးေတြ မၾကားရေတာ့ေပမဲ့..ကုိကုိ႕႔

ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ ရွိေနဦးမယ္ဆုိတာ... ကုိကုိ တစ္ေယာက္ထဲ သိေနခဲ့ပါတယ္ ညီမေလးရယ္....။

                              ကၽြန္ေတာ္ ဘုရင့္ေနာင္ကုန္းေတာ္ ေအာက္ကုိ လွမ္းၾကည့္မိတယ္..... ေအာက္မွာ နဂါးရံုေစတီေလးရွိတယ္.... ဒီ

ေစတီေလးမွာလဲ အလွဴလုပ္တုန္းက ညီမေလးလွပေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြကုိ ျမင္ေယာင္လာမိတယ္.....  ေစတီေလးကုိ ေက်ာ္ၿပီး ၾကည့္

လုိက္မိေတာ့လဲ...... အေနာက္မွာ ပါခ်န္ျမစ္၀ႀကီး ပင္လယ္ျပင္ႀကီးလုိပဲေလ..... ဒီေရျပင္ႀကီးေပၚမွာ ေလွစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့..

ညီမေလးရဲ့ ဆံႏြယ္ေလးေတြကုိလဲ အမွတ္ရလာမိတယ္..... ပင္လယ္ျပင္ႀကီးရယ္... ေစတီေလးရယ္ကေတာ့ ဘာမွ မသိရွိရွာပါဘူး.......

ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ...  လြမ္းဆြတ္ သတိရေနတယ္ဆုိတာကုိေလ......။

                               ဘုရင့္ေနာင္ကုန္းေတာ္ ေပၚက ပိေတာက္ပင္အုိႀကီးေတြကုိလဲ ၾကည့္ေနမိတယ္.... ညီမေလးရွိေနစဥ္က သႀကၤန္

ေရာက္တုိင္းမွာ ကုိင္းလံုးညြတ္က်မတတ္ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေနခဲ့ဘူးတာလဲ သတိရမိတယ္.... အခုေတာ့ သူတုိ႔လဲ ကာလတစ္ခုကုိ ျဖတ္

သန္းရင္း အပင္အုိႀကီးေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီေလ...... ကုန္းေတာ္ ၀န္းက်င္မွာေတာ့ ေရာင္စံု ပန္းေလးေတြ ပြင့္လန္းေနတုန္းပါပဲ.....

                               ကၽြန္ေတာ္ေလ...... ေရာင္စံုပန္းေလးေတြရယ္..... ေစတီေလးရယ္...... ပင္လယ္ျပင္ႀကီးရယ္ကုိ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔

အသိေတြလဲ ၀င္လာတယ္..... သတိေတြလဲ ၀င္လာမိတယ္..... ေနာက္ေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုကုိလဲ ခ်လုိက္မိတယ္.... ညီမေလး

အေပၚမွာ သန္႔စင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကုိ ပန္းေလးေတြ ပြင့္ေနသလုိ အၿမဲ ပြင့္လန္းေနေအာင္ႀကိဳးစားမယ္....   အေရာင္ေတြပါတဲ့  ခ်စ္မိခဲ့ျခင္း

ေတြကုိေတာ့ အရြက္ေတြေၾကြ၊ အရုိးေတြက် သြားတဲ့ ပိေတာက္ပင္အုိႀကီးလုိ.... ေသဆံုးသြားေစေတာ့မယ္လုိ႔.......

                                အခု.... ညီမေလးက အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့ၿပီဆုိရင္... ကၽြန္ေတာ္ သတိရေနလုိ႔  လြမ္းေနလုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ

ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါေစ....... စိတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားရာ ေရာက္ေနတယ္လုိ႔..... ေစတီေလးက သတိေပးဆံုးမေနသလုိလုိပါပဲ...........

ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကေတာ့....... ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းၿပီး ၾကည္လင္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားပါလုိ႔....... ေျပာေနသလုိလုိ....   အခုမွ

တစ္ခါ ပန္းေလးေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ထပ္ၾကည့္မိတယ္..... လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္လန္းေနၾကလုိ႔လား မသိဘူး.. ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ

လွလုိက္တာ........လုိ႔။

                                 ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလးကုိ သတိတရနဲ႔.... သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကုိ သတိရမိေသးတယ္... `` ဘ၀မွာ 

သံုးခါေလာက္ပဲ  ခ်စ္သူအနားမွာ ရွိေနခ်င္တယ္တဲ့..  အတိတ္ရယ္ ပစၥဳပၸန္ရယ္ အနာဂါတ္ရယ္ တဲ့ေလ..´´ အခု သူ တကယ့္ခ်စ္သူနားကုိ

ေရာက္သြားခဲ့ၿပီလား မသိေပမဲ့..... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တိုက္ဆုိင္တဲ့ အခါတုိင္း  ျဖဴစင္စြာ တစ္ရက္ကုိ တစ္ႀကိမ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သတိရႏုိင္ေစဖုိ႔

ႀကိဳးစားသြားေတာ့မယ္လုိ႔..... ေတြးရင္း ...... ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးျဖစ္လုိက္တယ္ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ......။ ပန္းေလးေတြ အၿမဲလွပါေစ.......။