ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကၽြန္းကေလးတစ္ကၽြန္းရွိတယ္……။ အဲဒီကၽြန္းကေလးကို “ခံစားခ်က္ကၽြန္း´´ လို႔ေခၚတယ္…..။
ဒီ“ခံစားခ်က္ကၽြန္း´´ကေလးမွာ ခံစားခ်က္ရွိသူေတြသာေနၾကတယ္….။ အခ်စ္တို႔၊ အမုန္းတို႔၊ အလြမ္းတို႔၊ အေပ်ာ္တို႔…
ခံစားခ်က္ရွိသူေတြေပါ့….။ တစ္ေန႔ေတာ့ အဲဒီကၽြန္းကေလးကို ေရလႊမ္းၿပီးျမဳပ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းထြက္လာတယ္….။
ကၽြန္းေပၚမွာေနသူေတြအားလံုးလည္း ေျပာင္းေျပးၾကတာေပါ့….။ ဒါေပမဲ့ “အခ်စ္´´ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့
မေျပးဘူး…။ သူက သစၥာသမားေလ…။ ကၽြန္းကို ေရျမဳပ္မယ္ဆုိတဲ့သတင္းကို သူမယံုဘူး…။ တကယ္ေရျမဳပ္မွပဲ ေျပး
မယ္ဆိုၿပီး သူကေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္…။ ညတျဖည္းျဖည္းနက္လာတာနဲ႔ ေရကလည္းတကယ္တက္လာတယ္….။
ဒီေတာ့မွ “အခ်စ္´´ကေျပးမယ္ဆိုၿပီး ကမ္းစပ္ကိုေျပးလာတယ္….။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ေလွက လည္း လိႈင္းပုတ္တဲ့
ထဲပါသြားလို႔ မရွိေတာ့ဘူး….။ ဒါနဲ႔ သူစိတ္ညစ္ေနတာေပါ့….။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိုးပ်ံပူေဖာင္းႀကီးတစ္လံုးကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္….။ အဲဒီပူေဖာင္းႀကီးစီးလာတာက သူ႔သူငယ္ခ်င္း
“ခ်မ္းသာ´´။ “အခ်စ္´´လည္း “ခ်မ္းသာ´´ကို အကူအညီေတာင္းမယ္ဆိုၿပီး ေအာက္ကေနလွမ္းေအာ္ေနတာေပါ့….။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္းႀကီးလည္း ေအာက္ကို ဆင္းလာတယ္…။ “အခ်စ္´´လည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ အကူအညီ
ေတာင္းတာေပါ့…။
“ခ်မ္းသာရယ္… ငါ့ကိုကယ္ပါ…။ ငါ့ေလွလည္းမရွိေတာ့ဘူး…။ ငါေျပးလို႔လည္း မရေတာ့ဘူး…။ ငါ့ကိုကူညီပါ´´
လို႔ေျပာေတာ့ “ခ်မ္းသာ´´က
“စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟာ….။ ငါ့ရဲ႕ဒီမိုးပ်ံပူေဖာင္းထဲမွာ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြထည့္လာလို႔ နင့္ကိုကယ္
လိုက္ရင္ ငါ့ရဲ႕ ေရႊေတြ၊ေငြေတြကို ခ်ထားခဲ့ရမွာ…။ အဲဒါေၾကာင့္ နင့္ကိုငါမကယ္ႏိုင္ဘူး…။
စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟာ…´´ ဆိုၿပီး မိုးေပၚပ်ံတက္သြားတယ္…။
“အခ်စ္´´လည္း စိတ္ညစ္သြားတာေပါ့…။ အဲဒါနဲ႔ ဟိုေျပးဒီေျပးလုပ္ေနတယ္…။ အဲဒီမွာ ေလွကေလးတစ္စီးကို ထပ္
ေတြ႕တယ္…။ အဲဒီေလွေပၚကသူက သူနဲ႔ မတည့္အတူေနတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း “အလြမ္း´´ပဲ…။ ဒါနဲ႔သူလည္း “အလြမ္း´´
ကို အကူအညီေတာင္းတယ္…။
“အလြမ္းရယ္ ငါ့ကိုကူညီပါ….။ နင္မွမကယ္ရင္ ငါေသရေတာ့မယ္… ငါ့ကိုကယ္ပါဟာ…´´ ဆိုေတာ့ “အလြမ္း´´က
“အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းဆိုတာက အၿမဲတမ္းေက်ာခ်င္းကပ္သာေနတာ ဘယ္ေတာ့မွ အေစးကပ္တာမွမဟုတ္တာ….။
အဲဒါေၾကာင့္ နင့္ကိုငါကယ္လို႔ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ…။ Sorry ပါဟာ…´´ဆိုၿပီး ေလွေလးေလွာ္ၿပီး ထြက္သြားျပန္တယ္…။
“အခ်စ္´´လည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္တာေပါ့….။ ငါေသရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ၀မ္းနည္းေနတယ္…။ အဲဒီမွာပဲ “အေပ်ာ္´´
ကို သူေတြ႕လိုက္တယ္…။ အခ်စ္ကလည္း ေအာ္တယ္…။
“အေပ်ာ္ေရ… အေပ်ာ္… ငါ့ကိုကယ္ပါ…။
´´သူဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာ္ေအာ္ “အေပ်ာ္´´က မၾကားရွာဘူး..။ သူ႔ဟာသူ တစ္ေယာက္တည္း သီခ်င္းေတြဆိုၿပီး
ေပ်ာ္ၿပီးေလွကေလးကို ေလွာ္သြားတယ္….။
“ေလွကေလးကိုေလွာ္မည္…ေဘးမသန္းပဲ ေအးခ်မ္းေတာ့မည္….´´
“အခ်စ္´´လည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ကမ္းစပ္ကေလးမွာ ထိုင္ေနတယ္…။ ေသရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ငိုလည္းငိုတာေပါ့။
ေရကလည္း တက္သထက္တက္လာတယ္…။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေလွကေလးတစ္စီး သူ႔အေရွ႕မွာ လာရပ္တယ္…။
သူၾကည့္လိုက္ေတာ့ တရုတ္အဖုိးႀကီး တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္တယ္…။ အဖိုးႀကီးက
“အခ်စ္ဆိုတဲ့ သူငယ္မ၊ ေလွေပၚတက္ပါ…´´ ဆိုၿပီးေခၚတယ္..။ အခ်စ္လည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ေလွေပၚတက္သြား
တာေပါ့…။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ အဖိုးႀကီးကိုထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေနကုန္ေျပးလႊာေနရေတာ့
ပင္ပန္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္းေလး တစ္ကၽြန္းကိုေရာက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးက “သမီး ထထ။ ေရာက္ၿပီ..´´
“အခ်စ္´´လည္း ေလွေပၚကဆင္းလိုက္တယ္…။ ေလွကေလးဟာ ကမ္းစပ္ကေန ျပန္ထြက္သြားတယ္…။ အခ်စ္လည္း
ေလွကေလး ခပ္ေ၀းေ၀းကိုေရာက္မွ သူ႔ကိုကယ္ခဲ့တဲ့ အဖိုးႀကီးနာမည္ကို ေမးဖို႔သတိရတယ္…။ သူ႔ေက်းဇူးရွင္နာမည္
ေတာင္ မေမးလိုက္ရဘူးဆိုၿပီး စိတ္မ ေကာင္းစြာနဲ႔ ကမ္းေပၚကိုေလွ်ာက္လာတယ္…။ အဲဒီမွာပဲ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကို
ထပ္ေတြ႕တယ္…။ ဒီအဖိုးႀကီးကို ျမင္ဖူးပါတယ္ဆိုၿပီး သူၾကည့္ေနတယ္…။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မွ သူတို႔ခံစားခ်က္ကၽြန္း
မွာ အတူတူေနခဲ့တဲ့ “အသိ´´ဆိုတဲ့ လူႀကီးျဖစ္ေနတယ္…။ “အခ်စ္´´လည္း ဒီ“အသိ´´ဆိုတဲ့အဖိုးဟာ
အားလံုးကိုသိတယ္…။ သူမသိတာမရွိဘူး…။ အဲဒီေတာ့ ငါ့ကိုကယ္ခဲ့တဲ့အဖုိးႀကီးကိုလည္း သိမွာပဲဆိုၿပီး သြားေမးတယ္…။
“အဘ.. ခုနက ကၽြန္မကိုကယ္ခဲ့တဲ့ အဖုိးကိုသိလား´´ဆိုေတာ့
“သိတာေပါ့….။ သူ႔နာမည္က အခ်ိန္တဲ့…´´
“ဘယ္သူမွ မကယ္ခ်င္တဲ့ကၽြန္မကို သူကဘာလို႔ ကၽြန္မကို ကယ္တာလဲ…။´´ဆိုေတာ့
“အသိ´´ဆိုတဲ့ အဖုိးႀကီးက ျပန္ေျပာတယ္….။
“သမီး မွတ္ထား….။ ဒီဘဒၵကမၻာေလာကႀကီးမွာ အခ်စ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို နားလည္တဲ့သူဆိုလို႔ “အခ်ိန္´´တစ္ခုပဲ ရွိတယ္´´တဲ့။
ဒါ့ေၾကာင့္ အခ်စ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္လွ်င္အခ်ိန္ကို ေစာင့္လိုက္ပါ…..။
No comments:
Post a Comment