အျဖဴေရာင္ကန္႔လန္႔ကာ

(၁)
မေန႔ညက ညဥ့္နက္မွ အိပ္ယာဝင္ ခဲ့ေသာ္လည္း ဒီမနက္ အေစာႀကီး ျပန္ႏိုး၍ လာခဲ့သည္။ သူ႔အက်င့္က ဒီလိုပါပဲ။ လုပ္လက္စ အလုပ္တာဝန္ တစ္ခု မၿပီးျပတ္ ေသးလွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ အျခားအရာမ်ား အေပၚတြင္ စိတ္အာ႐ံု လႊဲမထားတတ္။ ထို လုပ္လက္စ အလုပ္ကိုပဲ အျမန္ဆံုး ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုသည့္စိတ္က သူ႔ကို အခ်ိန္ျပည့္ စိုးမိုး ေနတတ္သည္။ သူ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ ေရးေနျခင္း ျဖစ္၏။ မေန႔ညက လူေျခတိတ္သည့္ ဆယ္နာရီေလာက္ မွစၿပီး သူ စာေရးျခင္း အလုပ္ထဲ ဈ ာန္ဝင္စား ေနခဲ့သည္။

စာေရးနည္း ပရိယာယ္ကို အေတာ္အတန္ ကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဝတၳဳကို အစပ်ိဳးၿပီး ေရးသားရျခင္းမွာ သူ႔အတြက္ အခက္အခဲ တစ္ခုမဟုတ္။ စာဖတ္ ပရိသတ္ စိတ္ဝင္စားမည့္ ဝတၳဳအဖြင့္ ပံုစံမ်ိဳးကို သူ လိမ္မာပါးနပ္စြာ ေရးသား ႏုိင္သည္။ သူ၏ အာ႐ံုဝင္စားမႈက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည္။ တစ္ခါတရံ သူ႔ဝတၳဳထဲမွ ဇာတ္ေကာင္မ်ားက သူ႔ခိုင္းေစမႈ ေအာက္တြင္ ေနသားတက် ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး တစ္ခါတေလ သူသည္ သူ႔ဝတၳဳထဲမွ ဇာတ္ေကာင္ တစ္ဦးဦး၏ စိတ္ၫွိဳ႕ျခင္းကို ခံေနရသူလို ေတြေဝမိန္းေမာ၍ ထိုဇာတ္ေကာင္၏ အမိန္႔ေပး ေစၫႊန္ရာကို လိုက္နာေန မိတတ္သည္။

“အခုထိ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ဘူးလား၊ လက္မခံရဲေသးဘူးလား၊ ကလိန္ကက်စ္ လုပ္ရပ္ေတြကို ဘယ္သူမွ မသိဘူး ထင္ေနတုန္းပဲလား၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့”
သူ႔ဝတၳဳ တစ္ခုလံုး၏ “အသက္” ဟု ေျပာ၍ရသည့္၊ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုစကားက ဝတၳဳအသိမ္းကို ျပန္၍ ထိန္းခ်ဳပ္ သြားမည့္ စကားေျပာ စာေၾကာင္းကို သူ႔စိတ္ထဲမွ နာက်င္ခံစားမႈ စစ္စစ္ကို သံုး၍ ေရးခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔စိတ္ေတြ အရမ္းကို ေမာဟိုက္႐ႈပ္ေထြး သြားခဲ့သည္။ ဝတၳဳကို သူဆက္ေရး၍ မရေတာ့။ ဘယ္အခ်ိန္႐ွိေနၿပီလဲ … သူသိခ်င္ လာသည္။ နာရီကို လွမ္းမၾကည့္မိ။ နာရီမ်ားထဲတြင္ လက္တံမ်ား၊ ကိန္းဂဏန္း မ်ားမွတဆင့္ ၫႊန္ျပေသာ အခ်ိန္သည္ အစစ္မဟုတ္၊ လူတို႔၏ ပညတ္ခ်က္မ်ားစြာ ပါဝင္ေနေသာ … လိမ္ညာမႈမ်ား ေပ်ာ္ဝင္ ေနႏိုင္ေသာ အတုအေယာင္ေတြ ပါဝင္ ေနႏုိင္သည္ဟု သူက ထင္သည္။ သူကေတာ့ ညအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္၏ နက္႐ိႈင္းျခင္းႏွင့္ ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္ တုိ႔ကို ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္သာ ပကတိ အခ်ိန္ကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ရလိုသူ ျဖစ္သည္။ ဝရံတာသို႔ ထြက္လာခဲ့၏။ ညဥ့္အေတာ္ နက္ေနၿပီ ျဖစ္၏။ သန္းေခါင္ယံ တစ္ဝက္က်ိဳး အခ်ိန္ေလာက္ ႐ွိေတာ့မည္ဟုပင္ ထင္ရသည္။ စာေရး စားပြဲတြင္ ျပန္ဝင္ ထိုင္၍ ေဆးလိပ္ေသာက္မည္ ျပဳၿပီးမွ မေသာက္ျဖစ္။ ဝတၳဳ ေရးလက္စ စာအုပ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ မီးမ်ား ပိတ္လိုက္ သည္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ပိတ္လိုက္သည္။

(၂)
“အခုထိ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ဘူးလား၊ လက္မခံရဲေသးဘူးလား၊ ကလိန္ကက်စ္ လုပ္ရပ္ေတြကို ဘယ္သူမွ မသိဘူး ထင္ေနတုန္းပဲလား၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့”
မနက္ မိုးလင္း ေရးလက္စ ဝတၳဳကို ဆက္ေရးရန္ စာေရးစားပြဲ ဝင္ထိုင္သည္။ ေရးလက္စ စာမ်က္ႏွာကို လွန္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေရးထားခဲ့သည့္ စကားေျပာ စာေၾကာင္းကို ေတြ႕သည္။ အဲဒီစာေၾကာင္းကို ၾကည့္၍ ငိုင္ေန မိ၏။ အခုထိ ဘာဆက္ ေရးရမယ္မွန္း စဥ္းစား၍ မရ။ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္က သူ၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ လူမ်ားကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ေျပာေနေသာ စကား။ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ရဲဘူးလား .. လက္မခံရဲဘူးလား။ ေမးခြန္းေတြ … ထို႔အတူ ထိုေမးခြန္း မ်ားသည္ သူျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ဆႏၵ ျဖစ္ေနသည္။ အေျဖလည္း ျဖစ္ေနျပန္ ေသးသည္။ ဒီေတာ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ လူေတြက ဘယ္လို တံု႔ျပန္ၾကမည္နည္း။ ဘယ္လို တံု႔ျပန္မႈသည္ ဇာတ္လမ္းကို အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ေစမည္နည္း။ ခက္ေနၿပီ …။ ခါတုိင္း ဒီလို မျဖစ္တတ္ပါ။ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ အျပင္းထန္ဆံုး အားၿပိဳင္မႈကို သူေရးသားခ်ိန္တြင္ သူကိုယ္တိုင္ ထို အားၿပိဳင္မႈ လိႈင္းထဲ အလိုက္တသင့္ ေမ်ာပါ သြားစၿမဲ။ သူ႔လက္ေတြကို အျခားဝိဥာဥ္ တစ္ခုခုက ပူးကပ္၍ ေရးေနသလို စာမ်က္ႏွာေပၚ စာလံုးမ်ား အလိုအေလ်ာက္ စီးဆင္း သြားစၿမဲ။ ဒီတစ္ခါ အေတာ္ ခက္ေလသည္။

သူ ေတာင္စဥ္ေရမရ စာ႐ြက္ အလြတ္တစ္ခု ေပၚတြင္ ေဘာလ္ပင္ျဖင့္ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ျခစ္ ေနမိသည္။ ဘာမွပင္ မျခစ္ရေသး ေဘာလ္ပင္ မွင္ကုန္ သြား၏။ အနီးအနားမွာ ေဘာလ္ပင္ ႐ွာၾကည့္မိသည္။ ရယ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား … စာေရးဆရာတြင္ ယခု မွင္ကုန္ သြားေသာ ေဘာလ္ပင္ကလြဲလွ်င္ အပိုမ႐ွိ။ သူ႔စိတ္ထဲ ခပ္တိုးတိုး ႀကိတ္၍ ဝမ္းသာ သြားသလိုလို။ ဇာတ္လမ္းကို ဘယ္လိုေ႐ွ႕ဆက္ရမလဲဟု ေတြး၍ မရေသာ ဒုကၡမွ ခဏေလာက္ေတာ့ ေ႐ွာင္ထြက္ခြင့္ ရသြားသည္။ လမ္းထိပ္သြား၍ ေဘာလ္ပင္ သြားဝယ္ရမည္။ တစ္ဆက္တည္း သူ႔ကိုယ္သူ သတိေပး လိုက္မိသည္။ ေဆာ့ဖ္ပင္န္ တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ ဝယ္ရမည္။ ထိုသတိသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ကတိတစ္ခု ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔ကိုယ္သူ ေက်နပ္စြာ သိ႐ွိထားသည္။ သူ အခုအခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ အထိပဲ ေတြး၍ မရသည္ျဖစ္ေစ .. ဒီေန႔ ဒီဝတၳဳကို ၿပီးေအာင္ေတာ့ ေရးကို ေရးမည္။ သူ စာတစ္ပုဒ္ ေရး၍ ၿပီးသြားတိုင္း သူ၏ ျပကၡဒိန္တြင္ ထိုေန႔စြဲကို ေဆာ့ဖ္ပင္န္ ျဖင့္ ဝိုင္းထားေလ့႐ွိသည္။ သူ လမ္းထိပ္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။

(၃)
“သား … စာေတြပဲ ႀကိတ္ေရးေနလား .. မေတြ႕တာ ၾကာၿပီေနာ္”
စတိုးဆိုင္မွ အေဒၚႀကီးက သူႏွင့္ အေတာ္အတန္ ခင္သည္။ ေဒၚႀကီး၏ ေလာကြတ္ စကားကို သူ အၿပံဳးျဖင့္သာ တံု႔ျပန္မိသည္။

“ဘာ ယူမလဲ သား ..”
“ဟုတ္ကဲ့ .. ေဘာလ္ပင္ေလး လာဝယ္တာပါ .. ေရးႏိုးလ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းေလာက္ေပး”
“ေအး … သား”
အေဒၚႀကီးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေဘာလ္ပင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ယူ၍ ေပးသည္။ ေဘာလ္ပင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မွင္လိုက္၊ မလိုက္ စမ္းေသာ စာ႐ြက္ အလြတ္ေပၚတြင္ သူအနည္းငယ္ ေရးျခစ္ၾကည့္လိုက္၏။ အဆင္ေျပသည္။

“ေနာက္ေရာ .. ဘာယူဦးမလဲ”
“အာ .. ဟုတ္ကဲ့ … ေဆာ့ဖ္ပင္န္ တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ပါေပး”
“ဘာတံဆိပ္ယူမလဲ သား”
“ရပါတယ္ … ဘာတံဆိပ္ ျဖစ္ျဖစ္ပါ … ျခစ္လို႔ရရင္ ၿပီးတာပဲ”
အေဒၚႀကီး မ်က္ႏွာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားသည္ဟု ထင္ရသည္။ တစ္ခုခု ေျပာမလို လုပ္ၿပီးမွ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေဆာ့ဖ္ပင္န္တစ္ေခ်ာင္း ယူေပးသည္။ သူ ေဆာ့ဖ္ပင္န္ကို လွမ္းယူ၍ က်သင့္ေငြေမး၍ ႐ွင္းလိုက္ၿပီး သြားရန္ ဟန္ျပင္ လိုက္သည္။ အေဒၚႀကီးဆီက စကားသံတစ္ခု ထြက္လာ၏။

“သား .. အိမ္ျပန္မွာလား”
“ဟုတ္တယ္ခင္ဗ် … အိမ္ပဲျပန္မွာပါ ေဒၚႀကီး .. ေရးလက္စေလး မျပတ္ေသးလို႔”
အေဒၚႀကီး ေခါင္းၿငိမ့္သည္။ ၿပီးေနာက္ … အိမ္ျပန္မွာလား ဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင့္ မသက္ဆိုင္သည့္ စကား တစ္ခြန္းကို သူ႔အား ေျပာသလိုလို၊ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာသလိုလိုျဖင့္ ေျပာသည္။

“ေအးကြယ္ … ဒီေန႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ …. ေဆာ့ဖ္ပင္န္ေတြ လာဝယ္ၾကတာ ခဏခဏပဲ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိပါဘူး”
အေဒၚႀကီး ေျပာေသာ စကားသံသည္ အေျဖ႐ွာလိုသည့္ စကားလား၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို တိုင္တည္ခ်င္သည့္ စကားမ်ိဳးလား၊ သူကိုယ္တိုင္ သိေနေသာ အေျဖကို ေမးခြန္းအျဖစ္ေမးၿပီး သူ႔ထံမွ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ တစ္ခုခု ရယူလိုသလား … သူ မကြဲျပားပါ။ အေဒၚႀကီး၏ စကားသံကို ေနာက္မွာထားခဲ့ၿပီး သူ တစ္စံုတစ္ရာ မတံု႔ျပန္ဘဲ ဆိုင္ထဲမွ ျပန္ထြက္ လာခဲ့သည္။

(၄)
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတျခား ဘာမွ မလုပ္ဘဲ စာေရးစားပြဲမွာပဲ ထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔စိတ္ကို ေရးလက္စ ဝတၳဳထဲ ျပန္ထည့္ ထားလိုက္၏။ ေနာက္ဆံုး ေရးထားခဲ့ေသာ စကားေျပာကို ျပန္၍ ဖတ္ၾကည့္သည္။

“အခုထိ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ဘူးလား၊ လက္မခံရဲေသးဘူးလား၊ ကလိန္ကက်စ္ လုပ္ရပ္ေတြကို ဘယ္သူမွ မသိဘူး ထင္ေနတုန္းပဲလား၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့”
ထိုစာေတြကို ၾကည့္ေနရင္း သူ႔စိတ္ထဲ “လက္”ခနဲ ျဖစ္၍ သြားသည္။ ဇာတ္လမ္းကို ဘယ္လို ဆက္ေရးရမည္ဟု သူေတြး၍ ရသြားၿပီ။ အားရ ဝမ္းသာ ဝယ္လာေသာ ေဘာလ္ပင္ အဖံုးကို ခၽြတ္၍ ေရးခ်လိုက္သည္။ မွင္မလိုက္ပါ။ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္း ယူ၍ ထပ္ေရး လုိက္သည္။ အံ့ၾသစရာပါ။ ဆိုင္မွာ မွင္လိုက္၊ မလိုက္ စမ္းလာတုန္းက တစ္ခ်က္မွ အထစ္အေငါ့ မ႐ွိေသာ ေဘာလ္ပင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုး မွင္ထြက္မလာ။ စာ႐ြက္ႏွင့္ ေဘာလ္ပင္ အၾကားတြင္ တစ္ခုခု တားဆီးထားသလို ထင္ရသည္။

စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈကို ေဖာ္ျပသည့္ သေဘာႏွင့္ သူ “ေတာက္” တစ္ခ်က္ ေခါက္လိုက္ၿပီး ေ႐ွ႕နံရံကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ မပါဘဲ လွမ္းၾကည့္ လိုက္မိ၏။ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ျပကၡဒိန္၏ အလိုအရ ယေန႔သည္ ဧၿပီလ (၁)ရက္ေန႔ ျဖစ္ေန ေလသည္။