`` ထုိင္ဗ်ာ.... မာမား.... အင္တာနက္သံုးရင္း ေအးေအးေဆးေဆး လၻက္ရည္ေလးေသာက္ပါဦး..
ကၽြန္ေတာ္ စာသင္လုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ၊ အလုပ္လုပ္ေနမွ အဆင္ေျပတယ္မာမားေရ.... အရမ္းလြမ္းေနလုိ႔..´´
ၿမိတ္ကုိ ေရာက္တုန္း ကုိမုိးထံ.. ခဏ၀င္လည္မိသည္၊ အသက္ခ်င္းကြာေသာ္လည္း တည္ၿငိမ္ၿပီး
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ေသာ. ခင္မင္စရာေကာင္းသည့္ ကုိမုိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လုိ ျမင္မိသည္။
ကုိမုိးကလည္း အကုိႀကီး အရြယ္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ငယ္ေပါင္း တစ္ေယာက္လုိ ခင္မင္သည္.. ခ်စ္စႏုိးျဖင့္လည္း
မာမားဟုေခၚၾကသည္... ဒီနံမယ္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အမွန္တကယ္ကုိႏွစ္သက္မိပါသည္။
`` ဟုတ္..ရပါတယ္ ကုိမုိးရဲ့ ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ပါ၊ကၽြန္ေတာ္လဲ ေရာက္တုန္းေလးလြမ္းလုိက္
ဦးမယ္.. ႏွလံုးသားေလး ရီဖရက္ရွ္လုပ္တဲ့ သေဘာေပါ့...´´ ေျပာရင္းႏွင့္ ကုိမုိးတုိ႔ အိမ္ေရွ႔ကုိ ထြက္ၾကည့္မိသည္...
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မသိေသာ သူမ်ား ဥဒဟုိ သြားလာေနၾကသည္. ဒီ ၿမိတ္ၿမိဳ႔ ႀကီးမွာ လမ္းမႀကီးေတြလဲ ေျပာင္းလဲ ေနၿပီ
အေဆာက္အဦေတြ ေျပာင္းလဲေနၿပီ ဟုိး အရင္ကပံုသ႑ာန္မ်ားႏွင့္ ျခားနားစြာ ရုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းမ်ားသာမကလူေတြလဲ
ေျပာင္းလဲေနၾကသည္။ မေျပာင္းလဲ ေသးတာက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အရိပ္ေတြပါပဲ....။
ေမ့ေနခဲ့တာ မဟုတ္ေပမဲ့လဲ သူ႔ကုိကၽြန္ေတာ္ မတမ္းတျဖစ္ေတာ့ပါ.... သူခဲြခြါသြားၿပီး ေနာက္ပုိင္း
အၿမဲလြမ္းခဲ့သည္....... အဆက္မျပတ္တမ္းတခဲ့သည္..... ေရာက္ေလရာ အရပ္တြင္ ေတြ႔လိမ့္ႏုိးျဖင့္ ဟုိဟုိ သည္သည္
ၾကည့္မိသည္..... ဒါေပမဲ့လဲ အရိပ္ေတြကလဲြလုိ႔.. ေျခာက္ေသြ႔ အားငယ္ျခင္းေတြနဲ႔ တဲြလုိ႔.... ဘာတစ္ခုမွ မေတြ႔ မျမင္
ခဲ့ပါဘူး...... အခုခ်ိန္ထိတုိင္ပါပဲ..........။
အခု...... ကုိမုိး လြမ္းနာက်ေနသည္၊ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကုိ ပစ္ခြါသြားျခင္း မဟုတ္... တစ္ခဏတာ
ခဲြခြါခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္..... အလုပ္ျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႔သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္..... အေ၀းႀကီးလဲ မဟုတ္ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း
ျဖစ္ေသာ ထား၀ယ္ၿမိဳ႔သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔သြားသည္... ကုိမုိး မခံစားႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္.. အကုိႀကီးလုိ သူငယ္ခ်င္းလုိ...
ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရင္ဖြင့္သည္..... ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ခဲ့ပါသည္..... ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ထက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ.... လြမ္းခဲ့ရဘူးသည္ေလ...... ကုိမုိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အားေပးခဲ့ပါသည္..
``ဘာမွမပူနဲ႔ ကုိမုိးေရ.. ခင္ဗ်ား ဖ်ားၿပီး အိပ္ယာထဲ လဲဦးမွာလုိ႔..´´ အဲဒီေန႔ကသူေျပာျပျခင္းထက္
မ်ားစြာပုိ၍ ကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရသည္ပဲေလ......။
မနက္ခင္းေ၀လီေ၀လင္းမွာ...... ကမ္းရုိးတန္းသြား ျမန္မာ့ၾကယ္ငါးပြင့္သေဘၤာႀကီးက ၿမိတ္ဆိပ္
ကမ္းကေန .. .ေခါင္းတုိင္က ထြက္တဲ့ ေဘာ္...... ေဘာ္...... ဆုိတဲ့ ရင္ကဲြသံႀကီးကုိ ျမည္တမ္းရင္းညစ္ေနာက္ေနာက္
ပင္လယ္ေရေတြၾကားမွာ တအိအိ ထြက္ခြါသြားတယ္.....
တျဖည္းျဖည္းေ၀း........ သြားတဲ့ သေဘၤာႀကီးကုိၾကည့္ရတာလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ .... အျမင္ေတြ
မွဳံ၀ါးလာေနခဲ့တယ္ေလ.... တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မငုိပါပဲနဲ႔..... မ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ဲခဲ့ဘူးတာကုိး.... သေဘၤာႀကီး
ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္ဆံုးၿပီးေတာ့လဲ ေနက်ဲက်ဲ ပူလာတဲ့အထိ..... ညစ္ေတာက္ေတာက္ ပင္လယ္ေရေတြ ျပာလဲ့လာ
တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကုိ ၾကည့္ေနမိတယ္.... ဒီပင္လယ္ျပင္ႀကီး ေပၚမွာ ခ်စ္သူ ေပ်ာက္ဆံုးသြားလုိ႔ေလ
ျပန္ေရာက္လာလိမ့္ႏုိး သေဘၤာႀကီး ျပန္လွည့္လာႏုိးနဲ႔ေပါ့.........
ခ်စ္သူထြက္ခြါသြားတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ရဲ့ ဘယ္ေနရာကုိမဆုိ ေရာက္ခဲ့တုိင္း အဆံုးအစမရွိတဲ့..
ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကုိ ေငးေမာၾကည့္ရွဳတတ္ခဲ့တယ္.. ေရာက္သမွ် ၿမိဳ႔ရြာေတြမွာလဲ ရွိေနလိမ့္ႏုိးႏုိး ေတြ႔လိမ့္ႏုိးႏုိးနဲ႔ ေမွ်ာ္
တတ္ခဲ့တယ္ေလ......... ဒါေပမဲ့လဲ.......
`` မာမားေရ.... ၿပီးၿပီဗ်.... သင္တန္း ေနာက္တစ္ခ်ိန္က ေန႔လည္ တစ္နာရီမွ စမွာ....´´အေတြး
ေကာင္းေနဆဲ ကုိမုိးရဲ့ ေခၚသံေၾကာင့္..... လွည့္ၾကည့္ရင္း....
`` ေအာ...... အားနာလုိ႔ ကုိမုိးရဲ့ စာသင္ေနေတာ့ေလ..... ´´ ေျပာရင္း အိမ္ထဲ ျပန္၀င္လုိက္တယ္.
ကုိမုိးက သူ႔မွတ္စုေလးကုိ ထုတ္ရင္း ဒါေလးၾကည့္ေပးပါဦးမာမားေရ..... လြမ္းလြန္းလုိ႔ ေရးထားတာ........
…ငွက္ကေလးရယ္
နင္ေရးတဲ့ေတးေတြ နင္ယူၿပီး
အေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ လွလွပပခတ္လုိ႔
ငါ့အေ၀းကုိ ထြက္သြားၿပီေနာ္…
နင္ေရးတဲ့ေတးေတြ နင္ယူၿပီး
အေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ လွလွပပခတ္လုိ႔
ငါ့အေ၀းကုိ ထြက္သြားၿပီေနာ္…
..............................
ဒါေပမယ့္…ငါေလ
ပင္ယံထိပ္ဖ်ားမွာ
အေဖာ္မပါ တစ္ေကာင္တည္းနား
နင္ေရးတဲ့ ေႏြႀကိဳ ခ်ဳိေတးကုိ
ရင္ဘတ္ႀကီး ကြဲရင္ကြဲပါေစ
လြမ္းလြမ္းေလး ဆုိေနဦးမွာ
ဟုိး………စၾကာ၀ဠာဆုံးတုိင္ေပါ့……
ဒါေပမယ့္…ငါေလ
ပင္ယံထိပ္ဖ်ားမွာ
အေဖာ္မပါ တစ္ေကာင္တည္းနား
နင္ေရးတဲ့ ေႏြႀကိဳ ခ်ဳိေတးကုိ
ရင္ဘတ္ႀကီး ကြဲရင္ကြဲပါေစ
လြမ္းလြမ္းေလး ဆုိေနဦးမွာ
ဟုိး………စၾကာ၀ဠာဆုံးတုိင္ေပါ့……
...........................
ကဗ်ာေလးရဲ့ အမည္ေလးက`` ဥၾသေလး´´ တဲ့....... သူ႔ခ်စ္သူ ထြက္ခြါသြားတာကုိ ခံစားရင္းေရး
ထားခဲ့တာ.... တဲ့.... သူ႔ရဲ့ ဥၾသေလးက သူ႔ဆီ ျပန္လာမွာကုိ..... အင္းေလ မခဲြဘူးေတာ့လဲ အသဲကဲြသလုိ ေနမွာေပါ့...
``ဒါက ေနာက္တစ္ပုဒ္မာမားေရ........´´ စဥ္းစားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူစာအုပ္ေလး ထုိးေပး
ရင္း ေျပာလာတယ္......
လြမ္းရင္း ရယ္တတ္သူတစ္ေယာက္
ပင္လယ္အုန္းပင္ေလးေအာက္မွာ
ေငးေနတတ္တယ္ဆုိတာ
သတိရရင္ (တစ္ခါတစ္ေလျဖစ္ျဖစ္ေပါ့)
ငါ ေက်နပ္မွာပါ.....
ပင္လယ္အုန္းပင္ေလးေအာက္မွာ
ေငးေနတတ္တယ္ဆုိတာ
သတိရရင္ (တစ္ခါတစ္ေလျဖစ္ျဖစ္ေပါ့)
ငါ ေက်နပ္မွာပါ.....
..........................
ခ်စ္သူ......ဆုံႏိုင္ခြင့္လမ္းမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပန္းေတြ ထပ္ပြင့္ဖုိ႔ကေတာ့
သကၠရာဇ္ ဘယ္ႏွစ္ရြက္ေလာက္ ဆြဲဆုတ္ရဦးမလဲဆုိတာ.....
ခ်စ္သူ......ဆုံႏိုင္ခြင့္လမ္းမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပန္းေတြ ထပ္ပြင့္ဖုိ႔ကေတာ့
သကၠရာဇ္ ဘယ္ႏွစ္ရြက္ေလာက္ ဆြဲဆုတ္ရဦးမလဲဆုိတာ.....
..........................
ဒီ... ကဗ်ာေလးရဲ့ အမည္ကေတာ့..... `` လြမ္းရျပန္ၿပီ....´´တဲ့ေလ၊ သူလြမ္းေနတဲ့ အေၾကာင္း
ေနာက္ၿပီး သူအားငယ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေလး...... ေရးထားတယ္..... သူ႔စိတ္ကူးေလးေတြထဲမွာ သူ႔ခ်စ္သူကုိ
ဘယ္ေလာက္အထိ လွပႏူးညံ့စြာ ခ်စ္ခဲ့တာလဲလုိ႔..... ေနာက္ၿပီး အခ်ိန္ေတြရယ္... အားအင္ေတြရယ္ကုိ သူျမွဳပ္ႏွံထား
ခဲ့တာ ကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ရင္း သေဘာက် ေက်နပ္ခဲ့တယ္ေလ......
ၿပီးေတာ့... ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ႏွင္းဆီ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကုိလဲ သူနမ္းရွဳိက္ေနခဲ့တယ္.... ဟူး ကနဲ
သက္ျပင္းေမာႀကီး ခ်လုိက္မိတယ္....... အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္သူမွန္သမွ် ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနရသလုိ.. တစ္ခါတစ္ရံမွာ..
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ေၾကကဲြ က်န္ရစ္တတ္တယ္.......ကုိမုိးေရ.......လုိ႔ စိတ္ထဲမွာပဲ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္..... ကၽြန္ေတာ္္ကလဲြ
ရင္ေပါ့..... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခုထိ က်န္ရစ္ေနေသးတယ္ေလ.....
ကုိမုိးရဲ့ ကဗ်ာေလးေတြထဲက ႏူးညံ့ ေလးနက္တဲ့ စာသားေလး တစ္ခ်ဳိ႕ ကုိ ရြတ္ဆုိစဥ္းစားရင္း
စိတ္ထဲမွာ အားငယ္လာမိတယ္........ ကုိမုိးမွာ နမ္းရွဳိက္စရာ ႏွင္းဆီပန္းေလး ရွိတယ္.....လုိ႔......။ မၾကာခင္မွာလဲ
နမ္းရွဳိက္ခြင့္ရမွာပါပဲ.....
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ေရာ္ရြက္ေလးေတြပဲ ရွိခဲ့တယ္...... ေဟာင္းႏြမ္းေၾကြက်ေန
ေပမဲ့...... ေဆြးေျမ့မသြားတဲ့ ေရာ္ရြက္ေၾကြေလးေတြေလ..... ေလယူရာလြင့္ပါရင္း...... တစ္ေနရာမွာေတာ့ နားခုိရမွာ
ပါပဲ...... လြမ္းရင္း....... အားငယ္ရင္း....... ကာလၾကာရွည္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရင္းေလ......။ ခ်စ္သူ မရွိေပမဲ့လဲ ကၽြန္ေတာ္
စုိက္ပ်ဴိးထားခဲ့ပါတယ္..... မလွမပနဲ႔ ယုယုယယ တမ္းတျခင္း သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ကုိေပါ့...... တိတ္တိတ္ကေလး
ရင္ထဲမွာေလ....။
No comments:
Post a Comment