နင္႔အသက္တစ္ခါလႊတ္..ငါ႕အသက္ဆယ္ခါလႊတ္

ပူေလာင္ အိုစပ္လြန္းတဲ႕ဒီေႏြ..ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕လည္းမထိုင္နိုင္..ေန႕ခင္းေန႕လည္ဆိုရင္..ၿခံေထာင္႕က ရြက္အုပ္စိပ္စိပ္

သရက္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ..ညပိုင္းေရာက္ေတာ႕..အိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္မွာ..ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးနဲ႕ ေရဒီယို

သတင္းနားေထာင္..နားေထာင္ျဖစ္ျပန္ေတာ႕..ကမၻာႀကီးအစားေမာလိုက္တာ..ေအးေလ..ဘာထူးလို႕တုန္း...

ကိုယ္႕တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ေလးမွာကေရာ..အသက္ရြယ္ေလးရရင္ ရသေလာက္..ေသာကဗ်ာပါဒေတြက..

ေၾကာပိုးအိပ္နဲ႕ တနင္႕တပိုး..။





အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းတရားေတြက..စက္ျပင္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ထဲက..အင္းပက္လို..ထုႏွက္ဖို႕ပဲျပင္

ေနတာကလား..တစ္ခါတေလေတာ႕..ငယ္စဥ္ဘ၀ေလးကိုလြမ္းမိပါရဲ႕..အပူပင္ကင္းမဲ႕စြာ..ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ေလး

လြယ္လို႕..လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား..ခုေတာ႕..ေသာကေၾကာပိုးအိပ္ႀကီးထမ္းပိုးရင္း..

အတြန္းအတိုက္ကလည္းခံရတတ္ေသး..။





ကၽြန္ေတာ္ သံုးတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္က..မိဘမ်ားက လွည္းနဲ႕ႏြားနဲ႕..ေတာင္ေပၚယာခင္းေလးတစ္ကြက္

နဲ႕ပါ..အေမက..ေစ်းေရာင္းတာ၀ါသနာႀကီးသူ..စြာကလည္းခပ္စြာစြာအေဖက..သူ႕ယာကြက္နဲ႕ သူ႕ႏြားတစ္ရွဥ္းကို

အခ်စ္ႀကီးသူ..သူပဲခင္း ႏွမ္းခင္းထဲမွာ မရေမာ႔ေမာ႔ ရေမာ႔ေမာ႕..။





ကၽြန္ေတာ္က အေဖ႕လူပါ..ေက်ာင္းပိတ္တာနဲ႕..ေတာင္ေပၚယာခင္းထဲလိုက္ဖို႕သာျပင္ေနတာ မနက္ေစာေစာ..

အေဖကႏြားႏွစ္ေကာင္နဲ႕ေရွ႕ကသြား..ကၽြန္ေတာ္က..၀ါးတံပိုးေကာက္ေလးမွာ..သားအဖႏွစ္ေယာက္နဲ႕

ေခြးတစ္ေကာင္စာ..ထမင္းပုလံုးကို..ပုဆိုးနဲ႕ထုပ္ပိုး..ခ်ိတ္လို႕မနိဳင္တနိုင္ထမ္း..ေခြးေလး..တိုးပြားက..ခပ္တည္တည္နဲ႕

အမဲလိုက္ေကာင္းသလိုလိုဘာလိုလို..ဟိုအနံ႕ခံ..ဒီအနံ႕ခံ..ဟိုၿခံဳတိုး ဒီၿခံဳတိုး ဘာမွလဲဟုတ္တာမဟုတ္..။





ကၽြန္ေတာ္တို႕ ယာခင္းက ျမိဳ႕ေလးကေန..တစ္မိုင္ခြဲေလာက္ေ၀းပါတယ္..ေတာထဲေတာင္ထဲမွာပါယာခင္းအစြန္မွာ..

ေတာင္ကုန္းျမင္႔ေလးရွိပါတယ္..နားခုိစရာတဲေလးက..အဲဒီေပၚမွာပါ..ယာထဲေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ႕..အေဖက ေရေႏြး

အိုးတစ္လံုး အရင္တည္တာပါပဲ..ကၽြန္ေတာ္က..ႏြားႏွစ္ေကာင္ကို ႏြားေမာင္းထိုးလွန္ဖို႕ စားက်က္ေကာင္းေကာင္းရွာ

ေပါ႕..ေနာက္ေတာ႕..အေဖက ေျမပဲခင္းထဲၾကားတံုးဆြဲပါေလေရာ..။





ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေခြးေလး တိုးပြားကေတာ႕ မုဆိုးႀကီး အလန္ကြာတာမိန္းစတိုင္နဲ႕ယာစည္းရိုးတေလ်ာက္မွာ ဟိုေခ်ာင္း

ဒီေခ်ာင္း..ဘာေကာင္မွလဲရတာမဟုတ္..တကယ္တန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ယာေတာအနီးနားမွာ..ေတာေပ်ာ္အေကာင္

ပေလာင္ ေခ်..ယုန္..ပတပ္..ခ်ိဳးငွက္ေလးေတြက ေပါမွေပါ..။





ေနာက္ဆံုးေတာ႕.. စမ္းေခ်ာင္းေရၾကည္ၾကည္ေလးထဲဆင္း..တမံေလးတုပ္..ငါးသလဲထိုးေလးေတြဖမ္း..၀ါးဆစ္ဘူးေလး

ထဲထည္႕ၾကေတာ႕တာပါပဲ..ငါးေလးေတြ ေတာ္ေတာ္လည္း ရေရာ..စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲျပန္လႊတ္..

“ နင္႕အသက္တစ္ခါလႊတ္..ငါ႕အသက္ဆယ္ခါလႊတ္..” အဲလိုေလးလဲေျပာမိပါေသး..။





ေျပာစရာ က်န္ပါေသးတယ္..ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ယာသမားေတြနာရီသိဖို႕ခပ္လွန္းလွန္း ေတာရေက်ာင္းေလးက..

တစ္နာရီတစ္ခါ အုံးေမာင္း ေခါက္ေပးပါတယ္..ဆယ္တစ္နာရီလည္းထိုးေရာ..ကၽြန္ေတာ္တို႕သားအဖ မနက္စာစားၾက

ပါေတာ႕တယ္..အေဖက..ေျမအိုးေလးနဲ႕ ေတာဟင္းသီးဟင္းရြက္ေလးခပ္လို႕ဟင္းခ်ိဳေလးတစ္အိုးတည္ပါတယ္..

အိမ္ကပါလာတဲ႕..ငပိေထာင္းေလးနဲ႕..ျမိန္မွၿမိန္..ပိုလွ်ံတာေလးေတြကိုေတာ႕ ေခြးေလး တိုးပြားက

လက္စသတ္လိုက္တာပါပဲ..။





စားေသာက္လဲၿပီးေရာ..သားအဖႏွစ္ေယာက္ တဲေလးေပၚမွာ ထမင္းလံုးစီၾကပါေတာ႕တယ္ .. ၀ါးပိုး၀ါးျခမ္းေခါင္းအုန္း

ကိုယ္စီနဲ႕ေပါ႕..အေဖက သူ႕လြယ္အိပ္ထဲက ဦးဖိုးက်ားေရးတဲ႕ ျမန္မာရာဇ၀င္စာအုပ္ေဟာင္းေလးထုတ္..

ကၽြန္ေတာ္ၾကားေအာင္..ဖတ္ျပပါတယ္..တခါတေလေတာ႕ ပံုတိုပတ္စေလးေျပာေပါ႕ မၾကာခင္မွာပဲ..သားအဖ

ႏွစ္ေယာက္ ေလတျဖဴးျဖဴေလးမွာ အိပ္ေမာက်..။





တစ္ေရးနိဳးေတာ႕..လက္က်န္ ေန႕ပိုင္းအလုပ္ေလးေတြဆက္လုပ္..အမ်ားအားျဖင္႕..ယာခင္းထဲမွာ..သစ္ဖူးခ်တာတို႕..

စည္းရိုးျပင္တာတို႕ေပါင္းေကာက္တာတို႕ပါပဲ..။ အဲလိုနဲ႕..ညေနေစာင္းေတာ႕..ေနလံုးႀကီးလည္းအားေျပာ႕လာ..

အေနာက္ဖက္က ရိုးမေပၚေမးတင္လုလု..သားအဖႏွစ္ေယာက္သားျပန္ဖို႕ျပင္ရပါေတာ႕တယ္..

အေဖက..ၾကားေပါင္းတံုးနဲ႕ ေျမအိုးေလးကို ၿခံဳေကာင္းေကာင္းထဲ ဖြက္လိုက္ပါတယ္..

ကၽြန္ေတာ္က..ႏြားႏွစ္ေကာင္သိမ္းေပါ႕..ေခြးေလးတိုးပြားကလည္း ျပန္ေတာ႕မွာသိတယ္..





ေတာရေက်ာင္းေလးက..ငါးနာရီလည္း တုန္တုန္ ထိုးေရာ..သားအဖႏွစ္ေယာက္ျပန္ၾကပါေတာ႕တယ္..

ငွက္ကေလးေတြလည္း အိပ္တန္းတက္ခ်င္ေရာေပါ႕..အေနာက္မွာေတာ႕..ေနလံုးႀကီးက..နီေဆြးေဆြး..

အေနာက္ရိုးမကိုေမးတင္ေနပါေရာ..





ေအာ္..ငယ္စဥ္ အကေလးဘ၀ ေသာကကင္းေ၀း..လြမ္းပါရ..။