ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ အိမ္ေျခမဲ့ဘ၀မ်ား

ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ရွိ သိမ္ေက်ာင္းသုသာန္ေဟာင္းအနီးရွိ ေနထိုင္သူ မိသားစု

က်ဴေခ်ာင္ သခ်ဳႋင္းဝင္း အတြင္း ေျမပုံမုိ႔မို႔ႏွင့္ ေရညိႇ တက္မည္းညစ္ ေနေသာ အုတ္ဂူမ်ားကုိ ေကြ႕ကာ ေရွာင္ကာ ေလွ်ာက္ရသည္။  တာလမ္းေပၚ အေဝးမွပင္ လွမ္းျမင္ခဲ့ ရေသာ္လည္း ယခု လက္ တစ္ကမ္း မ်က္စိေရွ႕တြင္ေတာ့ ပလတ္ စတစ္အိတ္မ်ား၊ အညစ္အေၾကးမ်ား၊ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္း အစုတ္အျပတ္ မ်ားစြာျဖင့္ အမႈိက္ ပင္လယ္ႀကီး တစ္ခု။ ေထာင္း ခနဲ လြင့္တက္လာေသာ အနံ႔ဆိုးမ်ား ေၾကာင့္ အသက္ကို ခုိး႐ွဴရင္း ပတ္ဝန္း က်င္ကို ၾကည့္မိသည္။ ယခင္က ဤေနရာ တစ္ဝိုက္ တြင္ စိုက္ခင္းမ်ား၊ လူေနအိမ္မ်ား၊ အိမ္ေမြးတိရစၧာန္မ်ား၏အသံ၊ ေဆာ့ ကစားေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား ရိွခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ဗလာ နတိၴဟင္းလင္းျပင္။''အေဒၚႀကီးတို႔ တစ္သက္လံုး ေနရေရးကို ကြၽန္ေတာ္ႀကံတာ။ ေငြ ငါးေသာင္းကို မျမင္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာခဲ့ တယ္။ 

ကြၽန္မတုိ႔လည္း တကယ္ ေနရေတာ့မယ္ ထင္ၿပီး လက္မွတ္ ထုိးခဲ့တာပါ'' ဟု ေျပာရင္းမွ စီးက် လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကုိ သူမက ကပ်ာကယာ သုတ္လုိက္သည္။ဓမၼကာရီ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္း ေျမလြတ္တစ္ခုေပၚမွ ၁ဝေပ ပတ္ လည္ တဲအိမ္ငယ္ေပၚတြင္ ခပ္႐ို႕႐ို႕ ထုိင္ကာ ေျပာျပေနေသာ အသက္ ၅၃ ႏွစ္ရိွ ေဒၚခင္မာၾကဴ၏ မ်က္ႏွာမွာ သခ်ဳႋင္းႏွင့္အမႈိက္ပံုေဘး အနံ႔အသက္ ဆုိးမ်ားေအာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနလာခဲ့သည့္ ဒဏ္ေၾကာင့္ပင္လား မသိ။ အနည္းငယ္ ေဖာေယာင္ကာ ခပ္အမ္းအမ္း ျဖစ္ေနသည္။''သခ်ဳႋင္းမွဴး အုန္းခ်စ္ ေတာင္း ခဲ့တာပါ။ အခု ဖ်က္လည္းဖ်က္ေရာ သူ႕ကို ဘယ္နားရွာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ပုန္းေနတယ္''ဟု သူမက တစ္သက္တာေနထုိင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ဟု ယံုၾကည္ကိုးစားကာ ေပးခဲ့ေသာ ေငြငါးေသာင္းႏွင့္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ခဲ့ ေသာဘဝအတြက္ၾသဂုတ္လ ၁၇ရက္ ညေနတြင္ ေတြ႕ဆံုခဲ့စဥ္က ယူက်ဳံး မရစြာ ေျပာသည္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအတြင္း ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးအတြင္း ၿမိဳ႕ နယ္အခ်ဳိ႕ရိွ စည္ပင္သာယာပိုင္ ေျမ မ်ားေပၚ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခခ် ေနထိုင္ေနေသာ က်ဴးေက်ာ္အိမ္မ်ား အား ဖ်က္ဆီးဖယ္ရွားခဲ့ၿပီးေနာက္ လူဦးေရ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ အိမ္ေျခမဲ့ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ၄င္းတုိ႔၏ စားဝတ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ပါ အကာအကြယ္ႏွင့္ ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္မဲ့ေသာ ကံၾကမၼာတစ္ခု ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္၊ သံဒင္ေခ်ာင္း အနီး၊ ေျမတုိင္း ၃၅ ရပ္ကြက္၊ က်ဴေခ်ာင္သုသာန္ေဘး၊ ေျမကြက္ အမွတ္ (၁ဝ၅၃) ေခ်ာင္းေကာပလပ္ ေျမေပၚမွ တဲအိမ္ ၂၂ လံုးႏွင့္ စိုက္ ခင္းမ်ားအား ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္တြင္ စည္ပင္သာယာဌာနမွ လာေရာက္ ၍ ဖ်က္ဆီးဖယ္ရွားခဲ့သည္။ ယင္း အတြက္ေၾကာင့္ မိသားစု ၂၃ စု၊ ကေလးငယ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ အပါ အဝင္ လူဦးေရ ၉ဝ ေက်ာ္တို႔ အိမ္ ေျခမဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

၄င္းေနရာ၌ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္ ကတည္းက မိသားစုအခ်ဳိ႕ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီးအမ်ားစုမွာလယ္ သမားမ်ား ျဖစ္ကာ သခ်ဳႋင္းေဘး ေခ်ာင္းေကာပလပ္ေျမရိွ ေတာမ်ား ကို ရွင္း၍ ေနထိုင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။''စေနစဥ္တုန္းက စည္ပင္က ဘာမွ မေျပာဘူး။ ေတာရိွရင္ေတာင္ ရွင္းၿပီး ဆက္လုပ္လို႔ေျပာတယ္။ အင္းစိန္ခ႐ိုင္မွဴး ဦးတင္ဝင္းကစည္ပင္ ေပးစရာမလိုဘူး။ မယကလည္း ေပး စရာမလိုဘူး။ ေတာကိုရွင္းၿပီးေနလို႔ အမိန္႔ေပးသြားတာ''ဟု၂ဝဝဝျပည့္ႏွစ္ တြင္ စတင္ေနထုိင္လာခဲ့သူ အသက္ ၅၄ ႏွစ္ရိွ ဦးလွျမင့္က ေျပာသည္။လယ္သမား၊ ၿခံသမားအျဖစ္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့သည့္အတြက္ ေန ေလာင္ထားသည့္ အသားအေရ ညိဳမႈိင္းမႈိင္းတြင္၊ ၅ ေပ ၆ လက္မ နီးပါးရိွေသာ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ ၄င္း ၏ မ်က္ႏွာေပၚမွ ထိန္းခ်ဳပ္ထား ေသာ မခံခ်င္စိတ္ အရိပ္အေငြ႕မ်ား ကုိ ျမင္ေနရၿပီး ရိွရင္းစဲြထက္ အိုမင္း ေနသကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။၄င္း၏ မိသားစုမ်ား အေနျဖင့္ အဆုိပါေနရာ၌ ငွက္ေပ်ာ၊ ကန္စြန္း၊ ဆလတ္စေသာ ရာသီေပၚ သီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ဳိးၿပီး တစ္ႏွစ္လွ်င္ဝင္ေငြငါးသိန္း ေက်ာ္ခန္႔ရရိွေၾကာင္း သိရသည္။

ယင္းေနရာတြင္ ေနထုိင္သူမ်ားအား ေငြေၾကးေကာက္ ခံျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ ၄င္းက ''၂ဝ၁ဝ တုန္း ကပါ။ ဘယ္သူမွမေႏွာင့္ယွက္ေအာင္ အခြန္ေဆာင္ရမယ္လို႔ သခ်ဳႋင္းမွဴးက ေျပာတယ္။ ဒါကို အိမ္ကမိန္းမေတြက ျဖတ္ပိုင္းရရင္ တစ္သက္လံုးေနရမယ္ထင္ၿပီး ေယာက်္ားေတြမသိေအာင္ ခိုးၿပီး သြားေပးၾကတယ္။ ျပန္ၿပီး က်လာေတာ့ သခ်ဳႋင္းေျမငွားခ ဆုိၿပီး က်လာတယ္''ဟုျပန္ေျပာင္းေျပာသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ သခ်ဳိင္းေျမအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းကို ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ သိရိွျခင္းမရိွဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ေျမ၊ ေခ်ာင္းေကာပလပ္ေျမဟုသာ သက္ ဆုိင္ရာကေျပာခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။''၂ဝဝ၁ တုန္းက တစ္ေယာက္ ဆံုးလို႔ ဒီမွာျမႇဳပ္မယ္ဆုိတုန္းက ေတာင္ သခ်ဳႋင္းေျမ မဟုတ္ဘူး။ မျမႇဳပ္နဲ႔၊ သခ်ဳႋင္းမွာပဲျမႇဳပ္၊ တုိင္ရင္ အေရးယူခံရလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ ေတြရိွတယ္''ဟုဦးလွျမင့္ကေျပာသည္။လတ္တေလာတြင္မူ အဆုိပါ ေနရာမွ က်ဴးေက်ာ္အိမ္မ်ား အားလံုး ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ ခရစ္ယာန္ သုသာန္ႏွင့္ အစၥလမ္သုသာန္မ်ား ခ်ထားသည့္အတြက္ ဖယ္ရွားေပး ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၄င္းတုိ႔ကဆုိပါသည္။

စားဝတ္ေနေရးအတြက္ မီွခုိေန ရေသာ စိုက္ခင္းႏွင့္ ေမြးျမဴေရးၿခံ မ်ားလည္း မရိွေတာ့။ ေယာက်္ား သားမ်ားက ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္ကိုင္ ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားေန ရသည္။ အခ်ဳိ႕ မိန္းကေလးငယ္မ်ားကေတာ့ စက္႐ုံ အလုပ္႐ုံႏွင့္ နီးစပ္ရာ။ ''သားႏွစ္ေယာက္က ဘုရင့္ ေနာင္ပြဲ႐ုံမွာ က်ပန္းသြား လုပ္ေနရတယ္။ သမီးႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ စက္႐ုံမွာ ဝင္ခိုင္းထားရတယ္ေလ။  ကြၽန္မကေတာ့က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့ အိမ္မွာပါပဲ''ဟုေဒၚခင္မာၾကဴက လက္ရိွဘဝအခက္အခဲကိုေျပာသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာ ေရးေကာ္မတီ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္း သိမ္းေရးႏွင့္ သန္႔ရွင္းေရးဌာန အေန ျဖင့္မူ သုသာန္ေျမဧရိယာအတြင္းမွ ဖ်က္သိမ္းေျပာင္းေရႊ႕ေရးအတြက္ ၂ဝ၁၂မတ္လ ၁ရက္တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ ဧၿပီလ ၂ ရက္တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္၊ ဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ တတိယ အႀကိမ္ ႏိႈးေဆာ္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ၿပီး ဇူလိုင္ လ ၁၈ ရက္တြင္ ဖယ္ရွားျခင္း မျပဳသျဖင့္ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းႏွင့္ ေျမစီမံခန္႔ ခဲြမႈဆုိင္ရာ နည္းဥပေဒမ်ား အခန္း (၁၁)၊ နည္းဥပေဒ (၄၇) (၄၈) တုိ႔အရ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္အညီ ဖဲြ႕စည္း ထားေသာ ရွင္းလင္းဖယ္ရွားေရး အဖဲြ႕ျဖင့္ ဖယ္ရွားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းဌာနေပးပို႔စာအရ သိရသည္။

အဆိုပါ အေျခအေနေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းခံ မိသားစုမ်ား ကေလး ငယ္မ်ားမွာ ပညာသင္ၾကားမႈမ်ား ရပ္ဆုိင္းထားခဲ့ရၿပီး အခ်ဳိ႕မွာ ေက်ာင္း စရိတ္ႏွင့္ အေထြေထြျပႆနာမ်ား ရင္ဆုိင္ေနၾကရၿပီ ျဖစ္သည္။ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ သက္ ဆုိင္ရာႏွင့္ အစိုးရအဖဲြ႕ထံ အသနား ခံစာ တင္ခဲ့ေသာ္လည္း အေၾကာင္း မထူးသျဖင့္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈတစ္ခု ျပဳလုပ္သြားရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနၾကေၾကာင္း ၄င္းတုိ႔ကဆုိၾကသည္။

ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္၊ ႀကံ႕ခုိင္ေရး ပါတီမွ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ အမတ္ ဦးေမာင္ေမာင္ဝင္းက စည္ပင္ႏွင့္ စကားေျပာ၍ ညိႇႏိႈင္းေပးမည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း ဆုိသည္။''ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ ေျမမရိွလို႔ ေနစရာမေပးႏုိင္ပါဘူး'' ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။အလားတူပင္ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ (အေရွ႕ ပိုင္း) မွ ထားဝယ္ေခ်ာင္တြင္လည္း ဇြန္လ ၂၅ ရက္တြင္ က်ဴးေက်ာ္ အိမ္မ်ား ဖ်က္ဆီးဖယ္ရွားခံခဲ့ရၿပီး မိသားစု ၁၃ စု၊ ေက်ာင္းေန အရြယ္ ကေလး ၁၆ ဦးအပါအဝင္ လူဦးေရ ၆၂ ဦးတု႔ိ အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ နီးစပ္ရာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား တြင္ ခြင့္ေတာင္း၍ ေနေနၾကရၿပီး စားဝတ္ေနေရး ျပႆ နာမ်ားႀကံဳေတြ႕ေနရေၾကာင္းေရႊ႕ေျပာင္းခံ မိသားစုမ်ားက ေျပာ သည္။''ဒုကၡသည္စခန္းဆိုတာ နယ္ေတြမွာမွ ရိွတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ မွာလည္းရိွပါတယ္''ဟု ထားဝယ္ေခ်ာင္မွ လယ္သမားေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေသာ အသက္၅၃ႏွစ္ရိွ ဦးဝင္းခ်ဳိကေျပာသည္။သူ႕အတြက္ေတာ့ ဤအျဖစ္က ဒုတိယ အႀကိမ္ႀကံဳခဲ့ရေသာ ၾကမၼာျဖစ္ သည္ ယခု ဒဂုံ ၂၇ ရပ္ကြက္ေနရာမ်ားမွာ ယခင္က လယ္ကြက္မ်ား ျဖစ္ၿပီး ၄င္းအေနျဖင့္ လယ္ပိုင္အျဖစ္ ထိုေနရာ၌ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရေၾကာင္း ဦးဝင္းခ်ဳိက ေျပာသည္။

 ထားဝယ္ ေခ်ာင္ ပလပ္ေျမတြင္ ၄င္းတုိ႔ မိသားစုအေျခခ်ခဲ့သည္က ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္။ ၂၂ ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ လက္ရိွတြင္ က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္ အဖ်က္ဆီးခံအိမ္ႏွင့္ ခုိကုိးရာမဲ့ဘဝ။''အခုဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဒုကၡသည္စခန္းလို ျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚခင္ဝိုင္းၾကည္က လွဴထားလို႔ ဒီထားဝယ္ေခ်ာင္ အမႈိက္ ပံုတန္းလ်ားမွာ ေန ေနရတာပါ။ ငမုိးရိပ္ေရတက္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မအိပ္ရဘူး။ ေရတစ္ဝက္ေလာက္ တက္ေတာ့ေရက်မွျပန္အိပ္ႏိုင္တယ္'' ဟု သူက စိတ္ပ်က္ေနဟန္ျဖင့္ ေျပာသည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ အဆုိပါေနရာတြင္ ငါးႏွစ္ခန္႔ ေျမခြန္အျဖစ္တစ္ႏွစ္ လွ်င္က်ပ္ ၇၅ဝဝ ေပးခဲ့ရၿပီး ေနာက္ ပိုင္းတြင္ မေကာက္ခံေတာ့ေၾကာင္း ႏွင့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွစ၍ ဖယ္ရွားေပးရန္ အေၾကာင္းၾကား ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

 ယင္းကာလ အတြင္း ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ဌာန ဆုိင္ရာမ်ားသုိ႔ သနားခံစာ တင္ခဲ့ ေသာ္လည္း ထူးမလာခဲ့။ ထိုသို႔ျဖင့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၅ ရက္တြင္ စည္ပင္၊ ရဲႏွင့္ မီးသတ္ တပ္ဖဲြ႕မ်ား အင္အား ၄ဝဝ ခန္႔ ပါဝင္သည့္အဖဲြ႕ ေအာက္တြင္ သူတုိ႔၏ အိမ္မ်ားႏွင့္ သူတုိ႔၏ဘဝမ်ား တစ္စစီ ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရသည္။''စဖ်က္ခံရတဲ့ ေန႔ကစၿပီး ဒုကၡ ေတြ ေရာက္ပါတယ္။ လာလွဴၾက တဲ့ဟာေတြနဲ႔ အခင္းထဲက အရြက္ ေလးေတြေရာင္းၿပီး ရပ္တည္ေနရ တယ္။ အခုဆုိ အိမ္သာလည္း မရိွေတာ့ ကေလးေတြ က်န္းမာေရး လည္း ေတာ္ေတာ္ထိခုိက္တယ္ ဗ်ာ'' ဟု ဦးဝင္းခ်ဳိက အားေလ်ာ့ ေသာအသံျဖင့္ ေျပာသည္။ 

ထိုကဲ့သုိ႔ ေနရာအစားျပန္စီစဥ္ ေပးမႈ မရိွဘဲ က်ဴးေက်ာ္မ်ားအား ဖယ္ရွားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္း သားေဟာင္းမ်ား အဖဲြ႕မွ ကိုျမေအးက ''ဒါေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံသားေတြ။ ဒါေတြကုိ လက္လြတ္စပယ္လုပ္တဲ့ ဟာမ်ဳိး သေဘာမတူပါဘူး။ ထိုက္ တန္တဲ့ေနရာ ျပန္ေပးရမယ္။ အခု ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ပေပ်ာက္ေရးေလဗ်ာ။ ဒါက ဆင္းရဲမဲြေတမႈပဲ။ ေနစရာ ေလးေတာ့ စီစဥ္ေပးရမယ္။ မိုးတြင္း ပိုဆုိးတယ္။ ဒီလိုဖ်က္ခ်င္သလို ဖ်က္၊ သြားခ်င္သလိုသြားဆုိတာေတာ့ လံုးဝ သေဘာမတူဘူးဗ်ာ''ဟုေျပာသည္။

၄င္းတုိ႔အဖဲြ႕အေနျဖင့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂ဝ ရက္ေန႔ နံနက္ တြင္ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ၅ ရပ္ကြက္၊ ရန္ႀကီးေအာင္ပတ္လမ္းရွိ က်ဴးေက်ာ္ အိမ္ ၉၄ လံုးအား ေျမသယ္ယာဥ္ မ်ားျဖင့္ ဖ်က္ဆီးခဲ့စဥ္ကလည္း ေနထုိင္သူမ်ား အကူအညီေတာင္းခံမႈ အရ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး အစိုးရ အဖဲြ႕ထံ ေမတၱာရပ္ခံစာေပးပို႔ျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။အဆုိပါေနရာသည္ ေလေၾကာင္း ပို႔ေဆာင္ေရး ၫႊန္ၾကားမႈဦးစီးဌာနပိုင္ ေလဆိပ္စီမံကိန္း ေျမေနရာအတြင္း တည္ရိွၿပီး ဧၿပီလမွစ၍ အျမန္ဆံုး ေျပာင္းေရႊ႕ေပးရန္ သံုးႀကိမ္တုိင္တုိင္ အေၾကာင္းၾကားေသာ္လည္း မလိုက္နာ၍ ဖယ္ရွားရျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း ယင္း ဌာနတာဝန္ရိွသူတစ္ဦးက ဆုိခဲ့သည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ ျပႆနာကို ဒဂုံ ၿမိဳ႕သစ္ေတာင္ပိုင္းရိွ သိမ္ေခ်ာင္း သုသာန္ ေဟာင္းအနီး ေျမဧရိယာ အတြင္း ေနထိုင္သူ မိသားစု ၄၄ စု လည္း ရင္ဆုိင္ရဖြယ္ ရိွၿပီး စည္ ပင္ေျမတြင္ ဝန္ထမ္းမဟုတ္ဘဲ ေန ထိုင္ပါက က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္ သတ္ မွတ္၍ ရွင္းလင္းဖယ္ရွားသြားမည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္မွ အရာရိွ တစ္ဦးက ဆုိသည္။၄င္းဧရိယာ၏ရာအိမ္မွဴး ဦးသိန္း ေဆြက မိသားစု ၄၄ စုလံုး စည္ပင္ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ျပန္လည္တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားေနၿပီး မိသားစု တစ္စုမွာမူ ေနအိမ္ကိုဖ်က္သိမ္း၍ ေျပာင္းေရႊ႕သြားေၾကာင္း ဆိုသည္။

ထိုမွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ မဂၤလာ ေတာင္ညြန္႔ၿမိဳ႕နယ္၊ သာယာကုန္း ရပ္ကြက္ေဘးရွိ ပုဏၰားစု ဘုရား ေက်ာင္းဝင္း ပုဇြန္ေတာင္ဘူတာႏွင့္ မလႊကုန္းဘူတာၾကား ေနရာရိွ က်ဴး ေက်ာ္မ်ားလည္း ယခုေတာ့ က်ရာ ေနရာ ပ်ဥ္ခင္းကာ တာလပတ္ျဖင့္ ရြက္ဖ်င္ထိုး၍ မိုးထဲေလထဲ ခုိကိုး ရာမဲ့ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ထိုေနရာမွ မိသားစု ၁၇ စု၊ ေက်ာင္းသား ၁၅ ေယာက္ အပါ အဝင္ လူဦးေရ ၈၅ဦးမွာအဆုိပါ ဖယ္ ရွားခံ ေနရာအနီးအနားတြင္ခိုကပ္ ေနၾကၿပီး အခ်ဳိ႕မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မ်ားတြင္ ကပ္ရပ္ေနေနၾကသည္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၃ဝ ရက္ နံနက္ ၈ နာရီခန္႔တြင္ မီးရ ထားဝန္ထမ္းမ်ားမွ လာေရာက္ရွင္း လင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ႀကိဳတင္အေၾကာင္း မၾကားသည့္အျပင္ ဖယ္ရွားခံရမည္ ဟု မထင္ၾကသည့္အတြက္ မည္သုိ႔မွ် ျပင္ဆင္ခ်ိန္ မရခဲ့ေၾကာင္း ေရြႊ႕ေျပာင္းခံ မိသားစုအခ်ဳိ႕က ဆုိသည္။ေနထိုင္သူ အမ်ားစုမွာ မီးရ ထားဝန္ထမ္းေဟာင္းမ်ား အမ်ားစု ျဖစ္ၿပီး ေျမေနရာ ငွားခမေပးရ၍ ၄င္း တုိ႔ဘာသာ အိမ္ေဆာက္၍ ေနခဲ့ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအထဲမွ အၿငိမ္း စား ဝန္ထမ္းအခ်ဳိ႕ အေျခခ် ေနထိုင္ ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး ယခုအခ်ိန္ မွသာ နီးစပ္ရာ ေနရာမ်ား ၌ တာလပတ္ကာ ဝါးအိမ္မ်ားထိုး၍ ေနေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

 ၄င္းေနရာ၌ ေနထုိင္ခဲ့သည္မွာ ၄၅ ႏွစ္ရိွၿပီျဖစ္ၿပီး မိသားစု ငါးဦး ရိွသူ အသက္ ၅ဝ ဝန္းက်င္ရိွ ေဒၚ သန္းသန္းဝင္းက ''အေဖက ဝန္ထမ္း၊ သူဆံုးသြားေတာ့ ေျမကြက္ရရဲ႕သားနဲ႔ ႏွစ္လလိုတယ္ဆိုၿပီး မေပးေတာ့ဘူး။ အစကအမွန္ပဲထင္လို႔ ေနာက္မွ သူတုိ႔ ေရာင္း စားၾကမွန္းသိတာ။ ေျမကြက္ မရလို႔ရတဲ့ေနရာေလးမွာ အိမ္ေဆာက္ ေနရတာ။ ဒါကို ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ မရိွဘဲလုပ္တာ။ ေျမႀကီးဆုိတာ ဘယ္သူမွ အပိုင္ယူထားလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ေသရင္ထားခဲ့ရမွာပဲ'' ဟု သူမကေလသံျပတ္ျပတ္ျဖင့္ဆုိသည္။ဖ်က္သိမ္းခံရသည့္ ေန႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ ''အဲဒီေန႔ကဆို ဖ်က္ ေပးေနတယ္ဆုိတာေတာင္ မရဘူး။ အတင္းေျခေတြနဲ႔ ကန္၊ သံတုတ္ ေတြနဲ႔ ႐ုိက္ၿပီးဖ်က္ သြားတာ။ အားလံုး ပ်က္စီးသြားတယ္'' ဟုေဒၚသန္းသန္း ဝင္းက ျပန္ေျပာင္းေျပာသည္။

အေျခခ်ေနထိုင္မႈ အႏွစ္ ၂ဝ သက္တမ္း ရိွၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚသီကလည္း ''မဖ်က္ခင္ ႀကိဳမေျပာဘူး။ ဒီအတုိင္းလာၿပီး အိမ္ကို တြန္းလွဲ သြားတာ။ အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ လူေတြ မုိးထဲ၊ ေရထဲေနရတယ္။ အရမ္းေအး လို႔ တာလပတ္ၿခံဳေနရတာပါ။ ေယာက်္ားက အေအးမိၿပီး ဆံုးတယ္ ေျပာရမယ္။ သူက အဓိက ရွာေကြၽး ေနတာပါ။ အခု သူလည္း မရိွ၊ ေနစရာလည္း မရိွေတာ့ပါဘူး'' ဟု ငိုသံတစ္ဝက္ျဖင့္ ေျပာသည္။ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီ လမ္း ေၾကာင္းသည္ ယခုမွ ေျခခ်ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။ 

သို႔ေသာ္ သက္ဝင္ေန ေသးသည့္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားက ေတာ့ လည္ပတ္တုန္းပင္ ျဖစ္သည္။ စည္ပင္သာယာေကာ္မတီ၏ ဥပေဒ မ်ားအရ က်ဴးေက်ာ္မ်ားမွာ တရား မဝင္ဟုဆုိေသာ္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ မရိွ၊ ေနရာခ်ထားေပးႏုိင္မႈမရိွဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတို႔ မထိထားခဲ့ၿပီးမွ လတ္တေလာ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ား ေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ အေျခပ်က္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။မိသားစုမ်ား၏ ဘဝ၊ စီးပြားေရး ႏွင့္က်န္းမာေရးသည္သာမကေက်ာင္း စာသင္ခန္းမွ လမ္းေပၚေရာက္လာ ႏုိင္သည့္ ကေလးမ်ား၏ အနာဂတ္ သည္လည္း မိုးထဲေရထဲ အကာအကြယ္မဲ့ ျဖစ္ေနႏုိင္ေပ သည္။''အစဥ္အလာအားျဖင့္၁၉၅၈ ကာလ အိမ္ေစာင့္အစိုးရတက္လာ ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ေျဖရွင္းတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတြ။ က်ဴးေက်ာ္ဆုိတာ ေနစရာမရိွလို႔ မွီခုိကုတ္ကတ္ၿပီး ေနရတဲ့လူေတြ မ်ားတယ္။ ဆင္းရဲသားေတြမ်ားတယ္။ အသိဥာဏ္မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ လူေတြ မ်ားတယ္။ ခဲြျခားဆက္ဆံၿပီး ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို ကယ္ မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ ေနရာစီစဥ္ေပးရမယ္။ အခု လက္ရိွ ေျမေတြအားလံုးကို အစိုးရက ပိုင္တယ္ဆုိတဲ့ ဝါဒက ရိွေနတာကို။ အဲဒီေတာ့ ဖယ္ခ်င္ဖယ္၊ သြားခ်င္သြား ဆုိေတာ့ ဒီေနရာကေန ေပ်ာက္ၿပီး တျခားေနရာေတြမွာ ျပန္ေပၚလာ မယ္'' ဟု ၈၈ အဖဲြ႕မွ ကိုျမေအးက သံုးသပ္သည္။မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ တာေမြ၊ ဒဂုံ ၿမိဳ႕သစ္ ထားဝယ္ေခ်ာင္၊ ၾကည္စု သုသာန္၊ ေရႊျပည္သာက်ဴေခ်ာင္ သုသာန္မ်ားမွ အိမ္မ်ား၊ မိသားစု မ်ားႏွင့္ ၄င္းတုိ႔၏ ဘဝမ်ားစြာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီး အိမ္ေျခမဲ့ ကံၾကမၼာသည္လည္း သာ၍ဆိုးဖို႔ရန္ မည္သူတြန္း ပို႔သည္ ဟု လက္ညိႇဳးထုိးယုိးစြပ္စရာ ေပၚ လာဦးမည္ဟု မသိႏုိင္ေတာ့ပါ။