ခ်ဳိလိမ္ႀကီးနဲ႔ ကိုခ႐ိုနီ

ေအာက္တုိဘာလ ၄ ရက္၊ ည ၁၁ နာရီ ထုိးၿပီးသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွ သားသမီးေတြ မအိပ္ႏုိင္ၾကေသး။ ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာေလဆိပ္မွ လွမ္းပို႔ေပးေနေသာ ဓာတ္ပံုေတြကို သူတို႔၀က္ဘ္ဆုိက္ေပၚ တင္ေနၾကသည္။ သူတို႔တင္လိုက္သည့္ ဓာတ္ပံုေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကည့္႐ႈ ေနၾကသူေတြကလည္း မနည္းလွဟုထင္၏။

အေမရိကားခရီးစဥ္မွ ျပန္ေရာက္လာသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႀကိဳဆုိၾကသည့္ ျပည္သူမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားက အြန္လုိင္းမွတစ္ဆင့္ ေဟာတစ္ပံု ေဟာတစ္ပံု ေရာက္လာေနသည္။ ႀကိဳၾကသူေတြက ေလယာဥ္မဆုိက္မီ အေစာႀကီးကတည္းကပင္ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ႀကိဳတင္ေရာက္ရွိေနၾကပံုရ၏။ ေလဆိပ္ထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။ သြားႀကိဳသူတစ္ဦးထံ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္ေတာ့ “ဥေရာပခရီးစဥ္တုန္းက လာႀကိဳၾကသူေတြထက္ ႏွစ္ဆ၊ သံုးဆေလာက္ပိုတယ္။ ေျခခ်စရာေနရာေတာင္ ခပ္ရွားရွား”ဟု ဆုိသည္။ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ခရီးမွ အျပန္ေပပဲ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့ဟု ေတြးမိသည္။

အလားတူ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ (၆၇)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံႀကီးတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားၿပီး ေအာက္တုိဘာ ၁ ရက္ေန႔ နံနက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည့္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကို ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာနယ္ပယ္မွ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသည့္ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ အပါအ၀င္ ျပည္သူေတြက ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳၾကသည္ကို ဂ်ာနယ္ေတြမွာ တခမ္းတနား ျမင္ရတုန္းကလည္း ဂုဏ္ျပဳထုိက္သူကို ဂုဏ္ျပဳျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးပါေပပဲဟု လိႈက္သည္းေသာ မုဒိတာပီတိ ျဖစ္မိခဲ့ရပါေသးသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိသို႔ လာႀကိဳသည့္ ျပည္သူေတြထဲတြင္ စက္မႈဇုန္စက္႐ံုမွ သမၼတႀကီးကိုပင္ မသိေသာ မသိႏုိးနား အလုပ္သမေလးေတြကို ဘုမသိဘမသိ ဆြဲေခၚလာတာေတြလည္း ပါသည္ဟု လူမႈကြန္ရက္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ဖတ္လိုက္ရသည့္ အခါတြင္ေတာ့ ရသာေျခာက္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုစြာ ၿမိန္ယွက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ နတ္သုဒၶါစားၿမိန္ခြက္ထဲသို႔ မစင္စက္ မုန္ညင္းေစ့ခန္႔ စဥ္လာလိုက္သကဲ့သို႔ ခံစားလုိက္ရသည္။

ေအာက္တုိဘာလ ၄ ရက္ေန႔ထုတ္ အတြဲ-၁၁၊ အမွတ္(၃၀) 7Day News ဂ်ာနယ္ထဲတြင္ပါသည့္ “ကုန္သည္/စက္မႈညီေနာင္ အသင္းမ်ားမွ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ကို ႀကိဳဆုိရန္အတြက္ အသင္းတစ္သင္းလွ်င္ လူ ၅၀ ေတာင္းခံခဲ့ေၾကာင္း လိႈင္သာယာစက္မႈဇုန္ဥကၠ႒က ေျပာသည္”ဟု ဖတ္ရျပန္ေသာအခါတြင္လည္း အဘယ္သို႔ေသာ “အနားပ်ာ” တစ္ဦးဦးကမ်ား ေခတ္ေဟာင္းမွာ စုိ႔ခဲ့ဖူးသည့္ ခ်ဳိလိမ္အေဟာင္းႀကီးကို ျဖဳတ္မထားႏုိင္ခဲ့ေသးဘဲ လူေတြကို ေခ်ာဆြဲခုိင္းျပန္တာပါလိမ့္ဟု က႐ုဏာေဒါသျဖစ္ရသည္။

တကယ္ေတာ့ ထုိသို႔ေသာ လိမ္ဆင္မ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ သို႔ေသာ္... “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လာတဲ့အခါ ႀကိဳတဲ့သူေတြမ်ားမွာ။ ဒို႔သမၼတႀကီး အျပန္မွာ လူမ်ားမ်ားႏွင့္ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း ေသာင္းေသာင္းျဖျဖရွိမွ ေကာင္းမယ္။ ငါလည္း မ်က္ႏွာေကာင္းရမယ္”ဆုိသည့္ အၿပိဳင္အဆုိင္ အနားပ်ာအေတြး လက္တစ္ဆစ္မွ်သာရွိေသာ ခ႐ုိနီတစ္ဦးဦး၏ ဦးမွန္းမသိ ပဲ့မွန္းမသိ အရိပ္သံုးပါးနားမလည္ေသာ ေစတနာေရစီးကမ္းၿပိဳ ငဖားကိစၥျဖစ္ဖုိ႔က ေသခ်ာသည္။

“ခ႐ုိနီ”ဆုိသည့္ စကားလံုးကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကေတာ့ “မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း”ဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထုိသုိ႔မဖြင့္ခ်င္ “လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ကုိယ္က်ဳိးရွာ ငဖားအနားပ်ာ”ဟုသာ ဖြင့္ခ်င္သည္။ ထုိသုိ႔ေသာ သခင္အားရ ကၽြန္၀မ္း၀ဆုိသည့္ ကုိယ္က်ဳိးရွာ အနားပ်ာေတြ ဆိုသည္က ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိေသာ အာဏာရွင္တို႔၏ လက္ထက္မ်ဳိး၌သာ မ်ဳိးပြားရွင္သန္ႏုိင္သည္ဟု ထင္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုသည္ကလည္း အာဏာရွင္အဆက္ဆက္တို႔၏ လက္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ခန္႔ ေနလာခဲ့ရသည္ ဆုိသည့္အခါ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ကုိယ္က်ဳိးရွာ ငဖားအနားပ်ာ စိတ္ဓာတ္က အျမစ္ခုိင္ေနခဲ့ၿပီ။ သည္လိုလူမ်ဳိးေတြက ေနရာတကာမွာရွိသည္။ မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖလက္ထက္မွ ယခုတုိင္ အဆက္ဆက္မွာလည္း ရွိေနခဲ့၊ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ တည္ဆဲႏုိင္ငံေရးပါတီ အခ်ိဳ႕ထဲမွာလည္း ရွိေလသည္။

ထုိသုိ႔ေသာ မ်က္ႏွာလုိအားရ ခ႐ိုနီတစ္ဦးတေလေၾကာင့္ သမၼတႀကီးကို ႀကိဳဆုိသည့္ကိစၥတြင္ သန္႔သန္႔ေလးျဖစ္သင့္ပါလ်က္ နတ္သုဒၶါထဲ မစင္အမႈန္အမႊား က်လိုက္သလို စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္ရသည္။

တကယ္ေတာ့ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္သည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံႀကီးတြင္ အႏွစ္ငါးဆယ္အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ တက္ေရာက္မိန္႔ခြန္းေျပာခြင့္ရေသာ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္သာမက ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံသို႔ ဦးတည္ေျပာင္းလဲရာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို စိတ္ပါလက္ပါ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနသူလည္း ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႔ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားမ်ား အေနျဖင့္ “တာ၀န္”မဟုတ္ေသာ ရင္ခုန္သံပါသည့္ လိႈက္လွဲပ်ဴငွာ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆုိျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ ႀကိဳဆုိအပ္ႀကိဳဆုိထုိက္လွသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီေရးကို အၿမဲတေစ ေစာင့္ၾကည့္ကူညီေနခဲ့ေသာ အေမရိကန္အစုိးရက တမင္ဖန္တီးေလေရာ့သလားမသိ။ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ အတိုက္အခံပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ဆံုၾကသည္။ ဆံုၾကပံုကလည္း လက္ရွိ အာဏာရျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ၏ဥကၠ႒ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ အတိုက္အခံပါတီျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပါတီဥကၠ႒ အတုိက္အခံ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တုိ႔ ေတြ႕ဆံုၾကပံုႏွင့္မတူ။ အာဏာရႏွင့္ အတုိက္အခံ ၿပိဳင္ဘက္ေတြ ဆံုပံုမ်ဳိးလည္းမဟုတ္။ ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ဆန္လွသည္။ ျမန္မာ့႐ုိးရာအားကစားတစ္ခုႏွင့္ ပမာျပဳရလွ်င္ “ျခင္း႐ုိင္ခတ္ပြဲ”တစ္ခုႏွင့္တူသည္။

ျခင္း႐ုိင္ခတ္သည္ ဆုိသည္က ၀ုိင္းဖြဲ႕၍ ကစားရေသာနည္းျဖစ္၏။ ေလထဲတြင္ ၀ဲေနသည့္ ျခင္းလံုးကို ေျမမက်ရေလေအာင္ သူ႔တြင္လည္း တာ၀န္ရွိသည္။ ကုိယ့္တြင္လည္း တာ၀န္ရွိသည္။  အေပးအယူ၊ အေထာက္အပင့္၊ အဆယ္အမညီရသည္။ သုိ႔မွလည္း ၀ိုင္းကလွသည္။

အေမရိကားခရီးစဥ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အတူ ေတာင့္တင္းခုိင္မာစြာ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အႀကံေပးအဖြဲ႕ ပါမသြားသည့္တုိင္ သမၼတႀကီးတြင္ေတာ့ ေတာင့္တင္းေသာ အႀကံေပးအဖြဲ႕ႏွင့္အတူ သမၼတ႐ံုး၀န္ႀကီးႏွစ္ဦးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ႀကီးႏွင့္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အားဦးစီးဌာန၀န္ႀကီးတို႔ ပါသြားၾကသည္။

သုိ႔တုိင္ သမၼတႀကီးတုိ႔ အဖြဲ႕ငါးဦးႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၏ အေမရိကားခရီးစဥ္အတြင္း ေနရာအသီးသီး၌ သီးျခားစီ ေျပာခဲ့ၾကသည့္ စကားတုိ႔က တူညီေသာပန္းတုိင္ဆီသို႔ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ယံုၾကည္စြာ စည္းခ်က္ညီ ၿပိဳင္တူလွမ္းေနေၾကာင္း ထင္သာျမင္သာရွိလွသည္။ တူညီေသာေစတနာ၌ ကုိယ္စီအေျခခံထားသျဖင့္လည္း အေပးအယူ၊ အေထာက္အပင့္၊ အဆယ္အမ ညီလွေသာ ျခင္း၀ုိင္းတစ္ခုႏွင့္ ထပ္တူရွိလွသည္။

တစ္ေနရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေျပာသည္။

“တစ္ခုေတာ့ ကၽြန္မေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက တပ္မေတာ္ဟာ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ မားမားမတ္မတ္ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ေလွ်ာက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ဖုိ႔ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ယံုၾကည္လို႔ရပါတယ္”

အျခားတစ္ေနရာတြင္ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ျမန္မာမီဒီယာသမားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရာ၌ “ယေန႔တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ရန္အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းမွာ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ရန္ မရွိေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအပုိင္းတြင္လည္း ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အကာအကြယ္ေပးသည့္ သေဘာသာရွိေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္၏ အဓိကအလုပ္မွာ တုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ရန္သာျဖစ္ေၾကာင္း...” ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးတုိ႔၏ စကားအတြင္းသားတုိ႔ ခ်ိတ္ဆက္ မိတ္ဖက္ျပဳေနမႈက ျမင္သာသည္။

သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ဘီဘီစီ HARDTALK အစီအစဥ္၌ ေမးျမန္းသည့္သူက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတာကေတာ့ သူတုိ႔ဟာ ေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီ လ႔ူအဖြဲ႕အစည္းဆီကို ေျပာင္းလဲဖုိ႔ လုိေနပါေသးတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္”ဟု ေျပာသည့္အခါ သမၼတႀကီးက “မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ သက္တမ္းအားျဖင့္လည္း တစ္ႏွစ္ခြဲပဲရွိပါေသးတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ဖုိ႔
လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ေနပါေသးတယ္”ဟု ရင္ထဲအတုိင္း ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္းေျပာပံုက မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္စရာတစ္ခု ျဖစ္ေနျပန္သည္။

အလားတူပင္ “ကုလသမဂၢမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏုိဗယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ တစ္ဦးအျဖစ္ သမၼတႀကီးက ခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါတယ္။ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ သူမဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါသလား။ သမၼတႀကီးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တုိင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္ရာမွာ သူမနဲ႔တြဲၿပီး လုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ စိတ္ကူးၿပီး ျပင္ဆင္ထားပါသလား”ဟု ေမးလာသည့္အေပၚတြင္ သမၼတႀကီး ျပန္လည္ေျဖၾကားပံုက ႐ုိးရွင္းလွသည္။

“အားလံုးဟာ ျပည္သူေတြအေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြက လက္ခံရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ခံမွာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၾကားမွာ ဘာျပႆနာမွမရွိပါဘူး”ဟူ၏။

ထုိမွ်မက အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ား ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းေရးမွအစ ေျပာခဲ့ၾကေသာ အျခားစကားမ်ားစြာတုိ႔၌လည္း တုိင္းျပည္အက်ဳိးစီးပြားေပၚ၌ ႏွစ္ဦးသား ညီၫြတ္စြာ စကားအတြင္းသားခ်င္းေတြ ခ်ိတ္ဆက္ညီၫြတ္ လွပေနခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၏ အေမရိကားခရီးစဥ္သည္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ ခ်ီးမြမ္းေထာပနာ ျပဳခဲ့ၾကရသည့္ ခရီးစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဒီမုိကေရစီအေျပာင္းအလဲကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္တမမျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနခဲ့ၾကရသည့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အေနျဖင့္ သမၼတႀကီး၏ အျပန္ခရီးကို စိတ္ရင္းေစတနာအရင္းခံျဖင့္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ မႀကိဳဆုိႏုိင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိဟု ထင္မိသည္။ သြားႀကိဳၾကသူေတြ အားလံုးထဲမွာလည္း စက္႐ံုမွ မဆင္မျခင္ ေခ်ာဆြဲခံခဲ့ၾကရသည့္ အလုပ္သမေလးေတြမွအပ အားလံုးမွာ စိတ္ရင္းေစတနာအမွန္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္မိသည္။

သို႔ေသာ္ တစ္ခုရွိသည္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးဟု ဆုိလင့္ကစား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႀကိဳဆုိသူဦးေရႏွင့္ သမၼတႀကီးကို ႀကိဳဆုိသူဦးေရခ်င္းေတာ့ တူခ်င္မွတူေပလိမ့္မည္။

အကယ္စင္စစ္ လူတုိင္းသည္ မိမိစုိက္ေသာ သီးႏွံကိုသာ မိမိရိတ္သိမ္းၾကရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။

ထုိစကားမွန္လွ်င္..ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပည္သူႏွင့္အတူ စုိက္ခဲ့သည့္အပင္က ေငြရတုတုိင္ေတာ့မည္။ အႏွစ္အသား အပြင့္အခက္ေ၀လွၿပီ။

ျပည္သူႏွင့္အတူ သမၼတႀကီးစုိက္ခဲ့သည့္ အပင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နည္းတူ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔မွန္ေပျငား တစ္ႏွစ္ခြဲသားမွ်သာ ရွိေသးသည္။

မည္သို႔ဆုိေစ သမၼတႀကီး၏ ျဖဴစင္ေသာ ေစတနာ၊ ေမတၱာတို႔ကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ျပည္သူမ်ားက အႂကြင္းမဲ့ယံုသည္။ ယံုၾကည္မႈႏွင့္အတူလည္း ေမွ်ာ္လင့္အားထားသည္။

ယံုၾကည္အားထားၾကသည့္ အတုိင္းလည္း သမၼတႀကီးအေပၚ တစ္စထက္တစ္စ ေထာက္ခံသူေတြ တုိးမ်ားလာၾကမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္မည္ဟုလည္း ယံုၾကည္ေနမိသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၏ ေနာက္ခရီးစဥ္တစ္ခုခုမွ အျပန္ခရီးေလဆိပ္သို႔ စိတ္ရင္းေစတနာ ရင္ခုန္သံအျပည့္ႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက လႈိက္လွဲပ်ဴငွာ ႀကိဳဆုိၾကမည္ျဖစ္ရာ “ေခတ္ေဟာင္းမွ ခ်ဳိလိမ္အေဟာင္းႀကီးကို စို႔လ်က္သားႏွင့္ မလာခဲ့ပါနဲ႔ေတာ့ ကိုခ႐ိုနီရယ္...”ဟုသာ ေျပာလိုက္ရင္းျဖင့္။