ပန္းတုိင္မွန္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားစုိ႔...

အႏၱရာယ္နံပါတ္-၆ကို ေက်ာ္လႊားနိဳင္ဖို႔က်ေတာ့ ပန္းတိုင္မွန္မွ ရမယ္ ဆိုတာ သိသင့္သေလာက္ ေတာ့ သိခဲ့ျပီေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အေျပာသာ လြယ္တယ္ ။ တကယ့္ လက္ေတြ႔မွာက ဒီ ဘံုဘ၀ေတြကို တြယ္ေနတဲ့ တဏွာက ရိွေနေသးေလေတာ့ အင္း နိဗၺာန္ဆိုတာက အလွမ္းေ၀း ပါေသး တယ္ေလ။
ဒါေႀကာင့္ ဒီ “ နိဗၺာန္ မေရာက္ခင္ႀကားမွာ ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိင္းမွာ လူျဖစ္ေသာ္က လူတကာထက္ ျမတ္ေသာ အဆင္း၊အသံ၊ အလံုးအရပ္ ပိုင္ဆိုင္ရပါလို၏။ နတ္ျဖစ္ေသာ္ကား နတ္တကာထက္ျမတ္ေသာ ကိုယ္ေရာင္ ကုိယ္၀ါ ပုိမိုေတာက္ပေသာ ၊ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေသာနတ္ ျဖစ္ရပါလို၏။ ” ဆိုျပီးေလ ဆုေတြ ေတာင္းေနတာေတြ ေတြ႕ဖူးမွာေပါ့။ နမူနာအေနနဲ႕ မိဖုရား ဖြားေစာ ေက်ာက္စာထဲက ဆုေတာင္းပံုေလး ကိုေတာ့ လူတိုင္း သိျပီးျဖစ္မွာပါ။ အင္း…ဒါကိုႀကည့္လိုက္ရင္ကိုပဲ နိဗၺာန္ဆုထက္ကို ဘံုဘ၀ ေတြကုိ တြယ္ေနတဲ့ တဏွာေလးကုိ အထင္းသားေတြ႔နိဳင္မွာပါ။ ဒီတဏွာေလး ရိွေသးသမွ် ကေတာ့ျဖင့္ ဒီအႏ ၱရာယ္နံပါတ္-၆ ကေန လြတ္ဖို႔သိပ္မလြယ္ ေတာ့ဘူးသာ မွတ္လိုက္ေပေတာ့။ ဒါဆို အဲဒီ အႏ ၱရာယ္ ကလြတ္ေအာင္ ဘယ္လို ႀကိဳးစား ရပါ့မလဲ လို႔အေျဖရွာ ရပါေတာ့မယ္ေနာ္။
ဒို႔ အားလံုး က်ီးအာသီးကိုေတာ့ သိႀကတယ္ေနာ္။ အဲဒီ အသီးေလးဟာ အေပၚယံကေတာ့ ရဲတြတ္ေနတဲ့ အေရာင္ေလးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ ထားေလေတာ့ လူတိုင္းဟာ သူ႔အဆင္းေလး ကုိႀကည့္ျပီး လိုခ်င္စရာလို႔ ထင္ႀကတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီ အသီးေလးကို မရ ရေအာင္ ဆြတ္ယူႀကတယ္။ အဲ…လက္ထဲေရာက္လို႔ ၀မ္းသာအားရ စားမယ္ေဟ့ ဆုိျပီး ခြဲႀကည့္လိုက္ ေတာ့မွပဲ ေအာ ေတြ႔ပါျပီ။ အထဲမွာက မဲပုပ္ေနတဲ့ အရည္ေတြသာ ေတြ႕ရ တယ္ေလ။ အနံ႕ကလည္း ဆိုး ဆုိေတာ့ သူ႔ကို ကုိင္ထားတဲ့ လက္ေတာင္ ထိမွာ ဆိုးလို႔ တန္းျပီး ဟိုးအေ၀းႀကီးကို ပစ္လိုက္ရတယ္ေလ။ ေနာက္ထပ္ ဒီလို အသီးေတြ ေတြ႔ရင္ေတာင္ ေ၀းေ၀းကေန ေရွာင္ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မင္းဒါကုိလိုခ်င္ေသးလားလို႔ သြားေမး ႀကည့္ပါလား။ အမေလး မေျပာစမ္းပါနဲ႕ ။  ဒီ အသီးအေႀကာင္းမ်ားေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာဖို႔ ေတာင္ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္မ်ား သူ႔အေႀကာင္း ထပ္မေမးပါနဲ႕ လို႔ ဆိုေပ လိမ့္မယ္ေနာ္။ အင္း အဲဒီတုန္း သြားျပီး လက္ေဆာင္ေပးလို႔ကေတာ့ ႀကည့္ေကာင္းလိုက္မယ့္ျဖစ္ခ်င္း ။ အဲဒီ အသီးေတြ႔ရင္ကိုပဲ ေအာ္ဂလီေတြဆန္ လြန္းလို႔ ေႀကာက္ပါျပီလို႔သာ ေျပာျပီးေျပးရ ေပလိမ့္မည္။ ဒါကို မသိတဲ့လူ ကေတာ့ လုိခ်င္လို႔ရေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲပဲမလား။ ဒို႔လည္း အဲလိုပါပဲ။ ဒီခႏၶာရဲ႕ အျပစ္ကို မသိေသးမခ်င္း ဟုိခႏၶာက ေကာင္းသလို ဒီခႏၶာက ပို ေကာင္းသလုိနဲ႔ တစ္မိ်ဳးျပီး တစ္မိ်ဳး လိုခ်င္ေနျပန္တာပဲမလား။ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာ ရိွေလသမွ် ဒုကၡရေနဦးမွာပါလားဆိုတာကို သိနိဳင္တဲ့ ဥာဏ္ကေလး မရိွေသးသ၍ကေတာ့ျဖင့္ ဒီလိုခ်င္မႈေတြေႀကာင့္ ဒုကၡေတြ ပြားေနရပါဦးမယ္ ေနာ္။
အင္း…ဒီအႏၱရာယ္က လြတ္ေစဖို႔ ခႏၶာအေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိဖို႔ ႀကိဳးစားႀကပါစို႔ ဆိုေတာ့ ဘယ္ကစရမလဲ?။ အင္း… ဟိုးေရွ႕က အႏၱရာယ္ေတြကို လြတ္ေျမာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားကတည္းက အေျခခံသည္ သီလ ေဆာက္ျခင္းကစခဲ့တယ္ေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ သမာဓိထူေထာင္ခဲ့မယ္။ အဲဒီက ေနမွ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေတြပြားႀကမယ္။ အဲလိုပြား တဲ့အခါမွာလည္း ဒိ႒ိကို အရင္ျဖဳတ္ျပီးမွ ရုပ္၊ နာမ္ခြဲျပီးမွ ျဖစ္ခ်င္း၊ ပ်က္ျခင္း သေဘာေတြကို ျမင္ေအာင္ ရႈမွတ္ရပါမယ္။ အဲလို ရႈမွတ္ရင္းက အႏ ၱရာယ္နံပါတ္-၄ ျဖစ္တဲ့ မဂ္တုေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရဦးမယ္ေနာ္။ ဒါလည္း ေရွာင္နိဳင္သြားမယ္ထား။
ဒီေနာက္ ဆက္လက္ ရႈပြားတဲ့အခါ ေန႔စဥ္ ရႈပြားတိုင္းမွာ ပံုသ႑ာန္ပညတ္ ေပ်ာက္ျပီး ပရမတ္သား သက္သက္ကိုသာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါလည္း ရႈျမဲ ရႈလာလိုက္တဲ့အခါ ရႈပါမ်ားေတာ့ မုန္းလာမယ္။ ဘာလို႔မုန္းလာလဲဆိုရင္ ျဖစ္သမွ်ေတြတိုင္း ပ်က္ေနလို႔ပဲ။ အဲလိုသာဆို ျဖစ္ေနသမွ်တုိင္း ပ်က္ေနမွေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပီးေတာ့မွာလဲ။ ဒါကိုပဲ မွတ္ေနရေတာ့ ႀကာေတာ့ စိတ္ေတြပ်က္လာမယ္။ ဒါေႀကာင့္ မျဖစ္မပ်က္ရာကို သာလိုခ်င္လာေတာ့တယ္။ အင္းျဖစ္လို႔ သာ ပ်က္ေနရတာ။ မျဖစ္ရင္ ပ်က္စရာလည္း မရိွေတာ့ဘူးမို႔ မျဖစ္ပါနဲ႔ေတာ့ လားဆုိေတာ့ ရပ္ခိုင္းလို႔ မရဘူးေလ။ အဲလို မရေလ မွတ္ေနရေလ ဆိုေတာ့ အဲဒီမွာပဲ ဒီျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းေတြ အေပၚဒုကၡ အစစ္ႀကီးပါလားလို႔ ေတြ႔ျမင္ လာပါမယ္။ ဒီက်မွပဲ ေအာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့ ဒုကၡ သစၥာႀကီးကို မ်က္၀ါး ထင္ထင္ ခံစားသိျမင္ လာရျပီေပ့ါ။ ဒါသည္ပင္ က်ီးအာသီးအတြင္းကို ဖြင့္လိုက္လို႔ ထြက္လာတဲ့ မဲပုပ္ေနတဲ့ ရြံရွာဖြယ္အရည္ကို ေတြ႔လိုက္ရျပီေနာ္။
ကဲ ဒါဆို ဒီဒုကၡအစစ္ႀကီးေတြ႔ဖို႔က ဘာအျမင္ကုိ အရင္းခံရမလဲ ဆိုရင္ေတာ့ အနိစၥအျမင္ျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ပ်က္အျမင္ ကိုသာ အေျခတည္နိဳင္ရမွာေပါ့။ အင္း… အနိစၥခႏၶာကေနမွ ဒုကၡခႏၶာ ျဖစ္ေႀကာင္း ျပေနပါေပါ့လား။ ကဲ အဲဒီ အေျခ အေနမွာ ကိုယ့္ဖက္က မုန္းေနပါျပီ ။ ဒုကၡႀကီးမို႔ မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဆိုတာကို ဒီခႏၶာက လက္ခံရဲ႕လား။ ကိုယ့္အလိုကိုေရာ လိုက္ေလ်ာရဲ႕လား။ ကိုယ္က ဒီ ဒုကၡသစၥာကေန လြတ္ခ်င္ေလ ဒီဒုကၡကပဲ ျပံဳးျပံဳးႀကီး နိွပ္စက္ျပေလဆိုေတာ့ ။ အင္း သိသိႀကီးနဲ႔ ခံေနရပါျပီ။ မသိတုန္းကေတာ့ မလြတ္ခ်င္ဘူးေပါ့။ ခုသိေတာ့ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ လြတ္ခ်င္လာျပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ သလိုေရာ ျဖစ္လို႔လားဆိုေတာ့ လြတ္ခ်င္ေလ မလြတ္နိဳင္ေလပဲေလ။ အင္း အဲဒီမွာပဲ သိလိုက္ပါျပီ။ အနတၱ သေဘာခႏၶာ ႀကီးဆိုတာေလ။
အင္းဒီမွာပဲ ေအာ္ဒို႔ေတြနဲ႔ အျမဲရင္းႏွီးျပီးသား ျဖစ္တဲ့ အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱ ဆိုတာ ဒါပါပဲလားလို႔ သိနိဳင္တဲ့ ဥာဏ္ေလးရသြားပါျပီ။ အရင္ကေတာ့ျဖင့္ ကိုယ့္မွာ အဆင္မေျပတာ တစ္ခုရိွရင္ပဲ ဒုကၡလို႔ ထင္ထားတာေနာ္။ ဘုရားေဟာတဲ့ ဒုကၡက ျပင္ပအာရံုေတြေႀကာင့္ ရလာတဲ့ ဒုကၡမဟုတ္ဘူးပဲ။ သူမ်ားႏိွပ္စက္လို႔ ရလာတဲ့ ဒုကၡထက္ ကုိယ့္ခႏၶာက ျပလာတဲ့ ဒုကၡ အစစ္ႀကီးက ပိုဆိုးပါလား ဆိုတာ အစစ္နဲ႔ အတုကို ႏိွဳင္းယွဥ္ မိရင္းမွ ကြဲသြားပါျပီ။ အင္း ဒီ ဒုကၡသစၥာ ႀကီးကုိ ဘာနဲ႕ အနိဳင္ယူရပါ့ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ကုိပဲ လိုက္ျပီး ေစာင့္ႀကည့္ေပးေနတဲ့ ၀ိပႆနာမဂၢသစၥာ နဲ႔ပဲေပါ့။ အင္း ဒီ မဂၢသစၥာနဲ႔သာ လိုက္ျပီး သိေပးေနမယ္ ။ ရႈ႕မွတ္ေပးေနမယ္ဆိုရင္ ဒီဒုကၡႀကီးလည္း ဘာခံနိဳင္လိမ့္မလဲ။ အဲဒီကမွ ဒုကၡတို႔ ခ်ဳပ္ရာ၊ ျငိမ္းရာ၊ သိမ္းရာ နိေရာဓ သစၥာကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳနိဳင္ သြားပါမယ္။ အဲဒီေနရာမွာ သမုဒယသစၥာ ကေတာ့ျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္၊ လိုခ်င္၊ ရခ်င္ေနတဲ့ တဏွာပါလားလို႔ သိလိုက္တဲ့အခါမွာပဲ ။ ဒီ“ခ်င္”ေတြကို ရပ္လိုက္ နိဳင္မွ ဒီဒုကၡက လြတ္မွာပါလားဆုိတဲ့ အေျဖက တန္းထြက္လာျပီမို႔ လြတ္ခ်င္ ေနတာကိုပါ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္ေနတဲ့ အနတၱပဲလို႔ ႏွလံုးသြင္း ေပးလိုက္ ရပါမယ္ေနာ္။ ကဲ ဒါမွသာ ပန္းတိုင္မွန္သြားျပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ နိဗၺာန္ ႀကီးကိုသာ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ႀကီး ေရာက္ရမွာေပါ့။ ကဲ ဒီမွာမွ အႏုသယ တဏွာကို မဂ္က ပယ္သတ္ သြားနိဳင္ပါမယ္။
အင္းဒီလို က်င့္စဥ္မွန္လို႔ လမ္းမွန္ကို ေရာက္ျပီးလို႔ ဒုကၡ အစစ္ႀကီးကုိ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ျမင္ ခံစားနိဳင္မွသာ ေနာက္ထပ္ ခႏၶာေတြကို မလိုခ်င္ေတာ့ ပါဘူး ဆိုတာေတြျဖစ္လာေတာ့မွာေပါ့။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ သူမ်ားက မလိုခ်င္ ရဘူးေျပာလို႔သာ ကိုယ္လည္း လိုက္ျပီး မလိုခ်င္တာပါ ။ တကယ္ေတာ့ ဒီေလာကီ အာရံုကာမဂုဏ္ေတြမွာ ေပ်ာ္လို႔ေတာင္ အားမရပါဘူး ဆိုသလိုျဖစ္ ေနပါမယ္ေနာ္။ ဒါေႀကာင့္ပဲ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ႀကိတ္ျပီး နတ္ဘံု ၊ ျဗဟၼာ့ဘံု ေတြကုိ ဆုေတာင္းခ်င္ ဆုေတာင္းေနဦးမွာေနာ္ ။ တကယ့္ အရိွ ဒုကၡသစၥာႀကီး ကို မသိနိဳင္ေသးသမွ် ကေတာ့ျဖင့္ အင္းဒီအႏ ၱရာယ္ေတြက လြတ္ဖို႔ လမ္း မျမင္ေတာ့တာမို႔ ဒို႔ေတြလည္း တကယ့္ ဒုကၡအစစ္ႀကီးကို ကိုယ္တိုင္သိျမင္လို႔ ဆုေတာင္း မမွားႀကေစဖို႔ ႀကိဳးစားႀကပါစို႔လားလို႔ တိုက္တြန္းနိဳးေဆာ္ရင္းနဲ႔ပဲ အႏ ၱရာယ္နံပါတ္ - ၆ ကေန ရုန္းနိဳင္ဖို႔ နည္းလမ္းေကာင္း ေလးေတြ ေ၀မွ် လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားရိွပါက လမ္းညႊန္ဆံုးမ နိဳင္ပါေႀကာင္း …….