“ေဇတ၀န္ေျမ၀ယ္ယူစဥ္က ..ကိစၥ”

“ေဇတ၀န္ေျမ၀ယ္ယူစဥ္က ..ကိစၥ”

ဓမၼမိတ္ေဆြသည္ ဓမၼစာေပမ်ားေလ့လာေသာအခါတြင္“ဘဂ၀ါ=ျမတ္စြာဘုရားသည္၊သာ၀တၱိယံ=သာ၀တၳိျပည္၌…………
ေဇတ၀ေန=ေဇတဥယ်ာဥ္၌ (ေဇတ၀န္မင္သား၏ဥယ်ာဥ္၌ေဆာက္လုက္အပ္ေသာေၾကာင့္ ေဇတ၀န္မည္ေသာဥယ်ာဥ္
ေက်ာင္း၌၊၀ိဟာရတိ=ေနေတာ္မူ၏”ဆိုသည္ကို မုခ် သတိျပဳေပမည္။

ထို“ေဇတ၀န္” ေနရာေျမကို “သုဒတၱ” ေခၚ“အနာထပိဏ္သူေ႒းႀကီး”က မည္သူ႕ထံမွ မည္၍မည္မွ်ေပးကမ္း၀ယ္ျခမ္းၿပီးမည္
သည့္ေက်ာင္းကိုေဆာင္လုပ္၍လွဴဒါန္းသည္ ဆိုသည့္အေျခအေနမ်ိဳးကိုေတာ႔ အေတာ္အတန္သိၿပီးျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေျမေနရာ ကို၀ယ္ယူရာဖို႔စကားေျပာစဥ္က ပိုင္ရွင္ႏွင့္အႀကိတ္အနယ္ေျပာကာ “အနာထပိဏ္သူေ႒းႀကီး”၏ေခ်
ပစကားသည္ အလြန္နက္နဲၿပီး အသိခက္လွေသာေၾကာင့္ မသိေသးသူမ်ားအတြက္ ထုတ္ေဖာ္တင္ျပလိုပါသည္။
ဤသို႔သူေ႒းႀကီး၏ ေခ်ပ ထုႏွက္ဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္“ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး”ဟူ၍သာသနာ့သမိုင္း၌တံ
တိုင္းခတ္ထားႏိုင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္ဟု အတိုခ်ဳပ္နားလည္ခဲ႔သည္ ဆိုခ်င္ပါသည္။
သူေ႒းႀကီးသည္ ေရွးဆုေတာင္းေကာင္းမႈေၾကာင့္“ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္”၌“ဘုရား-ဘုရား”ဆိုေသာ အသံကိုၾကားရကာမွ်ျဖင့္အ
ခ်ိန္အခါမဲ႔ႀကီးတြင္ “ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား”ထံသြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၿပီး“သာ၀တၱိျပည္”သို႔လည္းၾကြေရာက္ေတာ္မူရန္ပင့္ဖိတ္
ေလွ်ာက္ထားလာခဲ႔သည္။
မိမိ“သာ၀တၳိ”သို႔ျပန္ေရာက္ေသာအခါမွာလည္းဘုရား အစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ သင့္ေတာ္ေသာေနရာကုိရွာေဖြ
ေသာအခါ “ၿမိဳ႕နွင့္လည္းမနီးလြန္း၊မေ၀းလြန္း၊သြားေရာက္ဖို႔လည္း လြယ္ကူ၊လူသံတို႔မွလည္းတိတ္ဆိတ္”စေသာအဂၤါရပ္တို႔
ႏွင့္ ညီညႊတ္သည့္ဤ“ေဇတ၀န္ဥယ်ာဥ္ႀကီး”ကိုသာ မ်က္စိက်ခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ ဤ“ေဇတ၀န္ဥယ်ာဥ္”သည္ကား-သာမညလူ ပိုင္ဆိုင္ထားသည္မဟုတ္။“သာ၀တၳိျပည့္ရွင္ဘုရင္” “ေကာသလ
မင္းႀကီး”၏“ေဇတ”ေခၚ သားေတာ္တစ္ပါးပိုင္ဆိုင္ေသာ ေနရာႀကီးျဖစ္ခဲ႔သည္။
သို႔ပါေသာ္လည္း သူေ႒းႀကီးသည္ ရလိုရျငားသေဘာျဖင့္(အမွန္က မုခ်ရမည္သာ)ထို မင္းသားထံ အေခါက္ေခါက္အခါအခါ
သြားေရာက္ၿပီး ဤသို႔ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ေလသည္။
“အရွင့္သား-ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္အတြက္ေက်ာင္းတိုက္အရာမ္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းလိုပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္
အရွင့္သား၏ဥယ်ာဥ္ႀကီးကို ကၽြႏ္ုပ္အား (အဖိုးျဖတ္၍)..ေရာင္းေစခ်င္ပါသည္”ဟု မၾကာခဏေျပာဆိုေနခဲ႔ပါေသာ္လည္းမင္း
သားက မေရာင္းလို။
သို႔ေသာ္ ျပႆနာကို တိုတုိျဖင့္ၿပီးသြားေစရန္ တန္-မတန္၊ေတာ္-မေတာ္ မစဥ္းစားေတာ႔ဘဲ-
“သူေ႒းႀကီး-ကၽြႊႏ္ုပ္၏ဥယ်ာဥ္ကို အသျပာခ်င္းအစြန္းခ်င္းထိေအာင္ခင္းေပးသျဖင့္လည္း(ဥယ်ာဥ္ေျမေပၚ၌အသျပာအျပည့္
ျဖန္႔ခင္းေပးပါေသာ္လည္း)ကၽြႏ္ုပ္ မေပးႏိုင္၊မေရာင္းႏိုင္ပါ”ဟု ေနာက္ဆံုးပိတ္စကားေျပာဆိုလိုက္ေတာ႔သည္။
ထိုအခါသူေ႒းႀကီးသည္ မင္းသား၏စကားက် ကို ေကာက္ယူဖမ္းကိုင္လိုက္ၿပီးလွ်င္ -
“အရွင့္သားသည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုေရာင္း၀ယ္ရန္ စကားကမ္းလွမ္း ေျပာၾကားမိေခ်ၿပီ”ဟုမင္းသား၏စကားကို
ကိုင္ငင္တုပ္ခ်ည္ၿပီးတစ္ဆင့္တက္ကာျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ မင္းသား က-
“သူေ႒းႀကီး-ငါသည္ ငါ၏ဥယ်ာဥ္ေရာင္း၀ယ္ရန္ကမ္းလွမ္းသည့္စကားမေျပာခဲ႔ပါတကား”ဟုျပန္လည္၍ျငင္းဆိုခုခံေခ်ပေလ
ေတာ႔သည္။
သို႔ေသာ္ဤျပႆနာသည္ဤမွ်ျဖင့္ ရပ္ဆိုင္းမသြားခဲ႔ပါ။တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးျငင္းခံုၿပီးေနာက္ဆံုး၌ရံုးေတာ္သို႔ ထိုအမႈေရာက္
သြားေတာ႔သည္။
ထိုေခတ္ကာလအေလ်ာက္အလြန္တရားေစာင့္သည့္ အမတ္ႀကီးမ်ားက ေအာက္ပါအတိုင္းဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္ၾကသည္။

“အရွင့္သားသည္ အသျပာခ်င္းထိေအာင္ခင္းသျဖင့္လည္း-ဟူ၍မတန္မရာ၊မထိုက္သည့္စကားေျပာဆိုမိရကား(ေျပာဆိုမိ
လိုက္ေသာေၾကာင့္)ေရာင္း၀ယ္ရန္ေျပာဆိုသည့္စကားေျပာမိေပၿပီ”ဟူ၍ အဓိကအခ်က္ကိုကိုင္သံုးၿပီၤးမင္းသားအားအရံႈးေပး
လိုက္ေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္သာ “ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး”ဟူ၍ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။လြယ္လြယ္ကူ
ကူျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔သည္ မဟုတ္ေပ။
အထက္ပါ ဗုဒၶဘုရားရွင္ေခတ္ကအသံုး(ပါဠိဂတိ)စကားကို ယခုေခတ္ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဉာဏ္၌ေပါ့ ေတာ့ေတာ့၊ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ဟုထင္
ျမင္သူရွိေကာင္းရွိပါလိမ္႕မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း“မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး”ကပင္-
“ထိုစကားသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႕ေသာစကားျဖစ္သည္။ဉာဏ္ပညာႀကီးရင့္စြာျဖင့္စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္မွနားလည္ေက်နပ္ႏိုင္
မည္ျဖစ္သည္”
ဟု သီးသန္႔ မွာထားခ်က္“မဟာဗုဒၶ၀င္ႀကီး”၌ေဖာ္ျပခဲ႔ဖူးပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ေခတ္ကာလ ဥပေဒေၾကာင္းမွ်ေလာက္တို႔ျဖင့္
မစဥ္းစားသင့္ပါ။
“ဗုဒၶ”၏“ပဋိစၥသမုပၸါဒ္”နည္းျဖင့္ၾကည့္ပါက ျပဳလုပ္ၿပီးခဲ႔သည့္“ကံ”(ေစတနာ)၊ထို“ကံ”၏အသီးအပြင့္ျဖစ္သည့္အက်ိဳးအာနိ
သင္တို႔ကိုမလြဲမေသြထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည္။
ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားရွင္ျပဳက်င့္ခဲ႔သည့္ “ပါရမီ”မ်ားနွင့္ သူေ႒းႀကီး၏ေရွးဘ၀ဆုေတာင္းမ်ားေၾကာင့္ ထိုေျမကိုတစ္နည္း
မဟုတ္တစ္နည္းျဖင့္ပိုင္ဆိုင္လာရမည္မွာဧကန္ ျဖစ္ေပသည္။
“ေဇတ၀န”ေခၚ“ေဇတ၀န္ဥယ်ာဥ္(ေဇတ၀န္ေက်ာင္း)”ေနရာကား ေရွးေရွးက မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ဘုရားရွင္မ်ားႏွင့္ႏွစ္
က်ိတ္ရွစ္ဆူဘုရားရွင္တိုင္း၏ ေက်ာင္းေတာ္ ေနရာႀကီး မဟုတ္ခဲ႔ပါေသာ္လည္း

(၁) “၀ိပႆီဘုရား”လက္ထက္က တစ္ယူဇနာက်ယ္ေသာ
(၂) “သိခီဘုရား”လက္ထက္က သံုးဂါ၀ုတ္က်ယ္ေသာ
(၃) “ေ၀ႆဘူဘုရား”လက္ထက္က ယူဇနာ၀က္က်ယ္ေသာ
(၄) “ကကုသန္ဘုရား”လက္ထက္က တစ္ဂါ၀ုတ္က်ယ္ေသာ
(၅) “ေကာဏာဂမဏဘုရား”လက္ထက္က ဂါ၀ုတ္၀က္က်ယ္ေသာ
(၆) “ကႆပဘုရား”လက္ထက္က ဥသဘ(၂၀)-(၀ိနည္း-႒ အလုိ) က်ယ္ေသာ
ႀကီးမားလွသည့္ “သံဃာ့အရာမ္ႀကီးမ်ား” ျဖစ္ခဲ႔ဖူးသည္။ဟူ၍“မဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္းႀကီး”၌ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ကၽြႏ္ုပ္တို႔ “ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္”တစ္ဆူတည္းသာသီတင္းသံုးခဲ႔သည္မဟုတ္ ။ေရွးေရွးဘုရားရွင္တို႔၏လမ္းေၾကာင္းဓမၼတာအ
တိုင္းျဖစ္ခြင့္ရွိေနေသာေၾကာင့္ဤေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ေနရာကိုပိုင္လာရျခင္းဟု ဆိုရေပလိမ္႔မည္။
(၁၉၉၆၊မတ္လ၊ ဓမၼရံသီဓမၼမဂၢဇင္း၊အမွတ္စဥ္(၇၅)၊ မွ ဆရာသာကီေဆြ၏“ေဇတ၀န္ေျမ”အမည္ရေဆာင္းပါးကို မွီျငမ္း၍ ,ျပန္လည္,မွ်ေ၀,ဓမၼဒါနျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္)
ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ