ခရီးမိုင္တိုင္အမွတ္...1500
ရပ္နားမိတဲ့ဒီဘူတာရုံေလးက
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလည္းလက္ေဆာင္ေပးခဲ့
ဆႏၵႏွင့္ဘ၀ equation ခ်မရသမွ်
အားငယ္စိတ္တို႕ၾကီးစုိးေလတိုင္း
ျဖစ္၊တည္၊ပ်က္ေလာကအလယ္မွာ
၀င့္ထည္စြာရပ္တည္နိဳင္ဖုိ႕
စိတ္ဓါတ္ခြန္အားတို႕လည္းေပးေဆာင္ခဲ့ေပါ့။
ကမ္းျပိဳမွာကိုၾကိဳသိေနလည္း
တားဆီးဖုိ႕စြမ္းအားမရွိခဲ့သလုိမ်ိဳး
အလြမ္းေတြဒီေရလွိဳင္းလိုတက္လာသမွ်
ရင္ခြင္နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးမီးေလာင္ေနရ
အဆိပ္တက္အိပ္ပ်က္ညမ်ားေမာပန္းတာေတာင္
ပံုရိပ္ေလးကိုေဖ်ာက္ပစ္နိဳင္စြမ္းမရွိခဲ့ဘူး။
ညတစ္ညမွာသူဆုိဖူးေသာဂီတ
"အျမဲတမ္း သတိတရ ၇ွိေနေတာ့မွာပါ"
romanticဆန္ဆန္တီးခတ္လိုက္တဲ့သံစဥ္ေလးကို
ေမ့မရျခင္းဖတ္စာအုပ္ထဲက
မာတိကာေတြႏွင့္ေယာင္ေယာင္ေနတဲ့
ေတေလငွက္တစ္ေကာင္မွာေတာ့
အျမတ္တနိဳးတန္ဘုိးထားရင္း
မိုးလင္းမွာေတာင္ေၾကာက္ေနမိတယ္။
ေတြ႕ဆံုျပီးေနာက္ ခြဲခြာျခင္းနိမိတ္ပံုေတြ
ေၾကးမုံတစ္ခ်ပ္လိုပီျပင္လာတိုင္း
ရင္ခြင္ရိုင္းမွာ လွိဳင္းထန္ေနခဲ့
အလံျပလုိ႕ ရထားထြက္ဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနျပီ...
ေနရစ္ပါေတာ့ ဘူတာရုံေလးေရ.....
ငါထြက္ခြာရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
သတိရျခင္းပန္းေျခာက္ေလးကိုသို၀ွက္ထားသလို
ရာသီေတြေျပာင္း သကၠရာဇ္ေဟာင္းလည္း
မင္းႏွလံုးသားမွာ ငါ့ကိုသတိရေနေပးပါ။ ။
No comments:
Post a Comment