ႀကဳံ ဆုံ၊ ျမင္ေတြ ့ခဲ ့ရေသာ ျမဳိ ့သုံးခြ

၈.၈.၂၀၁၂ ဗုဒၡဟူးေန႔ နံနက္ ၁၀နာရီ ေလာက္တြင္ သံုးခြျမိဳ႕  လယ္ေခါင္ ရွစ္မ်က္နွာ 
ေစတီ၀င္းအတြင္း ေအာင္ေျမေနရာ၌ ဘုရားငါးပါး သီလခံ ယူေဆာက္တည္၍ 
ကြယ္လြန္သြား ရွာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာျဖစ္သူ ရန္ၾကီးေအာင္ ဦးစိန္၀င္းႏွင့္ ဦးစိုးသိန္းတိို ့
အား ရည္စူး၍ ဆီမီးနံသာတိုင္မ်ားျဖင့္ ျမတ္ဘုရားထံ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ခဲ့ၿပီး သာဓုအႏ
ေမာဒနာ ေခၚဆိုႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ 

ဆရာ(ရန္ၾကီးေအာင္)စိန္၀င္းမွာ ၁၉၆၂-ခုႏွစ္၊ တကၠသိုလ္ တကသ သမၼက၏ ဒုဥကၠ႒ 
အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး အစာငတ္ခံဆႏၵျပရာ(၁၀)ဦးတြင္ ေနာက္ဆံုး အသက္ရွင္က်န္ 
ရစ္သူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ ကၽြန္းစနစ္ကိုဖ်က္သိန္းရာတြင္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူ 
တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။

ကြယ္လြန္သြားရွာ ျပီျဖစ္ေသာ စာေရး ဆရာၾကီး လူထုဦးစိန္၀င္းကဲ့သို႔ ကိုးကိုးကၽြန္းျပန္ 
တစ္ဦးအျဖစ္ ေမွာ္၀န္းေျမတြင္ ထင္ရွားေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီး တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ အေရးအခင္း ကာလတြင္  ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္ခဲ့ျပီး ျပစ္ဒဏ္က်ရဆဲ 
ကာလတြင္ အင္းစိန္သီးသန္႕ အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ၀မ္းကိုက္ပိုး အသဲေဖါက္သျဖင့္
ေနာက္ဆံုး ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည္။ 

ဦးစိုးသိန္း မွာလည္း အေရးအခင္း ကာလတြင္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ့ရျပီး ေနာက္ဆံုး 
ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည္။ ဆရာ(ရန္ၾကီးေအာင္)ဥိီးစိန္၀င္း၏ တပည့္ လက္ရင္းထိုးႏွစ္ဦး
ဘ၀ကြာျခား ခ်က္ၾက္ီးမားေန အေျခခံပညာ အထက္တန္း အဆင့္တြင္ ဆရာရန္ၾကီး 
ေအာင္ ဦးစိန္၀င္းထံတြင္ အေျခခံပညာ အထက္တန္း အဆင့္ အဂၤလိပ္စာ သင္ယူခဲ့ၿပီ
တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၈၈ အေရးအခင္းကာလ အက်ိဳး 
ဆက္ မ်ားေၾကာင့္ လမ္းေဘးတြင္ ေန႕စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္မ်ား ေရာင္းစား ေနရ 
ေသာ္လည္း သတၲိရွိရွိႏွင့္ ဘ၀ကို အရွံး မေပး တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ဓာတ္ၾကီးမား 
ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ မ်ားေၾကာင့္ D.V.B ဒီမိုဒီကရက္ တစ္ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္တြင္ 
သတင္းတင္ဆက္ေနသူ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ထူးကေတာ့ ေခတ္စကားအရ လန္းေနဆဲပါ။ 
ေမွာ္၀န္းသားမ်ားကိုယ္စား လြမ္းဆြတ္ေနရ ဆဲပါ ကိုတူး-


 ရွစ္မ်က္ႏွာ ဘုရားမွသည္ အေနာက္ဘက္ကမ္း ေရႊပုဇြန္ေကြ႔ Heart to Heart
လၻက္ရည္ဆိုင္ဆီသို႔ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အမွုတြဲ(၅)ေယာက္ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းျပီး
ျပန္ထြက္လာ ေသာအခါ မြန္းလြဲ၁နာရီ ေက်ာ္ေနသၿဖင္႔ မုန္႔ဟင္းခါး- အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲ-
ျမန္မာထမင္းဟင္း -လၻက္ရည္ -ႏြားနို႔ -စားေသာက္ဖြယ္ရာ စံုလင္ေသာ heart to heart 
လၲက္ရည္ဆိုင္ ဆီသို႔  ဦးတည္ ေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ရာ သံုးခြမွန္လံု ကားဂိတ္အနီး ေရာက္ 
ေသာအခါ ယာဥ္ႏွစ္ထပ္ရပ္၍ ခရီးသည္တင္ေန သည္ကိုေတြ႔ရျပီး ဆိုင္ကယ္- မ်ား 
လမ္းမေပၚတြင္ ေျပာင္းျပန္ေရာ အတည့္ေရာ ရပ္ထားသျဖင့္ မည္သည့္ ေနရာက 
သြားရမွန္း မသိေလာက္  ေအာင္ရွဳပ္ေထြး ေနျပီး ဆိုက္ကားသမားမ်ား ကလည္း ေပ
၄၁ ေလာက္ရွိေနသည့္ ေနရာတြင္ လက္းတ၀က္နီးပါး မွ်ေနရာယူ ထားသည္ 
ကိုေတြ႕ရွိရပါသည္။

ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ သြားေသာ္လည္း ေစ်းဆိုင္မ်ား ေနေရာင္ကာ အျဖစ္ တုတ္ေထာက္ 
၍မိုးအကာျဖင့္ ျပဳလုပ္ထား ေသာအစီအမံမွာ လမ္းေလ်ာက္၍ မရေလာက္ပင္ ရွိေနျပီး 
ဟိုတိုးဒီတိုးဟို ေရွာင္ဒီ ေရွာင္ျဖင့္ ဆက္၍ ေလ်ာက္လာခဲ့ရာ သံုးခြ - ရန္ကုန္အျမန္ 
ယာဥ္လိုင္းဟု ဆိုင္းဘုတ္ တင္ထားျပီး တကၲစီကား(၁၀)စီးခန္႕ ရက္နားထားသည္ 
ကိုေတြ႔ရွိရပါသည္။

ဆက္၍ေလ်ာက္ လွမ္းလာေသာ အခါေဒၚမိန္းခေလး ျပည္သူ႕စာၾကည့္ တိုက္ကို 
ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ထိုေဒၚမိန္းခေလး စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕ တည့္တည့္တြင္ မွန္လံုကား ၃စီး၊ 
လိုက္ထရပ္ကား ၂စီး ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရွိျပီး ထိုကားမ်ားကို အကာအကြယ္
ျပဳလ်က္ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လူႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္ ေဆာင္းလွ်က္
ေဒၚမိန္းခေလးစာ ၾကည့္တိုက္ကို မ်က္ႏွာေရွ႕ တည္႔တည္႔ထားလွ်က္
ရွဴးရွဴးေပါက္ေန သည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ 

 ျမန္မာႏူိင္ငံရွိ စာေပပညာရွင္မ်ား၊ စာေပေလာက သမားမ်ားသည္ ေဒၚမိန္းခေလး 
ျပည္သူ႕စာၾကည့္ တိုက္က မသိသူမရွိပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း…..?

ေဒၚမိန္းခေလး ျပည့္သူ႕စာၾကည့္ တိုက္၏ သမိုင္းအက်ဥ္း

ေဒၚမိန္းခေလးကို ၁၂၃၂ခုႏွစ္တြင္ သံုးခြၿမိဳ႕နယ္၊ တေကာေက်းရြာတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ျပီး 
ငယ္စဥ္ကဆင္းရဲ ႏြမ္းပါး၍ စာမသင္ခဲ့ရပါ။ ၁၂၅၀ခုႏွစ္တြင္ ဦးသာစီုးႏွင့္ အေၾကာင္းပါ
ကာ သားသမီး(၆)ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ျပီး ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ အတူ သံုးခြၿမိဳ႕နယ္၊
ေတာစြန္းေက်းရြာတြင္ လယ္ေျမ(၃) ဧကခန္႔မွစ၍ ေတာရွင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့ရာ လယ္ဧက 
(၂၀၀)ေက်ာ္အထိ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ျပီး ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ လာခဲ့ၾကပါသည္။ ၁၃၀၂ခုႏွစ္တြင္
ငယ္စဥ္က အလုပ္ၾကမ္း ဒဏ္မ်ားေၾကာင္႔ ေဒၚမိန္းခေလး မ်က္ေစ့ကြယ္ခဲ့ ရရွာပါသည္။
ထိုသို႔မ်က္ေစ့ ကြယ္ခဲ့ရျခင္း၊ ငယ္စဥ္အခါက စာမသင္ခဲ့ ရျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာင္ 
သံသရာတြင္ ထိုသို႔မျဖစ္ရေစရန္ စာေပႏွင့္ပတ္သတ္္ေသာ ကုသိုလ္ဒါန တစ္ခုခုျပဳ 
လိုစိတ္ျဖင့္ စာၾကည္႔တိုက္ကို (၁၃၀၂) ႏွစ္တြင္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။ 
ေဒၚမိန္းခေလး စာၾကည့္တိုက္၏ အက်ယ္အ၀န္းမွာ ဧက၀က္ ခန္႔က်ယ္၀န္းျပီး
ႏွစ္ထပ္အုပ္ခံ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္းမြန္ခိုင္ခံံေနဆဲ
ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

အိမ္သာမွ ဧည့္လာမည္ ေဒၚမိန္းခေလး ျပည္သူ႔စာၾကည့္တိုက္ ပရ၀ဏ္းအတြင္း
အေဆာက္အဦး မ်ိဳးစံု ေဆာက္လုပ္၍ အခေၾကး ေငြမ်ား ရရွိေနေသာ္လည္း
တကယ္တမ္း လက္ေတြ႔တြင္ စာၾကည့္တိုက္ ရန္ပုံေငြ(သို႔မဟုတ္) တန္ဖိုးရွိစာအုပ္မ်ား
၀ယ္ယူႏိုင္သည္က မေတြ႕ရွိေခ်။

စာၾကည့္တိုက္ ပတ္၀န္းက်င္ရိွ လမ္းမ်ားႏွင့္ အနီးတ၀ိုက္တြင္ ရႊံ႕ဗြက္မ်ား၊ ေရအိုင္မ်ား၊ 
ကားမ်ားေန႔ ညမျပတ္ ရပ္နား ထားျခင္းမ်ားသည္ စာၾကည့္ တိုက္လာရာလမ္း၊ 
သြားရာလမ္းမ်ားမွာ စာဖတ္ပရိသတ္ အေပါင္းအား ဒုကၡလွလွ ေပးေနသျဖင္ ့ 
စာဖတ္မွ စာတတ္မည္ ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္သည္ ၎မ်က္မျမင္ အလွဴရွင္ 
ေဒၚမိန္းခေလး၏ ၾကီးမားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စာေပ အလွဴမ်ားသည္ သဲထဲ 
ေရသြန္သကဲဲ့သို႔  ျဖစ္ေနပါ ေတာ့သည္။

ထိုသို႔ ဆက္ေလ်ာက္ လွမ္းခဲ့ရာ ဟိုင္းလဒ္ကား (၅)စီး၊ (၆)စီးခန္႔ ဂိတ္ထိုးထား 
သည္ကို ေတြ႕ရွိရျပီး အမႈတြဲ ၅ေယာက္ႏွင္ ့ အတူ မိမိကား ရပ္ထားေသာေနရာသို႔ 
ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့ၾကေသာ္ လည္း အိမ္ေရွ႕တြင္ မွန္လံုကားၾကီး (၃)စီးမွာ
 ပိတ္ထားသည့္ အျပင္ ကား(၁)စီးမွာလည္း ေကြ႕ေၾကာတြင္ ရပ္ထားသျဖင့္ 
ကုန္တင္ ကားၾကီးတစ္စီးႏွင့္ မတိမ္းသာမ ေရွာင္သာျဖစ္ ေနပါသည္။ ထိုအခါ
ကားမယူေတာ့ဘဲ ဗိုက္ဆာဆာႏွင့္ ေျခလ်င္ဆက္ ေလ်ာက္ခဲ့ရာ လင္းေရာင္ျခည္ 
စိုက္္ပ်ိဳးေရး ေဆးဆိုင္ေရွ႕ အေရာက္တြင္ လမ္းေဘး၀ဲ၊ယာတြင္ မွန္လံုကားႀကီးမ်ား 
နွင့္ ကုန္တင္ကားမ်ား (၆)စီး ဆက္တိုက္ ပိတ္ရပ္ထားျပီး ကားထဲရွိ အမႈိက္သရုိက္ 
မ်ားကို လွည္းေၾကာေနျပီး တခ်ိဳ႕ကားမ်ားမွာ ေရေဆးေနသည္္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။

ထိုကားမ်ားမွာ ပိုင္ရွင္တစ္ဦးတည္းဟု သိရျပီး အေနာက္ဘက္ကမ္း တံတားအဆင္း 
မွ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဘဏ္ရုံး အထိလမ္းေဘး၀ဲ၊ ယာတို ့ရပ္နားထားျပီး ခရီးအမ်ား 
ျပည္သူတို ့ အတြက္ ယာဥ္အႏၱရယ္ဇံု အျဖစ္ဆိုးရြားစြာ တည္ရွိေနျပီး ဆိုင္ကယ္ မ်ား
မႀကာခဏ တိုက္မိျပီး အမ်ား ျပည္သူတို ့၏ အသက္အႏၱရယ္ကို ျခိမ္းေခ်ာက္ 
လွ်က္ရွိပါသည္။

ရန္ကုန္ေတာင္ပိုင္းခရိုင္ ေမာ္တင္ယာဥ္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ဌာနခြဲအမွတ္(၄)၊
ေန႔စဥ္ ၀င္ေငြက်ပ္(၁)သိန္းရရွိေန သံုးခြျမိဳ႕မွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ေအဘီစီ ကားဂိတ္အထိ
ေျပးဆြဲေနေသာ မွန္လံုကားႀကီးထံမွ ေန႕စဥ္ ေကာက္ခံရရွိမႈ ၀င္ေငြႏွင့္ သံုးခြ- 
သန္လ်င္ ေျပးဆြဲေနေသာ ဟိုင္းလက္ကားမ်ား၏ ေန႔စဥ္၀င္ေငြ စုစုေပါင္း တစ္သိန္း 
ရွိေနသည့္ အျပင္ ကား၀င္ေၾကးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ မည္ဆိုပါက က်ပ္သိန္းေထာင္
ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း သက္သက္မတ္မတ္ ကားဂိတ္မရွိပါ။

တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိတို႔ ပိုင္ေငြေၾကးျဖင့္ တည္ေဆာက္ၿပီး စနစ္တက်၊ စည္းကမ္း 
တက် ခရီးသည္ ရပ္နားစခန္းမ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္သင္ ့ပါသည္။
၂၀၀၈-၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ယာဥ္ရပ္နားစခန္း ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ဟု အမည္တပ္ျခင္း
သံုးခြၿမိဳ႕၊ အမွတ္(၉)ရပ္ကြက္၊ ေအာင္ေဇယ်လမ္း၊ ေတာကားဂိတ္ေဘးရွိ အရွည္(၁၀) 
ဧကခန္႔ရွိၿပီး အနံေပ (၂၀၀)ခန္႔ရွိေသာ ကားလမ္း ေဘးကြက္လပ္အား ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ 
 ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး (၁)ဧကခန္႔ခ်န္လွပ္ကာ မ.ထ.သ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္စခန္းေဆာက္ 
လုပ္မည္ဟု အနီးေန ပတ္၀န္းက်င္ ျပည္သူမ်ားအား အသိေပးေၾကျငာၿပီး ေဆာက္လုပ္ 
ခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕တြင္ ကန္ထ႐ိုက္တာမ်ားႏွင့္ ေအးခ်မ္းၿဖိဳး ေကာင္စီ
 ဥကၠ႒ ဦးစန္းလႈိင္တို႔ ပူးေပါင္းၿပီး က်န္ရွိသည့္(၁) ဧကခန္႔အား ဆက္လက္ ေဆာက္လုပ္ 
ခဲ့သျဖင့္ ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူမ်ားမွ ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါေခ်။
သီဟရာဇာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ လိုင္းမွာ တိုက္ခန္း၀ယ္ထား ေသာ္လည္း ကားဂိတ္အျဖစ္
သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ ယေန႔တိုင္ သံုးခြၿမိဳ႕မေစ်း ပတ္ခ်ာလည္ႏွင့္ သံုးခြၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ 
ကမ္းတံတားအထိ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီဂိတ္မ်ား၊ ဆိုကၠားဂိတ္မ်ား၊ TAXI ကားဂိတ္မ်ား၊ 
မွန္လံုယာဥ္ႀကီး မ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ေထြးလွ်က္ရွိေနစဥ္ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ မၾကာခဏ
ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔ လွ်က္ရွိေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိ ရပါသည္။

အရွည္ေပ(၁၀၀၀၀)ေက်ာ္ခန္႔၊ အနံေပ(၅၀၀)ခန္႔ က်ယ္၀န္းေသာ သံုးခြၿမိဳ႕နယ္ေခါင္
ေစ်းကန္သည္ ေသာက္ေရကန္အျဖစ္မွ သံုးေရကန္ အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးခြၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ ေျမသားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ
ကန္ေရမ်ား ကိုသာ ေသာက္သံုးေနၾကရပါသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ေႏြရာသီတြင္ အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈေၾကာင့္ ေသာက္ေရျပႆနာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရ ပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ(၈)ႏွစ္ခန္႔မွစ    ၍ မွန္လံုကားႀကီးမ်ား ကားဂိတ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွ 
စၿပီး ယေန႔တိုင္ သြပ္ဆူး ႀကိဳးမ်ား ခတ္ထားေသာ္လည္း ကားမ်ားမွာ ေရေဆးျခင္း၊ 
ခရီးသည္မ်ားမွာလည္း မဆင္မျခင္ အညစ္အေၾကးမ်ား စြန္႔ပစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ကန္ေရမွာ 
ညစ္ပတ္သြားခဲ့ၿပီး သံုးေရအျဖစ္သာ ရပ္တည္ခြင့္ရရွိခဲ့ပါသည္။ 

မွန္လံုကားႀကီးမ်ား၊ ဟိုင္းလတ္ကားမ်ား၊ TAXI ကားမ်ား၊ လိုက္ထရပ္ကားမ်ား၊ ဆိုကၠား 
ဂိတ္မ်ား၊ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီ ဂိတ္မ်ားအျဖစ္ ကန္ပတ္ခ်ာလည္တြင္ ထားရွိေသာ္လည္း
သန္႔စင္ခန္း လံုး၀မရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရပါသည္။

အမ်ားျပည္သူသံုး သန္႔စင္ခန္း လံုး၀မရွိတဲ့ ၿမိဳ႕သံုးခြ

လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀)ႏွစ္ခန္႔တြင္ သံုးခြၿမိဳ႕၊ ေရခ်ိဳပိုင္းဆိပ္ကမ္းတြင္ အမ်ားျပည္သူသံုး က်ား/မ 
သန္႔စင္ခန္း တည္ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ အညစ္အေၾကးမ်ား ေခ်ာင္းထဲသို႔စြန္႔ပစ္ပါက 
က်န္းမာေရးႏွင့္ မသင့္ေလ်ာ္သည္ဟု ဆိုကာ စည္ပင္သာယာႏွင့္ က်န္းမာေရးဌာနတို႔ 
ပူးေပါင္းလွ်က္ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါသည္။ ယခုအခါတြင္ ခရီးသြား
ရပ္နီးရပ္ေ၀းျပည္သူမ်ား ဒုကၡႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ေနရေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

သံုးခြၿမိဳ႕၊ အေနာက္ဘက္ကမ္း၊ ေရႊပုဇြန္ေကြ႕အနီးရွိ Heat to Heat လၻက္ရည္ဆိုင္သို႔ 
ေရာက္ရွိသြားျခင္း

ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းသာ လၻက္ရည္မွာေသာက္ခဲ့ၿပီး က်န္(၄)ဦးမွာ မုန္႔ဟင္းခါး
 စားေသာက္ကာ သံုးခြၿမိဳ႕တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ စီပြားေရး အေျခအေနႏွင့္ ပညာေရး၊
 က်န္းမာေရး၊ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈစနစ္ အဆင့္အတန္း မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ 
၁၉၈၈-ခုႏွစ္၊ အေရးအခင္းကာလတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ မႈေၾကာင့္ အင္းစိန္အက်ဥ္း
 ေထာင္ရွိ ငါးတိုက္တြင္ အေနၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္၊ ဆရာမင္းသခၤ၊ 
ဆရာစံဇာဏီဘို၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုသူရ(ခ)ဇာဂနာတို႔ႏွင့္ တစ္တိုက္ထဲ
အတူေနခဲ့ေသာ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သူ ဦးတင္၀င္းမွ မင္းက ငါတို႔ထက္
ေထာင္ကထြက္တာ အရင္ေစာတယ္။ ငါ စုစုေပါင္း (၂၃)ႏွစ္(၄)လၾကာခဲ့တယ္။
မင္းစေဆြးေႏြးဟု ေျပာၾကားခဲ့ရာတြင္ ဦးေလးတို႔ျမင္တဲ့အတိုင္းဘဲ ေပ
(၅၀)ေလာက္က်ယ္၀န္းတဲ့ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ကတၱရာလမ္း ေပၚမွာ အေႏွးယာဥ္၊
အျမန္ယာဥ္ဂိတ္ေတြ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကားမ်ားမွာလည္း
မဆင္မျခင္ တစ္နာရီ ၿမိဳ႕တြင္ မိုင္(၂၀)ေလာက္ ဟြန္းတီးကာ ျမန္ႏႈန္းျမင့္
ေမာင္းႏွင္ျခင္း၊ ဆိုင္ကယ္သမားမ်ားကလည္း အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္
ေမာင္းႏွင္ျခင္း၊ ေမာင္းသူေရာ ယာဥ္ပါ လိုင္စင္မဲ့ေထာ္လာဂ်ီမ်ားကတစ္ဖံု၊
ဥပေဒဆိုသည္မွာ စာအုပ္ထဲမွာသာ သတ္မွတ္ျခင္းလို႔
ဆိုရမေလာက္ျဖစ္ေနေၾကာင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕တြင္း၌ ေရေျမာင္းမ်ားပိတ္ဆို႔ေနသျဖင့္
ေရႀကီးေရလွ်ံမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚကာ ေနာက္ဆံုး ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား
သြားရလာရခက္ခဲ့ေစၿပီး လမ္းမ်ားပ်က္စီးကာ ေရဆိုးမ်ားေၾကာင့္
၀မ္းပ်က္၀မ္းေလ်ာေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြားလာသည္အထိ ႀကံဳေတြ႕ေနရေၾကာင္း
ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ 

တဖန္ အမႈတြဲျဖစ္သူ ဦးနီမွ ေခ်ာင္းကမ္းပါးၿပိဳ၊ လယ္ေတြ ေရျမဳတ္ေနတာ
ေရထိန္းတံခါးေတြ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆည္(၃) ခုေၾကာင့္လို႔ဟု ေဆြးေႏြးခဲ့ရာတြင္…..

၂၀၀၄-၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္အနီး ပတ္၀န္းက်င္ မိုင္(၃၀) 
ဧရိယာတြင္ အၿမဲတမ္း စိမ္းလန္းစို ေျပေရးစီမံကိန္းတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း
 ထိုစီမံကိန္းကို အေၾကာင္းျပဳကာ ေမွာ္၀န္းခ်က္လက္တတ္(၃)ခုစလံုးအားပိတ္၍
မိုးရာသီတြင္ ေရထိန္း ထားကာ ေႏြရာသီတြင္ ေရတံခါးမ်ားပိတ္ကာ ေႏြစပါးစိုက္ 
ပ်ိဳးရန္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕တြင္ စပါးစိုက္ပ်ိဳး 
ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိေခ်။

အဘယ္ေၾကာင့္နည္း…..? ေႏြရာသီတြင္ လယ္(၁)ဧကထြက္ရွိေသာ ပဲတီစိမ္း 
အျမတ္အစြန္းႏွင့္ ေႏြရာသီတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေသာ ေႏြစပါးစိုက္ပ်ိဳးရရွိမႈ
ႏႈန္းထားမ်ားမွာ သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ကြာျခားခဲ့ ပါသည္။ ဆည္မ်ားမွေလွာင္ထားေသာ
ေရမ်ားမွာလည္း ကၽြဲေရေသာက္၊ ႏြားေရ ေသာက္ေလာက္ ေတာင္
မရသည့္ အျပင္ ရြာထဲမွ အညစ္အေၾကးမ်ား စြန္႔ပစ္မႈႏွင့္အတူ ေရေသျဖစ္သျဖင့္
ေရမ်ားမွာ ေရဆိုးမ်ားျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း ရွင္းျပ ခဲ့ပါသည္။

လယ္ေတြေရႀကီးမႈေၾကာင့္ စပါးပင္မ်ား နစ္ျမဳတ္ခဲ့ရျခင္းႏွင့္ ကမ္းပါးၿပိဳခဲ့ရျခင္း
အေၾကာင္းမွာ သံုးခြ ေမွာ္၀န္းေခ်ာင္းမွာ မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕အထိ
ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္သဖြယ္ စီးဆင္းခဲ့ၿပီး ဆည္မ်ားမွာလည္း မူလ ရွိရင္းစြဲ
ေခ်ာင္းလတ္တတ္မ်ားအားပိတ္၍ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္၍
ေဖါက္ေခ်ာင္းျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ပင္လယ္ဒီေရ တတ္သည့္အခါတြင္
အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ေခ်ာင္းကမ္းပါးမ်ားအား တိုက္ေစကာ ကမ္းပါးၿပိဳက်ကာ
ေျမႀကီးမ်ားမွာ ေခ်ာင္း၏အနက္ဆံုးေနရာသို႔ ေလွ်ာက်ေစခဲ့ၿပီး တစ္ျဖည္းျဖည္း
ေခ်ာင္းေကာလာကာ ေႏြရာသီတြင္ ပင္လယ္ဆားငံ ေရမ်ား ေခ်ာင္း႐ိုးမ်ား
 တေလွ်ာက္ စီး၀င္ခဲ့ၿပီး မိုးအခါတြင္ ပင္လယ္ဆားငံေရ၀င္မႈေၾကာင့္ စပါး 
အထြက္ႏႈန္းမ်ား ေလ်ာ့က်လာကာ ပဲတီစိမ္းစိုက္ပ်ိဳး၍ မရသျဖင့္
ေနာက္ဆံုး မိေခ်ာင္းကြမ္းဖက္ေစ့ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ရေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ ပါသည္။

မိေခ်ာင္းကြမ္းဖက္ေစ့မွာ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္တြင္ တရား၀င္သတ္မွတ္ ထားေသာ
 ႏႈန္းမ်ားမရွိေၾကာင္း ထပ္မံ၍ ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ တဖန္ အမႈတြဲျဖစ္သူ ကိုစိုးႏိုင္မွ
 က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြသိပါသလဲဟု ေမးခဲ့ရာ ကၽြန္ေတာ္မွ 
သံုးခြၿမိဳ႕ ကုတင္(၅၀)ဆံ့ေဆး႐ံုတြင္ လက္ရွိက်န္းမာေရးဦးစီးမွဴး TMO (၁)ဦးႏွင့္
 AS ေခၚ လက္ေထာက္ဆရာ၀န္(၁)ဦးသာ ရွိခဲ့ၿပီး က်န္(၁)ဦးမွာ အလန္းကုန္း 
တိုက္နယ္ေဆး႐ံုသို႔ ပို႔ထားခဲ့ရေၾကာင္း၊ သူနာျပဳ ဆရာမ Train Nus ေခၚ
အနီေရာင္၀တ္ သူနာျပဳဆရာမ(၂)ဦးအား အလန္းကုန္းတိုက္နယ္ေဆး႐ံုမွ
သံုးခြေဆး႐ံုသို႔ ေခၚထားခဲ့ရေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။

လူနာေတြ ေရာဂါျဖစ္လာတဲ့အခါ စမ္းသပ္တဲ့ ေခတ္မီစက္ကိရိယာပစၥည္းေတြေရာ
ျပည့္စံုေကာင္းမြန္ျခင္း ရွိပါသလဲ…..?

 ဓါတ္မွန္စက္၊ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းတိုင္းတာသည့္စက္၊ တယ္လီေဖးရွင္း ဓါတ္မွန္စက္၊
ခၽြဲစုပ္စက္၊ ေအာက္စီဂ်င္ ေပးသည့္စက္၊ ခြဲခန္းသံုးကိရိယာပစၥည္းမ်ား၊ ေလေအး 
ေပးစက္၊ ခြဲခန္းသံုးမီးစေလာင္း၊ ဥပမာအားျဖင့္ လူနာအား ခဲြစိတ္ရာတြင္ ေသြးေၾကာမ်ား
အလြယ္တကူရွာေဖြႏိုင္သည့္ LED မီးသီးလံုးမ်ားျဖင့္ တပ္ဆင္ထားၿပီး
ကြန္ပ်ဴတာ System ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ မီးစေလာင္းမ်ိဳးကို
ဆိုလိုပါသည္။

က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးႏွင့္ ဒု၀န္ႀကီးတို႔ သံုးခြၿမိဳ႕ ျပည္သူ႕ေဆး     ႐ံုသို႔
လာေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ျခင္း

သံုးခြျပည္သူ႕ေဆး႐ံုအတြက္ လိုအပ္ေနေသာ ဆရာ၀န္မ်ားႏွင့္
စက္ကိရိယာပစၥည္းမ်ား ဘာတစ္ခုမွ် ေပးစြမ္းႏိုင္ျခင္းမရွိသျဖင့္ ၀န္ႀကီးေတြ
ပံုလာလာေျပာတိုင္း မယံုပါႏွင့္ဟု ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါသည္။

 သံုးခြၿမိဳ႕နယ္၏ ပညာေရးအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္မွပင္ ဆက္လက္၍
ေဆြးေႏြးခဲ့သည္မွာ အေမ့အိမ္ပညာေရး ေက်ာင္းအား အမွတ္(၆၈/၃)၊
ေအာင္ေဇယ်လမ္း၊ (၄)ရပ္ကြက္၌ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေက်ာင္းသား(၁၈၀)ေက်ာ္
အား အခမဲ့ ဘာသာရပ္အလိုက္ စုစုေပါင္း ဆရာ/ဆရာမ (၁၇)ဦးမွ
သင္ၾကားပို႔ခ်လွ်က္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕ ကမ္းစပ္က ရြာမ်ားမွ
ေက်ာင္းသားမ်ားအား အဓိကထားၿပီး ကတုံးေပၚအထက္ေက်းရြာ၌
အေမ့အိမ္ပညာဒါန(အခမဲ့) စာသင္ေက်ာင္းအား တကၠသိုလ္၀င္တန္းတစ္ခု 
တည္းကိုသာဆရာ/ဆရာမ(၅)ဦးျဖင့္ ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသူ(၅၀) ဦးအား
ပညာသင္ၾကားေပးလွ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းစုပတုတ္ေက်းရြာတြင္လည္း
ေအာင္ဆန္းသူရိယ (အခမဲ့) စာသင္ေက်ာင္းအား (၁၂.၈.၂၀၁၂) ရက္ေန႔တြင္
ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားႏိုင္ရန္အတြက္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးတြင္ အေမ့အိမ္ပညာသင္ေက်ာင္း (၃၂)
ေက်ာင္းရွိသြားၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ NLD ပါတီမွ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္
လာသြားတယ္ဆို၊ ဘာေျပာသြားသလဲ…..? အေမ့အိမ္ေက်ာင္းႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီးေျပာသြားတာကေတာ့ Rule of the Law
ဥပေဒအတိုင္း၊စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေျပာသြားပါတယ္။

ထိုစဥ္ ညေန

(၃)နာရီေလာက္တြင္ ဖုန္းလာပါေတာ့သည္။ ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္
ေက်ာင္းသား ေမာင္ေကာင္းမြန္တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေရကူးကန္တြင္
ေရနစ္ေသဆံုးလို႔တဲ့။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးက သည္းႀကီးမဲႀကီး အၫႈိးႀကီးစြာျဖင့္
 ရြာသြန္းခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ေယဘူယ် သိရွိရသည္မွာ ေမာင္ေကာင္းမြန္ႏွင့္
အတူ ေက်ာင္းသား(၉)ေယာက္ ေရကူးကန္တြင္ ေရကူးခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းတြင္
ေဘာလံုးပြဲလည္းရွိေနေၾကာင္း၊ ေမာင္ေကာင္းမြန္မွာ ေရကူးကၽြမ္းက်င္သူ
တစ္ဦးမဟုတ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏သူငယ္ခ်င္း(၈)ေယာက္ ျပန္သြားျပီး ဒုတိယ 
အသုတ္ေရာက္လာမွ ေရကူးကန္အတြင္း ေရကူးေနစဥ္ ေျခေထာက္ တစ္ေခ်ာင္း 
အား တုိက္မိသျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္း ဆယ္ယူခဲ့ရာမွ ေရနစ္ေသဆံုးေနေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

ဥပေဒဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာလား

ထိုျဖစ္စဥ္ေလ့လာရာတြင္ ေရကူးကန္မွာ အေစာင့္မရွိဘူးလား၊ ပထမႏွစ္
ေရမကူးရဘူးဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ေရကူး တာလဲ အေျဖကရွင္းေနၿပီးသား၊
လံုၿခံဳေရးစနစ္ ညံ့ျဖင္းလို႔ေပါ့၊ အမ်ိဳးသားစည္းကမ္းအစ စာသင္ေက်ာင္းက၊
ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ ကေလးစိတ္၊ ကေလးအေတြးသာသာ
ကေလးဟန္ရွိ၏။ သူတို႔ကို ေခ်ာ့ကာ၊ ေျခာက္ကာ၊ ပညာသင္ၾကားရသည့္အရြယ္
ျဖစ္ပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ တကၠသိုလ္ေရာက္ေနၿပီဘဲ သူတို႔ဘ၀
သူတို႔ ထိန္းႏိုင္ေသးတဲ့အရြယ္မဟုတ္ေသးေၾကာင္း ဆရာ/ဆရာမမ်ားႏွင့္တကြ
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးပါသိဖို႔လိုမည္ ထင္ပါသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာ
ထုတ္ျပန္ထားေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ စာအုပ္ထဲတြင္ သိမ္းဆည္း၍ထားရန္ မလိုဘဲ
တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕က်က် ဥပေဒကို ထိေရာက္စြာက်င့္သံုးဖို႔လိုပါသည္။ 

ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္ကလဲ ငါတို႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး သာယာေစဘို႔ 
စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ထုတ္ျပန္ထားတာဘဲလားဟု အသိတရား၊ သတိတရား 
မ်ားျဖင့္ မိမိစိတ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထား 
ဖို႔ိလိုပါသည္။ ေမာင္ေကာင္းမြန္ကေတာ့ တမန္လြန္ဘ၀သို႔ ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ေသာ္လည္း
က်န္ရစ္သူ မိဘ(၂)ပါးႏွင့္တကြ အတူေနေမာင္ႏွမမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကေတာ့
 ေသာကကိုရင္၀ယ္ပိုက္လွ်က္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ငိုေၾကြးေန သည္ကို သိရွိရေသာ္လည္း 
က်န္ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကား ဆည္းပူးေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား
 မ်ားသည္လည္း ေမာင္ေကာင္းမြန္ကို စံနမူနာထားလွ်က္ အသိတရား၊ သတိတရားမ်ား
လက္ကိုင္ထားကာ ေလာက ဇာတ္ခံုေပၚ၌ ငိုရတဲ့အခါ၊ ရယ္ရတဲ့အခါမွာ
ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားမ်ားျပည့္၀လွ်က္ ကမၻာကို ေရေၾကာင္းမွ ျဖတ္သန္း ကူးခတ္
ေလွာ္ႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးပို႔လိုက္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ Public Policy ခ်ိနဲ႔ေန

စီးပြားေရးအေျခခံ အေပၚထပ္အေဆာက္အအံု ခ်ိဳ႕ယြင္းအားနည္းမႈမ်ားသည္
ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ျမင့္မားဟန္ ရွိေသာ လူေနမႈဘ၀ ေဂဟစနစ္တစ္ခုလံုးကို 
႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္သည္ႏွင့္ တူေနပါသည္။ စီမံကိန္းေတြမလုပ္ခင္မွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ 
ကိုယ္ျပည္သူေတြအတြက္ အမွန္တကယ္လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိ/မရွိ၊ 
ရရွိသံုးစြဲႏိုင္မႈ ရွိ/မရွိ စဥ္းစားၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္သင့္ပါတယ္။
တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက Public Policy ခ်ိနဲ႔အားနည္းေန 
သည့္အတြက္ ျပည္သူေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မကာကြယ္ႏိုင္တာပါ။
 တစ္နည္းအားျဖင့္ အဓိကကေတာ့ အမ်ားျပည္သူႏွင့္သက္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒ 
မခိုင္မာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေဖၚျပခဲ့ေသာ ဆိုးက်ိဳးတရားမ်ားႏွင့္ လူတို႔၏ အသက္အိုး 
အိမ္စည္းစိမ္းမ်ား ၿခိမ္းေျခာက္လွ်က္ နာက်ည္းဖြယ္ရာမ်ားသည္ ႀကီးမားလွ်က္ရွိေန 
ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ေမွာ္၀န္းေျမ၏ ငိုေၾကြးသံမ်ားသည္

ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းကာလ၏ အထိမ္းအမွတ္ (၂၄)ႏွစ္ျပည့္တြင္
ပဲ့တင္မည္ဟီးခဲ့ပါေၾကာင္း …..။


                                                                                ဂ်ာနယ္ႀကီး(သံုးခြ)

သံုးခြျမိဳ ့ျပည္သူ ့ေဆးရံု

သံုးခြျမိဳ ့လယ္ကားဂိတ္ျမင္ကြင္း

ေဒၚမိန္းခေလးျပည္သူ ့စာႀကည့္တို

ရုိက္စရာစက္မရွိေသာဓါတ္မွန္ခန္း

အျမင္မတင့္တယ္သည့္ေဒၚမိန္းခေလးျပည္သူ ့စာႀကည့္တိုက္ေရွ ့ျမင္ကြင္း

ေရထိန္းတံခါးမ်ားေႀကာင့္အဆင့္ဆင့္သယ္ယူပို ့ေဆာင္ေနရေသာေတာင္သူတို၏ဒုကၡ

ကားဂိတ္လုပ္ရန္အေႀကာင္းျပျပီး ကန္ထရုိက္နွင့္ေပါင္းကာေရာင္းစားခဲ့သည္ တိုက္တန္းလွ်ား