ခ်စ္မိေတာ့လည္း တုိ႔တစ္သက္
မမုန္းခ်င္ေပမဲ့လည္း လွည့္ထြက္
ဒုကၡအသီသီနဲ႔ ထားခဲ့
မခ်စ္လုိ႔ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး နမ္းခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးကြာ……
ေတာင္းဆုေတြလည္း အဖန္ဖန္
ေနခ်င္လွၿပီ ျမန္ျမန္
လြမ္းလုိ႔မေနႏုိင္
မေဝးခ်င္ခဲ့တာ အမွန္………
ဘဝတစ္ခုတည္ေဆာက္
မၿပီးခင္ ၿပိဳလဲရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိး ဘယ္လုိခ်င္ပမလဲ
သက္ထားရယ္….
အလြမ္းေတြကုိ ေပြ႔ဖက္
မင္းအေၾကာင္းေတြ ငါေခါင္းထဲမွာထုိးနက္
အေပ်ာ္တစ္ခုအတြက္
လက္ကုန္ခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္
ဘဝကုိရင္း ေဖာင္ေဒးရွင္းခံကာ
ဘဝသက္ဆုံး ရည္ရြယ္ခဲ့တာပါ…..
ကဗ်ာေတြလည္း ရွည္
သက္ေသေတြက မုိးနဲ႔ေျမ
မလိုခ်င္ဘူး အမုန္းေတြ၊အလြမ္းေတြ
မထားခဲ့နဲ႔ ငါရင္မွာေလ
တဆစ္ဆစ္ကုိက္တဲ့
အခ်စ္ပုိး ဘာလို႔မ်ားတုိက္စားေနရတာလဲ…
မဟုတ္တာ မေျပာ
အပင္မရွိတဲ့ ေတာလုိ
ပူျပင္းလွတဲ့ ေနမင္းႀကီးေအာက္
တစ္ေယာက္တည္း မလြတ္ပါနဲ႔….
အနမ္းတစ္ခု
အၿပံဳးတစ္ခုေလာက္ေတာ့ က်န္ခဲ့ေစခ်င္တယ္…….
အခ်စ္ရဆုံးခ်စ္သူေရ…မင္းၾကားႏုိင္ပါေစ………
စုိး………
No comments:
Post a Comment