ေတာေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြကိုပဲ တုိင္တည္ရေတာ့မွာလား

စာေရးသူတို႔ လူသားအမ်ားစုသည္ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ခ်စ္ခင္ဂ႐ုစိုက္မႈ၊ စည္းႏွင့္ကမ္းႏွင့္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနထိုင္မႈမ်ား ေလ်ာ့ပါးပ်က္စီးလ်က္ ရွိေနပါသည္။ ထိုအခါ ပင္ကုိမူလကပင္ ျဖစ္တည္ဖြဲ႕စည္းကာ အျပန္အလွန္ အက်ဳိးျပဳလ်က္ရွိေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ တစ္စတစ္စႏွင့္ အမ်ားအျပား ယိုယြင္းလာေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ယိုယြင္းမႈသည္ သဘာ၀ေၾကာင့္ထက္ လူသားမ်ားေၾကာင့္သာ ပိုမိုျဖစ္ေပၚေနပါသည္။ ထုိသို႔ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေနထုိင္ပ်က္စီးေသာ လူအေရအတြက္ မ်ားေလေလ၊ ပတ္၀န္းက်င္ယိုယြင္းမႈမ်ား ႀကီးမားေလေလျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲအားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ ယိုယြင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ လူသားမ်ား၏ အသက္အုိးအိမ္၊ စည္းစိမ္မ်ား၊ သဘာ၀၏ အဖိုးတန္လက္ေဆာင္မ်ား၊ စားနပ္ရိကၡာမ်ား ပ်က္သုဥ္းဆံုး႐ံႈးေနၾကရပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္ထံမွ အခမဲ့ရရွိေသာ အရင္းအျမစ္မ်ားစြာကို လူသားသက္ရွိမ်ားက အလုအယက္၊ အၿပိဳင္အဆုိင္ ရွာေဖြယူေဆာင္ သံုးစြဲလ်က္ရွိပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လက္ရွိကမၻာတြင္ သန္းခုနစ္ေထာင္ေက်ာ္ေသာ လူသားမ်ားအနက္ အမ်ားစုမွာ လံုေလာက္ေသာ အာဟာရဓာတ္၊ စားနပ္ရိကၡာ၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈႏွင့္ အျခားအေျခခံလိုအပ္ခ်က္ မ်ားစြာကို မရရွိၾကဘဲ ရပ္တည္ေနၾကရပါသည္။

ကမၻာ့ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတ ငတ္ျပတ္ေနခ်ိန္၌ က်န္လူသားအမ်ားစုမွာလည္း ပတ္၀န္းက်င္ထံမွ အဆီအႏွစ္မ်ားကို အထိန္းအကြပ္မရွိ၊ အလြန္အကၽြံထုတ္ယူ အသံုးျပဳလ်က္ရွိၾကပါသည္။ လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ေန႔စဥ္စားေသာက္ ေနထိုင္မႈမ်ားတြင္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈ သေဘာတရားမ်ားအား လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ မိမိတုိ႔ႏွင့္မဆုိင္သလို စိတ္ထားလ်က္ ေလာေလာဆယ္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပလြယ္ကူ သက္သာမႈကိုသာ ဦးစားေပးလံုးပန္းေနၾကပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ လူသားမ်ား၏ တန္ဖုိးထားမႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ သဘာ၀ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား အပါအ၀င္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ဳိးစံုတို႔သည္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈအျဖစ္ လူသားမ်ားအား ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္ ရွိေနပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူမ်ား (သို႔မဟုတ္) ေျမကမၻာကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူမ်ား (သို႔မဟုတ္) လူသားအပါအ၀င္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အားလံုးကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူမ်ားသည္ အနာဂတ္အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားျဖင့္ အေသးအဖြဲကိစၥမ်ားမွပင္စကာ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား အခ်ိန္ေပး အေရးတယူ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိၾကပါသည္။ အမွန္မွာ ထိုလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားတြင္ လူသားအားလံုးက တက္တက္ႂကြႂကြပူးေပါင္း ပါ၀င္လႈပ္ရွားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ထိုသို႔ အားလံုးသိရွိ ပါ၀င္ႏုိင္ရန္အတြက္လည္း သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၊ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္၊ ေနာက္ဆံုး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ အဆင့္အထိ ပတ္၀န္းက်င္ ထိခုိက္ပ်က္စီးျပဳန္းတီးေနမႈမ်ား၊ သက္ရွိမ်ားအတြက္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေျခအေနမ်ားကို အျမန္ဆံုးတင္ျပ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဥပမာတစ္ခု တင္ျပခ်င္ပါသည္။ မံုရြာၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ခ်င္းတြင္းျမစ္အနီးတြင္ရွိေသာ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ႀကီးအား မုိင္းခြဲေျမၿဖိဳကာ ေၾကးနီသတၱဳတူးေဖာ္ေနသည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ဤစီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား ေျပာင္းၾကေရႊ႕ၾကရသည့္ ဒုကၡ၊ စုိက္ပ်ဳိးေျမမ်ား လက္လႊတ္ဆံုး႐ံႈးၾကရသည့္ဒုကၡ၊ ဇီ၀မ်ဳိးစံုမ်ား ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္ရသည့္ဒုကၡ၊ ေရရွည္တြင္ ထုိေဒသ၌ ေနထုိင္သူမ်ား၏ က်န္းမာေရးအေပၚ သက္ေရာက္ထိခိုက္မည့္ဒုကၡ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ေရထု၊ ေျမထု၊ ေလထုမ်ားကို ေျပာင္းလဲလႊမ္းမုိးေစမည့္  ဒုကၡမ်ားကို ဘာမွ်မေျပာေသး၊ မစဥ္းစားေသးဘဲ ေဂဟစနစ္အရ အျပန္အလွန္အမွီသဟဲ ျပဳလ်က္ရွိေသာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းရွိ အလြန္ပနံရလွပစြာတည္ရွိေသာ ေတာင္ႀကီးတစ္ေတာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို စိုးရိမ္သည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ပင္ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းလို လုံး၀ရပ္တန္႔ပစ္ရန္ လိုသည္ဟု ဘူမိပညာရွင္၊ ပထ၀ီပညာရွင္မ်ား၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္သူမ်ားက ရင္ထဲမွစကားကုိ ဆုိၾကပါသည္။ မံုရြာေဒသခံမ်ားကလည္း လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနေသာ ဧရာမဆင္ႀကီးႏွစ္ေကာင္ဟု ၫႊန္းဖြဲ႕ထားသည့္ ယင္းလက္ပန္းေတာင္းေတာင္ႀကီးအား ဓားထစ္ရာမႊန္းေနၿပီဟု ဆုိၾကပါသည္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ရင္ထဲမွာျဖင့္ ယခုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ အျမန္ဆံုး အက်ယ္တ၀င့္ ေဆြးေႏြးသင့္ၿပီဟု ထင္ျမင္သံုးသပ္ေနၾကပါသည္။

ေက်ာင္းပထ၀ီသင္ခန္းစာမ်ားတြင္ မံုရြာၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ စံပယ္ေတာင္၊ ေၾကးစင္ေတာင္၊ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္မ်ားရွိသည္ဟု ဆုိထားေသာ္လည္း ယခုအခါ ေတာင္ႀကီးအခ်ဳိ႕မွာ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ ရွိေနပါၿပီ။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ထိခုိက္ ယိုယြင္းေစမည့္ စီမံကိန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္သည့္ ေဒသရွိ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသေဘာတရားမ်ားကိုလည္း ေကာင္းစြာမသိၾကပါ။ သူတုိ႔ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ႀကီးႀကီးမားမား ဆုိးက်ဳိးသက္ေရာက္ေစသည္ဟုလည္း လက္မခံ၊ မယူဆထားၾကပါ။ သို႔ရာတြင္ လုပ္ငန္းလာေရာက္ လုပ္ကုိင္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ားမွာမူ ပတ္၀န္းက်င္ ယိုယြင္းပ်က္စီးေစမည္မ်ားကို ႀကိဳတင္တြက္ဆ သိရွိထားႏုိင္ေသာ္လည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ လတ္တေလာ အက်ဳိးအျမတ္ရေရးကိုသာ အာ႐ံုစုိက္လ်က္ ေလာဘမသတ္ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ စီမံကိန္းမ်ားတည္ရွိရာ အနီးတစ္၀ုိက္မွ ေဒသခံမ်ားအေနျဖင့္ ေလာေလာဆယ္ သူတုိ႔ရင္ဆုိင္ၾကရမည့္ ျပႆနာမ်ားမွ ကင္းေ၀းေအာင္၊ စီမံကိန္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားေအာင္၊ သူတုိ႔ ခံစားၾကရမည့္ ဆိုးျပစ္မ်ား ေလ်ာ့ႏုိင္သမွ် ေလ်ာ့ရေလေအာင္ မည္သူ႔ကိုမွ် မေတာင္းဆုိႏုိင္၊ မည္သို႔မွ မႀကံစည္ႏုိင္၊ ေျမေရသယံဇာတမ်ားကို ရႏုိင္သမွ် လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားႏုိင္ရန္၊ ေဒသအတြက္ ျပန္လည္ျဖည့္ဆည္းပံ့ပိုး ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္အတြက္ကိုမူ တတ္ႏုိင္သမွ် နည္းေစရန္အတြက္ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ႀကိဳးပမ္းႏုိင္ၾကပါသည္။

ေနာက္ဆံုးရလဒ္အျဖစ္ အလူးအလဲခံစားၾကရမည္မွာ ဘာမွ်လည္းမဆုိင္၊ ဘာအက်ဳိးအျမတ္မွလည္း မခံစားလိုက္ရသည့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အား ဖ်က္ဆီးမည့္သူမ်ား နည္းႏုိင္သမွ်နည္းေအာင္၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ကာကြယ္ႏုိင္ေအာင္၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္သူမ်ား တုိးပြားလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္လိုစိတ္ ျပင္းျပေနသူမ်ားမွာ ေဒသခံျပည္သူမ်ားသာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။

သို႔ရာတြင္ ထိုသူမ်ားမွာ ဘယ္ကစ၍ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိဘဲလည္း ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတို႔မွာ မိ႐ုိးဖလာအစဥ္အလာအတုိင္း သူတုိ႔အလြယ္တကူ လုပ္လည္းလုပ္တတ္၊ လုပ္လည္းလုပ္ႏုိင္သည့္ အလုပ္ျဖစ္ေသာ ေတာေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြကိုပဲ တုိင္တည္ရေတာ့မွာလိုလိုသာ ျဖစ္လို႔ေနပါေတာ့သည္။

ေရးသားသူ- လြင္ခ်န္ၿဖိဳး(နတ္ေမာက္)
by 7Day News Journal