သူမႏႈတ္ခမ္းက အျပံဳးတစ္ပြင့္
က်ေပ်ာက္တဲ့ေန႕မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ အိုဇံုးလႊာေပါက္တယ္။။
ျပႆဒါးရက္မွာမွ
ကိုယ္တိုင္ေကာက္ရတဲ့ ေရႊရုပ္ေလးေရ
ယၾတာမေခ်ေတာ့ပါဘူး
ငါ့ကို... ၾကိဳက္သလိုသာ
ခိုက္လိုက္ပါေတာ့။။
ကမၻာျပိဳမ်က္ေစာင္း တစ္ခ်က္ေအာက္
မထင္မရွား ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္စံုကေတာ့
အကုန္ျပန္ရဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။။
အခ်စ္နဲ႕ ေန႕နံမကိုက္လို႕တဲ့
လြမ္းဆြတ္ျခင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုရိုက္တယ္
ေဗဒင္ဆရာေတြကို မုန္းလိုက္တာ။။
အာေစးမိတဲ့ ဥၾသငယ္က
ႏွလံုးသားကို ဧယင္က်ဴးေနတဲ့ခဏ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေရႊရုပ္ေလးကေတာ့
အခ်စ္ကို သကၠရာဇ္ျဖိဳျပေနေလရဲ႕။။
အေႏြးထည္မလိုပဲ ရင္ခြင္တကာခိုတဲ့
ေဆာင္းမေလးေရ...
ပက္ၾကားအက္ရင္ခြင္ကိုမွ အက္စစ္မိုးရြာရက္တယ္
တဆစ္ဆစ္နဲ႕ကို နာ...လို႕။။
ေဝဒနာေပးတဲ့
ေရႊရုပ္ေလးေၾကာင့္ေပါ့
အဟာရျပတ္တဲ့ ႏွလံုးသားက
အိပ္မက္ေတြကို ငတ္မြတ္ခဲ့ရတယ္။။
သူထြက္သြားျပီးေနာက္
ေႏြရာသီေပ်ာက္တဲ့ ရင္ခြင္မွာ
ရြက္ေျခာက္ေတာင္ မေၾကြေတာ့ပါဘူး။။
ေရႊရုပ္ေလးေရ.....ငါက
အေမွာက္တိုက္မွာမွ ၾကယ္တစ္သိုက္ကိုပ်ိဳးခ်င္သူ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆြဲခြာၾကည့္ေတာ့မွ
ေျမၾသဇာမရွိတဲ့ဘဝ
ခ်က္ခ်င္းကို ေမွာင္မိုက္ျပလိုက္တယ္။။။
No comments:
Post a Comment