^^ေအာင္ျမင္မွဳ ဆိုတာ^^

လူတိုင္းေအာင္ျမင္မႈရခ်င္ၾကတယ္။ ဆရာ၀န္က ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။  ဆင္ေျခဖံုးက ေဆးခန္း
ေလးထဲမွာ လူနာေမွ်ာ္ရင္း ၀တၳဳစာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ထိုင္ဖတ္ေနရတဲ႔   ဆရာ၀န္မ်ဳိး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းတဲ႔သူကလည္း ရပ္ကြက္တကာလွည့္ၿပီး အထမ္းနဲ႔ ေရာင္းရတဲ႔ အသည္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ မိုးလင္း
တာနဲ႔ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ တစ္သီႀကီး တန္းစီလာစားၾကတဲ႔ ဆိုင္ႀကီးနဲ႔ ေရာင္းတဲ႔မုန္႔ဟင္းခါးသည္ျဖစ္ခ်င္တယ္။

ခ်မ္းသာခ်င္တာ အျပစ္မဟုတ္..
ဒါ လူ႔သဘာ၀မို႔ အျပစ္တင္စရာ မဟုတ္ဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈ မလိုခ်င္ပါဘူးဆိုတာ အလကားေျပာတာ။      ပုထုဇဥ္
မွန္သမွ် ကိုယ္႔ေနရာမွာေတာ႔ အေအာင္ျမင္ဆံုးသူ ျဖစ္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။    ဒါ႔ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈ ရဖို႔အတြက္
အရူးအမူး ႀကိဳးစားေနၾကတဲ႔သူေတြကို အျပစ္မေျပာထိုက္ဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု လုပ္သလဲ
ဆိုတာကိုပဲ ၾကည့္သင့္တယ္။ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔  မသမာမႈမ်ဳိးစံု
လုပ္သူ ဟုတ္/မဟုတ္ ဆိုတာပဲၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္သင့္တယ္။    ခ်မ္းသာခ်င္လို႔ အျမတ္ရေအာင္လုပ္တိုင္း ေခါင္းပံု
ျဖတ္သမား၊ လူမသာလို႔ ေျပာလို႔ မရဘူး။     စီးပြားေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ  အလွဴဒါနျပဳတာမဟုတ္ဘူး၊  ေကာင္းရာ
သုဂတိလားဖို႔ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊  အျမတ္ရခ်င္လို႔လုပ္တာ၊ဒါ႔ေၾကာင့္ အျမတ္ရေအာင္လုပ္တာ သဘာ၀က်တယ္။
ခ်မ္းသာခ်င္တာက အျပစ္ မဟုတ္ဘူး ။

မတရားခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ရင္..
ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ပါ၊ ခ်မ္းသာလို႔ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ကားႀကီးေတြ ကိုးစီး၊ ဆယ္စီးထားၿပီး ၿခံက်ယ္က်ယ္
တိုက္ႀကီးနဲ႔ ေနႏိုင္တာ ေကာင္းပါတယ္။   သူမ်ားကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး မတရားခ်မ္းသာလာတာ မဟုတ္ရင္ လိပ္ျပာ
မလံုစရာ မရိွပါဘူး။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ခ်မ္းသာလာတာပါ။ ေရွးက လူျပတ္ေတြ ေျပာသလို...
(နည္းနည္းရိုင္းတာေတာ႔ ခြင့္လြတ္ၾကပါေရွးက ျပက္လံုးကို သတိရေစခ်င္လို႔ပါ) ...
"ေယာင္းမကို စိန္စီ ၊ ဒယ္အိုးကို ေရႊခ်ၿပီး ေခြးေခ်းေၾကာ္စား" ဆိုသလို လုပ္လည္း ရပါတယ္။
" ငေတ" နည္းနဲ႔ ခ်မ္းသာလာတာ မဟုတ္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။

ေအာင္ျမင္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိး
ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတဲ႔ စကားကလည္း အဓိပၸါယ္ ေထြျပားတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္သလို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ေလ႔ရိွတယ္။
တခ်ိဳ႕က success ကိုပဲ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ထင္တယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဆရာ၀န္ဆိုရင္ successful surgeon ၊
ေအာင္ျမင္တဲ႔ စီးပြားေရးသမား successful businessman လို႔ ယူဆၾကတယ္။   တခ်ဳိ႕က    တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
လူအသိအမွတ္ျပဳခံရတာ acknowledge ကို ေအာင္ျမင္မႈလို႔ မွတ္ယူၾကတယ္။ တခ်ဳိ႔က ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား
တာ welknown ကို ေအာင္ျမင္မႈလို႔ သေဘာထားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ႔ စြမ္းေဆာင္မႈ  တစ္ခုခု ထူးထူး
ျခားျခား ျပဳႏိုင္တာ  achievement ကိုမွ  ေအာင္ျမင္မႈလို႔ သတ္မွတ္တယ္။

အႀကိဳက္တစ္မ်ဳိးစီ..
လူတစ္ကိုယ္ အႀကိဳက္တစ္မ်ဳိးမို႔ ႀကိဳက္သလို  အဓိပၸာယ္ဖြင့္ၿပီး ႏွစ္သက္သလို က်င့္သံုးလက္ခံႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္လို ေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ေစာေစာက ေျပာခဲ႔သလို " ငေတ" နည္းနဲ႔ ရတဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိး  မျဖစ္ရင္
ဘာမွ ေျပာစရာ မရိွပါဘူး။ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ပိုက္ဆံ နစ္ခနဲ႔ေနေအာင္ ယူေန
လည္း ဆရာ၀န္က်င့္၀တ္နဲ႔အညီ ျပဳမူေနထိုင္သမွ် ကာလပတ္လံုး အျပစ္ေျပာစရာ မရိွပါဘူး။
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတဲ႔ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ သူ႔ေငြ သူႀကိဳက္သလို သံုးျဖဳန္းေနတာလည္း အျပစ္
တင္စရာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးအေနနဲ႔ ေစာင့္ထိန္းအပ္တဲ႔ ဟီရိၾသတပၸတရားမ်ားကို
ပစ္စလက္ခတ္ သေဘာထားၿပီး ထင္ရာစိုင္းေနရင္ေတာ႔   အမ်ားတံေတြးကြက္မွာ ပက္လက္ေမ်ာသြားတဲ႔အထိ
ကဲ႔ရဲ႕ ရံွဳခ်ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ကဲ႔ရဲ႕ ရွဳတ္ခ်သူေတြကို အျပစ္တင္လို႔ မရဘူး။
ဒါက ျမန္မာျပည္ .. ေဟာလိ၀ုဒ္ မဟုတ္ဘူး ။

ပညာမတတ္လဲရတယ္..
ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ႔သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ႔ လူငယ္ေတြကို စြမ္းေဆာင္မႈ တစ္ခုခု ျပဳလုပ္ရတဲ႔ achievement
ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳးကို ပိုၿပီး  တန္ဘိုးထားၾကေစခ်င္တယ္။   ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဆရာ၀န္၊   ေအာင္ျမင္တဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ၊
ေအာင္ျမင္တဲ႔ စီးပြားေရးသမားဆိုတာ လူတိုင္းျဖစ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ညီညြတ္မွ ျဖစ္ႏိုင္တာ။
အဆင့္ျမင့္ပညာေတြ မသင္ႏိုင္လို႔ ပိုက္ဆံမရိွလို႔ဆိုၿပီး အားငယ္ေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ 
achievement ဆိုတာ   ပညာမတတ္လဲ ရႏိုင္တယ္လို႔ ယံုေစခ်င္တယ္။

လင္ကြန္းနဲ႔ အယ္ဒီဆင္..
အေမရိကန္ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းတို႔ လွ်ပ္စစ္မီးလံုး စတင္တီထြင္ခဲ႔သူ အယ္ဒီဆင္တို႔တစ္ေတြဟာ ေက်ာင္းေတာင္
ေကာင္းေကာင္း မေနခဲ႔ၾကရပါဘူး။ ဇြဲ ၊ လံု႔လ၊ ၀ီရိယ နဲ႔ ႀကိဳးပမ္းလို႔သာ ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ႔ၾကတာပါ။ လင္ကြန္းဆိုရင္
စာအုပ္တစ္အုပ္ငွါးရဖို႔အတြက္  တစ္ေန႔လံုး လမ္းေလွ်ာက္သြားရတဲ႔ အကြာအေ၀းကို မညည္း မညဴ သြားခဲ႔ရတယ္။
အယ္ဒီဆင္ဆိုရင္လည္း ကေလးဘ၀က  မီးရထားေပၚ မွာ  ေဆးလိပ္၊ မီးျခစ္ ေရာင္းတဲ႔   ဗန္းကေလးလြယ္ၿပီး
ေရာင္းရင္းနဲ႔ စာေတြဖတ္ခဲ႔  ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ခဲ႔တာျဖစ္တယ္။ ၀ါသနာပါတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို စြဲစြဲ ၿမဲၿမဲ
ဇြဲနပဲႀကီးႀကီးနဲ႔ လုပ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ႔တာျဖစ္တယ္။

ေမာင့္က်က္သေရေခါင္းေပါင္း..
ေရွးက စေကာ႔ေစ်း(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း) အေနာက္တန္းမွာ ေမာင့္က်က္သေရ ဆိုတဲ႔  ေခါင္းေပါင္းေရာင္းတဲ႔  ဆိုင္ႀကီး
တစ္ဆိုင္ ရိွပါတယ္။  ခုေခတ္ထိ သံုးေနၾကရတဲ႔ ျခင္းခံၿပီး ေခါင္းမွာ အသင့္စြပ္ခ်လိုက္ရတဲ႔ ေခါင္းေပါင္းကို စတင္
တီထြင္ၿပီး ေရာင္းခ်ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီမတိုင္ခင္က ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းၾကရတယ္။ ဆံရွည္ေခတ္က ျပႆနာ
မရိွေပမယ္႔ ဘိုေကေခတ္ေရာက္ေတာ႔  ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းရတာ လက္၀င္လွပါတယ္။     အဲဒီေခတ္က ေကာလိပ္
ေက်ာင္းတက္တာေတာင္  ေခါင္းေပါင္းနဲ႔   တက္ၾကတာဆိုေတာ႔ ေယာက္်ားတိုင္း မရိွမျဖစ္ ထားၾကရတယ္။
ေမာင့္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္း ေပၚလာေတာ႔  ေယာက္်ားတိုင္း လက္သံုး  ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။    ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း
ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားသြားခဲ႔တယ္။  ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ အရိွန္အဟုန္ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကီးမားသလဲ
ဆိုရင္ ဒီေန႔ေခတ္ထိေတာင္  ေခါင္းေပါင္းကို "ေမာင့္က်က္သေရေခါင္းေပါင္း" လို႔ ေခၚေနၾကဆဲ ျဖစ္တယ္။

ဓႏုျဖဴ ဦးဘိုးခ်မ္း..
ေရွးေခတ္ တစ္ေခတ္က အမ်ဳိးသမီးေတြၾကားမွာ "ဓႏုျဖဴ ဦးဘိုးခ်မ္း" ဆိုတဲ႔  နာမည္နဲ႔  ေရာင္းတဲ႔ ေရႊရည္စိမ္
ဆြဲႀကိဳး၊ လက္ေကာက္ နဲ႔ လက္၀တ္လက္စားေတြ  ေတာ္ေတာ္ ေခတ္စားခဲ႔တယ္။      တစ္ႏိုင္ငံလံုး အႏွံ႕ ကို
တြင္က်ယ္ခဲ႔တယ္။  ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား တြင္က်ယ္ခဲ႔သလဲဆိုရင္   တစ္ခုခုကို အတုေတြပဲ၊ အစစ္မဟုတ္ဘူး
လို႔ ေျပာခ်င္ရင္ " ဦးဘိုးခ်မ္း" ပဲ လို႔ ေျပာတဲ႔အထိေတာင္ျဖစ္တယ္။  ဒါေတြဟာ achievement တစ္မ်ဳိးပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံမရိွလို႔ ၊ ပညာမသင္ႏိုင္လို႔ဆိုၿပီး စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ႔ မျဖစ္ေစခ်င္ၾကဘူး။
ဇြဲ ၊ လံု႔လ ၊ ၀ီရိယ နဲ႔ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္ " တစ္ခု၊ တစ္ေကာင္၊ တစ္ေယာက္ " ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔
ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္။