နွဳတ္ဆက္ခ်ိန္ ရဲ့ လမ္းခြဲ

ေသဆံုးၿပိးသား ေန႕ရက္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ
တဒၤဂ ၿဖတ္ေလွ်ာက္
ေၿခာက္ေသြ႕မွဳနဲ႕ ပနာရဖို႕
အထွာမက်တဲ႕ အလြမ္းေတြေပြ႕ပိုက္
ခံနိုင္ရည္ဆိုတာ အဲ႕ဒီအခ်ိန္ရဲ႕ ဘုရင္တပါးပဲ...
အတၱေတြ ကြန္းခို
ရိုက္ခတ္တဲ႕ ေခာတ္အဆိုကို
ေမာင္ဘယ္လိုၿငင္းၿငင္း ခံၿပင္းတယ္ဆိုတဲ႕
ေဝါဟာရကသာ.. တလြင့္လြင့္ထူတယ္...
သြားတိုင္းမေရာက္တဲ႕ ခရီး
အခ်ည္းနွီးမၿဖစ္ေပမယ့္
အေတာ္ေလးေတာ့ ခရီးေပါက္ခဲ႕သားပဲေမာင္...
အနားမညီၾကဘူးဆိုတာ
အစတည္းက သိခဲ႕ၾကသားပဲ..
ဘဝဆိုတာကို ေခါက္ခ်ိဳး..ခ်ိဳးၿပီး
"ဒီဘဝ ဒီမွ်" ဆိုၾကေတာ့ေရာ
ေပ်ာက္ရွသြားတဲ႕ အိမ္မက္ေတြအၿပင္
ဘဝဆိုတာကိုေတာ့ ေရေရာပစ္ဖို႕ မလိုပါဘူးေလ...
ပံုေဖာ္ေနတဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို
အံမဝင္တဲ႕ ေဘာင္တစ္ခုမွာ ထိုးသိပ္ၿပီး
တရားခံ ရွာေနမယ့္ အတူတူ
အလံၿဖဴၿပလို႕..ကၽြန္မ
ေနာက္တစ္လွမ္း ဆုတ္လိုက္ရံုပါ..ေမာင္
ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလမွာ လြင့္ေနေန
ၾကိဳးမၿပတ္သ၍ေတာ့ ရစ္ဘီးေလးဆီ
ၿပန္လာခြင့္ရွိတဲ႕ စြန္တစ္ေကာင္လိုပဲ
အခ်ိန္တန္...ၿပန္ဖို႕..အိမ္ဆိုတာ ရွိေနမွေတာ့
နွဳတ္ဆက္ၾကရမွာ အေသခ်ာပဲေလ..
တစ္ကယ္ေတာ့
ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္
အခ်ိန္ နည္းနည္းေစာၿပီး
ဇာတ္သိမ္း ခန္းေရာက္သြားၾကရံုပါ....ေမာင္
နွဳတ္ဆက္ခ်ိန္..ဆိုတာ
ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ိဳၿမိန္ဖူးဆိုတာ..
အစကတည္းက သိခဲ႕ၾကသားပဲ..
တစ္မူထူးၿပီးေတာ့မွ.. ကၽြန္မ ခါးတယ္လို႕ မဆိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး..ေမာင္။