ေယာက်ၤားတို႔ရဲ႔ အခ်စ္

သူမတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ျပန္ဆံုခ်ိန္မွာ ေျပာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ သူမတို႔ရဲ့ ေယာက္်ားမ်ားအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မကြယ္ဝွက္ေၾကး၊ ဟန္မေဆာင္ေၾကး၊ အႂကြားမသန္ေၾကး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့....။ သူမတို႔သံုးေယာက္ဟာ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာကိုး....။
ဟိုးငယ္စၪ္ သူငယ္ခ်င္းေတြဘဝမွာတုန္းကေတာ့ သူမတို႔ဟာ ခ်စ္သူရည္းစားခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးၾကပါရဲ႕။ ကုိယ့္ခ်စ္သူကေတာ့ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္၊ ဘယ္ေလာက္ ဂ႐ုစိုက္ အလုိလိုက္ေၾကာင္း လုပ္ႀကံလီဆယ္ဇာခ်ဲ႕ၿပီး ႁကြားမဆံုးရွိခဲ့တာေပါ့။
အခုေတာ့ အရြယ္ကေလးေတြလည္း ရခဲ့ၿပီမို႕ ရင့္က်က္ခဲ့ၾကၿပီျဖစ္သလို ေယာက္်ားတို႔ရဲ႕အခ်စ္ ဆိုတာကိုလည္း  ေတာ္ေတာ္ သိျမင္ခဲ့ၿပီေလ။
အဝင္းက ပထမဆံုး ရယ္တစ္ဝက္ မဲ့တစ္ဝက္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာခဲ့ပံုက ....
“ကၽြန္မေယာက္်ားရဲ့ အခ်စ္ကေတာ့လားရွင္ အံ့ပါရဲ့လို႔ပဲ ရင္ဘတ္ဖိၿပီး ညည္းလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္... ႏွစ္ေယာက္တြဲသြားရင္ သူ႕ေလာက္ မိန္းမကို ခ်စ္ျပႏိုင္တာ၊ ဂ႐ုစိုက္ႏိုင္တာ မရွိေတာ့ဘူး၊ လူေတြကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့အခ်စ္ကို စံျပအခ်စ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကမယ္၊ အားက်ၾကမယ္၊ သူက အရမ္းဂ႐ုစိုက္တာကိုး.... လူေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ ပုခံုးေလးဖက္လုိက္၊ လက္ကေလးကိုင္လိုက္၊ ရႊန္းရႊန္းစားစား စိုက္ၾကည့္လိုက္နဲ႕ သူ႕ေလာက္ခ်စ္တတ္တဲ့ ခင္ပြန္း မရွိေတာ့ဘူး.... ကၽြန္မေလာက္ ကံေကာင္းတဲ့မိန္းမ မရွိေတာ့ဘူး၊ မိန္းမကို ေရွ႕တန္းတင္ ယုယၾကင္နာျပလုိက္ရတာ အေမာ....
ကၽြန္မကို အေတာ္လည္း ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ေမြးေန႕ကို ကၽြန္မကသာ ေမ့ခ်င္ေမ့မယ္၊ သူက မေမ့ဘူးဆရာ၊ ႏိုင္ငံျခားခဏေရာက္ေနတာေတာင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ကၽြန္မကို surprise လုပ္တတ္တဲ့လူရွင့္.... မနက္အေစာႀကီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းက အိမ္တံခါးလာေခါက္ၿပီး ဧရာမေမြးေန႔ကိတ္ႀကီးနဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္လာပို႔ေပးတယ္၊ ကိုညီေပးခိုင္းတာတဲ့... ခင္ဗ်ားေယာက္်ားက ခင္ဗ်ားကို သိပ္ခ်စ္တာတဲ့...”
“အင္းေလ...အဲဒီေလာက္ ခ်စ္တတ္တာပဲ ရွင္က ဘာလို႔ မေက်နပ္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ရတာတုန္း”
“anniversary ဆိုလည္း သူမေမ့ပါဘူး၊ ကဒ္ေပးတုန္း... အံ့ၾသရတဲ့လက္ေဆာင္ေတြ ေပးဆဲပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ရွင္တို႔မသိဘူးေနာ္... သူက ႐ုပ္ေျဖာင့္တဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့ ခရီးသြားေလရာမွာ လူပ်ိဳေယာင္ေဆာင္တတ္တာ သူ႔ရဲ႕မဟာအက်င့္ဆိုးပဲ၊ မိန္းမေတြက သူ႔ကို အိမ္ေထာင္သည္မွန္းမသိေတာ့ ႀကိဳက္ၾက၊ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ၾက၊ ၾကဴၾက၊ ညဳၾက၊ ခရာၾကေပါ့ဟယ္...
ေရာက္ေလရာမွာ သူက ခ်စ္သူေတြ႔တယ္၊ အဲဒါကို ကၽြန္မ ဘယ္လိုလုပ္ခြင့္လႊတ္ခ်င္ပါ့မလဲ၊ သူက သိပ္ခ်စ္ျပတတ္၊ ယုယၾကင္နာျပတတ္တာကိုး၊ သူ႔ကိုျမင္လိုက္ရင္ ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳး နဲ႔၊ မ်က္ႏွာထားက သိပ္ခ်ိဳတာ၊ ေဘးမွာ ကၽြန္မပါလ်က္နဲ႔ေတာင္ မိန္းကေလးမိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီးပဲေတာ္”
အဝင္းက မ်က္ရည္ကေလး တဝဲဝဲနဲ႕ ေျပာတဲ့အခါ သူမတို႔ သက္ျပင္းခိုး႐ႈိက္မိပါတယ္၊ ဟုတ္ပါ့.. အဲဒီေလာက္ အခ်စ္သန္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က်ေတာ့လည္း သည္းမခံခ်င္စရာပဲေနာ္။

(ခ)
အေႂကြက ...
“စူပုပ္ပုပ္ ေဟာက္ဟိန္းဟိန္းနဲ႕ လူကို တစ္ခ်ိန္လံုး ေငါက္ငန္းေနတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကိုေရာ ရွင္တို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ...
ကၽြန္မေယာက္်ားရဲ့ မ်က္ႏွာကို ရွင္တို႔ ျမင္ဖူးၾကတယ္မဟုတ္လား၊ ႐ုပ္က အၿမဲတမ္း မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးထားတာ၊ ခ်စ္သူဘဝကေတာ့ ေၾသာ္... သူဟာ ႐ုပ္တည္တယ္ ကၠေႃႏၵရတယ္၊ ကၽြန္မကလြဲရင္ ဘယ္မိန္းမကိုမွ မိန္းမမထင္ရွာဘူး၊ အေပါက္ဆိုးေပမယ့္ စိတ္ထားေကာင္းဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ဆိုၿပီး လက္ထပ္ခ့ဲကာမွ...”
“မွားေရာလား...”
အေႂကြက ပုခံုးေလးတြန္႔ၿပီး ရယ္ေမာပါတယ္။
“လူက အၿမဲလန္႔ေနရတာေပါ့၊ သူက အၿမဲေဟာက္စားလုပ္ေနတာကိုး၊ ဟိုဟာလုပ္ လုပ္ျပန္ၿပီ၊ စား... စားျပန္ၿပီ၊ သြား... သြားျပန္ၿပီနဲ႔ အၿမဲ အျပစ္ရွာေနေတာ့ ၾကာေတာ့ လူက ေနစရာမရွိေတာ့ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ယံုၾကည္မႈလည္းမရွိေတာ့ဘူး...
ငါ ဘာမ်ားအျပစ္တင္ခံရမလဲ၊ အေျပာခံရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ ေၾကာက္ေနရေတာ့ ၾကာေတာ့ လူက အငံု႕စိတ္ဝင္လာတယ္...
သူက ကၽြန္မအတြက္ အစစအရာရာေတာ့ လုပ္ေပးပါရဲ႕၊ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ဘာသာသူ ထမင္းဟင္းခ်က္တယ္၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္၊ ကၽြန္မလိုအပ္တာမွန္သမွ်ကိုလည္း သူက မသိမသာ ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္၊ ကေလးေက်ာင္းႀကိဳတာလည္း သူပဲ၊ ေဈးဝယ္လည္း သူ၊ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အားလံုးစီမံတယ္...
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကို လူေရွ႕သူေရွ႕ေရာက္ရင္ ဘာမွသံုးစားလို႔မရတဲ့ မိန္းမဖ်င္း မိန္းမပ်င္းတစ္ေယာက္လို ရန္လုပ္ အျပစ္ရွာတတ္ျပန္ေရာ... ကဲ... ကၽြန္မ ဘယ္လိုေနရမလဲ”
“အင္းေလ... ရွင့္ေယာက္်ားက ဘာျဖစ္ခ်င္တာမွန္းလည္း မသိ၊ သူခ်စ္ပံုက တစ္မ်ိဳးပါလား...”
သူမတို႔ အံ့ၾသစြာေရရြတ္မိၾကျပန္ ပါတယ္။
“အဲဒါေျပာတာေပါ့... မခ်စ္ဘူးလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး..ခ်စ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူခ်စ္တာကို လူသိေအာင္မျပဘူး၊ ျပရမွာ ဝန္ေလးေတာ့ အျပစ္ရွာ၊ ဆူပူေဟာက္ဟိန္းတာနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားတာမ်ိဳး... ၾကာေတာ့လည္း ဘယ္သူက ခံႏိုင္ေတာ့မလဲဟယ္...”
“အင္း... အဲဒီလိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကို ခံယူရတာကလည္း ဒုကၡပဲေနာ္..”
သူမတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္မိၾကျပန္ပါတယ္။ ေယာက္်ားေတြဟာ ဘယ္လိုပါလိမ့္။အၾကည္ကေတာ့ လက္ကေလး တခါခါနဲ႕...
“ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္တို႔ေတြ ကၽြန္မေလာက္ေတာ့ ကံမဆိုးၾကေသးပါဘူး”
လို႔ ဆိုတဲ့အခါ သူမတို႔က တအံ့တၾသ မ်က္ခံုးေတြပင့္ၿပီး ...
“ရွင္ကေရာ ဘယ္လို ညည္းခ်င္းထုတ္ဦးမလို႔တုန္း...”
လို႔ ေမးမိၾကပါတယ္။

(ဂ)
အၾကည္က...
“ကၽြန္မကေတာ့ သူ႔ကို ႐ိုးတယ္ ေအးတယ္ ဆိုၿပီး လက္ထပ္ခဲ့မိတာေလ၊ အမေလး ... အိမ္ေထာင္သက္ရေလေလ ကၽြန္မမွာ ပ်င္းရေလေလ၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေန႔လံုးေနလို႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကဘူးဆိုရင္ ရွင္တို႔ ယံုပါ့မလားဟင္....
သူ႔ ေအးပံုက အ ေနသလိုပဲ၊ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနရရင္ သူ႔အတြက္ ျပည့္စံုၿပီး ဘာနဲ႔ေကၽြးေကၽြး မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာလည္း မရွိဘူး၊ တစ္ခါတစ္ေလ ထမင္းအသိုးေကၽြးမိရင္လည္း စိတ္ဆိုးတာ၊ ေဒါသထြက္တာ မရွိဘူး၊ ဘာမွမေျပာဘဲ ထမင္းဝိုင္းက ထ သြားတာပဲ ရွိမယ္၊ အဲဒီေလာက္ စကားလံုးေခၽြတာတဲ့ ေယာက္်ားရွင့္၊ သူ႔စိတ္ထဲ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ သိခြင့္မရဘူး၊ သူက ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးႀကီးတစ္ခ်ပ္လိုပဲ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ပုခံုးကေနကိုင္ၿပီး နံရံနဲ႕ေဆာင့္ေဆာင့္ပစ္ခ်င္တယ္... တံုဏွိဘာေဝႀကီးနဲ႕ေလ...
ၾကာေတာ့ ကၽြန္မမွာ စကားေတြသိပ္ေျပာခ်င္လာလို႔ သူ႔ကို ဇြတ္ေျပာေပမယ့္လည္း သူ႔ဆီက ဘာတံု႕ျပန္မႈမွ မလာဘူး၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ႀကီးထိုင္နားေထာင္၊ ေခါင္းညိတ္ ေခါင္းခါကလြဲၿပီး ဘာမွ ျပန္မရဘူး၊ ကၽြန္မ တကယ္ပ်င္းလာတယ္ရွင္...”
အၾကည့္ စကားအဆံုးမွာ သူမတို႔အားလံုး အရယ္သန္သန္နဲ႕ ရယ္ေမာမိၾကပါတယ္။
“အမေလး... ေယာက္်ားေတြရဲ႕အခ်စ္ကလည္း တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ပါပဲလားေနာ္၊ ခ်စ္သူဘဝက အေကာင္းလို႔ထင္တဲ့အရာေတြဟာ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝမွာ ႀကီးမားတဲ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ႀကီး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္မတို႔ မထင္ခဲ့မိၾကတာပဲေနာ္....”
“ဟုတ္တယ္... သည္းမခံႏိုင္ဆံုး ျဖစ္လာတာက ကၽြန္မတို႔ သူတို႔ဆီမွာ မက္ေမာၿငိတြယ္ခဲ့မိဖူးတဲ့ စ႐ုိက္ေတြပဲ”
အဲဒီအခ်က္ကို သူမတို႔ သံုးေယာက္စလံုး အခုမွပဲ သိျမင္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ အလွပဆံုးပါကင္ထုပ္ထားတဲ့ အထဲမွာ ဘာရွိေနမွန္း ႀကိဳတင္မမွန္းဆႏိုင္တဲ့ မျမင္ရတဲ့အရာတစ္ခုကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ... စြန္႔စြန္႕စားစား လက္ခံရယူလိုက္ရျခင္းမ်ိဳး ပါလားကြယ္....။