အိပ္မက္ကို စိတ္ထဲမွာမွတ္ ေလာကဓံကို လက္မ ေထာင္ျပနုိင္သူမ်ားသာ ဘဝသံသရာရထား စီးခြင့္ရွိသည္

 ပထမေတာ့ အသံက မသဲကဲြပါ။ သို႔ေသာ္ မၾကာခင္မွာေတာ့ လမ္းငယ္ ေလး၏ တစ္ဖက္ ေထာင့္ခ်ဳိးမွ ထြက္ လာေသာ သီခ်င္းသံႏွင့္အတူ အသံရွင္ ကိုပါ ေတြ႕လိုက္ၾကရ သည္။

ေနကာမ်က္မွန္အမည္းကို တပ္ ထားကာ အျမင္ခ်ဳိ႕ယြင္းေနဟန္ရိွေသာ အသံရွင္က မယ္ဒလင္ကို ပိုက္၍ တစ္ လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္ ဆုိေနျခင္းျဖစ္သည္။

အေဖာ္ျဖစ္သူက သူ၏ေဘးမွ ခါးကို အသာထိန္းေပးကာ ေလွ်ာက္ေနၾက ျခင္း။

ခပ္သြက္သြက္ စိတ္စိတ္ မယ္ဒ လင္ လက္ကြက္သံထဲ သူက ဆုိလက္စ သီခ်င္းကို အနည္းငယ္ အသံျမႇင့္၍ထပ္ ေက်ာ့ဆိုိလိုက္သည္။

”ျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္း မျဖစ္ရပါ  xxx မျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္း ျဖစ္ရတာ xxx ေၾသာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္း မျဖစ္ ရပါxxxမျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္း ျဖစ္ရ တာxxx သံုးဆယ့္တစ္ဘံုမလြတ္ကင္း သမွ် ကရြတ္ကင္းေလွ်ာက္တဲ့ ေတးပံု ပမာ…အဲဒါ…အဲဒါ..အဲဒါဟာ ဘဝသံသရာ xxx”

အျမင္အရ တတ္ကြၽမ္းသမွ် ပညာ ျဖင့္ ေငြေၾကးေတာင္းရမ္း စားေသာက္ ေနသူမွန္း သိသာေသာ္လည္း ခံစား ခ်က္ ပါဝင္ေန၍ေလာမသိ။ အသံက လိႈက္လိႈက္လွဲလဲွျဖင့္ အနည္းငယ္တုန္ခါ ေနရာ ထိုသီခ်င္းစာသားကဲ့သို႔ပင္ သူ သည္ေရာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြအစား မျဖစ္ ခ်င္သည့္ အရာမ်ားကို ျငင္းခြင့္မရ ျဖစ္ ေနရသူပင္ေလာ မသိ။

သို႔ေသာ္ အေျခအေနက လမ္း ေပၚ ေလွ်ာက္ေနရေသာ သူလို ဘဝမ်ဳိး တင္မကပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဒီ အေၾကာင္းေတြ ေတြးမိရင္ပဲကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္စိတ္နာ မိတယ္” ဟု တျဖည္းျဖည္း ေဝးသြားေသာ အဆုိရွင္၏ ေနာက္ေက်ာ ကို ေငးရင္းမွ ကိုမ်ဳိးမင္း(အမည္လႊဲ)က ဆုိလိုက္သည္။

တကယ္ေတာ့သူက အလုပ္လက္ မဲ့မဟုတ္သလို ပုဂၢလိကဝန္ထမ္း တစ္ဦး လည္းမဟုတ္။ သူက ေကာ္လံေပၚတြင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ပိုင္ဆုိင္ထားေသာ စစ္သူ နာျပဳ အရာရိွတစ္ဦး။ ထုိ႔အတြက္ပင္ အထက္ပါ စကားကပို၍ စိတ္ဝင္စား ဖြယ္ျဖစ္သည္။

သူ ငယ္စဥ္ဘဝ အိပ္မက္က အ ေဆာက္အအံုဒီဇိုင္းမ်ား ေရးဆဲြေဆာက္ လုပ္ရသည့္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သည္ဟု ဆုိသည္။

”ကြၽန္ေတာ္ ၈ တန္းႏွစ္မွာ အေဖ ဆံုးၿပီး အေမနဲ႔သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ တည္း ဘဝကုိေလွ်ာက္ရတဲ့ခရီးမွာ အေမ က အစိုးရေဆး႐ုံမွာ သူနာျပဳဆရာမႀကီး ပါ။ အဲ့ဒီဝင္ေ ငြနဲ႔ သူ႕ဘဝကို ျပဳစုပ်ဳိး ေထာင္ေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း သူ႕ လိုပဲ သူနာျပဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ တာ။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ အမွတ္ကုိ ၃ မွတ္ လိုတာနဲ႔ ကပ္လဲြသြားခဲ့တယ္ဗ်ာ။ အေမ က သူနာျပဳလုပ္ဖို႔ တုိက္တြန္းလာတဲ့အခါ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ခြင့္မရတဲ့ ဘဝမွာ အေမ လုပ္ေစခ်င္တာပဲ လုပ္ေတာ့ မယ္ဆုိၿပီး စစ္သူနာျပဳေလွ်ာက္ခဲ့ရတာေပါ့”ဟု ကိုမ်ဳိး မင္းက သူ႔ဘဝလမ္းကို ျပန္ေျပာျပသည္။

ထို႔အတြက္လည္း သင္တန္းတက္ ရစဥ္ကာလမ်ားအတြင္း က်န္းမာေရး ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ ထြက္ခြင့္ရေသာ အတန္းေဖာ္အခ်ဳိ႕ကို ျမင္တုိင္း ဆုိးရြား သည့္ ေရာဂါတစ္ခု ကို ပိုင္ဆုိင္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိသည္ဟု ကိုမ်ဳိးမင္းက မေတာင့္တ အပ္ေသာဆုကိုပင္ ေတာင့္တမိပံုကို ထုတ္ ေဖာ္ေျပာသည္။

ကုိယ္ မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္၊ ကိုယ္ မေနခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ အခက္အခဲေသး ေသးေလးကလည္း အပန္းတႀကီးခံစား ရတာပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ လို႔ ဆုိတဲ့ အေတြးေတြ ခဏခဏ ဝင္ လာမိေပမယ့္လည္း အေမ့မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတဲ့အခါ ဒီအေတြး ေတြကုိ ေမာင္းထုတ္ရတာပါပဲေလ” ဟူ ေသာ သူ႕စကားက အိပ္ မက္ႏွင့္ လူ အလဲြမ်ားထဲမွ တစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။

 လူမႈဝန္ထမ္း ဦးစီးဌာနမွ ဝန္ထမ္း တစ္ဦးကေတာ့ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း မေျပာခ်င္ပါဘူးဟု ဘဝကို စိတ္ပ်က္ ဟန္ႏွင့္ဆုိသည္။

”ဟုတ္တယ္ေလ။ အိပ္မက္ေတြ သာ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဒီလို အစိုးရဝန္ထမ္းဘဝန႔ဲ ဘယ္ ရပ္ တည္ေနမလဲ။ ဒါေပမဲ့ အိပ္မက္ဆုိတာ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔အ တူ ေငြေၾကးေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံေတြလည္း လိုအပ္ပါေသးတယ္” ဟုသာဆုိၿပီး သူျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည့္ စိတ္ကူး အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ ဖြင့္ဟ ေျပာဆုိ ျခင္းမရိွ။ မ်ဳိသိပ္ျခင္း ကို က်င့္သားရေန ဟန္ျဖင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။

အခုေတာ့ ဦးစီးအရာရိွအဆင့္ ေရာက္ေနေသာ သူ႕ဘဝအေျခအေနမွာ ပင္ အိပ္မက္ေတြ မက္မေနေတာ့ဘဲ လက္ေတြ႕ဘဝထဲတြင္ေနသားက်ေအာင္ ေနထိုင္ ရေၾကာင္းလည္း ထပ္ဆင့္ ဆိုပါ သည္။

ေရွ႕ေနျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း လက္ ေတြ႕တြင္ ဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခု၌ အႀကီး တန္းစာေရး ျဖစ္ေနရသူ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးကလည္းငယ္စဥ္ကတည္းက ကုတ္ အနက္ ဝတ္သည့္ ေရွ႕ေနမ်ားကို ေတြ႕ပါ ကအားက်မိေၾကာင္း၊ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သည့္အတြက္ အထက္တန္းေက်ာင္း သူအရြယ္တြင္ ၿမိဳ႕နယ္တရား႐ုံးႏွင့္ နီး ေသာေ ၾကာင့္မနက္တစ္ပိုင္းသာ ေက်ာင္း တက္ရေသာ ေက်ာင္းအျပန္ ေန႔လယ္ တြင္ ေရွ႕ေနမ်ား အျပန္အလွန္ ေျပာဆို ၾကသည့္႐ုံးခ်ိန္းမ်ားသို႔လည္း ဝင္ေရာက္ နားေထာင္ဖူး ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသည္။

”ဆယ္တန္း ေအာင္ေတာ့လည္း ဥပေဒေမဂ်ာရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလမ္း က အရင္ဆံုးေငြခင္းၿပီး ဝင္ရတာေလ။ ခ်ိန္ဘာကာလမွာလည္း ေထာက္ခံေပး မယ့္သူကုိ ကန္ေတာ့ရေသးတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ေလ့လာရတဲ့ စာအုပ္ေတြကလည္း အရမ္းေစ်းႀကီးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကို ျပန္ငဲ့ၿပီး ဆက္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ ေတာ့ဘူး” ဟု ခ်ိန္ဘာ သက္တမ္း တစ္ လခန္႔သာ ဆင္းခဲ့ေၾကာင္း သူ႕ျဖစ္အင္ ကို ျပန္ေျပာင္းေျပာသည္။

သူမကပင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁ဝ ႏွစ္ ကာလက ခ်ိန္ဘာဆင္းခဲ့သည့္ ကုတ္ အက်ႌအနက္ေလးကုိယေန႔ထက္ထိ သိမ္း ထားေသးသည္ဟုေျပာဆိုပံုမွာ အတိတ္ ကိုလြမ္း သေယာင္ဟန္ပန္ အေနအထား ႏွင့္ေျပာလက္စ စကားကိုရပ္ကာအေဝး သို႔ လွမ္းေငးၾကည့္ေနေလသည္။

ထို႔အတူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ နယ္မွ ရန္ကုန္သို႔တက္လာသည့္ သူမ်ား လည္း မနည္း။ ပညာရွာလုိျခင္း၊ ေငြရွာ လိုျခင္း၊ မင္းသားမင္းသမီး ျဖစ္လိုျခင္း၊ စာေရးဆ ရာျဖစ္လိုျခင္းစသည့္ ရည္မွန္း ခ်က္ကုိယ္စီ အိပ္မက္ကုိယ္စီျဖင့္ လာ ေရာက္ၾကသည့္ သူမ်ားစြာရိွသည္။

ဧရာဝတီတုိင္း ဟသၤာတမွရန္ကုန္ သုိ႔ ေငြမ်ားမ်ားရွာလိုစိတ္ျဖင့္ ေရာက္ လာသည့္ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ လူ ငယ္တစ္ဦးကေတာ့ ေငြလိုခ်င္သည့္ အတြက္ရန္ ကုန္ေရာက္ကတည္းက ႀကံဳ ရာအလုပ္ဝင္လုပ္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိ၏။

”ဒီေရာက္ေတာ့ ပန္းရံလည္း လုပ္ ဖူးတယ္။ ႀကံဳရာ အကုန္လုပ္တာပဲ။ အဓိက ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရည္မွန္းခ်က္ က ေငြမ်ားမ်ား ရွာဖို႔ ရန္ကုန္ကို တက္ လာတာပဲေလ” ဟု ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္လည္းေငြရွာရန္ပင္ အရင္း အႏွီး မရိွသည့္အတြက္ ခက္ခဲပင္ပန္း ေၾကာင္းကို ေငြရရန္႐ုန္းကန္ရသည့္ သူ႕ ဘဝမ်ဳိးစံုအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္မွာ ပင္ ပင္ ပန္းေနဟန္အျပည့္ျဖင့္ ရိွေန သည္မွာ ျပင္ပအပူရိွန္ေၾကာင့္ လား ေတာ့မသိ။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ အသက္ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ ႏြမ္းနယ္ေနသည့္ပံု ေပါက္ေနသည္။

”ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘဝနဲ႔ေတာ့ ဒီစိတ္ကူးေတြ၊ အိပ္မက္ေတြက တျခား စီပါ။   မိသားစုအတြက္ ေန႔ ညမွန္မွန္ စားေသာက္ႏုိင္ေအာင္ပဲ အေတာ္ႀကိဳး စားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ရန္ကုန္ရဲ႕ ေနထုိင္စရိတ္ကလည္း ႀကီး ေတာ့ ေနစရာေပးႏုိင္တဲ့ အလုပ္တစ္ခု ကုိပဲ က်ိတ္မွိတ္လုပ္ေနရတယ္” ဟု သူ႕ ဘဝသူ႕အေမာကို ဖြင့္ဟသည္။

အခုေတာ့ သူ႕တြင္ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမား မရိွေတာ့ဘဲ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပဖို႔ အတြက္ သာ အဓိကထားသည္ဟု ေျပာျပသည္။

လက္ရိွတြင္ သေဘၤာတက္ရန္ ႀကိဳးစားေနၿပီး အဆုိပါကိစၥအဆင္ေျပပါ က ၄င္းမွရရိွသည့္ ေငြေၾကးမ်ားကုိ ေသ ခ်ာစုေဆာင္းကာ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ကူညီေျဖ ရွင္းေပးလိုသည့္ ကိုေဝလင္း ကေတာ့သူ႕စိတ္ကူးကို ”ကြၽန္ေတာ့္ ရည္ မွန္းခ်က္ကေတာ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ခု ေထာင္ၿပီး အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ကူညီ ေပးခ်င္တယ္။ လူသူမေရာက္ႏုိင္တဲ့ ဆင္း ရဲခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ေနရာေတြ၊ စာသင္ဖုိ႔ တကယ္ အခက္အခဲ ေတြ႕ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ကူညီဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္”  ဟု အၿပံဳးျဖင့္ ဆုိလိုက္သည္။

သူကပင္ ေဖာင္ေဒးရွင္း ေသခ်ာ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အခုကတည္းက ေလ့လာမႈမ်ားရိွေနၿပီျဖစ္ကာ လက္ေတြ႕ လုပ္ကိုင္ပါက စနစ္တက်ျဖင့္ အကူ အညီေရာက္ရိွ ရန္ ခက္ခဲသည့္ေဒသမ်ား သို႔ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ကိုင္ေပးခ်င္သည္ဟု လည္း အားႀကိဳးမာန္တက္ျဖင့္ ႀကံဳးဝါး ေနသည္။

”လူဆိုတာ ႀကိဳးစားရင္ တစ္ေန႔ ျဖစ္လာမွာပဲေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလိုပဲ ယံုၾကည္ထားတယ္” ဟု ခိုင္မာ ေသာ သူ၏ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္လည္း ဆုိ ျပန္ေသးသည္။

 စားေသာက္ဆုိင္ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦး အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ကိုမ်ဳိးသန္းက ေတာ့ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာ ဘဝအိပ္မက္ သို႔ မေရာက္ေသးေသာ္လည္း လက္ရိွ ေရာက္ေနေသာ ဘဝကုိ ေက်နပ္သည္ ဟု ဆုိသည္။

”ကြၽန္ေတာ္က ဒီလိုမ်ဳိး  ဆုိင္ ေထာင္ခ်င္တာ။ အခုေနေတာ့ မပိုင္ ဆုိင္ရေသးေပမယ့္လည္း ဒီလမ္းေၾကာင္း ေပၚ ေရာက္ေနသလို ခံစားရတယ္။ ဒီ ေလာကထဲမွာ ဝင္ေန ရၿပီဆုိေတာ့ ကြၽန္ ေတာ့္ အိပ္မက္ေတြက မၾကာခင္ အ ေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မယ္” ဟု ေရာက္ရိွေနသည့္ဘဝႏွင့္ အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ ထပ္တူက်ရန္ နီးစပ္ေန သည့္ဘဝအတြက္ သြက္လက္တက္ၾ<ြက ေနသည့္အသက္ ၃ဝအရြယ္ ကိုမ်ဳိးသန္း ကေျပာသည္။

ဤသို႔ေသာ အရာမ်ားကုိ မဆန္း ဟု ဆုိလိုက ဆုိႏုိင္ပါသည္။ လူဆုိသည္ ကုိက သိတတ္ခံစားတတ္စအရြယ္က ပင္ ျဖစ္လိုသည့္ အရာမ်ားစြာ ရိွၾကစၿမဲ။ တစ္စတစ္စႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ားစြာ အနက္ အခ်ဳိ႕အရာေတြက ရည္မွန္း ခ်က္ပန္းတုိင္ ျဖစ္လာသလုိ အခ်ဳိ႕က ေတာ့ လြင့္ျပယ္ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ သည္။

အခ်ဳိ႕ေသာလူမ်ားကလည္း ဘဝ အေျခအေနအရ ျဖစ္ေစ၊ ပင္ကုိ အသိ ဥာဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေစထိုကဲ့သုိ႔ အိပ္ မက္ႏွင့္ ပန္းတုိင္ကို ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မသိ သည္မ်ားလည္း ရိွႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာ လူမ်ဳိး အမ်ားစုအတြက္မူ ‘ကံ’ ကုိ ယံုၾကည္ျခင္းသာ အေျခခံသည္ျဖစ္၍ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း မျဖစ္တတ္ျခင္းႏွင့္ မျဖစ္လို သည္မ်ား ျဖစ္တတ္ျခင္းအေပၚ အသား က်ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအလဲြက တခ်ဳိ႕အတြက္ေတာ့ ခက္ခဲေသာ ဘဝ လမ္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါေသးသည္။

ထိုသို႔ေသာအေျခအေနမ်ား အေပၚ စာေရးဆရာ (ဦး)မင္းဒင္က ”အစိုးရ ဝန္ထမ္းအပါအဝင္ လခစားလူငယ္ ဝန္ ထမ္းလူငယ္အမ်ားစုဟာ စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ေတြ႕ကဲြ လြဲစြာ လုပ္ေဆာင္ေနၾက ရတာ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အၾကမ္း ဖ်င္းသေဘာအရ ေခတ္စနစ္ရဲ႕

ယိုယြင္း အားနည္းမႈေၾကာင့္ဆုိရင္ မမွားပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ တ ကယ္ေအာင္ျမင္ လိုသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ ခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္အတားအဆီးမ်ဳိးကို မဆုိ ဘယ္အခက္အခဲကို မဆုိႀကံ႕ႀကံ႕ခံ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားလိုစိတ္ရိွမွသာ အိပ္ မက္ေတြ

အပင္ေပါက္လာႏုိင္ပါတယ္။ လက္ရိွ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ မိမိမႏွစ္ၿမိဳ႕ ေသာ အေျခအေန အရပ္ရပ္သည္ပင္ လွ်င္ မိမိလက္ရည္တက္လာေစဖို႔ အ ေကာင္းဆံုးေသာ ေလ့က်င့္ ဖက္ ျဖစ္ပါ တယ္”ဟု သူ႔ခံယူခ်က္အျမင္ကို ေဝမွ် သည္။

ႏြယ္႐ုိးျပည္တြင္းအလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေရးမွ တတိယမန္ေနဂ်ာ ေဒၚ ေအးျမတ္မြန္ကလည္း ”ဒီမွာ လာ ေလွ်ာက္တဲ့ လူငယ္ေတြထဲမွာကိုပဲ ရိွပါ တယ္။ သူတတ္ထားတဲ့ ပညာက အင္ ဂ်င္နီယာ ဒါေပမဲ့ အလုပ္လာေလွ်ာက္ ေတာ့ စာရင္းကိုင္ ေလွ်ာက္တယ္။ ဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ထမင္းငတ္ေန လို႔ေလ။ သူက ပိုက္ဆံလိုခ်င္တာကိုး။ အဲ့ဒီေတာ့ လတ္တေလာရမယ့္အလုပ္ ကိုေရြးသြားတာေတြရိွတာပဲ”ဟု အေတြ႕ အႀကံဳကို ေျပာျပသည္။

ဝိုင္းက်ဴရွင္ဆရာမအျဖစ္ လုပ္ ကိုင္ေနသည့္ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိ မထက္္ထက္စုေအာင္ကလည္း သူ၏ အိပ္မက္အလြဲမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍       ” ငယ္ငယ္တုန္းက ဝါသနာပါတာေတာ႔ ၾကီးလာရင္ အင္ဂ်င္နီယာ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာေပါ႔။ တ ကယ္တမ္း ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း ထြက္လာေတာ႔ အင္ဂ်င္နီယာအမွတ္ မမီဘူး။

ဆရာအတတ္သင္ တက္မယ္ဆို ေတာ႔လည္း မိဘက သေဘာမတူဘူး။ ေက်ာင္းတက္ျဖစ္ေတာ႔လည္း အဲဒီအ ခ်ိန္က ေရပန္းစားေနတဲ႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ကို မိဘေတြတက္ခိုင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ႔ မိဘကိုအရြဲ႔ တုိက္ၿပီး စီးပြားစီမံယူၿပီး ဘြဲ႕ရခဲ႔တယ္”ဟု အိပ္မက္ႏွင္႔အလြဲတြင္ျဖစ္တတ္သည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္၏ ပုန္ကန္ခဲ႔ခ်ိန္ကို ေျပာပါသည္။

လက္ရွိတြင္ေတာ႔ ယခုအလုပ္က ဝါသနာႏွင့္ကိုက္သည္႔အတြက္ ကေလး မ်ားကို သင္ၾကားသည့္အခါ အမွတ္ တက္ေအာင္ သင္ၾကားေပးေနေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင္႔ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးမားသည့္ ကေလးမ်ားဆိုပါက မိမိကဲ႔သို႔မျဖစ္ေစ ရန္ ပိုမိုဂ႐ုစိုက္ သင္ၾကားေပးေၾကာင္း မထက္ထက္စုေေအာင္က ေျပာသည္။ တကယ္ေတာ႔ သူ႔အိပ္ မက္က မဆံုးေသး ပါ။

”အနာဂတ္မွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာင္းတည္ေထာင္ၿပီး ကေလးေတြ ရဲ႕ဘဝကုိ ျမႇင္႔တင္ေပးခ်င္တာကေတာ႔ အနာဂတ္စိတ္ကူးေလးတစ္ခုေပါ့”ဟု ဆရာမက ဖြင္႔ ဟေျပာပါေသးသည္။

တကယ္ေတာ့သူက ငယ္ဘဝအိပ္ မက္ႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ၿပီးမွ အနီးစပ္ဆံုး ဘဝတစ္ခုကို ျပန္ရျခင္းမို႔ သိပ္မဆိုးပါဟု ဆိုႏုိင္ပါလိမ္႔မည္။ သို႔မဟုတ္ ရည္မွန္း ခ်က္ႏွင္႔ အနီးဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္သည္ဟု ဆိုရမည္လား မသိ။ ဝါသနာႏွင့္ အလုပ္ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ခြင္႔ရခဲ႔လွ်င္ေတာ့ အခ်ိဳ႕တိုးတက္မႈ မ်ားက ဒီထက္ ပိုျမင္ႏုိင္မည္ဟု ထင္ သည္။

”အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ မေပးလာဘူးဆိုတာ ညံ့လို႔ေပါ႔။ ဘာလို႔ ညံ့လဲဆိုေတာ့ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားက ေက်ာင္းေတြမွာ ပန္းခ်ီပညာ မသင္ေပးဘူး။ တူရိယာပညာေတြ မ သင္ေပးဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းေတြန႔ဲ လုပ္ ေဆာင္တာမ်ိဳး မသင္ေပးဘူး။ အဲဒီ ဟာ ေတြက ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတာေပါ႔” ဟု ႏြယ္ ႐ိုး အလုပ္အကိုင္ ေအဂ်င္စီ မွ ေဒၚေအး ျမတ္မြန္က ထိုသို႔ သံုးသပ္ေဝဖန္လုိက္ သည္။

ဆက္လက္၍ သူကပင္ ”အဲဒီ ေတာ႔ ေနာက္လိုက္ေကာင္း မျဖစ္ႏုိင္ ဘူး။ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတာင္ မျဖစ္မွေတာ႔ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒါေတြ က အိပ္မက္ေတြ မျဖစ္တာပဲ။ အဓိကကေတာ႔ ေနာက္ လိုက္ေကာင္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မ ျဖစ္တာဟာ အိပ္မက္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ ေတြ မျပတ္ခဲ႔တာပါ”ဟု ေကာက္ ခ်က္ခ် သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ လူငယ္စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအဖြဲ႔ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သလို အခြင္႔အလမ္း ဂ်ာနယ္မွ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာလည္း ျဖစ္သည့္ ဦးသန္း စိုးကလည္း ”ဒါက ေတာ႔ ပညာေရးစနစ္နဲ႔လည္း ဆိုင္ေသး တာေပါ႔။ တခ်ိဳ႕ဆို ဆရာဝန္ေတြ ေစ်း ေရာင္းေနရတာေတြ ရွိတယ္။ အင္ဂ်င္နီ ယာ ဘြဲ႔ရေတြ မာကက္တင္း လာေလွ်ာက္ ေနတာေတြရွိတယ္။ ဟိုေန႔က ဆို မာ ကက္တင္းရာထူးအတြက္ လာေလွ်ာက္ တာ မိန္းကေလး ၆ ေယာက္ ၇ ေယာက္ ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ကို ေမးတဲ႔အခါ
သူတို႔တတ္ထားတဲ့ပညာနဲ႔ အလုပ္ေတြ ေလွ်ာက္တဲ့အခါက်ေတာ့လည္း အေတြ႔ အႀကံဳရွိမွဆိုေတာ႔ သူတို႔ က အေတြ႔အ ႀကံဳမရွိ။ လိုက္ေလေဝးေလ မုန္႔လံုးစကၠဴ ကပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ပညာေရး စနစ္ ေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါ”ဟု သံုးသပ္သည္။

ႏြယ္႐ိုးမွ ေဒၚေအးျမတ္မြန္က လည္း သူ႔အျမင္ကို ဆက္ေျပာပါေသး သည္။

”ကိုယ္ကကြန္ျပဴတာနဲ႔ အလုပ္ လုပ္ခ်င္တယ္။ သူေ႒းက ဘာေၾကာင္႔ မခန္႔တာလဲ။ ဘာေၾကာင္႔ လစာမေပး လဲ။ ကိုယ္ေတြက ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ စဥ္းစားၾကည့္ေ ပါ့၊ ေနာက္တစ္ခုကကိုယ္ တတ္တဲ႔ပညာက အင္ဂ်င္နီယာ အီးပီ။ အရင္တုန္းကဆို အဲဒီဘြဲ႔အတြက္ ခန္႔ဖို႔ ေနရာမရွိဘူး။ အခုေတာ႔ တယ္လီဖုန္း လိုင္းေတြ ၊ ကုမၸဏီေတြက အဲဒီဘြဲ႔ အ တြက္ အလုပ္ေတြေခၚလာလို႔သာ အ ဆင္ေျပတာ။ ဒီမွာကိုယ္ရတဲ႔ဘြဲ႔နဲ႔ ပညာ နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိ ေသးေတာ႔ တခ်ိဳ႕ေတြက တကၠစီသမား ေတြ၊
မာကက္တင္းအလုပ္ေတြဝင္လုပ္ေနရတာေတြလည္း ျဖစ္လာတာေပါ႔”ဟု ေဒၚေအးျမတ္မြန္က ထပ္ေလာင္းဆိုသည္။

ကိုယ္တုိင္ႀကိဳးစားၾကဖို႔လည္း လို ေၾကာင္း အခြင္႔အလမ္းဂ်ာနယ္မွ တာ ဝန္ခံအယ္ဒီတာျဖစ္သည့္ ဦးသန္းစိုးက လည္း ေျပာလုိက္သည္။

”ကိုယ္႔ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မေရာက္ ဘူးဆိုၿပီး ပညာေရးစနစ္ကိုပဲ အျပစ္ ေျပာေနလို႔လည္း မရပါဘူး။ ပညာေရး စနစ္က ႏွစ္ ၂ဝ ေလာက္သြားခဲ့ေပမယ့္ လူငယ္ေတြ ဘက္ကလည္း စဥ္းစားဖို႔ ႀကိဳးစားဖို႔လုိတာေပါ႔။ ဥပမာ သင္တန္း ေတြ တက္တယ္ဆိုရင္လည္း တကယ္ ေသခ်ာတက္ဖုိ႔ လိုတယ္။ ဒါမွ ကိုယ္႔ရည္ မွန္းခ်က္ေတြဆီ ကိုေရာက္မွာ”ဟု ၄င္း က အႀကံျပဳသည္။

အခြင္႔အေရးကို တလြဲျဖဳန္းတီးမိ သူမ်ားမျဖစ္ေစရန္ ၄င္းကထပ္၍ အႀကံ ျပဳသည္ကေတာ့ ” တခ်ိဳ႕က သင္တန္း ဆိုၿပီး အိမ္ကေနထြက္လို႔ေကာင္းေအာင္ တက္ေန ၾကတာေတြရွိတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုလည္း ခ်က္တင္ဝင္ေနတာနဲ႔၊ ေဖ႔စ္ ဘြတ္သံုး ေနတာေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္မကုန္ဘဲ ေသခ်ာလုပ္မွ ျဖစ္မွာေပါ့”ဟု ဆိုၿပီး      ႏိုင္ငံျခား ရ င္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားလာသည္႔ အခါ အလုပ္ေကာင္းေကာငး္ ေနရာ ေကာင္းေကာင္းရခ်င္ပါက အဂၤလိပ္စာ ကဲ႔သို႔ အသံုးဝင္မည့္ ပညာရပ္မ်ားကို ေသခ်ာက်နစြာ ျပင္ ဆင္ၾကိဳးစားသင္ယူ ထားသင့္ေၾကာငး္ ရည္မွန္းခ်က္ရွိသည့္ လူငယ္မ်ားကို အႀကံျပဳစကားဆိုပါ သည္။

”ကြၽန္ေတာ္က စစ္ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္ ခ်င္ခဲ့တာ”ဟု ဆိုသူက ဧရာဝတီတုိင္းမွ တက္လာၿပီး ရန္ကုန္တြင္ ေၾကြထည္ ပန္းကန္လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အေရာင္းစာ ေရး လုပ္ေနရသူ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အ ရြယ္ ကိုေစာဒီဇင္ဘာထြန္းက သူ႔ငယ္ အိပ္မက္ကို ဖြင္႔ဟပါသည္။

ထိုအိပ္မက္တြင္ အေရာင္မပါ။ ႏို္င္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္လိုျခင္းအတြက္ ဟု သူ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာခဲ့ၿပီး စစ္ခ်ီ ေတး သီခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္မိတိုင္း ေသ နတ္ႏွင္႔ ဝတ္ စံုျပည္႔ဆင္ကာ မာန္ပါပါ လမ္း ေလွ်ာက္တတ္သည့္ စစ္သားမ်ား ၏ ဟန္ပန္ကုိ သေဘာက် ႏွစ္သက္ခဲ့ရ သည္ဟု သူက ဝန္ခံပါသည္။

”ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးလက္ေတြ႔ မွာေတာ႔ မိဘေတြက သေဘၤာသားပဲလုပ္ ေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ အိပ္မက္ေတြ ပ်က္ခဲ့ရတယ္”ဟု သူက ဆိုသည္။

လက္ရွိအလုပ္ကေတာ႔ စိတ္ေလ လြင့္မည္စိုး၍ ေခတၱခဏဝင္ လုပ္ေန ျခင္းဟု သူကဆိုၿပီးယခုေတာ႔ အနာဂတ္ တြင္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ သည္ဟု သူ႔အိပ္မက္အေျပာင္းအလဲကို ေျပာျပသည္။

လက္ရွိတြင္ ဦးေလးျဖစ္သူထံတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေလ႔လာသင္ယူ ေနၿပီး အသက္၂ဝ ျပည္႔ပါက စတင္လုပ္ ကိုင္ေတာ႔မည္ဟု ေျပာလိုက္သည့္သူ႔ အသံတြင္   ျဖစ္လိုေသာအိပ္မက္က ျပန္ လွည္႔မရေတာ႔သည္႔ အေဝးတြင္က်န္ခဲ႔ၿပီ ျဖစ္၍ စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ကာ ပန္းတုိင္အသစ္ အတြက္ တက္ၾကြေနသည့္ဟန္ ျဖစ္ သည္။

ေလာကႏွင္႔ ဘဝကေတာ႔ ဤသို႔ ပင္ျဖစ္သည္ဟု နိဂံုးခ်ဳပ္ရမည္လားမသိ။

အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္ေသာ္လည္း ျဖစ္ ေနသည္က နယ္တြင္ ေစ်းေရာင္းေနရ သူ၊ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ေသာ္လည္း လက္ ရွိေတာ့ ေဆးဆိုင္အေရာင္းဝန္ထမ္း၊ ထို႔ အတူ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ ၾကားသည့္ စီးပြားေရးသမားျဖစ္ေစ၊ အႏုပညာရွင္ျဖစ္ေစ ျဖစ္ေနခြင့္ ရေန ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ျဖစ္လိုေသာ အိပ္မက္ႏွင့္ မည္ မွ် ေဝးကြာေနသည္ သို႔မဟုတ္ တစ္ထပ္တည္းက်မက်ဆို သည္ကေတာ႔ ကာယကံရွင္မ်ားပင္သိပါ လိမ္႔မည္။ ထိုသို႔ အိပ္မက္ႏွင့္လူအလြဲ တြင္ လက္လွမ္းမမီႏိုင္ေသာ အကြာ အေဝးမ်ားႏွင္႔ ႀကိဳမသိနုိင္ေသာ ကံ တရားမွလြဲ၍ အျခား သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ စံုတစ္ရာေၾကာင့္ေတာ့ မေဝးၾကေစ လို ပါ။

”ကေလးေတြဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး လို႔ တကၠသိုလ္တက္မယ္ဆိုရင္ အမွတ္ နဲ႔ ခြဲလိုက္တာကို ေျပာခ်င္မိတယ္။ ဥပမာ ဆရာဝန္ ဝါသနာလည္းပါတယ္။ စာလည္းႀကိဳး စားတယ္။ အမွတ္က တစ္ မွတ္ႏွစ္မွတ္နဲ႔လိုၿပီးမဝင္ျဖစ္ရင္ ကေလး ေတြအေနနဲ႔ တကယ့္ကို နစ္နာပါတယ္။ ကြၽန္မလည္း ဒီလိုျဖစ္ခဲ႔တာေလ။ ျဖစ္ ခ်င္တဲ႔အင္ဂ်င္နီယာ အမွတ္နည္းနည္း လိုၿပီး အင္ဂ်င္နီယာမျဖစ္ခဲ႔ဘူး”ဟု ႏြယ္ ႐ိုး အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေရးေအဂ်င္စီမွာ ေဒၚေအးျမတ္မြန္က သူ႔နစ္နာမႈႏွင့္ ယွဥ္၍ လူငယ္မ်ားအတြက္ အမွတ္ေပး စနစ္အေပၚ ေဝဖန္လိုက္သည္။

မည္သို႔ပင္ဆုိေစ လူ႔ဘဝဆိုသည္ က ရပ္ေန၍ မရ။ မလိုခ်င္ေသာ ဘဝမို႔ အေၾကာင္းမဲ႔ အဓိပၸာယ္မဲ႔ အဆံုးသတ္ ခ်င္၍ လည္းမျဖစ္။ ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္ လို႔ကြာဟု ညည္း၍ ငုတ္တုတ္ထုိင္ငိုင္ေန ၍လည္း ကိုယ္သည္သာ နစ္နာရမည္ ျဖစ္သည္။

”သက္ခိုင္”ဟူေသာ ဝတၳဳျဖင္႔ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားလာခဲ႔ေသာ စာေရး ဆရာ မင္းဒင္ကေတာ့ ”ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို ဒီလိုကာလမ်ိဳးေတြ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္ တစ္ ႀကိမ္ျဖစ္ေပၚခဲ့ တာပါပဲ။ ငါ႔က်မွ ေခတ္ဆိုးနဲ႔တိုးေလ ျခင္းလို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ မေတြးပါေလ နဲ႔။ ကိုယ့္ထက္ အဆေပါင္းေထာင္ခ်ီ ဆိုးတဲ႔ အေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္   ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ေခတ္ကို အျပစ္မဖို႔ပါနဲ႔ ”ဟု အႀကံဳျပဳ သည့္အျပင္ အိပ္မက္ႏွင္႔ ဘဝလြဲေနၾက သူမ်ားကို ဤသို႔တန္ဖိုးရွိေသာ စကား ကို ေဝမွ် လိုက္ပါေသးသည္။

”ဘဝေအာင္ျမင္ျခင္းဆီသြားရာ လမ္းဟာ လမ္းရွည္ႀကီးပါ။ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးခဲ႔တဲ႔ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ေဇာ္ဝိတ္နဲ႔ တိုင္းလံုးေက်ာ္လက္ေဝွ႔ပြဲကို နမူနာ ေပးခ်င္ တယ္။ အင္အားၾကီးတဲ႔ ၿပိဳင္ဘက္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္ရာမွာ ေသြးသံရဲရဲ ျဖစ္ေအာင္ အထုိးခံေနရသည္႔တုိင္ ျပိဳင္ ဘက္ရဲ႕ရင္ၫႊန္႔ကို အခြင္႔သင္႔တုိင္း ေထာက္လက္သီးတစ္ခ်က္ ပစ္သြင္းဖုိ႔ အားထုတ္ပါ။ မၾကာခင္မွာ ၿပိဳင္ဘက္ ဟာ တိုင္းလံုးေက်ာ္လိုပဲ ၾကမ္းေပၚမွာ ေနာက္ေကာက္က်သြားႀကံဳရပါလိမ့္ မယ္။ မက်ဘူးဆိုပါေတာ့။ ဘဝဆိုတာ တိုက္ပြဲမို႔
ေနာက္တစ္ပြဲအတြက္ အ ေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္ေပါ႔။ ငိုပါ။ ရယ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ ပါ။ သံသရာမဆံုးသေရြ႕ တိုက္ပြဲမဆံုး တဲ႔ လူ႔ေလာကသေဘာကို ဆင္ျခင္ ေစ ခ်င္ပါတယ္”ဟု ဆရာက အေလးအနက္ အႀကံျပဳ အားေပးလိုက္သည္။

တကယ္ေတာ႔ ဝါသနာႏွင္႔ဘဝ ထပ္တူက်မွ ေအာင္ျမင္သည္၊ ေပ်ာ္ ရႊင္ရသည္လည္းမဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ ရံတြင္ ျဖစ္ခ်င္သည့္အရာမဟုတ္ေသာ္ လည္း ကိုယ့္ရွိရင္း စြဲအရည္အခ်င္းႏွင့္ ကိုက္ညီေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ လည္း ေရာက္တတ္ပါသည္။ ထိုအခါ မိမိလုပ္ႏုိင္သည့္ လုပ္ေနရသည့္ အလုပ္ အေပၚ အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ႏုိင္ ပါကလည္း ထိုအက်ိဳးဆက္မွရလာမည့္ ေအာင္ျမင္မႈသည္လည္း ခ်ဳိၿမိန္ေကာင္း ခ်ိဳၿမိန္ႏုိင္မည္ဟု ထင္ပါသည္။

အိပ္မက္ႏွင္႔ ဘဝ ထပ္တူက်၍ ေအာင္ျမင္ေနသည္ဆိုသည္က ဆယ္ ေရး တစ္ေရး ကိုးေရးတစ္ရာ ရွားပါး သည့္ေလာကတြင္အကယ္၍ သင္သည္ သင္၏ စိတ္ကူး အိပ္မက္ႏွင့္ ထပ္တူ မက်ေသာ ဘဝတြင္ရွိေနသည္ဆိုပါအံ႔။ ကိုယ္လိုလူေတြ အမ်ားႀကီးဟု စိတ္ကို ေျဖ၍ အိပ္မက္ကို စိတ္ထဲမွာမွတ္ လက္ ရွိဘဝကိုသာ လက္မေထာ င္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳး စားျခင္းျဖင့္ ဘဝအဓိပၸာယ္ကို အေရာင္ တင္နုိင္ရန္သာ ႀကိဳးစား႐ံုမွအပ ဘဝသံ သရာသီခ်င္းအတုိင္းသာ ”ျဖစ္ခ်င္တာ ေတြလည္း မျဖစ္ရ၊ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ လည္း ျဖစ္ရ”ျခင္းကိုပင္ဘဝဟု သေဘာ ကြဲလြဲျခင္းမရွိ ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ရေပ ေတာ့သည္။

သတင္းအခ်က္အလက္
အိမ္စည္စိုးစံ၊ ရန္ႏိုင္၊ စိုင္းလမင္း
ေအာင္ခြန္းဆက္ ေရးဖြဲ႔သည္။