အတိတ္မွာေနၾကသူမ်ား

 အသက္(၅၇)ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚသန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ေတာင္းရမ္း၍ရလာေသာ ပိုက္ဆံခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမ်ားကို ေရတြက္ေနသည္။ ၎၏ေဘးနားတြင္ အသက္(၇)ႏွစ္အရြယ္ ေျမးေယာက်္ားေလးတစ္ဦးကေတာ့ မုန္႔ဆီေၾကာ္ကို အားရပါးရစားေနသည္။ ရရွိလာေသာပိုက္ဆံမ်ားႏွင့္ မုန္႔ဆီေၾကာ္မ်ားကေတာ့ ဂန္႔ဂါရြာဘုရားပြဲတြင္ ေတာင္းရမ္းရာမွ ရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သမိုင္းဆရာတုိ႔က သူတို႔ကို ဘုရားကၽြန္ဟုဆိုၾကၿပီး သူဖုန္းစားမ်ားကေတာ့ သူတုိ႔မွာ မာတဂၤမ်ဳိးႏြယ္စုမွ ဆင္းသက္လာသူမ်ားဟု ယံုၾကည္ေနၾကၿပီး သူတုိ႔ထဲမွအခ်ဳိ႕မွာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ေတာင္းရမ္းသူမ်ားလည္း ရွိေနေသးပါသည္။ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၃ ရက္တြင္က်ေရာက္ေသာ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ႏွင့္ ဆယ္မိုင္ခန္႔ေ၀းေသာ ဂန္႔ဂါရြာဘုရားပြဲေတာ္တြင္ သူေတာင္းစားမ်ား ႏွစ္စဥ္လာေရာက္ေတာင္းခံေနၿမဲ။

“အဆင္ေျပလာရင္ေတာ့ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး”ဟု ယခုႏွစ္ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၃ ရက္တြင္ က်ေရာက္သည့္ ပုဂံေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္၊ ဂန္႔ဂါရြာဘုရားပြဲေတာ္တြင္ ငယ္စဥ္ကတည္းက လာေရာက္ေတာင္းရမ္းေနေသာ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္မွ သူဖုန္းစားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ အသက္(၅၇)ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚသန္းျမင့္ကေျပာသည္။ သူဖုန္းစားမ်ားအစု ေနထုိင္ေသာ ရပ္ကြက္မွာ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ ေရႊစည္းခံုဘုရားအေနာက္ဘက္ရွိ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္မူ သာမန္လူတန္းစားမ်ားလည္း လာေရာက္ေနထိုင္လ်က္ရွိပါသည္။ ထုိရပ္ကြက္တြင္ေနထုိင္ေသာ သူဖုန္းစားမ်ားမွ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ ေျပာင္းလဲသူမ်ားလည္းရွိေနၿပီး အခ်ဳိ႕မွာ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ ေျပာင္းလဲမႈမရွိေသးဘဲ ေတာင္းရမ္းမႈ ျပဳလုပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။

အိမ္ေထာင္စု ၁၆၂ အိမ္ရွိေသာ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္တြင္ အိမ္ေထာင္စုအမ်ားစုသည္ ေတာင္းရမ္းမႈမလုပ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေထာင္စု ၃၀ ၀န္းက်င္သာ ေတာင္းရမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္။ ရြာမ်ားတြင္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါျပဳလုပ္သည့္ ဘုရားပြဲမ်ား၌သာ ေတာင္းရမ္းၾကေလ့ရွိပါသည္။

ေရွးယခင္ကတည္းက ေတာင္းရမ္းလာမႈေၾကာင့္ ၎တုိ႔သြားေနက် ဘုရားပြဲမ်ားသို႔ မသြားေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါက စိတ္ေ၀ဒနာေရာဂါျဖစ္ျခင္း၊ ကိုယ္လက္အဂၤါမ်ားမေကာင္းျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ယားျခင္း စသည္တုိ႔ျဖစ္တတ္သည္ဟု ယခင္ကယံုၾကည္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္မူ ထိုအရာမ်ားအားလံုးကို လက္ရွိေတာင္းရမ္းေနသူမ်ားကပင္ အယံုၾကည္မရွိေတာ့ပါ။

“သူေတာင္းစားမွန္ရင္ တိုက္ပံုအကၤ်ီပါရတယ္။ တကယ္လို႔မပါရင္လည္း အေပၚယံအကၤ်ီလက္ရွည္ေတာ့ ၀တ္ရတယ္။ ေတာင္းတာက ခုဆိုရွက္စရာလို႔ မထင္ေတာ့ပါဘူး”ဟု ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေတာင္းရမ္းလာခဲ့သူ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ ကိုဇာနည္ေမာင္ကေျပာသည္။

ယခုလို ေတာင္းလာခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ေတာင္းေနက် ဘုရားပဲြမ်ားေရာက္၍ မေတာင္းရလွ်င္ စိတ္ကမေနႏိုင္ေၾကာင္း ကိုဇာနည္ေမာင္ကဆက္လက္ေျပာသည္။ သူဖုန္းစားမ်ားသည္ ေတာင္းရန္အတြက္ ေရာက္ရွိေသာရြာ၏ ဘုရားတြင္တည္းခိုၿပီး ယင္းဘုရားပရိ၀ုဏ္ကို ဦးစြာသန္႔ရွင္းေရးျပဳလုပ္ေပးေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ေတာင္းရန္အတြက္ ရြာထဲသို႔သြားၾကသည္။ ရရွိလာသည့္မုန္႔မ်ား၊ ထမင္းမ်ားကို ဘုရားမွာ ဦးစြာကပ္ေလ့ရွိသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မႏၲေလး၊ စစ္ကုိင္း၊ မေကြးတုိင္းေဒသႀကီးမ်ားရွိ ေဒသအခ်ဳိ႕တြင္ သူဖုန္းစားမ်ားရွိေသာ္လည္း မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္ထဲမွ သူဖုန္းစားမ်ားႏွင့္ ကြာျခားမႈရွိသည္။ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္မွ သူဖုန္းစားမ်ားက ၎တုိ႔တြင္ ရွည္လ်ားေသာသမုိင္းေၾကာင္းရွိၿပီး၊ ၎တုိ႔မွာ အစဥ္အလာႏွင့္႐ုိးရာကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသူမ်ားဟု ယုံၾကည္ေနၾကသည္။

ဗာရာဏသီျပည္၌ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး ထီးနန္းစိုးစံစဥ္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္မွ ဒြန္းစ႑ား(သူေတာင္းစား)ရြာတြင္ ဘုရားေလာင္းမာတဂၤ (ေတာင္းရမ္းေသာသူ)ကို ေမြးဖြားခဲ့သည္ဟု ဗုဒၶ၀င္က်မ္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ပံုေတာ္စံုနိပါတ္ေတာ္လာ ဇာတ္ေတာ္ငါးရာ့ငါးဆယ္အႏွစ္ခ်ဳပ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။ သူတို႔က ထိုဘုရားေလာင္းမ်ဳိးႏြယ္စုမွ ဆင္းသက္လာသည္ဟု မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္ေနသူမ်ား ယံုၾကည္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခင္ကတည္းက ေတာင္းရမ္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းရပ္ကြက္ရွိ ေဒသခံမ်ားကဆိုၾကသည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္တြင္ လြတ္လပ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုးသမၼတ စပ္ေရႊသိုက္က “ရာဇ၀င္တြင္ ေရွးေရွးေသာအခါမွစ၍ ေရွးမင္းမ်ားအာဏာစက္ေၾကာင့္ ဒြန္းစ႑ား၊ သူေတာင္းစား၊ ဘုရားကၽြန္၊ ေက်ာင္းကၽြန္၊ ကယ္ပါ၊ သဂၤ်ီ စသည့္လူတန္းစား အႏွိမ္ခံရသူတုိ႔လည္း ရွိေနၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ အႏွိမ္ခံရေသာ လူတန္းစားမ်ားကို ယေန႔မွစ၍ ေရွးမင္းအာဏာစက္မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္ပယ္ဖ်က္၍ ထိုလူတုိ႔၏သေဘာအတုိင္း လုပ္လိုေသာအလုပ္မ်ဳိးစံုတို႔ကို လြတ္လပ္စြာလုပ္ကိုင္ၾကပါေစ။ ကၽြႏ္ုပ္အမိန္႔ခ်မွတ္သည္”ဟု လူမႈ၀န္ထမ္းဦးစီးဌာနမွထုတ္ေ၀သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလူမႈ၀န္ထမ္းသမုိင္းစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

“သူေတာင္းစားဆုိတာ ပုဂံေခတ္တုန္းက မေပၚေသးပါဘူး။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ၾကမွ ေပၚလာတာပါ။ သူတုိ႔က ဘုရားကၽြန္ေတြပါ”ဟု သမုိင္းပါေမာကၡအၿငိမ္းစား၊ ျမန္မာ့သမိုင္းအဖြဲ႕၀င္၊ သမုိင္းပညာရပ္ကို ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္ေလ့လာခဲ့သူ ေဒါက္တာတုိးလွကဆုိပါသည္။

ေရွးမင္းမ်ားသည္ ဘုရားတြင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္အတြက္ ဘုရားကၽြန္မ်ားအျဖစ္ထားရွိၿပီး ထိုဘုရားကၽြန္မ်ားသည္လည္း ေတာင္းရမ္းျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ မင္းကေပးေသာ လယ္ယာေျမမ်ားကိုသာ လုပ္ကိုင္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၎ဘုရားကၽြန္ေနရာမ်ားသို႔ ေထာင္မ်ားမွထြက္လာေသာ လူဆုိးမ်ားကို ဘုရားကၽြန္ေနရာမ်ားတြင္ မင္းမ်ားကထားရွိေသာေၾကာင့္ အဆိုပါဘုရားကၽြန္မ်ားသည္ အျပင္ထြက္၍ေတာင္းရာမွ သူေတာင္းစားဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသြားေၾကာင္း ေဒါက္တာတုိးလွကဆုိသည္။

ပါလီမန္ေခတ္ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၉ ရက္မွ ၃၁ ရက္အထိ ပုဂံၿမိဳ႕တြင္ ဘုရားကၽြန္၊ သူေတာင္းစားမ်ား ပေပ်ာက္ရန္အတြက္ လူထုပညာေရးေကာင္စီဥကၠ႒၊ လူမႈ၀န္ထမ္း၀န္ႀကီးဦးဘေစာက ပုဂံၿမိဳ႕သရပါတံခါးအနီး သဗၺညဳေစတီေတာ္ေရွ႕တြင္ ကယ္ပါလြတ္ေျမာက္ေရး ဘ၀စီမံကိန္းတစ္ခုျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ သူေတာင္းစားမ်ားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမရွိခဲ့ေပ။

ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ ေရႊစည္းခံုဘုရားအေနာက္ရွိ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္သို႔ ၀င္လုိက္လွ်င္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေသာလမ္းမႏွင့္ သန္႔ရွင္းစြာထားရွိေသာလူေနအိမ္မ်ား ေတြ႕ျမင္ရသည္။ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ႏွင့္ လူေနအိမ္မ်ားအတြင္းတြင္ အမႈိက္မ်ားမေတြ႕ရေပ။ ထိုရပ္ကြက္ရွိ လူေနအိမ္အမ်ားစုကေတာ့ ထရံကာသြပ္မိုးအိမ္မ်ားသာျဖစ္သည္။

ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ား လာေရာက္မႈမ်ားလာၿပီး၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္းဖြံ႔ၿဖိဳးလာသျဖင့္ သူေတာင္းစားအျဖစ္မွ အမ်ားစုမွာ ဟိုတယ္၀န္ထမ္း၊ ပန္းရံလုပ္ငန္း၊ ေစ်းအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းမ်ား
စသည္တို႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကပါၿပီ။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္ေရစီးအရ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္မွ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္မ်ား၌ ပညာသင္ၾကားေနေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား
ဆယ္ဦးေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။

“အကုန္လံုးေျပာင္းလဲႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ပညာတတ္ေတြ မ်ားမ်ားေပၚထြက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြဆို ဟိုတယ္ေတြမွာ ၀င္လုပ္ေနၾကပါၿပီ”ဟု မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကိုေအာင္ကိုမင္းက ေျပာသည္။

ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ေဒသခံမ်ားသည္ပင္ မဂၤလာသာစည္ရပ္ကြက္သည္ သူဖုန္းစားမ်ားေနထိုင္ေသာရပ္ကြက္ဟု သတ္မွတ္ထားၿပီး မည္သို႔ပင္လုပ္ကိုင္စားၾကသည္ကို တိတိက်က်မသိေၾကာင္း ကိုေအာင္ကိုမင္းကဆက္ေျပာသည္။

“ဒီရပ္ကြက္ကို ေညာင္ဦးကလူေတြေတာင္ မလာၾကဖူးတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ဒါ့ထက္နိမ့္က်တာေတာ့ မရွိပါဘူး။ သူတို႔လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး”ဟု ကိုေအာင္ကိုမင္းက ခပ္တုိးတိုးေျပာသည္။ သူကေတာ့ ေတာင္းရမ္းေနၾကျခင္းကုိ ႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္းမရွိေပ။ စီးပြားေရးအေျခအေန၊ ဘ၀ေပးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ေတာင္းရမ္းေနသူမ်ားကေတာ့ ၿမိဳ႕ႏွင့္အနည္းငယ္ေ၀းေသာ ေက်းရြာမ်ား၏ ဘုရားပဲြမ်ားဆီသုိ႔ သြားေနၾကၿမဲပါ။ “ေတာင္းတာကို ရပ္လိုက္လို႔မရေသးဘူး။ ေတာင္းခ်င္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဘြားတို႔ကေတာ့ သြားေနက်ဘုရားပဲြေတြကို ဆက္သြားေနရအံုးမွာပဲ”ဟု ေဒၚသန္းျမင့္ကေျပာသည္။