'ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ေလာ' ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကိုစာေရးသူပင္တိုင္ေရးေနတဲ့TheMessengerဂ်ာနယ္မွာေရးသားခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီေဆာင္းပါးမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚထားရွိေသာ မူဝါဒသေဘာထားနဲ႔ သမုဒၵရာထြက္ ေပါက္မ်ားစိုးမိုးေရးမူဝါဒ(ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ သမုဒၵရာႏွစ္စင္းမူဝါဒ) အေၾကာင္းကို တင္ျပေရးသားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ 'တ႐ုတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ စစ္မွန္သည့္ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းေလာ' ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးကို politics news journal မွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ ႏွစ္ေပါင္း (၂ဝ) ေက်ာ္ (တိတိက်က်ေျပာရရင္ ၂၂ ႏွစ္) တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ႏိုင္ဘဲ ၿငိမ္ဝပ္ၿပီး ပိျပားေနခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ဆိုးႀကီးဟာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေထာက္ပံ့ ရပ္တည္ေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုတင္ျပခဲ့ပါတယ္။အဲဒီလိုရပ္တည္ေပးမႈအတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရထံကေန တ႐ုတ္ ျပည္အတြက္ ျပန္လည္ရယူသြားခဲ့တဲ့ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကိုလည္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ(ထိုေဆာင္းပါးမ်ားေၾကာင့္ဟုမဆိုလိုပါ)အစဥ္တစ္စိုက္ အာဏာရအစိုးရနဲ႔သာဆက္ဆံမႈျပဳခဲ့တဲ့တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ဆိုင္းခ်က္နဲ႔မီးစင္ကအသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီး ကကြက္အသြင္တစ္မ်ိဳးကိုျမင္လာရပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ျမန္မာျပည္ကႏိုင္ငံေရးပါတီအဖဲြ႕အစည္းမ်ား (အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္အပါအဝင္)ကိုတ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔အလည္အပတ္ ဖိတ္ၾကားမႈေတြျပဳလုပ္လာတာကို ေတြ႕ျမင္လာရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသတင္းေတြကိုၾကားရေတာ့တ႐ုတ္ျမန္မာႏိုင္ငံ အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားမ်ား ေျပာင္းလဲလာေလသလားလို႔ ထင္မွတ္ခဲ့မိပါတယ္။
အဲဒီကာလတစ္ဝုိက္မွာပဲ 'ဝ' တပ္မေတာ္ (UWSA) ကို တ႐ုတ္မွစစ္ရဟတ္ယာဥ္မ်ား ေထာက္ပံ့ေပးအပ္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းတစ္ရပ္ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။အဲဒီသတင္းမမွန္ကန္ေၾကာင္းကို(သတင္းထြက္ေပၚၿပီး ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ)ႏွစ္ဖက္စလံုးမွျငင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။အဲဒီလိုUWSAကိုတ႐ုတ္မွ စစ္ရဟတ္ယာဥ္မ်ား ေထာက္ပံ့သည္ဆိုေသာ သတင္းကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေမ ၇ ရက္မွာတ႐ုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံ သံ႐ံုးကေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ 'ဝ'ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီကေတာ့ေမ၁ဝရက္က ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးသိန္းေဇာ္ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႕နဲ႔ ပန္ဆန္းၿမိဳ႕ (ရွမ္းျပည္နယ္ 'ဝ' အထူး ေဒသ-၂ တြင္)ေတြ႕ဆံုမႈ ရွင္းလင္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို 'ဝ'ဘက္မွ ရွင္းလင္းခ်က္မွာ ရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္း၊ေဖာ္ကာေလယာဥ္တစ္စင္းႏွင့္ သေဘာၤတစ္စင္းတို႔ကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ဝယ္ယူခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုယာဥ္မ်ားတြင္ အင္ဂ်င္မ်ား မပါဝင္ ေၾကာင္း၊ ေဒသတြင္း သဘာဝဥယ်ာဥ္ တည္ေဆာက္ရာ၌ ထည့္သြင္း အသံုးျပဳရန္ ရည္႐ြယ္၍ ဝယ္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
အဲဒီေတြ႕ဆံုပဲြမွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္ကေတာ့ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးသိန္းေဇာ္ဦးေဆာင္သည့္အဖြဲ႕ႏွင့္'ဝ'ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီတို႔ေတြ႕ဆံုခဲ့ျပီးထိုေတြ႕ဆံုမႈမွာ 'ဝ'ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးေရွာင္းမီလ်ံက 'ဝ' ေဒသကို ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္အျဖစ္ခြင့္ျပဳေပးဖို႔ ထပ္မံေတာင္း ဆိုခဲ့တဲ့ကိစၥပါပဲ။ 'အဂၤလိပ္လက္ထက္က ေျမပံုမွာ “Wa” (State) ဆိုၿပီး အဂၤလိပ္လို ေရးထားတာလဲရွိပါတယ္။ အဲဒီအတိုင္းပဲ ျပန္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးပါဆိုတဲ့ သေဘာလည္းျဖစ္တယ္။ ေတာင္းသင့္ေတာင္းထိုက္လို႔ ေတာင္းတယ္လို႔ပဲ ယူဆပါတယ္လို႔ 'ဝ' တိုင္းဥကၠ႒ ဦးခြန္ထြန္းလူကေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္းကိုေမလ ၁၉ ရက္ေန႔ထုတ္ စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဖန္ အဲဒီေန႔မွာပဲ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ 7 Days သတင္းစာမွာလည္းလည္း 'ဝ'ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ေတာင္းဆိုမႈကို 'ဝ'ပါတီမ်ားေထာက္ခံေၾကာင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ရွိေရးကို 'မရမက' လုပ္ေဆာင္ သြားမည္ဟု 'ဝ'အမ်ိဳးသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီနာယက ဦးဖီးလစ္ဆန္က ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း မ်က္ႏွာ ဖံုးသတင္းအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
လက္ရွိ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ (၁၄)ခု၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ (၅)ခု၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္း (၁)ခုနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕အခန္း(၂)ပုဒ္မ(၅၆)မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္းႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း သတ္မွတ္သည္လို႔ေဖာ္ျပထားၿပီး အပိုဒ္ခဲြ(စ)မွာရွမ္းျပည္နယ္ရွိ ဟိုပန္ၿမိဳ႕နယ္၊ မိုင္းေမာၿမိဳ႕နယ္၊ ပန္ဝိုင္ၿမိဳ႕နယ္၊ နားဖန္ၿမိဳ႕နယ္၊ မက္မန္းၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ပန္ဆန္း (ပန္ခမ္း) ၿမိဳ႕နယ္ ေျခာက္ၿမိဳ႕နယ္တို႔ကို ခ႐ိုင္ႏွစ္ခ႐ိုင္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး 'ဝ'ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္းဟု သတ္မွတ္ ျပ႒ာန္းေပးထားတာကို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ အခုအခါမွာ အဲဒီကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္းအဆင့္ကေန ျပည္နယ္အဆင့္သို႔ တိုးျမႇင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕ စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ လက္ရွိအာဏာရယူထားၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရ၊ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးတို႔အတြက္ 'နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕' ျပႆနာကို စတင္ရင္ဆိုင္ရပါၿပီလို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။
'ဝ'ေဒသဟာ ဧရိယာအားျဖင့္ ၁၇ဝဝဝ စတုရန္း ကီလိုမီတာခန္႔ က်ယ္ဝန္းၿပီး လူဦးေရ ေျခာက္သိန္းနီး ပါးသာ ရွိပါတယ္။ ယခုထက္တိုင္ တရားဝင္ လူဦးေရ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူျခင္းမျပဳႏိုင္ေသးတဲ့ေဒသ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသတြင္းမွာရွိတဲ့ လူဦးေရ ရဲ႕ ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းက တ႐ုတ္စကားကိုသာ ေျပာဆိုၾကၿပီး ေတာ့ ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကသာ ျမန္မာစကား၊ တိုင္းရင္းသားဘာသာစကားတို႔ကို ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ 'ဝ' အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕က တ႐ုတ္စာ၊ တ႐ုတ္ စကားကို ႐ံုးသံုးဘာသာစကားအျဖစ္ ျပ႒ာန္းထား တယ္လို႔လည္းသိရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ပိုင္နက္အတြင္းမွာ တည္ရွိေနေပမဲ့ ေငြေၾကး သံုးစြဲမႈ အပိုင္းမွာျမန္မာႏိုင္ငံသံုးက်ပ္ေငြကို အသံုးမျပဳ ၾကဘဲ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသံုး ယြမ္ေငြကိုသာ အသံုးျပဳၾက တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္တပ္ျဖစ္တဲ့ 'ဝ' ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (UWSA) မွာ လက္ နက္ကိုင္အင္အား သံုးေသာင္းေက်ာ္နဲ႔ အရန္ျပည္သူ႔ စစ္အင္အား တစ္ေသာင္းေက်ာ္ခန္႔နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ယခင္နဝတအစိုးရေခတ္မွာ လက္နက္ နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲလွယ္ေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား လုပ္ ေဆာင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း 'ဝ'ေဒသကိုအထူးေဒသအျဖစ္ သတ္မွတ္ အခြင့္အေရးေပးထားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခြင့္အေရးေနာက္ပိုင္း ေက်ာက္မ်က္ရတနာ တူးေဖာ္ ေရးလုပ္ငန္းေတြ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ကိုင္ခဲ့ရာမွာ လူသိမ်ားထင္ရွားတဲ့ 'ဟုန္ပန္း' စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုႀကီးကို ထူေထာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေဒြးႏွစ္ေဖာ္သံဝါညိႇမညိႇကိုမသိႏိုင္ေပမယ့္မေျပးေသာ္ကန္ရာရွိေနတဲ့ျဖစ္စဥ္တစ္ခုမွာေနာက္ ဆက္တဲြျပႆနာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးေပၚလာေတာ့မွာပါ။ အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္း အမ်ားသံုး ဘာသာစကားက တ႐ုတ္ဘာသာစကား၊ ႐ံုးသံုးဘာသာစကားကလည္း တ႐ုတ္ဘာသာစကား၊ သံုးတဲ့ ေငြေၾကးက တ႐ုတ္ယြမ္ေငြ၊ စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈအမ်ားစုကလည္းတ႐ုတ္ႏိုင္ငံဆိုတဲ့ဝိေသႆလကၡဏာမ်ားနဲ႔ေဒသတစ္ခုက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္ ေတာင္းလာတာဟာ ဘယ္လိုသေဘာ ေဆာင္မလဲဆိုတာကုိ ေတြးၾကည့္ရတာကိုက အေတာ့္ကို ရင္ေလးစရာ အေၾကာင္းအရာပါပဲ။
အဆိုးဆံုးအေျခအေနက အဲဒီေဒသမွာ သန္းေခါင္ စာရင္းေကာက္ယူႏိုင္မႈမရွိေသးဆိုတဲ့ အေျခ အေနပါ။ သန္းေခါင္စာရင္းဆိုတာ ႏိုင္ငံရဲ႕လူဦးေရ အေျချပဇယားပါ။ ေဒသဆိုင္ရာတစ္ခုမွာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္အတြင္း ေနထိုင္သူ ႏိုင္ငံသားဦးေရကို အေျချပဳၿပီး ထိုႏွစ္အတြင္း ေမြးဖြားေသာ လူဦးေရ၊ ေသဆံုးေသာလူဦးေရ စသည္ျဖင့္ အတိုးအေလ်ာ့ကို အၿမဲတမ္းညိႇေနရတဲ့ သန္းေခါင္စာရင္းဟာ တိုင္းရင္းသား၊ႏိုင္ငံသားဦးေရကိုခ်ိန္ညိႇေပးေနတဲ့စာရင္းဇယားျဖစ္ပါတယ္။ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူႏိုင္မႈမရွိတဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာဘယ္သူ ဟာ ႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသား၊ ဘယ္သူက ႏိုင္ငံအတြင္းကို ဥပေဒပဝင္ေရာက္ေနထိုင္သူဆိုတာကိုဘယ္လိုစိစစ္ႏိုင္ၾကပါ့မလဲ။အဲဒီလိုဆိုရင္ယခု 'ဝ'ျပည္နယ္ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့သူမ်ားဟာျမန္မာႏိုင္ငံသား'ဝ'တိုင္းရင္းသားစစ္စစ္ေတြျဖစ္ပါတယ္လို႔ဘယ္လို သက္ေသအေထာက္အထားမ်ားနဲ႔ ညိႇႏိႈင္းစိစစ္ႏိုင္မွာ လည္းဆိုတာဟာ အေရးအႀကီးဆံုးျပႆနာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ အင္မတန္မွ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္ စားလွယ္ ဦးၾကည္ျမင့္ရဲ႕ ေျပာစကားေလးကို ကိုးကား ခ်င္ပါတယ္။ ''ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ျပည္နယ္မေပးသင့္ေသးဘူး။ ေစာလြန္းေသးတယ္လို႔ျမင္တယ္။ ေနာက္ ၿပီး ဒီကိစၥဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးရမယ့္ကိစၥျဖစ္လာၿပီ။ 'ဝ' ေဒသမွာရွိေနတဲ့ လူေတြက 'ဝ' တိုင္းရင္းသားအစစ္ေတြလား။ ဒါမွမဟုတ္ 'ဝ' တိုင္းရင္းသားေတြကို ဆိတ္ကေလးလို သေဘာထားၿပီးေနာက္ကေန အရိပ္ခိုဖို႔ ဝင္ေနတဲ့လူေတြလားဆိုတာ ျပန္ၿပီးဆန္းစစ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒါေတြကို မဆန္းစစ္ဘဲ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ အ႐ႈပ္အေထြးျဖစ္လာေတာ့မွာပဲ''လို႔ ဦးၾကည္ျမင့္ ကေျပာခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕စိုးရိမ္ပူပန္မႈအတုိင္း စာေရးသူလည္း စိုးရိမ္ပူပန္မိပါတယ္။ စာေရးသူငယ္စဥ္က ဖုတ္ဝင္သည္ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ထန္းသမားတစ္ေယာက္ ထန္းပင္ေပၚကျပဳတ္က်ခဲ့ေတာ့ အေပါင္း အေဖာ္ေတြက အိမ္ကို ေပြ႔ယူသယ္လာၾကပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သတိျပန္ရလာပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းမွာ စားလိုက္တဲ့အစား၊ အိမ္သူအိမ္သားေတြကလည္း ရွာလို႔ေဖြလို႔ရတတ္သမွ် ေကာင္းရာ မြန္ရာေကြၽး ေမြးျပဳစုေနရင္းနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ မသကၤာျဖစ္လာပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔သိတဲ့ တတ္တဲ့ ဆရာသမားေတြ ကို ေခၚယူျပသေတာ့မွ ေျမဘုတ္(ဖုတ္) ဝင္ေနမွန္း သိရလို႔ ဆရာေတြ ဖုတ္ထုတ္လိုက္ရပါသတဲ့။ စာေရး သူတို႔လည္း အခုလို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္ေတာင္းလာသူေတြဟာ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံသား၊ တိုင္း ရင္းသား အစစ္ေတြဟုတ္ပါရဲ႕လားလို႔ သိတဲ့တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက မဖုံးတမ္း၊ မကြယ္တမ္း စစ္ၾကေဆးၾက ေစလိုပါတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ အခုအလိုျပည္နယ္ထ ေတာင္းတာ၊ မရမကေတာင္းဖို႔ျပင္ဆင္လာတာဟာ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံသား 'ဝ'တိုင္းရင္းသားေတြ မဟုတ္ဘဲ ဖုတ္ဝင္ေကာင္က အစာေတာင္းေနတာ ျဖစ္မွာစိုးရ ပါတယ္။
ရခိုင္မွာ 'အေနာက္တံခါးပြင့္ေနၿပီ'လို႔ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့အခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူကအေရွ႕ဘက္ကေတာ့ 'ျခံစည္း႐ိုးေတာင္မရွိေတာ့ဘူး'လို႔ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။အေရွ႕ဘက္မွာတံခါးမရွိ၊ဓါးမရွိ႐ုံမွ်သာမကအရံအတား စည္း႐ိုးတစ္ေတာင္တစ္ထြာမရွိ၊ေဟာင္မယ့္ေခြးေတာင္မရွိဘဲဝင္ခြင့္ရေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အနမတဂၢျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒါကို အရင္အစိုးရလက္ထက္ တာဝန္ရွိသူေတြက မ်က္စိမွာဘာေတြဖုံးေနလို႔ မျမင္ၾကသလဲ မသိႏိုင္ေပယ့္ သိသူျမင္သူေတြကေတာ့ရင္တမမနဲ႔ေနရတာပါ။ျမန္မာျပည္ကလမ္းညႊန္ဆိုင္း ဘုတ္ေတြဘယ္ေတာ့မ်ား၊ ျမန္မာစာေနရာမွာ တစ္ျခား ဘာသာစကားနဲ႔ အစားထိုးမလဲဆိုတာကို ေတြးေတြးၿပီး ေၾကာက္ေနရတာပါ။
ဒီျပႆနာေတြအားလံုးရဲ႕အစကေတာ့ျပန္မလွန္ေတာ့တာေကာင္းမယ္ထင္လို႔ထည့္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ေဟာခဲ့သလိုဘဲ'ေျပာမေကာင္းအပ္ေၾကာင္းဆိုတာထပ္စၿမဲ'လို႔ပဲဆိုခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မေျပာလို႔မျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ေျပာရပါဦးမယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္လို႔ အမည္နာမတပ္ခဲ့ေပမယ့္ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ဆႏၵ၊ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီးေရးဆဲြခဲ့တဲ့၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႀကီး အေၾကာင္းပါပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွာေရးဆဲြျပ႒ာန္းထားတဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအခန္း (၂) ႏိုင္ငံေတာ္ ဖဲြ႕စည္း တည္ေဆာက္ပံုအခန္းကို ႏိုင္ငံေတာ္သစ္၏ ဒီမိုကေရစီ အုတ္ျမစ္ပႏၷက္ (၅) ေဆာင္းပါးမွာ 'ထိုျပ႒ာန္းခ်က္ ပုဒ္မ ၄၉ တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေအာက္ပါတိုင္းေဒသႀကီး (၇)ခုျပည္နယ္ (၇)နယ္ႏွင့္ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ားျဖင့္ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္သည္'ဟု ေဖာ္ျပထားၿပီး ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ ပါတီေခတ္က သတ္မွတ္ခဲ့သည့္အတိုင္း တိုင္း(၇)ခု ၊ ျပည္နယ္(၇) ခုႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ားဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဤအခ်က္မွာ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ သေဘာဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရွိမရွိ ဆိုသည္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ေလ့လာ သင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ပါသည္လို႔ စာေရးသူ ေဝဖန္သံုး သပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးမွာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ိဳးစုေပါင္း ၁၃၅ မ်ိဳးွိသည္ဆိုသည္ကို အကုန္အစင္ ေဖာ္ျပျခင္းငွာ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အဓိက လူမ်ဳိးမ်ား အျဖစ္ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္းဟူ၍ အထင္အရွားရွိေနပါသည္။
ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားထဲတြင္ အျခားေသာ လူမ်ဳိးစုငယ္မ်ား ပါဝင္ ေနေသးသကဲ့သို႔၊ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားတြင္လည္း လူမ်ဳိးစုငယ္မ်ား ပါဝင္ေနပါသည္။ထိုတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လက္ရွိတိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္၁၄ခုမူဝါဒကို လက္ခံႏိုင္ပါသလား၊ျငင္းပယ္ပါသလားဆိုသည္ကို ထိုတိုင္းရင္းသားမ်ား၊ လူမ်ဳိးစုငယ္မ်ားႏွင့္ တိတိလင္းလင္း ကဲြကဲြျပားျပား ညိႇႏႈိင္းမႈမ်ားလုပ္ေဆာင္ၿပီးသေဘာထားခံယူၿပီးမွသာႏိုင္ငံေတာ္ကိုျပည္နယ္မည္မွ်ျဖင့္ဖဲြ႕စည္း တည္ေဆာက္သည္ဆိုသည္ကို ျပ႒ာန္းသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ပါသည္ လို႔လည္း ထပ္ဆင့္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဝါးလံုးလား ဝါးျခမ္းလား မကဲြျပားဘဲ လံုးခ် ခဲ့တဲ့ ျပႆနာကို အခုရင္ဆိုင္လာရၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ 'တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား၊ တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအားလံုးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုညိႇႏႈိင္းၾကလ်က္ သေဘာထားခံယူျခင္း၊ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွ ေပၚ ထြက္လာေသာ သေဘာထားမ်ားကိုျပည္သူမ်ားသိေစရန္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ၿပီးမွသာႏိုင္င္ငံေတာ္ဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုကိုေရးဆဲြ အတည္ျပဳသင့္ေၾကာင္း'ကိုလည္း အႀကံျပဳခဲ့ပါေသးတယ္။
ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ကာကြယ္ေရးအတြက္ မိမိတို႔ ထည့္သြင္းခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြကိုသာ ထည့္သြင္းေရးသားဖို႔ စိုင္းျပင္ေန ခဲ့ၾကၿပီး၊တကယ့္ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္အသြင္သဏၭာန္ကို စည္းကမ္းတက် မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒႀကီးကို ေရးဆဲြျပဌာန္းၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ျမင္းေတြကိုယ္စိုင္းခဲ့ လိုက္ၾကတာ ခုေတာ့ဘယ္ခရီးေရာက္လို႔ ဘယ္ခရီးေပါက္မယ္မွန္း မသိရေအာင္ကို ျဖစ္ေနရပါၿပီ။
အခု 'ဝ' ျပည္နယ္ကိစၥဟာ ပံုမွန္ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္လား၊ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းတရားေတြ ပါေန သလားဆိုတာေတြကို မ်ားစြာသံုးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔ အေရး ႀကီ ေနပါၿပီ။ ဒါဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ေျမပံုကို အသစ္ျပင္ဆင္ေရးဆဲြဖို႔ ႀကံဳေတြ႕လာရႏိုင္တဲ့ ကိစၥႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို တြန္းတိုက္လာႏိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာျခံစည္း႐ိုးမဲ့ေနခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံအေရွ႕ျခမ္းဆီက လြင့္က်လာတဲ့ မီးပြားေတြျဖစ္ပါတယ္။ အၿငိမ္းအသတ္ အကိုင္အတြယ္မတတ္ရင္ တိုင္းျပည္ ကို စစ္မီးေတြေတာက္ေလာင္ေစပါဦးေတာ့မယ္။
အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္း ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အရ လက္ရွိအာဏာ ရယူထားၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရ၊ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ုံးတို႔ဟာ ဒီ 'နဖူးေတြ႕ - ဒူးေတြ႕' ျပႆနာကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ ၾကမွာလဲဆိုတာကိုေတာ့ ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္စားေနရေတာ့မွာပါ။ စာေရးသူအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီလိုအေရးႀကီးလွတဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္၊ ေနာင္မွ ျပန္ျပင္လို႔မရႏိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ကို ဆံုးျဖတ္ၾကရာမွာ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ တင္သြင္း ဆံုးျဖတ္႐ုံနဲ႔တင္မကဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းက ႏိုင္ငံသား အားလံုးရဲ႕ဆႏၵမ်ားကိုပါ ေတာင္းခံရယူၿပီးမွသာ ဆံုးျဖတ္ သင့္ေၾကာင္း အေလးအနက္ တင္ျပလိုပါတယ္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment