ေဟာထားတယ္။ ပညာဟူသည္မွာ အေကာင္းအဆိုး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္
စတာေတြကို ခြဲျခားသိတာကို ပညာေခၚတယ္။ ေလာကမွာ သင္ယူထားတဲ့ ပညာအမ်ားစုဟာ
သညာအဆင့္ပဲရွိေသးတယ္၊ အဲဒီအေပၚမွာ အေကာင္းအဆိုး ခြဲျခားသိတာမွ ပညာျဖစ္တယ္။
သင္ယူထားတဲ့ အခ်က္ေတြေပၚမွာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္တယ္၊ လက္ေတြ႕လုပ္တယ္၊ ဒါကို ပညာ
လို႔ေခၚရမယ္။ “ ပကာေရနဇာနာတီတိ ပညာ ” တဲ့။
လူ႕ေလာကမွာ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔
ႀကံဳေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္မွာ တကယ့္ကို ရရွိရမယ့္ပညာကေတာ့ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းဆိုတဲ့ သဘာ၀
တရားကို သိစြမ္းႏိုင္တဲ့ ၀ိပႆနာပညာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ရုပ္တရား နာမ္တရား ၂
မ်ိဳးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ထို ရုပ္တရား နာမ္တရား ၂ မ်ိဳးစလံုးဟာ အေၾကာင္း
ကို မွီၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလြဲေနၾကတယ္။ ၿမဲတဲ့အရာေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိလာတယ္။ အဲဒီ
လို သိလာတာကို ၀ိပႆနာပညာလို႔ ေခၚပါတယ္။
၀ိပႆနာပညာ မိမိရဲ႕သႏၱာန္မွာ ရွိမထားဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အတြယ္အတာကို မျဖဳတ္
ႏိုင္ဘူး၊ အတြယ္အတာကို မျဖဳတ္ႏိုင္ေသးသမွ် သံသရာ လည္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ကို
တြယ္တာရင္ သံသရာ လည္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔ကလည္း သဘာ၀တရားကို သိစြမ္း
ႏိုင္တဲ့ ပညာကိုရရွိကာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏိုင္ၾကၿပီး ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ
ကုန္သတည္း။ ။
{၁၃၆၉ ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ (၁၁) ရက္ေန႔ည မႏၱေလးၿမိဳ႕ ဗုဒၶဂယာဓမၼာရံုႀကီးအတြင္း
အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ(PhD) ေဟာၾကားေသာ ျမတ္ေသာဥစၥာ စုေဆာင္းပါ
တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပါသည္။}
“ဆုေတာင္းပတၱနာ”
ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊
ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊
ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊
အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊
လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊
မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။
ဦးသိန္းေ၀။
No comments:
Post a Comment