“ေႏြဦးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အိပ္စက္ခဲ့ဖူးတယ္”
တနဂၤေႏြေန႕မို႕ အလုပ္ပိတ္ျပီးအိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆးအနားယူရင္း
သီခ်င္းနားေထာင္ျပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုစိတ္၀င္စားစြာဖတ္ေနရင္း.....
“ေဟးး သၾကၤန္ေရာက္ျပီကြ”တဲ့
ေဘးအိမ္ကကေလးေတြေအာ္ဟစ္ျပီးေျပးလႊားသြားၾကတယ္။
လက္ထဲမွ စာအုပ္ကိုခ်ရင္း မ်က္၀န္းအစံုကိုမွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့
မ်က္ရည္စက္ေတြပါးျပင္ထက္စီးဆင္းလို႕လာသည္...။
အတိတ္ဆိုး....
အိပ္မက္ဆိုး....ေတြပါေလ...။
ဟုတ္ပါတယ္
ကၽြန္မဘ၀အတြက္အတိတ္ဆိုးတစ္ခုပါပဲ အတာတန္ခူး
ေႏြဦးသၾကၤန္ရယ္။ထပ္မလာပါနဲ႕......ထပ္မေျခာက္လန္႕ပါနဲ႕
သၾကၤန္အိပ္မက္ဆိုးရယ္.....။
ထပ္ေရာက္လာျပန္ျပီ ကို......။ သံစဥ္သိ္ပ္ေၾကာက္တဲ့ သၾကၤန္ထပ္ေရာက္လာျပန္ျပီ။ သံစဥ္ဘယ္မွာပုန္းေရွာင္ေနရမလဲ ကိုရယ္...။
သၾကၤန္ကိုသံစဥ္သိပ္မုန္းတယ္......သၾကၤန္မေရာက္ခ်င္ဘူးကိုရယ္.....။အဲ့ဒီေန႕ရက္ေလးကို ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္......။
။ ။ ။
ဟိုးအတိတ္တုန္းက
ကိုနဲ႕သံစဥ္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြဟာ သိပ္ကိုလွပလြန္းတယ္......။
စိတ္ကူးယဥ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုနဲ႕သံစဥ္ဟာ တစ္ခ်ိန္မွာေပါင္းဖက္ၾကရမွာပဲလို႕
လူတိုင္းကခ်ီးမြမ္းခဲ့ၾကရေလာက္ေအာင္ ကိုနဲ႕သံစဥ္က
၀ါသနာျခင္းတူ၊အိပ္မက္ျခင္းတူ၊ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားပံုျခင္းကလဲအတူတူပဲေလ..။
ျပီးေတာ့သၾကၤန္ဆိုတာကိုခ်စ္ပံုျခင္းလဲတူခဲ့တယ္။ကိုေျပာဖူးခဲ့တယ္ေနာ္...
“သံစဥ္ေလး ကိုေျပာျပမယ္...သၾကၤန္ဆိုတာႏွစ္ေဟာင္းကိုေဆးေၾကာျပီး....ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႕ အားအင္အသစ္ေတြရယူတာ”လို႕ကိုေျပာခဲ့တယ္
ႏွစ္တိုင္းကိုနဲ႕သံစဥ္ သၾကၤန္ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕စုစည္းျပီး အတူတူေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္ေလ....။
ထူးထူးဆန္းဆန္းဒီႏွစ္ေတာ့ ကိုကေျပာတယ္
“သံစဥ္ေလး”
“ရွင္ ကို”
“ဒီႏွစ္ ကိုတို႕သၾကၤန္ေလွ်ာက္မလည္ပဲေနရေအာင္”
“ဘယ္လို ဒီႏွစ္သၾကၤန္ေလွ်ာက္မလည္ေတာ့ဘူး ဟုတ္လားကို”
“အင္းဟုတ္တယ္”
“ဟာ ဘာျဖစ္လို႕လဲကိုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကအတူတူေလွ်ာက္လည္ဖို႕အစီအစဥ္္ဆြဲထားျပီးျပီ”
“ဟုတ္တယ္ ကိုတို႕ဒီႏွစ္သၾကၤန္ေလွ်ာက္မလည္ပဲနဲ႕ အိမ္မွာပဲေနမယ္၊ဒီႏွစ္သၾကၤန္လံုး၀မလည္ဘူး”
“ကိုကလဲကြာ သံစဥ္ကေလွ်ာက္လည္ပါမယ္ဆိုမွ”
“မရဘူးကြာ ကိုမပါပဲသံစဥ္ေလွ်ာက္မလည္ရဘူး၊ကို႕ေျပာစကားနားေထာင္ပါ”
“ကိုေျပာတဲ့စကားသံစဥ္ကနားေထာင္မယ္ဆိုရင္ ကိုကသံစဥ္ကိုဘာဆုခ်မွာလဲ”
“ကိုတို႕လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ သံစဥ္ ကိုတို႕ဘ၀တစ္ခုကိုတည္ေထာင္ၾကရေအာင္ ကေလးမဆန္ပဲနဲ႕ရင့္က်က္သင့္ျပီ သံစဥ္ေလး”
“တကယ္
သံစဥ္တို႕လက္ထပ္ၾကမယ္ေပါ့ ဟားးး၀မ္းသာလိုက္တာကိုရယ္ Good News ပဲ
မာမီနဲ႕ဒယ္ဒီကိုလည္းသြားေျပာရဦးမယ္ စိတ္ခ်ကို ဒီႏွစ္သၾကၤန္ဘယ္မွမလည္ဘူး”
“အိုေက...သံစဥ္ေလးကို ကိုယံုတယ္၊ ကဲ ကိုျပန္ေတာ့မယ္၊ ညမွဖုန္းေခၚလိုက္မယ္”
“ဟုတ္ ကို”
“အာဘြားေပးဦးေလ အလိုက္မသိဘူး ကိုယ့္ခ်စ္သူကို”
“အယ္ ဟုတ္ အာဘြား”
“အင္း၊ေက်နပ္ျပီ ကိုျပန္ေတာ့မယ္”
“ဟုတ္”
သံစဥ့္နဖူးထက္အနမ္းဖြဖြေျခြရင္း ကိုထြက္သြားသည္။
ဒီလိုနဲ႕သၾကၤန္ရက္ေတြတစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ျပီးဆံုးလာခဲ့ပါျပီ။
ကိုနဲ႕သံစဥ္ကေတာ့အိမ္တြင္းပုန္း ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္သံစဥ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ ကို႕ကိုမျမင္ေတြ႕ရတာပဲရွိတာ
တစ္ခ်ိန္လံုးကိုနဲ႕ဖုန္းေျပာေနတာပဲေလ။ မနက္ကေနညအထိ
ထမင္းစားရင္းနဲ႕ေတာင္ဖုန္းေျပာၾကသည္။ ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးေလးမွဖုန္းခ်တာေလ။
မနက္ျဖန္ဆိုသၾကၤန္ျပီးျပီ။ကိုကလည္း
သံစဥ့္တို႕မဂၤလာပြဲအတြက္ၾကိဳတင္ဖိတ္စာရိုက္ထားျပီးျပီတဲ့ေလ.....။ကဲဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ကိုလည္းေနာ္။
ညေနေျခာက္နာရီထိုးေတာ့ကိုကဖုန္းဆက္တယ္။
“သံစဥ့္ကိုအရမ္းလြမ္းေနျပီ ကိုသံစဥ္ကိုလာေတြ႕မယ္အိမ္ေရွ႕မွာထြက္ေစာင့္ေနေနာ္”
သံစဥ္အ၀တ္အစားေတြေရြး၀တ္ျပီးလွလွပပေလးျပင္ကာအိမ္ေ၇ွ႕ထြက္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ကို႕ကိုလည္းသံစဥ္အရမ္းလြမ္းေနရျပီေလ...။ကိုနဲ႕တစ္ခါမွမခြဲဖူးတာေၾကာင့္ထင္တယ္...။
အခုလိုျပန္ေတြ႕ရမယ္ဆိုေတာ့ သံစဥ္အရမ္းရင္ခုန္ေနရျပီ။
“ေဟာ ကိုလာျပီ”
ကိုကသံစဥ့္ကိုအေျပးေလးေထြးဖက္ထားပါတယ္။ ကို႕ရဲ႕လက္ေတြတင္းက်ပ္လြန္းပါတယ္။ သံစဥ္လည္းကို႕ကိုျပန္သိုင္းဖက္လိုက္တယ္။
“အရမ္းလြမ္းတာပဲ သံစဥ္ေလးရယ္”
“အတူတူပါပဲ ကို”
ႏွစ္ဦးသားစကားခြန္းေတြထဲမွာ အလြမ္းေတြမြတ္သိပ္စြာေပ်ာ္၀င္ေနၾကသည္။
“ကိုတို႕အျမန္ဆံုးနီးစပ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကမယ္ေနာ္သံစဥ္နဲ႕မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး”
“အတူတူပါပဲ ကို”
“ဟာ ဒီစကားတစ္ခြန္းပဲတတ္တယ္ေပါ့”
“ကိုကလဲ မဟုတ္ပါဘူး ကိုနဲ႕ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားေနရတယ္လို႕ေျပာတာပါ၊ဟြန္႕သူမ်ားကို”
“စိတ္မေကာက္ပါနဲ႕ ကိုျပန္သြားရေတာ့မယ္၊ေမေမနဲ႕ေဖေဖ့ကိုခဏေလးလို႕ ေျပာျပီးထြက္လာတာ။ကဲ အိမ္ထဲ၀င္ေတာ့ ႏွဳတ္ဆက္အနမ္းေလးေပးသြား”
“အင္း ဂရုစိုက္ျပန္ေနာ္ကို ေခါင္းေလးနည္းနည္းငံုေလ”
အရပ္ရွည္ေသာကို႕အရပ္ကိုသံစဥ္မမွီေသာေၾကာင့္
ေျခဖ်ားေလးေထာက္ကာ ကို႕ေမးဖ်ားေလးကို ေမာ့နမ္းလိုက္သည္။
ကိုကသံစဥ့္နဖူးေလးထက္မွာပဲအနမ္းေျခြကာ
“ကိုျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္”
ထူးထူးဆန္းဆန္း
ဒီေန႕မွသံစဥ္
ကို႕ကိုလက္ျပႏွဳတ္ဆက္ခ်င္မိသည့္စိတ္ေတြေပၚလာရသည္။ ကိုကလည္းသံစဥ္ကိုလက္ျပႏွဳတ္ဆက္ေနတုန္း
ဟြန္းသံအဆက္မျပတ္တီးေနေသာ
ကားမီးေရာင္လင္းခနဲထိုးက်လာတာကိုသာေတြ႕လိုက္ရျပီး ေ၇ွာင္ခ်ိန္မရလိုက္တာက
ကိုျဖစ္ေနသည္။
“ကို”
“ဒုန္း”
သြားျပီ။ကို.....ႏွဳတ္ခမ္းေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ရီလာျပီး
ဒူးေခြေပ်ာ့သြားရသည္။
ကိုရယ္.....ဒီလိုနဲ႕သံစဥ့္ကိုႏွဳတ္ဆက္ထားသြားျပီလား......။ဟင့္အင္း
ဟင့္အင္း။
သံစဥ္္မခ်န္ေနရစ္ခဲ့ဘူးေနာ္ကို......သံစဥ္ကိုထားမသြားဘူးဆို.....သံစဥ္ကိုမခ်ိန္ထားရစ္ခဲ့ဘူးဆို
သံစဥ့္တစ္ေယာက္ထဲကိုစိတ္မခ်ဘူးဆို.....ဟင့္အင္း
သံစဥ္မ်က္လံုးေတြအေမွာင္က်သြားသလိုပဲ။အာရံုထဲမွာဘာဆိုဘာမွမျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ
ေမွာင္မိုက္သြားရသည္...သံစဥ့္ကိုပါေခၚသြားပါကို......ကိုသြားမယ္ဆိုရင္သံစဥ့္လက္ကိုမလြတ္စတမ္းေခၚသြားပါကို။
သံစဥ္ကိုခ်န္မထားခဲ့ပါနဲ႕ေနာ္.......ကို။
။ ။ ။
“သမီး၊ သမီးေလးသံစဥ္”
အိပ္မက္ဆိုးကေနသံစဥ္လန္႕နိုးလာရျပန္ျပီကို။မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေမေမျဖစ္ေနတယ္။
“ထပ္ျပီး ငိုေနျပန္ျပီလား သမီးရယ္...”
“ေမေမ၊ကို ဆံုးသြားတာ၅ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္...”
“သမီးရယ္....”
“သမီးအရမ္းမုန္းတဲ့သၾကၤန္ထပ္ေရာက္လာျပန္ျပီေမေမ။ သမီးအရမ္းမုန္းတယ္။
သၾကၤန္ဆိုတာကိုသမီးအရမ္းမုန္းတယ္။”
“သမီးရင္ထဲကအမုန္းေတြကိုေလွ်ာ့လိုက္ပါကြယ္။ေသျခင္းဆိုတာေရွာင္ကြင္းလို႕မွမရတာ သမီးရယ္......။”
“ဟင့္အင္းတကယ္ဆို ကိုမေသသင့္ေသးဘူးေမေမရယ္...။ ကိုမေသသင့္ေသးဘူးေမေမ”
“ဟုတ္ပါတယ္သမီးရယ္...ဒါေပမယ့္လည္းစိတ္ကိုေလွ်ာ့ထားပါကြယ္ေနာ္”
“ကိုသာရွိေနမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုေႏြဦးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သမီးမ်က္ရည္ေတြနဲ႕အိပ္စက္မေနရပါဘူး ေမေမ.......”
ဟုတ္တယ္ကို......။ကိုသာရွိေနခဲ့ရင္
ဒီလိုေႏြဦးမွာ ကို႕ရင္ခြင္ေလးထဲမွာ
သံစဥ္ေမွးစက္နားခိုေနရမွာေလ......။ကိုမရွိခဲ့လို႕........။ကိုမရွိေတာ့လို႕။ဒီလို.....
ေႏြဦးရဲ႕ရင္ခြင္မွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အိပ္စက္ခဲ့ရတယ္။
No comments:
Post a Comment