"သံသရာမွာ ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ ေတာ့ဘူး"
ဘ၀တစ္ခုထဲက အ၀ိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ ကိုႏုတ္လိုက္ပါ။
သံသရာ ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။
(မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္၊အရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသ)
သံသရာ ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။
(မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္၊အရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသ)
ဤဓမၼဒါနဘေလာ့ဘ္ပို႔စ္ကိုေရးသားေနခ်ိန္သည္(ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူးအတာသႀကၤန္အက်ေန႔)၁၃၇၄ခုႏွစ္၊တန္ခူးလဆန္း
(၆)ရက္၊(၁၆-၄-၂၀၁၃)ရက္ေန႔၊အဂၤါေန႔ ျဖစ္ပါ၏။အလုပ္ကိစၥ ၿပီး၍ အခန္းသို႔ ျပန္လာေတာ႔အခ်ိန္မွာ (ည၁၀း၂၀ခန္႔)ရွိပါၿပီ။ ခ်က္ခ်င္းႀကီး အိပ္မရေသးပါ။
တစ္ခ်ိန္လံုးႀကီး ဂီတသံမ်ားျဖင့္ဆူပူေနေသာနားတစ္စံုသည္ရုတ္တရက္နားေအးပါးေအးျဖစ္ေသာ္လည္းအရွိန္မကုန္ေသး
ဘူး ထင္ပါ၏။
ျမန္မာ့ သႀကၤန္ႏွစ္သစ္ကူးကာလ မ႑ပ္ေရွ႕၌တစ္ေနကုန္ နီးပါး မူးရူး၊ေပ်ာ္ပါး ေနၾကသည့္သူမ်ားကိုၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္ သံေ၀ဂ အႀကီးအက်ယ္ရေနမိတာလဲပါသည္။
ရုတ္တရက္အိပ္မေပ်ာ္ေသးလွ်င္ လုပ္ေလ့ရွိသည့္ ထံုးစံအတိုင္း စာအုပ္စင္မွ နီးစပ္ရာစာတစ္အုပ္ဆြဲယူဖတ္မိရာ-
"မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး"၏ "သူေတာ္ေကာင္းလကၡဏာၾသ၀ါဒ တရားေတာ္ႏွင့္ နံနက္ခင္း ၾသ၀ါဒတရားေတာ္
မ်ား"စာအုပ္ျဖစ္ေနေလ၏။
ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရႈမိေသာ စာတစ္ပုဒ္မွာ ေအာက္ပါစာပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။"ဆရာေတာ္ႀကီး"ေရးသားဆံုးမထားပံုေလးက-
"ဟို လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက တစ္ကန္႔၊ယခု ဘ၀ ကတစ္ကန္႔၊ ေနာက္ လာမည့္ဘ၀က တစ္ကန္႔ လို႔
ဘုန္းႀကီး က ယူဆ ထားတယ္။
ဟိုဘက္ ဘ၀ က ဓာတ္ေတြဟာ ဒီ အကန္႔ထဲပါလာ၊ ဒီဘ၀ ဒီအကန္႔ထဲပါလာ၊
ဒါေလးကို ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုမ်ား အမိန္႔ရွိတုံး။"
"ကုသလာ၊ကုသလံ-ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္ျဖစ္တဲ႔
ကမၼံ-ကမၼေစတနာသည္
၀ိပါကာနံ-အက်ိဳး၀ိပါက္တို႔အား
ကမၼပစၥေယန=ကမၼပစၥယ သတၱိျဖင့္
ပစၥေယာ=ေက်းဇူးျပဳသည္
ေဟာတု=ျဖစ္၏"…တဲ႔။
"ဟို ဘ၀က ကုသိုလ္ျပဳျပဳ၊အကုသိုလ္ျပဳျပဳ၊အဲဒီ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံ ဓာတ္ခံ အျဖစ္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္မွာသတၱိက်န္ရစ္တယ္။
ဘာသတၱိလဲ၊ ကမၼပစၥည္းသတၱိ က်န္ရစ္တယ္။ အဲဒီ ကမၼပစၥည္းသတၱိ က သင့္ေတာ္တဲ႔အခ်ိန္က်ရင္ အက်ိဳးေပးပါေရာ။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ဓာတ္ခံကေလးဟာ ျပန္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားရမယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ဒီအကန္႔ ကေနၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀သံသရာကို မွန္းၾကည့္လို႔ရွိရင္ ငါ ဘယ္လို ဓာတ္ခံပါသလဲ။
ငါ ဒီဘ၀အက်ိဳးေပးတဲ႔မ်ိဳးရိုး၊ ဘယ္လိုဓာတ္ခံေၾကာင့္ ဘယ္လို အမ်ိဳးအရိုး ေပးတယ္၊
ငါ ဒီဘ၀မွာ ရုပ္အဆင္းက ဘယ္လိုကုသိုလ္ဓာတ္ခံေၾကာင့္ ဘယ္လိုရုပ္အဆင္းမ်ိဳးလာေပးတယ္။"
"ငါ ဒီဘ၀မွာ စည္းစိမ္ဥစၥာ က ဘယ္လို ဓာတ္ခံေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာလာေပးတယ္။ဒါေလးေတြေလ။
ဒီကံနဲ႔ ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးပံုေတြကိုၾကည့္ရင္ ငါ ဘယ္လိုဓာတ္ခံပါလာတယ္။
ငါ့စိတ္ေန စိတ္ထားဟာေလ ဘယ္လိုသေဘာရွိတယ္။ေကာင္းတယ္၊မေကာင္းဘူး။ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အသိဆံုး။
အဲဒီ သိတဲ႔ဥစၥာ ေကာင္းလည္း ေရွးဘ၀ ကဓာတ္ခံပဲ။မေကာင္းလည္း ေရွးဘ၀ကဓာတ္ခံပဲ။"
"အဲဒီ ဓာတ္ခံဟာ ဒီအကန္႔ကိုေရာက္လာတယ္။ ဒီအကန္႔ကိုေရာက္လာေတာ႔ ဒီအကန္႔က ေနာင္လာမယ္႔ ဘ၀သံသရာလွမ္းေမွ်ာ္လိုက္တဲ႔အခါက်ေတာ့…
ဟာ…ဒီဘ၀ ဓာတ္ခံေတြဟာ ေနာင္လာမယ့္ ဘ၀သံသရာေတြမွာ ဆက္ဦးမွာပါလား။
နိဗၺာန္ မရ မခ်င္း ဆက္ဦးမွာပါလား။ေဟာ ဒီလို သေဘာေပါက္ေတာ႔..
အို…… ဒီဘ၀မွာေလ သိပ္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။အလြန္ေကာင္းတယ္၊အလြန္ေကာင္းတယ္။
ဒါ မစဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ဘူး" ဟူ၍ျဖစ္ပါ၏။
ထိုသို႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ထို ဆံုးမစာေလးဖတ္လိုက္ရေသာအခါ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက "အရွင္အာနႏၵာ"
မွ"ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္"အား"ဘ၀"ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုေမးခဲ႔ပံုကို သတိရမိလိုက္ျပန္ပါသည္။
လိုရင္းကေလးကိုသာ သိသာရံုတင္ျပလိုက္ပါသည္။
(အေသးစိတ္ ေလ့လာဖတ္ရႈလိုသူမ်ား-တိကနိပါတ္၊အဂၤုတၳရ္၊ဒုတိယပ႑ာသက ၃၊အာနႏၵ၀ဂ္ ၆-ပ႒မဘ၀သုတ္-ျဖစ္ပါ၏)
အခါတစ္ပါး၌ "အရွင္အာနႏၵာ"သည္ "ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား"ထံ ဆည္္းကပ္၍ ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္ေလသည္။
"ျမတ္စြာဘုရား.."ဘ၀.,.ဘ၀.." ဟုဆိုပါသည္။
အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ အတိုင္းအရွည္ျဖင့္ "ဘ၀".. ျဖစ္ပါသနည္း"
"အာနႏၵာ..ကာမဘံု၌ အက်ိဳးေပးသည့္ ကံ မျဖစ္လွ်င္ ကာမဘ၀သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚႏိုင္ဦးမည္ေလာ"
"ကာမဘံု၌ အက်ိဳးေပးသည့္ ကံ မျဖစ္လွ်င္ ကာမ ဘ၀သည္ ထင္ရွားမျဖစ္ေပၚႏိုင္ပါဘုရား"
"အာနႏၵာ….ဤကဲ႕သို႔ "ကံ" သည္ "လယ္ယာေျမ"ႏွင့္တူ၏။
"၀ိညာဥ္" သည္ "မ်ိဳးေစ့" ႏွင့္တူ၏။
"တဏွာ" သည္ "ေရ" ႏွင့္တူ၏။
"အ၀ိဇၨာ" ဖံုးလႊမ္းလ်က္ "တဏွာ" အေႏွာင္အဖြဲ႔ ရွိေနၾကေသာ "သတၱ၀ါ" တို႔အား
ယုတ္နိမ္႔ေသာ "ကာမဘံု"၌ "ပဋိသေႏၶ ၀ိညာဥ္" သည္ တည္ေလ၏။
ဤသို႔လွ်င္ ဤဘ၀ေနာက္၌ တစ္ဖန္ျဖစ္ေပၚမႈဟူေသာ ဘ၀သစ္ သည္ ျဖစ္လာေလ၏"
ကၽြန္ေတာ္သည္ ယခုဘ၀ ေသ ၿပီးေနာက္ တစ္ဖန္ ဘ၀သစ္ ျဖစ္ေပၚလိုေသာစိတ္ မရွိပါ။ယခုဘ၀ႏွင့္ျပတ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။
ေနာင္လာမည့္ဘ၀တစ္ကန္႔ကို မကူးေရာက္ခ်င္ပါ။ဘ၀သစ္ျဖစ္လာမည္ကိုပင္ေၾကာက္ပါ၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘ၀သစ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ႏွင့္ အို၊နာ၊ေသ ေတြျဖစ္ေတာ႔မည္ျဖစ္၏။
သို႔ျဖင့္-
"မင္းကြန္းတိပိဋက ဆရာေတာ္ႀကီး"၏"သံေ၀ဂလကၤာ"အတိုင္း-
"ရုပ္နာမ္ဓမၼ ၊ သခၤါရ တို႔
ကိုယ္ က ဤပံု၊ ျဖစ္လိုတုံလည္း
တစ္ဖံုဆင္ကြဲ၊သူတနဲျဖင့္
ေဖာက္လဲတတ္စြာ၊ဓမၼတာ ကို
ပညာစကၡဳ ၊ ေမွ်ာ္ေထာက္ရႈ၍
-ယခုပင္လွ်င္၊မအိုခင္က
ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ၊ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။
-ယခုပင္လွ်င္၊မနာခင္က
ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ၊ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။
-ယခုပင္လွ်င္၊မေသ ခင္က
ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ၊ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။
ရတုခ်ိန္ေထာက္၊ဤခါေထာက္မွ
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ခႏၶာ၊ေသစိမ္႔ငွာဟု
သတၱ၀ါ ခပင္း၊ရွင္ေသမင္းႏွင့္
မိတ္သင္းဖြဲ႕လွ်က္၊ခ်ိန္းအခ်က္လွ်င္
တစ္စက္ကမွ ၊ မရွိၾကဘူး"…ဟူေသာ သံေ၀ဂ သတိတရား အားႀကီးလြန္းစြာ ျဖင့္..
အထက္ပါအတိုင္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ေမးခြန္းေမးလိုက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုေမးခြန္းမွာ-"သံသရာမွာ ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ ေတာ့ဘူး"ဟူ၍ျဖစ္ပါ၏။
ေရးသားၿပီးစီး..၁၃၇၄ခုႏွစ္၊တန္ခူးလဆန္း(၆)ရက္၊(၁၆-၄-၂၀၁၃)ရက္ေန႔၊အဂၤါေန႔-(ည-၁၁း၄၅)
ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ
No comments:
Post a Comment