ျပီးခဲ့တဲ့ ဩဂုတ္ ၁၉ ရက္ေန့က ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ သူရဦးေ႐ြွႊမန္းဟာ အမတ္ေတြ လြွႊတ္ေတာ္မွာ ေမးခြန္းေမးတာနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ပန္ၾကားခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ ဒီ ပန္ၾကားခ်က္ထဲမွာ ေမးခြန္းေမးတဲ့အခါ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ စာ႐ြက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေမးခြန္း အတိုခ်ဳပ္အတိုင္းပဲ ေမးဖို့ ဆိုျပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီ ပန္ၾကားခ်က္ဟာ အမတ္ေတြကို ကေလးေတြလို သေဘာထားျပီး ဟိုလို မေမးရဘူး၊ ဒီလိုပဲ ေမးခြင့္႐ွိတယ္လို့ လူၾကီးက ကေလးေတြကို ထိန္းသလို ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ပန္ၾကားခ်က္မ်ိုး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ့္လက္ေတြ့မွာလည္း ပန္ၾကားခ်က္ ထုတ္ျပန္ျပီးေနာက္ပိုင္း အမတ္တခ်ဳိ့ ဒီအခ်က္ကို မလိုက္နာၾကပါဘူး။ ဒီ ျပဿနာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚရသလဲ၊ ဒါကိုၾကည့္ျပီး လက္႐ွိ လြွႊတ္ေတာ္ အဆင့္အတန္းကို ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုနိုင္သလဲ ဆိုတာ ေဆြးေနြးတင္ျပသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။အမတ္ေတြဟာ လြွႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အၾကမ္းဖ်င္း အလုပ္ ၃ ခု လုပ္နုိင္ပါတယ္။ ပထမ တခုကေတာ့ ျပည္သူေတြ သိခ်င္တာေတြကို ျပည္သူေတြကိုယ္စား သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရအဖဲြ့ကို ေမးခြန္းေတြ ေမးျမန္းေပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ အဆိုတင္သြင္းရတာျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆံုးတခုကေတာ့ ဥပေဒေတြကို ေဆြးေနြးျငင္းခံု ျပ႒ာန္းေပးရတာမ်ိုး ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမ တခ်က္ျဖစ္တဲ့ လြွႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ေမးျမန္းဖို့ ဆိုရာမွာ သူရဦးေ႐ြွႊမန္း ေျပာသလို အစီအစဥ္ စာ႐ြက္မွာပါတဲ့ စာ ၂ ေၾကာင္း၊ ၃ ေၾကာင္းေလာက္ကို ဒီအတုိင္း ဖတ္ျပလိုက္ရံုနဲ့ အမတ္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ဘာမွ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြသိဖို့ ပိုျပီး မလြယ္ကူပါဘူး။ လာေျဖမယ့္ ၀န္ၾကီးဌာန တာ၀န္႐ွိသူေတြကလည္း ဘာေမးလို့ ေမးလုိက္မွန္း သိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ လြွႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္ဆိုတာ ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ သိ႐ွိေအာင္ ေမးျမန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဘာေတြျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးဌာနအေနနဲ့ ဒါေတြကို သိသလား မသိဘူးလား၊ ဒီကိစၥေတြ ေျဖ႐ွင္းေပးဖို့ ႐ွိသလား မ႐ွိဘူးလား စသျဖင့္ အေျခအေနကို နားလည္ေအာင္ ႐ွင္းျပျပီးမွ ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္းေမးရတာမ်ိုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သူရဦးေ႐ြွႊမန္းက စာ႐ြက္မွာ ေဖာ္ျပထားသေလာက္ပဲ ဖတ္ျပဆိုတာဟာ အေတာ့္ကို မျဖစ္နိုင္တဲ့ မျဖစ္သင့္တဲ့ ညြွႊန္ၾကားခ်က္မ်ိုး ေပးလိုက္တဲ့ သေဘာလည္း သက္ေရာက္ေနပါတယ္။
ဒီပန္ၾကားခ်က္ထုတ္ဖို့ သူရဦးေ႐ြွႊမန္း ကိုးကားလိုက္တာဟာလည္း ေ႐ွ့ေနာက္မညီ သိပ္ သဘာ၀ မက်ပါဘူး။ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ဆိုင္ရာ နည္းဥပေဒ ၁၄၁ (င) မွာ မလိုအပ္ဘဲ ႐ွည္လ်ားျခင္း မ႐ွိေသာ ေမးခြန္းျဖစ္ရမည္လို့ပဲ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ စာ႐ြက္ေပၚမွာ ပါတာေလာက္ပဲ ဖတ္ျပပါ ဆိုတာမ်ိုး ေဖာ္ျပမထားပါဘူး။ မလိုအပ္ရင္ ႐ွည္လ်ားျခင္း မ႐ွိရ ဆိုတာဟာ လိုအပ္ရင္ ႐ွည္လ်ားနုိင္တဲ့ သေဘာလည္း သက္ေရာက္ပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ ေမးခြန္းေတြကို အခ်ိန္တိုတိုနဲ့ လိုရင္းေရာက္ေအာင္၊ ျပည့္လည္း ျပည့္စံုေအာင္ ေမးတတ္ ျမန္းတတ္ဖို့ ဆိုတာကလည္း အမတ္ေတြရဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ့ အမ်ားၾကီး သက္ဆုိင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လက္႐ွိ လြွႊတ္ေတာ္ လည္ပတ္ေနပံုဟာ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ့ စနစ္တက် အသက္၀င္ေနတာမ်ိုးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ သူရဦးေ႐ြွႊမန္းလို လူပုဂိၢုလ္ အေနအထားေၾကာင့္ လည္ပတ္ အသက္၀င္ေနတယ္လို့ ေျပာရင္ေတာင္ ရနုိင္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ အန္အယ္လ္ဒီ အမတ္ေတြ လြွႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ လြွႊတ္ေတာ္ Calendar တခုလုပ္ဖို့ အဆိုတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ လြွႊတ္ေတာ္ ဥပေဒ နည္းဥပေဒမွာ လြွႊတ္ေတာ္ကို တနွစ္မွာ အနည္းဆံုး တၾကိမ္ ေခၚရမယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ ပါတာေၾကာင့္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ စနစ္တက် ျဖစ္သြားေအာင္ တင္လိုက္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရဦးေ႐ြွႊမန္းနဲ့ အမတ္ေတြရဲ့ ပယ္ခ်တာ ခံရပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ ျပည္ေထာင္စု လြွႊတ္ေတာ္ ဆိုတာဟာ သူရဦးေ႐ြွႊမန္းက တနွစ္ေနလို့မွ တၾကိမ္ပဲ ေခၚရင္လည္း ရတယ္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေခၚရင္လည္းရတယ္၊ တၾကိမ္ေခၚရင္လည္း ၾကာခ်င္သေလာက္ ၾကာနုိင္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိုး ျဖစ္ပါတယ္။
အလားတူ လြွႊတ္ေတာ္ ရံုးအဖဲြ့ဆိုတာကလည္း စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း တိတိက်က်နဲ့ အလုပ္လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ သူရဦးေ႐ြွႊမန္းနဲ့ ၾကံ့ခိုင္္ေရး အမတ္ေတြရဲ့ ဆနၵေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ။ ဘယ္ေမးခြန္းကေတာ့ ေမးသင့္တယ္။ ဘယ္ေမးခြန္းက မေမးသင့္ဘူး။ ဘယ္အဆို တင္သင့္တယ္၊ ဘယ္အဆိုက မတင္သင့္ဘူး၊ ဘယ္ဥပေဒက တင္သင့္တယ္၊ ဘယ္ဥပေဒကေတာ့ မတင္သင့္ဘူး စသျဖင့္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မေပးပဲ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လြွႊတ္ေတာ္ဟာ ဥပေဒနဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ့ စနစ္တက် သြားေနတယ္ ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိုးထက္ ဥကၠ႒ ၂ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူရဦးေ႐ြွႊမန္းနဲ့ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္တို့က လူၾကီးေနရာယူျပီး အမတ္ေတြကို ကေလးထိန္းသလို ထိန္းတဲ့ အေနအထား ပံုစံမ်ိုး ေပၚလာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို့ ၂ ေယာက္လို ဦးေဆာင္သူမ႐ွိတဲ့ ျပည္နယ္နဲ့တိုင္း လြွႊတ္ေတာ္ ၁၄ ခုကေတာ့ ႐ွိတယ္လို့ေတာင္ မထင္ရတဲ့ အမည္ခံ လက္ညွိုးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ လြွႊတ္ေတာ္ေတြ ျဖစ္ေနတာကိုလည္း ထင္ထင္႐ွား႐ွား ျမင္ေတြ့နိုင္ပါတယ္။ ဒီလို လူပုဂိၢုလ္ ဗဟိုျပုျပီး လည္ပတ္ေနတဲ့ လြွႊတ္ေတာ္မ်ိုး မဟုတ္ဘဲ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ့ သက္၀င္လႈပ္႐ွားတဲ့၊ ဒီမိုကေရစီဆန္တဲ့ လြွႊတ္ေတာ္မ်ိုး ျဖစ္လာဖို့အတြက္ လြွႊတ္ေတာ္ ဥပေဒ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ျပုျပင္ဖို့၊ ထပ္ျပီး ျပ႒ာန္းဖို့ လိုမွာျဖစ္သလို အမတ္ေတြကလည္း ျပည္သူေတြက တကယ္ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမွာက္လိုက္သူေတြ ျဖစ္ဖို့ လိုမယ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment