တဘ၀စာ အပါယ္လြတ္ရန္ နည္းလမ္းေကာင္း ( နိဂံုးပိုင္း )

အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳး
ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚသမွ်ေသာအက်ိဳးတရားသည္ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ျဖစ္လာၾကသည္ မဟုတ္။ သက္ဆုိင္ရာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပၚလာသည္ခ်ည္း ျဖစ္ၾကကုန္၏။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာအက်ိဳးမ်ားသည္လည္းတစ္ဖန္ အေၾကာင္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိျပန္ကာအျခားအက်ိဳးတစ္ခုကုိ ျဖစ္ေပၚေစျပန္သည္။ ထုိနည္း ျဖင့္ ေလာကႀကီးသည္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္သဘာ၀ႀကီးမွ်သာ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ အေၾကာင္းမရွိဘဲႏွင့္ အက်ိဳးမျဖစ္ေပၚႏုိင္ေခ်။ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ကင္းလြတ္၍ အက်ိဳးတရားျဖစ္ ေပၚသည္လည္းမရွိႏုိင္ေပ။ အရာရာတုိင္းသည္ သူ႕အေၾကာင္းႏွင့္ သူ႕အက်ိဳးဆက္စပ္ျဖစ္ ေပၚေနရခ်ည္းသာ ျဖစ္ေပသည္။
သာဓကအားျဖင့္ ေဖာ္ျပရလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ တုန္း က ေသာတပန္ပုဂိၢဳလ္ႀကီးတစ္ဦးရွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွ သီလယူ၊ ဥပုသ္ေစာင့္၊ ညအိပ္၊ နံနက္ေစာေစာမွာငါးပါးသီလခံယူၿပီးအိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ လမ္းခုလတ္ေရာက္ေတာ့ ေသာက္ေရအုိးစင္ေတြ႕လုိ႔ ေရေသာက္ေနတုန္းဘုရင့္ဘ႑ေတာ္ ပစၥည္းခုိးလာတဲ့သူခုိးကုိရဲမက္ေတြကေနာက္ကလုိက္ဖမ္းၾကတယ္။ သူခုိးကမလြတ္ႏုိင္ မွန္းသိေတာ့ ခုိးလာတဲ့ပစၥည္းထုပ္ကုိေရေသာက္ေနတဲ့ ေသာတပန္ပုဂိၢဳလ္ႀကီးနားပစ္ခ်ၿပီးထြက္ေျပးသြားတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေနာက္ကလုိက္လာတဲ့ ရဲမက္ေတြကေသာက္ေရအုိးစင္နားေရာက္လာေတာ့ ခုိးလာတဲ့ပစၥည္းထုပ္နဲ႔ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ေသာတပန္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကုိေတြ႕ေတာ့ သူခိုးမိၿပီဆုိၿပီးအထုပ္အထည္နဲ႔ ဖမ္းေခၚသြားတာေပါ့။ ဘယ္လုိမွ ေျဖရွင္းလုိ႔ မရဘူး။ ခုိးမႈနဲ႔ တစ္ခါတည္းသတ္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကုိရဟန္းေတြကဒါဟာမျဖစ္သင့္ဘူးဆုိတဲ့အေၾကာင္းေျပာဆုိေနၾကတုန္းဘုရားရွင္က ႂကြလာၿပီး ျဖစ္သင့္ လုိ႔ျဖစ္တာလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ရဟန္းေတြကအမိန္႔ရွိပါဘုရားလုိ႔ ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကေသာတပန္ပုဂိၢဳလ္ႀကီးရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ျပန္ေဟာျပတယ္။
တစ္ခုေသာ ဘ၀ ေသာတပန္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟာစစ္တပ္မွာအုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ စစ္သူႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္တဲ့။ အဲ့ဒီတုိင္းျပည္မွာသူပုန္ေတြၾကြေသာင္းက်န္းေတာ့ သူကခရီးသည္ေတြကိုေရလမ္းခရီးသြားတဲ့ေနရာမွာေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ တာ၀န္က်တယ္။ စက္ေလွ၊ သေဘၤာေတြနဲ႔ ခရီးသြားတဲ့သူေတြ လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးရတဲ့တာ၀န္ေပါ့။ တစ္ညေနမွာစစ္သူႀကီးရွိတဲ့ေလွဆိပ္ကုိလူငယ္သမီးရည္းစားစံုတြဲခုိးေျပးလာသတဲ့။ ညအိပ္ၾကတရတယ္။ စစ္သူႀကီးကသမီးရည္းစားစံုတြဲကမိန္းကေလးကိုသေဘာက်ၿပီးလုိခ်င္ေတာ့ အေကာက္ႀကံပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ပတၱျမားေပ်ာက္တယ္လုိ႔ ေျပာၿပီးသူရဲ႕တပည့္ လက္သားေတြနဲ႔ လုိက္ရွာၾကေတာ့ လွည္းေပၚမွာပတၱျမားေတြ႕တာေပါ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ လူငယ္ေလးကိုသူခိုးလုိ႔စြပ္စြဲၿပီးသတ္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ မိန္းကေလးကိုမတရားသိမ္းပုိက္လုိက္တယ္။ အဲ့ဒီမေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ ေသေတာ့ငရဲက်ရတယ္။ ငရဲကကံကုန္လုိ႔ ျပန္တက္လာတဲ့အခါ ယခုေသာတပန္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနေပမယ့္လည္းသူျပဳတဲကံေၾကာင့္ သူခုိးလုိ႔ အစြပ္စြဲခံရၿပီးေသရတယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီသာဓကကုိေထာက္႐ႈၿပီးေလာကမွာမျဖစ္သင့္တာမရွိဘူး၊ အားလံုးဟာျဖစ္သင့္လုိ႔ ျဖစ္ရတာ၊ ဆင္းရဲတာလည္း အတိတ္ဘ၀က သူမ်ားပစၥည္းခုိးခဲ့လုိ႔၊ ဒါနကုသုိလ္နည္းခဲ့လုိ႔။ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ရတာ၊ ေယာက်္ားမဟုတ္၊ မိန္းမမဟုတ္ျဖစ္ရတာဟာကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဴးလြန္ခဲ့လုိ႔။ သူတစ္ပါးလိမ္ညာခံရတာဟာကုိယ္လိမ္ညာခဲ့လုိ႔။ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ (အ႐ူး) ျဖစ္ရတာဟာသုရာေမရယကံက်ဴးလြန္ခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ရတာပါ။ မိမိကုိယ္ တုိင္ျပဳခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ျပန္ခံစားရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းမေကာင္းလို႔ အက်ိဳးမေကာင္းရျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ အေၾကာင္းေကာင္းလွ်င္ အက်ိဳးေကာင္းမွာပါ။ အေၾကာင္းမစင္ၾကယ္လွ်င္ အက်ိဳးလည္းစင္ၾကယ္ႏုိင္ မည္မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းစယ္ၾကယ္မွသာအက်ိဳးစင္ၾကယ္မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေၾကာင္းတရားႏွင့္ အက်ိဳးတရားႏွစ္ခုတုိ႔တြင္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားျဖစ္ရပံုအားသိရွိၿပီးေနာက္ အက်ိဳးတရားမျဖစ္ေစရန္အတြက္အဓိကလက္ သည္ျဖစ္ေသာအေၾကာင္းတရားအားပယ္ႏုိင္ရန္အတြက္ မွတ္သားထားတဲ့ သာဓကတစ္ခုကုိေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကအမဲလုိက္ၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳတဲ့ မုဆုိးတစ္ေယာက္ရွိပါသတဲ့။ အဲ့ဒီမုဆုိးဟာတစ္ေန႔ေတာ့ ေတာထဲကိုအမဲလုိက္ဖုိ႔ရန္အတြက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ ေတာေခြးတစ္ေကာင္နဲ႔ ေတြကပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာေခြးကရန္မူေနတာနဲ႔ သူ႕မွာပါလာတဲ့ (ဟုိးေရွးေခတ္အတုိင္းေျပာၾကစုိ႔) ျမားနဲ႔ ပစ္တယ္ဆုိပါစုိ႔။ ေခြးကိုမထိပါဘူး၊ အပစ္ခံရတဲ့ေတာေခြးကမုဆုိးပစ္လုိက္တဲ့ ျမားတံကိုလုိက္ၿပီးကုိက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲမုဆုိးကေနာက္ထပ္ျမားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထပ္ၿပီးပစ္လုိက္ရာေခြးကိုထိမွန္ၿပီးေသပါေရာတဲ့ ….။
မုဆိုးလည္းေတာထဲကိုဆက္ၿပီး၀င္သြားပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ျခေသၤ့ တစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႕ျပန္ပါတယ္။ မုဆုိးလည္းအခ်ိန္ဆြဲမေနဘဲပစ္ျပန္ပါတယ္။ ျခေသၤ့ကုိမထိမွန္ပါဘူး၊ မထိမွန္ေတာ့ မုဆုိးကေနာက္ထပ္ျမားတစ္စင္းထုတ္ၿပီးပစ္မလုိ႔ျပင္ေနတုန္းမွာပဲ ျခေသၤ့ဟာမုဆုိးကုိခုန္အုပ္ၿပီးကုိက္သတ္လုိက္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီသာဓကကုိစိစစ္ၾကည့္ရင္ ေတာေခြးဟာ ျမားလာရာအေၾကာင္းရင္းျဖစ္ တဲ့ မုဆုိးဆုိတဲ့အေၾကာင္းတရားကိုမသတ္ႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျမားမွန္ၿပီးေသတဲ့ အက်ိဳးတရားကုိခံစားသြားရျခင္းျဖစ္ၿပီ ျခေသၤ့ကေတာ့ ျမားတံတည္းဟူေသာအက်ိဳးတရားဟာမုဆုိးတည္းဟူေသာအေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာသိလုိ႔ အေၾကာင္းတရား၊ အေၾကာင္းရင္းကိုရွင္းလင္းႏိုင္သျဖင့္ အသက္ခ်မ္းသာရာရျခင္းဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရားခံစားရတာကုိေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းတရားကုိရွင္းလင္းမွ အက်ိဳးတရားမျဖစ္ေပၚမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အရာရာတုိင္းဟာသူ႕အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႕အက်ိဳးဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚေနရျခင္းအားရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိျမင္ႏုိင္ရန္အတြက္ အေျခခံပဋိစၥသမုပၸာဒ္ သင္တန္းတရားအားနာယူသည္ျဖစ္ေစ၊ တက္ေရာက္သင္ၾကားသည္ျဖစ္ေစတစ္နည္းနည္းျဖင့္ ျပတ္သာနားလည္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေလ့လာသင့္ေပသည္။
ဤမွ်ေလာက္ဆုိပါကေရွ႕ပုိင္းတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည့္ မွန္ကန္ေသာယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ၊ သရဏဂံုေဆာက္တည္ပံု၊ သီလတရားအားစင္ၾကယ္ ေအာင္ေဆာက္တည္ေစာင့္ထိန္းရန္ အေရးႀကီးပံု၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တရားတုိ႔တြင္ ဘာ၀နာတရားက ပုိမုိ၍ အက်ိဳးႀကီးမားပံု၊ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိပံု၊ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚပံုတို႔အားနားလည္ႏုိင္ၿပီဟုယူဆပါသည္။
ဤသို႔ နားလည္သေဘာေပါက္သည့္အတုိင္းအမွန္တကယ္ လုိက္နာက်င့္သံုးပါကအသင္သည္ ကလ်ာဏမိတၱအဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိမည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္ပါ သည္။ ကလ်ာဏမိတၱအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရားမ်ားရရွိေစရန္ အတြက္ အေျခခံဥာဏ္မ်ားျဖစ္ေသာကမၼႆကတဥာဏ္၊ နာမ႐ူပပရိေစၧဒဥာဏ္၊ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္၊ ယထာဘူတဥာဏ္တုိ႔အားဆက္လက္ေလ့လာရေပမည္။
နိဂံုး
ကၽြႏု္ပ္အပါအ၀င္ ပုထုဇဥ္လူသားအားလံုး သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ကင္းလြတ္ရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္ကိုရရွိရန္အတြက္ ၀ိပႆနာတရားပြားမ်ားအားထုတ္ရမယ္ဆုိတာ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ့္ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ နိဗၺာန္ေရာက္ရန္အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္မွသာေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ နတ္ျပည္ (၆) ထပ္နဲ႔ လူဘံုဟာသုဂတိ (၇) ဘံုျဖစ္ၿပီးအပါယ္(၄) ဘံုကေတာ့ ဒုဂၢတိဘံုျဖစ္ပါတယ္။ လူဘံုမွ နိဗၺာန္ကုိရရန္အတြက္ က်င့္ႀကံသည့္နည္း (၃) နည္းရွိပါတယ္ ..။
၁။ ကံလမ္း - ဒါန၊ သီလေဆာက္တည္၍ က်င့္ႀကံအားထုတ္သည့္လမ္း။
၂။ စ်ာန္လမ္း - သမထတရားက်င့္ႀကံအားထုတ္သည့္လမ္း။
၃။ ဥာဏ္လမ္း - ၀ိပႆနာတရားပြားမ်ား၍ က်င့္ႀကံအားထုတ္သည့္လမ္း
ကံလမ္းႏွင့္ စ်ာန္လမ္းဟာနိဗၺာန္ကိုတုိက္႐ုိက္မေရာက္ႏုိင္ပါ။ နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ေကာင္းသာ ျဖစ္ပါမယ္။ ဥာဏ္လမ္းကေတာ့ အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အျမန္ဆံုးလမ္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ သစၥာတရားျပသတတ္ေသာဆရာသမားေကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ၿပီးကိေလသာၾကားမခိုေစဘဲက်င့္ႀကံအားထုတ္ႏိုင္လွ်င္ မနက္အားထုတ္ကညရႏုိင္၊ ညအားထုတ္ကမနက္ရႏုိင္ေသာလမ္းေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာၾကားခုိလုိ႔ မရႏိုင္ သည္ထားအံုး၊ ၇ ရက္၊ ၇ လ၊ ၇ ႏွစ္အတြင္းရႏုိင္ပါတယ္။ ဒီဘ၀မရႏုိင္ေတာင္ ေသခါနီး ၀ိပႆနာတရားႏွလံုးသြင္း၍ ေသဆံုးပါက ေနာက္ဘ၀ နတ္မျဖစ္ခင္ ေသာတာပတိၱ မဂ္ဖုိလ္ကုိရႏုိင္ပါတယ္။ နိဗၺာန္ကုိေရာက္လုိပါက ၀ိပႆနာတရားကိုသာ က်င့္ႀကံပြားမ်ားအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အပါယ္ (၄) ဘံုကေတာ့ ဒုဂၢတိဘံုျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာကင္းေသာဘံုမ်ားကုိအပါယ္ဘံုလုိ႔ေခၚၿပီး၊ ငရဲဘံု၊ တိရစၧာန္ဘံု၊ ၿပိတၱာဘံု၊ အသူရကာယ္ဘံုလုိ႔ ဘံု (၄)မ်ိဳးရွိပါတယ္။ အပါယ္က်ရျခင္းဟာအက်ိဳးတရားျဖစ္လုိ႔ အပါယ္က်ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားကုိရွာေဖြၿပီးအေၾကာင္းတရားကုိသတ္ႏုိင္ပါကအက်ိဳးမလာႏုိင္ေတာ့ပါ။
အပါယ္ေလးဘံုကုိေရာက္ရတာလည္းေအာက္ပါအေၾကာင္းတရား (၂) ခုကုိ ျပဳလုပ္လုိ႔ ေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၁။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းျဖင့္ အပါယ္ေလးဘံုေရာက္တဲ့နည္း
၂။ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ အပါယ္ေလးဘံုေရာက္တဲ့နည္းဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနဲ႔ အပါယ္က်ရျခင္းမွာဒုစ႐ုိက္ (၁၀) ပါး၊ အျပား (၄၀) က်ဴးလြန္မိလုိ႔ျဖစ္ၿပီးသိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ အပါယ္က်ရျခင္းမွာေတာ့ ဒုစ႐ုိက္မႈမ်ားမက်ဴးလြန္ေသာလည္းဘဲမိမိတုိ႔စိတ္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဓါတ္ေတြကုိမပယ္သတ္ႏုိင္လုိ႔ အပါယ္က်ရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႕ဟာမိမိတို႔ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ျဖစ္ တဲ့ နိဗၺာန္ကုိဘာမွန္းမသိလုိ႔ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကမသြားခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အေျခအေနကုိေရာက္ေနၿပီျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တရားထုိင္တယ္ဆုိတာကလည္းဘာပဲေျပာေျပာတစ္ခဏေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္ဆုိတဲ့ အေတြး (စိတ္ကူး) နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့အဆင့္ကုိေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အသိမွာလည္းနိဗၺာန္ဆုိတာေကာင္းတယ္။ အပါယ္ဆုိတာမေကာင္းဘူး။ နိဗၺာန္ဘာလုိ႔လုိခ်င္တာလဲဆုိရင္ နိဗၺာန္ဟာေကာင္းလုိ႔ေပါ့။ အပါယ္ဘာလုိ႔ မလုိခ်င္လဲဆုိရင္ အပါယ္ဆုိတာမေကာင္းလုိ႔ေပါ့လုိ႔ ျပန္ေျဖသူေတြမ်ားေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိဆုိးေနၿပီလဲဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာတရားဦးကုိ ပဥၥ၀ိဂၢီငါးပါး အား ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔တြင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာေဟာၾကားတယ္လုိ႔ သုတမယဥာဏ္ နည္းစြာနဲ႔ ေျပာေနတာကို ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းအခ်ိဳ႕မွာပင္ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိေပမယ့္လည္းသူတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုဘ၀ စား၀တ္ေနရး အတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရေသာေၾကာင့္ စာဖတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶတရားေတာ္၊ ဗုဒၶစာေပေတြဟာပါဠိလုိေရးသားတာမ်ားလုိ႔ အလြယ္တကူနားမလည္ႏုိင္လုိ႔ ဖတ္ ခ်င္ေပမယ့္ မဖတ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ တရားစာအုပ္ ထူထူႀကီးမ်ားျမင္လွ်င္ ဖတ္႐ႈ ေလ့လာရမွာကိုေၾကာက္ေနၿပီးစာဖတ္ရန္တုိက္တြန္းလုိ႔ကုိပင္ မရႏုိင္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ိပႆနာတရားစာေပ၊ ဗဟုသုတမ်ားကုိေလ့လာ၍ မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ိဳးဥာတိ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အားလံုးတုိ႔အား တစ္ဘ၀၊ ႏွစ္ဘ၀ အပါယ္မက် ႏုိင္သည့္ စူဠေသာတာပန္ဥာဏ္မရရင္ေတာင္ အနည္းဆံုးသရဏဂံုႏွင့္ သီလတရားအားသိရွိနားလည္ေစလုိသည့္ ေစတနာအမွန္တကယ္ရွိသည့္အတြက္ စာေပစုေဆာင္းေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အပါယ္မက်ေစရန္အတြက္ ဒုစ႐ုိက္ (၁၀) ပါးကုိမက်ဴးလြန္မိေအာင္ သီလတရားကိုေစာင့္စည္းေစာင့္ထိန္းမယ္၊ မိမိတုိ႔ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဓာတ္ေတြကိုမျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဒါနဆုိတဲ့ ေပးကမ္းျခင္းနဲ႔ ေလာဘ (လိုခ်င္မႈ) အကုသုိလ္ကိုပယ္ရမယ္။ သီလဆုိတဲ့ ေစာင့္ထိန္းမႈနဲ႔ လြန္က်ဴးမယ့္ အျပစ္ကိေလသာေတြကိုပယ္သတ္ရမယ္။ သမာဓိ (သမထ) ဆုိတဲ့ တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ ကိေလသာထၾကြမႈေတြကုိပယ္သတ္ရမယ္။ ၀ိပႆနာဘာ၀နာနဲ႔ ကိန္းေနတဲ့ ကိေလသာ (အႏုသယကိေလသာ) ကုိပယ္သတ္ၾကရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စူဠေသာတာပန္ျဖစ္ဖုိ႔ကဆရာေကာင္းသမားေကာင္းနဲ႔ေတြ႕ရင္ အင္မတန္ လြယ္ကူေၾကာင္းနားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္သာေလ့လာဖုိ႔လုိေၾကာင္းဒါေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အားတရားေရေအးအၿမိဳက္ေဆးကုိတုိက္ေကၽြးႏုိင္သူဆရာေကာင္းထံအခ်ိန္ မေႏွာင္းမီဆည္းကပ္ၾကရန္ အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္မီ ႀကိဳးစားရွာေဖြ အားထုတ္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လုိက္ရပါသည္။