မေျပာျဖစ္တဲ့စကားတစ္ခြန္း ( ခ်စ္သူကိုေျပာျပျခင္တယ္)

ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြကလည္း ၾကာခဲ့ပါျပီ။ အေကာင္းဆုံးျပဳံးလိုက္ျပီး ကိုယ့္ဟာကိုျပန္ေျပာမိတယ္  ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ ငါမရပ္မနားေျပးခဲ့တာပဲ။ခ်စ္သူနဲ႕လမ္းခြဲတုန္းကေတာ့ တကယ္ကိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ရည္းစားဦးလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ပထမဆုံး စခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ရပါေသာသူေပါ့။တကယ္ပါ လမ္းခြဲကတကယ္ကို မလွပခဲ့ဘူး အဲ့ဒီထဲမွာမွ ကိုယ္ေတြရဲ့လမ္းခြဲကအဆိုးဆုံး ျပန္ေတြးရင္ေတာင္မွ ရင္ဘတ္ထဲကေအာင့္ေနျပီး အသက္႐ႉမဝဘူး။ဘယ္လိုမွလည္း စိတ္ထဲမွာေနလို႕မေကာင္းဘူးေလ။တကယ္တန္း အခ်စ္စစ္ရင္ ဘယ္လိုမွမခ်ိဳျမိန္တတ္တာကလည္း သဘာဝပဲထင္ရဲ့။

     လမ္းခြဲျပီးေနာက္ေတာ့ အစပိုင္းမွာေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ဖိစီးမႉ႕ေတြအရမ္းမ်ားခဲ့တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွကို မခံစားႏိႈင္ဘူးေလ တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာကို။အဲ့ဒီေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ အရက္ေသာက္ အလုပ္ကိုေနာက္ၾကမွေရာက္ လြမ္းဖ်ားေလးေတြမၾကာခဏဖ်ားေပါ့။ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပဲနဲ႕ ေျပာရရင္ေတာ့ တကယ္ကိုဂ်ေလဘီပါပဲ။ မၾကာခဏ စိတ္တိုပူေလာင္ေနတတ္ျပီး ဆူပူေပါက္ကြဲေနတတ္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုရင္ေတာ့ ဝမ္းနည္းေနတတ္တယ္။ျပန္ေတြးမိေတာ့လည္း တကယ္ကို ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။ လူဟာ အေတြ႕အထိမွာ ထပ္တူညီရင္ေတာင္မွ သူမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိကသူ႕ကို သတိေတြရေနေစမိတယ္။ တခါတေလ သူ႕အေၾကာင္းေတြေတြးေနရင္းနဲ႕ေမ့သြားလိုက္တာ ရထားကမွတ္တိုင္ေတြ ေက်ာ္လိုေက်ာ္သြား။အလုပ္မွာအားရင္ စာရြက္အလြတ္မွာ ေရးျဖစ္ခဲ့တာက သူ႕နာမည္ေလးေတြ။ ေကတီဗီမွာဆိုျဖစ္တာက ေအမီဝိုင္ေဟာက္ရဲ့အသဲကြဲသီခ်င္းေတြ။ ေသျခာတာက ခ်စ္သူက အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေနတတ္တဲ့ ကြၽန္မကို ငိုတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တဲ့သူ။ဒီၾကားထဲမွာလည္း သူ႕ထက္အစစအရာရာသာတဲ့သူေတြနဲ႕လည္း မၾကာခဏ Hangout လုပ္ျဖစ္ပါတယ္ ေနာက္ဆုံး ျပဳံးျပဳံးေလးပဲ ျငင္းလိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာက သူမဟုတ္လို႕။ လူသားပီသတဲ့သူတစ္ေယာက္မို႕ နာက်င္မႉ႕ကို လက္ဆင့္မကမ္းရက္တာလည္း ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕တစ္ႏွစ္ေလာက္ကိုဒီလိုအလဲအကြဲေတြနဲ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။

    အဲ့ဒီလိုနဲ႕မၾကာခဏ သတိျပဴမိလာတဲ့အခ်က္ကေလးက ကိုယ္နဲ႕ေတြ႕တဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္သြားၾကတာ သတိျပဴမိလာတယ္။ျပီးေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေလးအနက္ရွိတာကိုလည္း ေတြ႕မိလာတယ္။ တေန႕ေတာ့ ညတုန္းကမူး႐ူးျပီး အိပ္ယာကေန ဒီလိုပဲ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ႏိုးလာေတာ့ အမွတ္တမဲ့မွန္ကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္ျပီး ရယ္ေတာင္ရယ္ျခင္သြားတယ္။ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႕ ေဘာ္ဒီကနည္းနည္းေတာင္ ျပည့္ျခင္ေနျပီ ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးမိတယ္တယ္ ဪ အဲ့ဒါမင္းလားလို႕??? သူမ်ားေတြထက္အရာရာမွာ ေခါင္းတစ္လုံးသာျခင္တဲ့မင္းလား??ဒီလိုဘဝကို မင္းတကယ္ေရာေပ်ာ္ပိုက္ေနမိလို႕ လား လို႕ေလ?? ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိပါတယ္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာဟာ ငါမဟုတ္ဘူးလို႕။ ဪ တကယ္ေတာ့ ငါကလူတစ္ေယာက္ဆီမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီမွာ ရုပ္တရက္ျပန္စဥ္းစားမိသြားေတာ့ေဘာင္းဘီကို ေကာက္ဝတ္ အက်ီကို စြတ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကိုယ့္ေဘးကသူရဲ့ ႏွာဖူးေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းျပီး"thank you for last night but i have to move on"လို႕စာတိုေလးကို ေရးေပးခဲ့ျပီး အျမန္ထြက္ခဲ့တယ္။ စိတ္ေတြကေပါ့ပါးေနတယ္။

   ဒီလိုနဲ႕အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ေရးဝေအာင္ထပ္အိပ္လိုက္ျပီး ႏိုးလာေတာ့ ေရခ်ိဳးလိုက္ျပီး  ေရွ႕လုပ္ရမဲ့ future plan ေတြကိုစဥ္းစားလိုက္တယ္။ ငါဘာဆက္လုပ္ရမလည္းလို႕။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ နားခ်ိန္မရွိေအာင္ စျပီးခိုင္းတယ္။ မနက္ကေနညအထိ အစီအစဥ္ေတြကအျပည့္။တေနကုန္အလုပ္ကိုအပီလုပ္ျပီး အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ gym ေျပးကစားလိုက္။ ေရကူးလိုက္ ။ ရုပ္ရွင္ေျပးၾကည့္လိုက္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္သြားျပီး ဆံပင္ပုံသြင္းအေရာင္ဆိုးေပါ့ အစကဝတ္ခဲ့တဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုနဲ႕တီရွပ္ေတြေနရာမွာ စတိုင္ပင္နဲ႕ကုပ္ေတြက ေနရာယူလာတယ္။ မၾကိဳက္ရင္ေတာင္ လူေတြကိုအလိုက္အထိုက္ကေလးေပါင္းတတ္လာတယ္။ အျမဲတန္း စိတ္ညစ္ေနရင္ ေဒါသထြက္ေနရင္ေတာင္ အျပဳံးမပ်က္ေနတတ္လာတယ္။ သင္တန္းေတြေျပးတက္လိုက္ စာေတြက်က္လိုက္ေပါ့။အလုပ္ကလြဲရင္က်န္တာေတြ ေခါင္းထဲ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ရယ္ ေငြရယ္နဲ႕ေပ်ာ္တတ္လာတယ္။ဘဝမွာ ခ်စ္ေနရုံေလးနဲ႕မျပီးဘူးမွန္းသိလာတယ္။ ျပီးေတာ့ အားရင္လည္း ဒိတ္တင္ေလးသြားလိုက္။ အင္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ္ကဆရာၾကလြန္းသြားျပီ။စာေတြသင္႐ိုးကုန္လို႕ ဘာသာစုံေတာင္ ALL D ရေလာက္တယ္။ ဒရမ္မာဆုအတြက္ ေအာ္စကာေပးမယ္ဆိုပဲ ကိုယ္ပဲရေလာက္ေတာ့မွာ။ ျပီးေတာ့ အရင္တုန္းကလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပင္ျပင္ ဆင္ဆင္ေလးေနတတ္လာျပီ။ ျပီးေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ စနစ္တက်လုပ္တတ္လာျပီး self confident ရွိလာတယ္။အဲ့ဒီအတြက္ လုပ္သမွ်မွာ စနစ္တက်ေလးလုပ္တတ္လာေတာ့ အရင္ကထက္စာရင္ အဆုံးအရွုံးအေလအလြင့္နည္းလာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက လုံးဝအာရုံမစိုက္ႏိႈင္လို႕ national serve မွာ သူတို႕က officer course ေပးတာေတာင္ မသြားႏိႈင္ပဲ combat  sergeant  အျဖစ္နဲ႕ပဲေနခဲ့ရတယ္။ တကယ္ကိုယ္တာဝန္မယူႏိႈင္ရင္ မလုပ္တာအေကာင္းဆုံးပါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္လည္းမတင္ဘူး ။ မႏွေမ်ာမိပါဘူး။အဲ့ဒီေနာက္ ကိုယ့္ရဲ့အရည္အခ်င္းေတြကို improve လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ အလုပ္ကမန္ေနဂ်ာနဲ႕ကို ေတြ႕ျပီးတဲ့ေနာက္ ေျပေျပလည္လည္ေလးစကားေျပာျပီး ထြက္စာတင္ျပီး ကြၽန္မနဲ႕အသင့္ေတာ္ဆုံး အေကာင္းဆုံးျမႇင့္တင္ေပးႏိႈင္မဲ့ အလုပ္ကိုရွာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအလုပ္မွာလည္း အလုပ္နဲ႕personalနဲ႕ မေရာေထြးပဲ အေကာင္းဆုံးလုပ္ခဲ့တယ္။ အခုဆိုရင္ ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္မခရီးရွည္ၾကီးကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာပဲ။

     အရင္တုန္းကေတာ့ တစ္ခုခုဆို စိတ္ဆိုးလြယ္တယ္ ေဒါသျဖစ္လြယ္တယ္ ဝမ္းနည္းလြယ္တယ္။အခုေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး တစ္ခုခုဆိုးဆိုးဝါးဝါးၾကီး ျဖစ္လာတိုင္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္ေျပာမိတယ္ မင္းအရင္တုန္းကအရမ္းဆိုးဝါးတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့ျပီးျပီပဲ ေအးေဆးပါလို႕။တကယ္လည္း ဘာမွမခံစားတတ္ေတာ့ဘူး။ အျမဲျပဳံးေနတတ္ေပမဲ့ စိတ္ထဲကမပါေတာ့ဘူး။ ေျပာရရင္ ခံစားမႉ႕ေတြ႕သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ အလြမ္းသီခ်င္းေတြ နားမေထာင္တတ္ေတာ့ဘူး။အေကာင္းဆုံးဆိုတဲ့အရာေတြကို သိပ္မက္မက္ေမာေမာရွိလာတယ္။ ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္က်ိဳးစားတတ္လာတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ္ကေတာ္ေနတတ္ေန ေခ်ာေနသေရြ႕ လူေတြရဲ့မ်က္လုံးထဲမွာ ကိုယ္ဟာတန္ဖိုးရွိေနအံုးမွာပဲ။တကယ္ေတာ့ တူႏွစ္ကိုယ္တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ ဆိုတာေတြက အလကားပါ။ တဲေဘးကတိုက္ကို ခုန္ကူးမဲ့လူေတြျခည့္ပဲ။ေပါက္တယ္ဟုတ္?? :) တကယ္ေတာ့ အခ်စ္မွာခ်စ္ေနရုံနဲ႕မျပီးဘူးမွန္း သေဘာေပါက္ဖို႕လိုမယ္။ Adele ရဲ့ someone like you သီခ်င္းကိုနားေထာင္မိေတာ့ ျပဳံးမိတယ္။ဘာအတြက္ သူ႕လိုေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ကိုရွာမလည္း လို႕ တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ  ကိုယ့္ကိုနာက်င္ေစရင္ အဲ့ဒီအရာနဲ႕ေဝးေဝးမွာေနသင့္တာမဟုတ္ဘူးလားလို႕ အခုထိမွတ္မိေသးတယ္ လူတစ္ေယာက္ကေျပာခဲ့ဘူးတယ္ အခ်ိန္ေတြၾကာလာလို႕ေမ့သြားရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါတဲ့။အခ်ိန္ေတြ ၾကာသြားတယ္။ ေမ့လည္းေန႕မသြားဘူး။ ဒီလိုပဲ အဆင္ေျပေျပေနတတ္သြားတယ္။။ျပန္ေတြးမိတိုင္းေတာ့  ျပဳံးေနမိတယ္။မျခိျပဳံးေတြလည္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေနာ့။

ဒီလိုနဲ႕ကလပ္တက္ရင္းနဲ႕လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ေရွ႕မွာလာရပ္ျပီး စာရြက္ကေလးတစ္ရြက္လာျခေပးတယ္။အမွတ္တမဲ့ေကာက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ကကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့ ကေသာကေျမာလက္ေရးနဲ႕ "thank you for last night but i have to move on" ဆိုတဲ့ စာတိုေလး။

ကြၽန္မ .... ရင္ဘတ္ထဲထိလိႈက္လိႈက္ပါေအာင္ ျပဳံးလိုက္မိတယ္။

                                                                                                  ..

Pls.. Don't COPY Anything.. Pic or Words ..  Thx for reading to u ALL !