ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး၊ ပုသိမ္ခ႐ိုင္၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ကန္ႀကီးေထာင့္ၿမိဳ႕နယ္အၾကား ပုသိမ္ျမစ္၀(င၀န္ျမစ္)အနီး၊ (ေခ်ာင္းေစာက္၊ ရွမ္းရြာ၊ ရွမ္းငူ)ေဒသမ်ားရွိ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ စက္မႈဇုန္ေဆာက္လုပ္ရန္ လ်ာထားေျမဧက ၆၀၀၀ေက်ာ္အတြက္ Ayeyarwaddy Development Co.,Ltd. ၏တစ္ဧက သိန္း ၂၀ျဖင့္ ၀ယ္ယူမည့္အစီအစဥ္အား ရွမ္းငူေက်း ရြာအုပ္စုမွ လယ္သမားမ်ားက သက္ဆို္င္ရာေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၊ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတို႔မွတစ္ဆင့္ အဆိုပါကုမၸဏီသို႔ ဇူလိုင္ ၂၁ရက္ေန႔တြင္ သေဘာမတူေၾကာင္းလက္မွတ္ေရးထုိး ျငင္းပယ္ လိုက္သည္။
ရွမ္းငူေက်းရြာတြင္ အိမ္ေျခ ၂၀၀ေက်ာ္ရွိၿပီး လယ္ဧက ၁,၈၇၅ ရွိကာ တစ္ဧကလွ်င္ ပ်မ္းမွ်ေႏြစပါး ၁၀၀တင္းခန္႔ႏွင့္ မိုးစပါး(ေပၚဆန္းေမႊး) ၆၅တင္းအထိ အထြက္ႏႈန္းေကာင္းေၾကာင္း၊ ယင္းအုပ္စုတစ္စုလံုးတြင္ စပါးတင္းေပါင္း ႏွစ္သိန္းခြဲမွ သံုးသိန္းအထိထြက္ရွိသျဖင့္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္လိုက္ပါက လယ္ေျမမ်ားပ်က္စီးကာ လယ္ေျမကိုမွီခိုေနရေသာလယ္သမားမ်ား အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္၏ စပါးက်ီ ဧရာ၀တီတိုင္းဆန္စပါးထြက္ရွိမႈကိုလည္း ထိခိုက္ႏုိင္ေၾကာင္း ေဒသခံလယ္သမားမ်ားေျပာသည္။
““တစ္ဧကကို သိန္း ၂၀ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ ရန္ကုန္ အစြန္အဖ်ားေတြမွာေတာင္ သိန္း ၈၀၊ ၁၀၀ရေနတယ္။ ဒီလယ္ေတြကကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘုိးဘြားလက္ထက္ကေန အခုထိ ထမင္းစားေနရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သက္ေသပါ။ ဒီလယ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္အက်ဳိးျပဳႏုိင္တယ္ဆိုတာ ျငင္းပယ္လု႔ိမရပါဘူး။ လက္မႈလယ္ယာကေန စက္မႈလယ္ယာေျပာင္းေတာ့ ထြန္စက္၊ ရိတ္သိမ္းစက္၊ ေႁခြေလွ႕စက္စတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြ၀ယ္ရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ဆိုအရစ္က်စနစ္နဲ႔ ၀ယ္ထားတာ။ အေႂကြးမေက်ေသးဘူး။ အဲဒါေတြအတြက္ ဘယ္လိုရွင္းေပးမလဲ။ စီမံကိန္းဧရိယာထဲမွာ အိမ္၊ အေဆာက္အအံု ေတြအားလံုးပါတယ္။ ဒီမွာ ေနစရာလုပ္စရာမရွိရင္ ဘယ္သြားမလဲ။ ၿမိဳ႕ေပၚက ရပ္ကြက္ႀကိဳ၊ ရပ္ကြက္ၾကားမွာေတာင္ အိမ္တစ္လံုးအနည္းဆံုး သိန္း ၂၀ရွိတယ္။ ၁၀ဧက ေရာင္းလုိက္ရတဲ့ သိန္း ၂၀၀က ဘယ္ေလာက္ခံမွာမို႔လို႔လဲ။ ေငြေဆာင္ဘက္က ေရာင္းလုိက္တဲ့လယ္သမားေတြဆို ဆိုက္ကားနင္းစားေနရတယ္”” ဟု ရွမ္းငူေက်းရြာမွ အစဥ္အဆက္လယ္ယာလုပ္ကိုင္သူ ဦးျမင့္ၾကည္က ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္သို႔ေျပာသည္။
ေရနက္ဆိပ္ကမ္းလုပ္မည္ဆိုပါကစီမံကိန္းလုပ္မည့္ ကုမၸဏီအေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္မည့္စီမံကိန္းအဆင့္ဆင့္ကို ေဒသခံမ်ား ကိုရွင္းျပရန္လိုအပ္ၿပီး ေဒသခံမ်ား၏ ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ အာမခံခ်က္အျပည့္အ၀ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စီမံကိန္းစတင္မည့္ရက္၊ စီမံကိန္းစပါက ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာအလုပ္၊ ထုိက္တန္ေသာလစာေပးေခ်မႈ၊ စီမံကိန္းၿပီးပါက ေဒသခံမ်ားအား အလုပ္ခန္႔ထားမႈ၊ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ ကုမၸဏီႏွင့္ ေဒသခံတို႔၏အက်ဳိးအျမတ္၊ စီမံကိန္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ဆုိးက်ဳိးမ်ားကို ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ တိတိက်က်ထုတ္ ျပန္ေပးရန္လိုအပ္ေၾကာင္းတို႔ကို ရွမ္းငူေက်းရြာမွ လယ္ဧက ၅၀လုပ္ကိုင္ၿပီး ကုမၸဏီ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္အား ျငင္းပယ္ခဲ့သူ ဦးထြန္းလင္းက ေျပာၾကားသည္။
““တစ္ဧကကို သိန္း ၂၀ေပးတာက ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ေျမေစ်းကိုထိန္းလုိက္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေျမေစ်းက အရမ္းျမင့္တယ္။ အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီေတြ ျမန္မာကုိမလာ ေတာ့ဘဲ ေျမေစ်းသက္သာတဲ့ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယားတို႔ကို ေရာက္သြားတယ္။ လာအိုမွာေျမကို မေရာင္းဘူး။ ေျမပိုင္ရွင္က ရွယ္ယာ၀င္တစ္ဦးအျဖစ္ ႏွစ္အကန္႔အသတ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ ေျမငွားတယ္။ အက်ဳိးအျမတ္ကုိ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ခြဲယူတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀ေရွ႕ေရးလည္းအာမခံခ်က္ရွိတယ္။ စာခ်ဳပ္ျပည့္ရင္သူ႔ေျမက သူ႔ေျမပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာလည္း အဲဒီလိုလုပ္ေစခ်င္တယ္”” ဟုပုသိမ္ၿမိဳ႕မွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ကိုေဇာ္ဘုိက ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္သို႔ေျပာသည္။
ပုသိမ္ၿမိဳ႕သည္ ယခင္ကပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ပုသိမ္ၿမိဳ႕၊ ေက်ာက္ငူရပ္ရွိ ပုိလန္ဆိပ္ကမ္း၌ ႏုိင္ငံတကာမွႏိုင္ငံကူးသေဘၤာမ်ားဆိုက္ကပ္၍ ဆန္၊ သစ္ႏွင့္ အျခားကုန္ပစၥည္းမ်ား တင္ပို႔ေရာင္းခ်ေသာ္လည္း ပုသိမ္ျမစ္ေၾကာင္း (င၀န္ျမစ္)တိမ္ေကာလာေသာေၾကာင့္ ႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ၾကာအသံုးမျပဳႏုိင္ေသာ္လည္း ဆိပ္ခံတံတားမွာပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအစီအစဥ္ျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွကုန္တင္ သေဘၤာတစ္စီးဆိုက္ကပ္ခဲ့ၿပီး ဆန္မ်ားတင္ပို႔ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။
No comments:
Post a Comment