ကုိယ္ခ်င္းစာ နာခဲ့ရၿပီ'

ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို အစကေတာ့ မေရးေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား။ ေရးဖို႔လည္း အစီအစဥ္မရွိခဲ့။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္ေနသာေၾကာင့္ ေရးသားလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္(1)ရက္ေန႔၊ 23 ရက္ေန႔ကေပါ့။ (8)မိုင္ကို ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ တကၠစီကားငွါးၿပီး သြားခဲ့တယ္။ ကမၻာေအးဘုရားလမ္းမႀကီး ေခ်ာ္တြင္ကုန္းဘက္က တက္လာေသာ တကၠစီကားကို ဂမုန္းပြင့္ေရွ့အေရာက္တြင္ တားၿပီး ငွါးစီးခဲ့သည္။ (၈)မိုင္အေရာက္တြင္ စာေရးသူသြားခ်င္ေသာ ေနရာသို႔ မေရာက္ခင္တြင္ ကားက ဂငယ္ေကြ႔ ေကြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ကားေတြလည္း လမ္းေပၚတြင္ အရမ္းၾကပ္ပိတ္ေနသည္။ ေကြ႔ရန္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနမွာစုိးေသာေၾကာင့္ ကားသမားကို ငဲ့ၿပီး မေကြ႔ရန္ ေျပာလုိက္သည္။
‘’ ဒကာႀကီး ….ဟုိဘက္မေကြ႔နဲ႔ေတာ့၊ ကားေတြ ပိတ္ေနၿပီ၊ ဒကာႀကီးအတြက္ အခ်ိန္ၾကာေနလိမ့္မယ္၊ ဦးဇင္း ဒီနားမွာပဲ ဆင္းလုိက္ေတာ့မယ္၊ ကားခေလး ယူပါဦး ဒကာႀကီး’’
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ ဂငယ္ေကြ႔ေကြ႔ရတာ သိပ္မလြယ္လွ။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ကားသမားလည္း အဆင္ေျပပါေစ၊ ေနာက္ေနာင္ ခရီးသည္ေတြလည္း ရပါေစဆိုတဲ့ ဆႏၵျဖင့္ မိမိသြားမည့္ေနရာ မေရာက္ခင္မွာပင္ ဆင္းေပးလုိက္၏။ ကားလမ္းကို ျဖတ္ကူးၿပီး ငါးမိနစ္ခန္႔လမ္းေလွ်ာက္ရင္ မိမိသြားမည့္ေနရာ ေရာက္ေပေတာ့မည္။ သုိ႔အတြက္ ကားသမားကို မေကြ႔ခိုင္းေတာ့ဘဲ ဒီဘက္တြင္သာ ရပ္ခိုင္းလုိက္သည္။
ၿပီးေနာက္ တကၠစီကားေပၚက ဆင္းလုိက္သည္။ ကားတံခါးကို ျပန္ပိတ္ၿပီး ‘’ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒကာႀကီး’’ဟု ပင္ ေခ်ငံစြာ ေျပာဆုိႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ကားသည္လည္း ၀ူးခနဲ ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ထုိအခါမွ
‘’ ဟာ…သြားၿပီ’’
ကားထဲတြင္ ဖံုးပါသြားၿပီ။ အနီးရွိ pco ဖုန္းဆိုင္မွ ဆက္ခ်င္း ဖံုးဆက္သည္။ ငါးမိနစ္မွ်သာ ၾကာေသး၏။
စာေရးသူ ဖံုးဆက္ေသာအခါတြင္ ကိုင္၏။ ကုိင္သူကား တျခားမဟုတ္။ တိုးရစ္ျဖစ္သည္။ ထိုသူေျပာေသာ စကားမ်ားကို နားမလည္။ ၁မိနစ္ခန္႔ေျပာသည္။ ထုိ႔ေနာက္မွ တကၠစီကားသမားလက္ထဲ ဖုန္းေရာက္သြားထင္ သည္။ ထိုအခါမွ ျမန္မာစကားသံၾကားရေတာ့သည္။ စာေရးသူသည္ ကမန္းကတန္း ေျပာလုိက္မိသည္။
‘’’ဒကာႀကီး အဲဒါဦးဇင္းဖံုးပါ၊ ဒကာႀကီးရဲ႕ကားေပၚမွာ ေမ့က်န္ခဲ့တာပါ။ အခု…ဘယ္နားေရာက္ေနပါသ လဲ..ေျပာေပးပါ။ ဦးဇင္းခ်က္ခ်င္း လုိက္ခဲ့ပါ့မယ္။ ဒကာႀကီးအတြက္ တစ္ေသာင္းခြဲ ေပးစြန္႔ပါ့မယ္။ ဖုန္းထဲမွာ ဦးဇင္းရဲ႕ဘီေအ စာတမ္းအတြက္ မွတ္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ပါေနလို႔ပါ။ ဒကာႀကီးအတြက္ တစ္ေသာင္းခြဲ ေပးစြန္႔ပါ့မယ္။ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ ေျပာေပးပါ။ ဦးဇင္းခ်က္ခ်င္း လုိက္ခဲ့ပါ့မယ္။’’
‘’ တပည့္ေတာ္မွာ ပါစင္ၾကယ္ပါတယ္။ ရပ္ေပးလုိ႔ မရဘူးဘုရာ့’’
‘’ ဒကာႀကီး ေရာက္တဲ့ေနရာက ရပ္္ေစာင့္ေပးပါ၊ ခရီသည္ကုိလည္း ေျပာလိုက္ပါ။ သူတို႔သြားမယ့္ ခရီးအတြက္ ကားခကို ဦးဇင္းေပးပါ့မယ္လို႔။ ‘’
‘’ မရဘူးဘုရာ့၊ အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို ေရာက္ေနၿပီ၊ လာပို႔ေပးမယ္ ၊ ဘယ္ကို လာပုိ႔ေပးရမလဲဘုရား’’
ေအာ္….ျမန္လုိက္ပါဘိ။ (၈)မုိင္က ဆင္းတာ ငါးမိနစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။ ဘယ္လိုမ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို ေရာက္သြားသည္မသိ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အျမန္လမ္းႀကီးမ်ား ေဖာက္ၿပီးသြားၿပီေလာ။ ၾကပ္ပိတ္ေနတဲ့ ကားေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ေက်ာ္ခြေမာင္းသြားသေလာ။
‘’’ဒါဆုိလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္၊ ကခ်င္ေဆာင္၊ အခန္း(၃၀)၊ ကမၻာေအးကို လာပုိ႔ေပးပါ….ဒကာႀကီးကို တစ္ေသာင္းခြဲေပးစြန္႔ပါ့မယ္’’
ကားသမားသည္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့သည္။ (၈)မုိင္က အျပန္တြင္ အေဆာင္ေရွ့မွ ေစာင့္ေနမိသည္။ ည ၁၀နာရီထိပင္ ထိုကားသမားသည္ ေရာက္မလာခဲ့ေခ်။ မိမိေမ့က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဖံုးနံပါတ္ကို ဆက္သည္။ ဆက္တုိင္း လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ စက္ပိတ္ထားပါတယ္ရွင္ နဲ႔သာ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုးေန ေတာ့သည္။ လက္ေခ်ာ့လိုက္ပါၿပီ။ ဆက္မေခၚေတာ့ေပ။
ေမ့က်န္ခဲ့ေသာ ဖုန္းကို မႏွေျမာေပ။ ထိုဖုန္းထဲတြင္ ရွိေနေသာ စာေရးသူရဲ႕ ဘီေအစာတမ္းအတြက္ အခ်က္အလက္မ်ားနဲ႔ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိသာ ႏွေျမာမိသည္။ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း ေပး၇ေသာ ဟန္းစက္ကို မႏွေျမာေပ။ ထိုအထဲတြင္ ရွိေနေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ျပန္ရလွ်င္ ေက်နပ္ပါၿပီ။ ထုိအခ်က္အလက္ မ်ားကို စာေရးသူရက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေစာင္းထားရပါသည္။ ထုိအခ်က္အလက္ေတြ ရလိုေဇာျဖင့္ အႀကိမ္ ႀကိမ္ ဆက္မိသည္။ ဆက္မရေတာ့ေခ်။
စာေရးသူ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရေတာ့သည္။ ထုိဖုန္းနံပါတ္ကို ရံုးမွ ခ်က္ခ်င္းပိတ္ခုိင္းလိုက္လွ်င္ ရသည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူခုိင္းမည္မဟုတ္ေခ်။ ထိုကားသမားအား အလုိရွိရာ ဆက္ပါေစဟူေသာ ဆႏၵျဖင့္ တစ္ပတ္တိတိ ဖံုးကို ဖြင့္ေပးထားမည္။ ထိုသူသည္ လိုရာသုိ႔ ဆက္ႏုိင္ပါေစ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စာေရးသူ အသိတရား ရလုိက္ေပသည္။ ပစၥည္းဥစၥာတုိ႔သည္ အခါခပ္သိမ္း မတည္ၿမဲေပ။ သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ- ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ အနိစၥပါ။ မတည္ၿမဲႏိုင္ေပ။ ေပ်ာက္ပ်က္ ပ်က္စီးၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဒကာအား ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ပစၥည္းတုိ႔ရဲ႕ မတည္ၿမဲမႈကုိ လက္ေတြ႔ ျပခဲ့သည္။ ထိုဒကာအား ဆုေတာင္းေမတၱာပု႔ိမိသည္။
‘’ဒကာႀကီး ထုိဖုန္းျဖင့္ အဆင္ေျပေျပ ဆက္ႏုိင္ပါေစ”’
‘’ဒကာႀကီး ထုိဖုန္းျဖင့္ အဆင္ေျပေျပ ဆက္ႏုိင္ပါေစ”’
‘’ဒကာႀကီး ထုိဖုန္းျဖင့္ အဆင္ေျပေျပ ဆက္ႏုိင္ပါေစ”’
ထိုဒကာႀကီးအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ေနခ်ိန္တြင္ စာေရးသူသည္ ဘီေအစာတမ္းကို အစမွ မွတ္စုမ်ား ျပန္ရွာရေတာ့သည္။ တည္ေဆာက္ေနေသာ ဘ၀လမ္းတံတားသည္ တစ္၀က္ေရာက္ေသာအခါမွ က်ိဳးက်သျဖင့္ အစက ျပန္စရသလုိ အခုေတာ့ျဖင့္ အေမ့ဂုဏ္ရည္ဆ၇ာေတာ္ေလးသည္လည္း………………………………………။