....... ႀကိုေနမဲ ့ မင္း (သို ့) ဖေယာင္းတိုင္နဲ ့ တူတဲ ့ ငါ.....
ဘယ္မွာလဲ ငါ ့ ဘ၀ ဘယ္စီမလဲ ကြာ
အခ်ိန္နဲ ့ အရႊယ္ေတြ ကုန္ဆံုးရင္း ငါ အိုလာ
ငါအသိတရားနဲ ့ ငါေပးဆပ္ ခဲ ့
မိသားစု ေတြ နဲ ့ တစ္ခ်ိဳ ့ လူးသားမ်ား.......။
ျပီးဆံုးသြား ျပီလား အေႀကာင္းတရားမ်ား၊
ဒီတစ္ ခါ ငါ ့အတြက္လား ငါ ့အလွည္ ့လား
ဒါေပမဲ ့ ခုေတာ ့ ငါ ့ဘ၀ ဘယ္စီမွာ ဘယ္မွာရွာရမွာ...။
အလင္း ေရာင္ရ ရွိဖို ့ ငါ ထြန္းေတာက္ေပးရင္း
အဆံုးမွာေတာ ့ အရည္ ေပ်ာ္ ကုန္ဆံုး သြားရျပီ
ငါဟာ ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ အလား....။
အရာအားလံုးျပီးဆံုး မင္းစီ သို ့လွမ္းလာ
ခုေတာ ့မင္းကို တိုင္က ငါ ့ကို စြန္ ့ခြာ...
မင္းအျပစ္မဟုတ္ပါ ငါဘက္က မွားတာပါ။
ခုေတာ ့ ဦးတည္ရာ ဘယ္မသိေတာ ့ပါ
ေျခဦးတည္ ့ ရာ ငါေလ်ာက္ လွမ္းဖို ့ လဲ
အင္အားေတြဘယ္စီမွာ..။
ေတာင္တန္းၿပာျပာႀကီး ေတြကို ငါ ခြဲခြာ ႏုတ္ဆက္ခဲ ့ တယ္
ႀကယ္ေလးေတြက ငို ျပီ လက္ျပႏုတ္ဆက္ ႀကေပမဲ ့..
ငါ ့ရဲ ့အျပန္ လမ္း မွာ ႀကို ေနမဲ ့ မင္းးးးးးးးးးးးး......
....အရာရာကို ကံ တရာလို ့ မေျပာခ်င္ေပမဲ ့ တစ္ခ်ိ ု ့ေသာအရာေတြကကံတရားရဲ ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္လား
မိမိကိုတိုင္ပဲ လုပ္မိလိုက္တာလား ...လုပ္ရင္းနဲ ့မသိလိုက္တာလား ..ေသခ်ာတာေတာ ့ ခု လမ္းေပ်ာက္ခဲ ့ျပီ
ေလ...အားလံုးကို စြန္ ့လြတ္ရင္းနဲ ့ .....ႀကယ္ေလးေတြနဲ ့ အနီးဆံုး ကိုသြားဖို ့ ေတာင္ျပာျပာႀကီးေတြက..
ေကာ ငါ ့ကို ႀကို ေနအံုးမွာလား......???????????
No comments:
Post a Comment