သတိဆုိတဲ့ ေနအိမ္

I have no enemy.
I make carelessness my enemy.
ငါ့မွာ ရန္သူ မရွိပါဘူး။
ငါဟာ သတိမပါ၊ ဥာဏ္မပါ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ျဖစ္သလုိ ေနတတ္ လုပ္တတ္တာကုိပဲ ငါ့ရန္သူလုိ႔ သေဘာထားပါတယ္။
ေလာကသဘာ၀မွာ ခ်စ္တဲ့သူရွိသလုိ မုန္းတဲ့သူလည္းပဲ ရွိပါတယ္ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားမွာလည္း ရန္သူရွိခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွ ရန္သူရွိခဲ့တယ္ဆုိေတာ့ သာမန္လူေတြမွာ ရန္သူရွိမွာ ဧကန္မုခ်ပဲ။ သုိ႔ေသာ္ ကဗ်ာေရးတဲ့သူဟာ အင္မတန္ေလးနက္တဲ့ တရားသေဘာဆန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ေျပာေနတာဆုိေတာ့ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆုံး ရန္သူဟာ သတိမပါ၊ ဥာဏ္မပါ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ျဖစ္သလုိ ၿပီးစလြယ္ လုပ္တက္တာကုိ ရန္သူလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ အင္မတန္ေလးနက္တဲ့ စကားပါေနာ္။ နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။
ဘ၀ကုိ ညံ့ဖ်င္းသြားေစတဲ့အရာထဲမွာ သတိမပါ ဥာဏ္မပါ ျဖစ္သလုိ ေနတတ္လုပ္တတ္တာဟာ ထိပ္ဆုံးက ပါေနတယ္။ ပါ႒ိစကားသုံးၿပီးေတာ့ ေျပာမယ္ဆုိရင္ အ၀ိဇၨာ၊ ေမာဟ၊ ပမာဒေတြပဲ။ သတိနဲ႔ ဥာဏ္ပါၿပီဆုိရင္ ၀ိဇၨာဆုိတဲ့ သိမႈျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါဆုိရင္ အေမာဟ၊ အပၸမာဒ ျဖစ္သြားၿပီ။
သတိမရွိျခင္း၊ ဥာဏ္မရွိျခင္းဟာ အႀကီးမားဆုံးရန္သူ။
ဘာလုပ္လုပ္ သတိပါမွ၊ ဘာပဲေတြးေတြး သတိပါမွ၊ သတိက ေရွ႕က အရင္ပါရမယ္။ သတိေကာင္းလာရင္ ဥာဏ္လုိက္လာတယ္။ သတိက ေရွ႕က မသြားဘဲနဲ႕ ဥာဏ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ သတိမပါဘဲ ဥာဏ္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။  အဲဒါကုိ သေဘာေပါက္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
စိတ္နဲ႔ ေစတသိက္ ယွဥ္ပုံကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကည့္လုိက္ေတာ့ သတိမယွဥ္တဲ့စိတ္ဟာ ပညာလုံး၀မပါမွန္း သိရတယ္။ သတိမပါရင္ ဥာဏ္မျဖစ္ဘူး။
ဘ၀ရဲ႕ အရည္အေသြးကုိ ေကာင္းေစတာ အသိဥာဏ္ပဲ။ ဘ၀ရဲ႕ အရည္အေသြးကုိ ပ်က္စီးသြားေစတာ အသိဥာဏ္ မရွိျခင္းဘဲ။ အသိဥာဏ္ရွိဖုိ႔ဆုိတာ အသိရွိမွ ျဖစ္မယ္။ သတိမပါ ဥာဏ္မပါ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္ၿပီဆုိရင္ ဘာမွ ေကာင္းတာ မရႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘ၀ရဲ႕ အရည္အေသြးတစ္ခုလုံး က်သြားသည္အထိ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ရုပ္ပုိင္းတုိးတက္မႈလည္း က်သြားတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြ သတိမပါ၊ ဥာဏ္မပါ၊ ၀ီရိယမရွိဘဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကတာေတြ႔တယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀အရည္အေသြးဟာ ညံ့ေတာ့မွာပဲ။ ဘာကုိမွ ေလးေလးစားစား တန္ဖုိးထားၿပီး အားသြန္ခြန္စုိက္ လုပ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါဆုိရင္ သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့သူ၊ ႀကီးပြားတဲ့သူ၊ အစြမ္းအစရွိတဲ့သူ၊ အရည္အခ်င္းျပည့္၀တဲ့သူ၊ လုပ္ရဲကုိင္ရဲတဲ့သူ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိလူေတြ ေလာကႀကီးမွာ မ်ားလာရင္ ဘယ္ေလာက္ ထိခုိက္နစ္နာမႈႀကီးလာမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ လူငယ္ေတြကုိ ဒီလုိ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ႏွေျမာလုိ႔ ေျပာတာပါ။ အျပစ္တင္ ရႈတ္ခ်ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
လူတုိင္းမွာ အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြဟာ မ်ိဳးေစ့အေနနဲ႔ ရွိၿပီးသားပါ။ သူ႕ကုိ ႀကီးထြားေအာင္၊ အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ။
ငယ္ငယ္တုန္းက ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးထားခဲ့တယ္။ ျဖစ္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ မျဖစ္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ရည္မွန္းခ်က္ျမင့္ျမင့္မားမားထားခဲ့လုိ႔ အခု ျဖစ္သေလာက္ေတာ့ ျဖစ္လာတယ္။ လူတုိင္းကုိလည္း ရည္မွန္းခ်က္ ျမင့္ျမင့္မားမားထားၿပီး လက္ရွိအေျခအေနမွာ ျဖစ္ႏုိင္တာကုိ လုပ္ၿပီးေတာ့ ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ ေစခ်င္တယ္။ မျဖစ္တာေတြအတြက္ ထုိင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ညစ္ စိတ္ပ်က္ မေနေစခ်င္ဘူး။ မျဖစ္တာေတြ ထားလုိက္ပါ။ အေျခအေနအရ လုပ္လုိ႔ မျဖစ္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္ လုပ္လုိ႔ ျဖစ္ေနတာကုိ ရွာၿပီး၊ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္မယ္ဆုိရင္ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖုိ႔ ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ျဖဳန္းစရာအေၾကာင္းလည္း လုံး၀မရွိေတာ့ဘူး။
အခု လူေတြ ၾကည့္ရတာ အခ်ိန္ေတြ ပုိေနၾကသလုိပဲ။ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့သလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ႏွေျမာစရာေကာင္းလုိက္တာေနာ္။ အတုိင္းအဆမရွိတဲ့ လူ႕အရည္အခ်င္းေတြ ထြက္ခြင့္မရေတာ့ဘူး။ ဒီလုိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆုိတာကုိ နားလည္ဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးတယ္...
- ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက (မဟာျမိဳင္ေတာရ) ၊ သတိဆုိတဲ့ ေနအိမ္