လည္လြန္းတဲ့ဘီး

ေတာသားဆိုလွ်င္ ႐ုိးအသည္ ဟူေသာ အစြဲသည္ ၿမိဳ႕သားအားလံုး နီးပါး၌ ရွိေနတက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေတာသား
တိုင္းမအၾကပါ။ လည္၀ယ္ေသာ ေတာသားႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕မွ ရဲပတၱေရာင္ႏွစ္ေယာက္ ဘင္က်ံဳး ကုလား
ဘ၀ကို ခ်က္ခ်င္းေရာက္ခဲ့ၾကရဖူးသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ တစ္ခုေသာေန႕တြင္ ေတားသားႏွစ္
ေယာက္သည္ ညအခ်ိန္ ၿမိဳ႕တြင္း လွည့္လည္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တစ္ေယာက္ေသာေသူက ဗိုက္နာၿပီး ၀မ္းသြား
ခ်င္သျဖင့္ အခက္ႀကံဳေနၾကသည္။

ၿမိဳ႕ေပၚျဖစ္သည့္အတြက္ ေတာမွာလို လြယ္လြယ္ကူကူ ၀င္ထိုင္စရာ ခ်ံုပုတ္လည္း မရွိေသာေၾကာင့္ မတက္သာ
သည့္အဆံုး လမ္းလယ္ေကာင္ မွာပင္ ပုဆိုးၿခံဳၿပီး ျဖစ္သလို သြားရေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္က မတ္တပ္ရပ္ကာ
 အကာအကြယ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ လူျပတ္ေသာ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ တစ္မ်ိဳးတဖံုေတာ့ အဆင္ေျပ
သြားရသည္။ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကိစၥၿပီးခ်ိန္မွာပင္ ကင္းလွည့္ေနေသာ ပတၱေရာင္ ရဲႏွစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသ
လို႔ သူတို႔ ရွိရာသို႕ စက္ဘီးကို အျပင္းႏွင္ လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည့္အတြက္ ေတာသားႏွစ္ေယာက္မွာ
မ်ားစြားထိပ္လန္႕သြားရွာသည္။ ႀကီးမားေသာ အျပစ္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ လမ္းလည္ေကာင္မွာ မစင္စြန္႕သည္
ကို သိသြားလို႔ကေတာ့ နားရင္ပါးရင္ အအုပ္ခံရမွာကေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။

 ဘယ္လို႔မွ မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ရဲသားတို႕အနားမေရာက္ခင္မွာ မစင္ပံုကို အသင့္ေဆာင္ထားေသာ
ခေမာက္ျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ ရေတာ့သည္။ အနားေရာက္လာေသာ ရဲသားႏွစ္ေယာက္က-

'ေဟ့ . . .မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဒီအိမ္ေရွ႕မွာ ဘာေခ်ာင္းေနၾကတာလဲ မွန္မွန္ေျပာစမ္း'
ထိုအခါ တခၤဏုပၸတိၱညဏ္ေကာင္းလွေသာ ေတာသားက-
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟိုဘက္လမ္းထဲက အိမ္မွာတည္းတဲ့ ေတာက ဘုရားဖူးဧည့္သည္ေတြပါ ခင္ဗ်ား၊ မယံုရင္လိုက္ေမးပါ၊
 ေစာေစာက ဘယ္ကေနလြတ္လာမွန္းမသိတဲ့ ၾကက္တူေရြးေလးတစ္ေကာင္ေတြ႕တာနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္၀ိုင္းဖမ္းေနၾက
တာပါေတာသားႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာမွာလည္း မသၤကာစရာ မေတြ႕ရသျဖင့္ ရဲႏွစ္ေယာက္က ၾကက္တူေရြးဆိုသည္ကို
စိတ္၀င္စားသြားၾကသည္။ ယဥ္ၿပီးသား ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ အလကားရနည္းလားဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ရဲသားႏွစ္
ေယာက္က-အဲဒီၾကက္တူေရြး ဘယ္မလဲ၊ မိၿပီလား..

မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ေဟာဟို ခေမာက္ေအာက္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယူသြားရမလား

ဘာ. . . သူမ်ားၾကက္တူေရြးအလကားယူခ်င္ရတာလဲ၊ နားရင္း႐ုိက္လိုက္လို႔ ခုႏွစ္ရက္ ထမင္းမစားႏိုင္ ျဖစ္ေရာမယ္၊
သြားၾကျမန္ျမန္၊ ၾကာရင္ မင္းတိုႏွစ္ေယာက္လံုး အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ဆြဲထည့္ပစ္လိုက္မယ္အခ်ဳပ္ခန္းဟူေသာ စကားကိုၾကား
သည္ႏွင့္ ေတာသားႏွစ္ေယာက္ ဖေနာင့္ႏွင့္တင္ပါး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ေျပးၾကေတာ့သည္။ ခေမာက္ေရာ
ၾကက္တူေရြးေရာ ရမည့္ အေရးကို ေတြးၿပီး ရဲသားႏွစ္ေယာက္အားရပါးရၿပံဳးလိုက္ၾကသည္။ေတာသားႏွစ္ေယာက္
ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ရဲတစ္ေယာက္က -

ကဲ . . . .ကံမ်ားေကာင္းခ်င္ေတာ့ စုတ္ေရာ လာဘ္ေရာ တစ္ခါတည္း ၀င္တာပဲေဟ့၊ ခေမာက္ေရာ ၾကက္တူေရြးေရာ
ရၿပီေပါ့ကြာ၊ လြတ္သြားမွာ စိုးရတယ္ကြ၊ အဲဒီေတာ့ မင္းနဲ႕ငါ ႏွစ္ေယာက္ညွပ္ဖမ္းမွရမယ္၊ မင္းက ခေမာက္ကို ကိုင္ၿပီး
အသာေလးဟေပးလိုက္၊ ငါက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ခါတည္း ဆုပ္ဖမ္းလိုက္မယ္

တစ္ေယာက္က ခေမာက္ကို ဟအေပးလိုက္တြင္ တစ္ေယာက္က ခေမာက္တြင္း လက္ႏွစ္ဖက္၀င္၍ အားရပါးရ
ဆုပ္ဖမ္းလိုက္ရာ ၾကက္တူေရြးအစား ပုပ္ေဟာင္ေပ်ာ့အိေနေသာ မစင္မ်ားကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္မိသြားပါ
ေတာ့သည္။ ရြံ႕ရွာလြန္းလွေသာ ၎ရဲသားက အမယ္ေလး. . . .မစင္ေတြဗ် ဟုေအာ္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကုိအားရ
ပါးရ ခါလိုက္ရာ စက္ဘီးေျခနင္းျဖင့္ ႐ုိက္မိသြားသျဖင့္ နာလြန္းလွရကာ အား႐ိုး႐ုိး ေသပါၿပီဗ် ဟုေအာ္ရင္း ႐ုိက္မိ
ေသာ လက္ကို ပါးစပ္ တြင္းထည့္၍ စုပ္မိသြားပါေတာ့သတည္း။ လည္လြန္းတဲ့ဘီး ေခ်းသင့္ ဟူေသာ စကားႏွင့္
ကိုက္ညီလွပါသည္။