“ျမိဳ႕ကေလး” (ယေန႔ ကဗ်ာက႑)

နင္နဲ႕ငါဟာအေဝးျကီးေဝးခဲ့ျကတာ
ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္တခုကိုေရာက္ရေတာ့မယ္
ငါနင့္ကိုထားရစ္ခဲ့တာမဟုတ္သလို
ေက်ာခိုင္းခဲ့တာလည္းမဟုတ္ရပါဘူး
စြန္႕ခြာပစ္ခဲ့တဲ့သူလို႕
စိမ္းစိမ္းကားကားမေျပာလိုက္နဲ႕ေနာ္
နင္ဆိုတဲ့ရပ္ဝန္းတခုမွာပဲ
ေအးျမတဲ့ေလထုကိုစတင္ရႈရိႈက္ဖူးသလို
ေလပူတခ်ိဳ႕ကိုလည္းမႈတ္ထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္
နင္ဆိုတဲ့ရပ္ဝန္းတခုမွာပဲ
ေႏြးေထြးမႈေတြရဖူးသလို
ေအးစက္မႈေတြနဲ႕လည္းျကံုခဲ့ဖူးတယ္
နင္ဆုိတဲ့ရပ္ဝန္းတခုမွာပဲ
အားေပးခ်ီးေျမွာက္မႈေတြရဖူးသလို
အားငယ္မႈေတြနဲ႕လည္းငါက်ရႈံးခဲ့ဖူးတယ္
နင္ဆိုတဲ့ရပ္ဝန္းတခုမွာပဲ
အားရပါးရရယ္ေမာဖူးသလို
မ်က္ရည္မဲ့ငိုေျကြးျခင္းေတြမ်ားခဲ့ဖူးတယ္
နင္ဆိုတဲ့ရပ္ဝန္းတခုာပဲ
ဘဝဆိုတာကိုစတင္ျကည့္ဖို႕ေျခလွမ္းေတြစဖူးခဲ့သလို
နာက်ည္းမႈေတြနဲ႕ဘဝကိုမုန္းခဲ့ဖူးတယ္
နင္ဆိုတဲ့ရပ္ဝန္းတခုမွာပဲ
သက္ျပင္းေတြလည္းခ်ဖူးသလို
ပင့္သက္ရႈိက္သံေတြလည္းအျကိမ္ျကိမ္ငါျကားခဲ့ဖူးတယ္
ေျပာျပလို႕မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေျကာင္းအရာေတြေျကာင့္
နင္နဲ႕ငါေဝးသြားရတယ္
တကယ္ေတာ့
နင္နဲ႕ငါဟာေရာေထြးမေနသလို
တသားတည္းပဲက်ေနတတ္ျပန္တယ္
နင္....ကတည္ျငိမ္တယ္
နင္....ကေအးေဆးတယ္
နင္....ကရင့္က်က္တယ္
နင္....ကဂုဏ္သိကၡာနဲ႕အစဥ္အလာျကီးတယ္
နင္ဟာ....နင္ပဲေလ
ငါဆိုတာကလည္း....ငါပါပဲ
ငါပ်ာေလာင္ခတ္ျပီးေနေပမယ့္
နင့္ကိုအန္တုဖို႕မျကိုးစားဘူး
နင့္အေပၚေျခခ်ခြင့္ရခဲ့သလို
နင့္ဆီကထမင္းကိုစား
နင့္ဆီကေရကိုအဝေသာက္ခဲ့တယ္
နင္ဟာ...င့ါအတြက္ျမတ္ႏိုးမႈထဲကတခု
ငါ့မွာ..နင့္ကိုခ်စ္တဲ့ႏွလံုးသားခုထိရွိေနဆဲ
မသိသလိုေနတတ္တဲ့နင္နဲ႕
ငါ့အျကား...
ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္
ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္
ငါသတိရေနတာကိုေတာ့ယံုေပးပါလား
တေန႕..နင္ဆိုတဲ့ရပ္ဝန္းမွာပဲ
ေအးခ်မ္းမႈနဲ႕ေနခ်င္တယ္ဆိုရင္
နင္လက္ကမ္းလို႕ျကိုမွာလား
တေန႕..နင့္ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ
ျငိမ္းခ်မ္းစြာေခါင္းခ်လို႕
ထာဝရေမွးစက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေကာ
နင္လက္ခံေပးမွာလား
အေဝးကျမိဳ႕ေလးရယ္။       ။