သၾကၤန္မွာ သင္ က်န္ မေနေအာင္

သႀကၤန္မွာ ‘သင္’က်န္မေနေအာင္ - အရွင္နႏၵဝံသ
ႏွစ္ေဟာင္းကုန္ေပ်ာက္လို႔ ႏွစ္သစ္ဆီသို႔ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ႏွစ္ဦးကို ႐ႊင္ျမဴးစြာ ႀကိဳဆိုၾကတဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ေတြကို က်င္းပေလ့ရွိတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာတို႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။
ကမ႓ာေပၚရွိ ႏိုင္ငံအသီးသီး လူမ်ိဳးအေထြေထြမွာ မိမိတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္႐ိုးရာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံအရ လက္ခံအသံုးျပဳၾကတဲ့ သကၠရာဇ္ ပကၡဒိန္ ကြဲခ်င္ ကြဲပါမယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ေတြ က်င္းပေလ့ရွိတတ္တာကေတာ့ တူညီတဲ့ အေလ့အထ တစ္ခုပါပဲ။

ခုလည္းပဲ ျမဴးႂကြၿပီး အထူးရသေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ သႀကၤန္သီခ်င္းသံမ်ားက ေလထဲမွာ လြင့္ပ်ံလာမႈနဲ႔အတူ သႀကၤန္ကို ႀကိဳတဲ့ မိုးစက္ငယ္တို႔ရဲ႕ ေျမထက္ ေႂကြသက္လာဟန္ေတြက သႀကၤန္ကို အမွတ္ရေစျပန္တယ္။
ဒီေတာ့လည္း တစ္ႏွစ္ကုန္ေပ်ာက္လို႔ ႏွစ္သစ္တစ္ခုေတာင္မွ ေရာက္ေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အတူ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္ကို အာ႐ုံျပဳမိလိုက္ျပန္ပါေတာ့တယ္။

ေဝးခဲ့တာၾကာ ... ဒီအခါ

‘ခါသံုးေကာင္၊ တစ္ေကာင္ အမိဖမ္း’ တဲ့။
ေရွးက ထားခဲ့တဲ့ လူႀကီးသူမတို႔ရဲ႕ စကားေပါ့။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ‘သႀကၤန္’၊ ‘ဝါဆို’၊ ‘သီတင္းကၽြတ္’ အခါရယ္လို႔ ရက္ျမတ္မဟာအခါႀကီး သံုးခုရွိပါတယ္။
အဲဒီ အခါေန႔ရက္မ်ား ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ မိမိတို႔နဲ႔ နီးစပ္ရာ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားမ်ားဆီသို႔ အေရာက္သြားၿပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာထဲမွ အားသန္ရာ အမႈေတြကို သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ျပဳလုပ္အားထုတ္ေလ့ရွိပံုေတြက ဘယ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔မွ မတူတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလို႔ ထင္ပါတယ္။

စတုဒိသာလႉဒါန္းသူ၊ သီတင္းသီလ ေစာင့္ထိန္းသူ၊ တရားဘာဝနာကို ေဟာ,နာ,က်င့္ၾကံသူေတြနဲ႔ နာမည္ႀကီး တန္ခိုးႀကီး ဘုရားတိုင္းမွာ တိုးမေပါက္ေအာင္လည္း စည္ကားၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ အခါသံုးမ်ိဳးထဲက လူမ်ိဳး ဘာသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးငယ္ မေ႐ြး အၿမဲေတာင့္တ သတိရ ေပ်ာ္႐ႊင္ေလ့ရွိတဲ့ အခါကို ျပပါဆိုရင္ သႀကၤန္အခါကို ျပရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ခုေတာ့လည္း ဒီအခါေတြဟာ စာေရးသူနဲ႔ ေဝးခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
လြမ္းေမာမိသည္ ကိုယ့္ဌာနီ

ေၾသာ္ ... ဘာလိုလိုနဲ႔ နာရီတိုက္စား ရာသီမ်ားရဲ႕ ေအာက္မွ တစ္ႏွစ္ကုန္ တစ္ႏွစ္ကူးတဲ့ လတန္ခူးေတာင္ ေရာက္လာျပန္ၿပီေပါ့။
မုတ္သုန္ေလညင္း တိုက္ခတ္ျခင္းနဲ႔အတူ မိုးေပါက္မိုးစက္တို႔လည္း ေျမထက္မွာ ေႂကြသက္စ ျပဳလာတာ ေတြ႕ရေတာ့ မၾကာမီ ေႏြဦးရာသီေရာက္ေတာ့မွာပါလားလို႔ ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။

ဇာတိဌာေန ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေဆာင္းကုန္လုိ႔ ေႏြကို ကူးဖို႔ ေလ႐ူးတသုန္သုန္ ျမဴးတဲ့အခ်ိန္လို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ဥၾသငွက္ငယ္ေလးေတြရဲ႕ ေႏြႀကိဳေတးသံနဲ႔ ... ဝႆန္ဦးမို႔ ပြင့္ဖူးလာၾကဦးမယ့္ ပန္းေလးေတြရဲ႕ အလွေတြက ဒီတန္ခူးလကို သာယာလွပေအာင္ အလွဆင္ေနၾကေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဖို႔ ပြင့္လာသလားပင္ ထင္ရေလာက္တဲ့ ပိေတာက္ပန္းရနံ႔ေလးေတြကလည္း ေလထဲမွာ သင္းပ်ံ႕ေမႊးႀကိဳင္ ရနံ႔လိႈင္စ ျပဳေလာက္ေရာေပါ့လို႔ ေတြးသိ ခံစားရပါတယ္။

ေျမေပ်ာ့လွ်င္ ေျခရာထင္သကဲ့သို႔ စိတ္ထားႏုလို႔မ်ား လြမ္းစိတ္ဝင္မိသလားပင္ မသိပါဘူး။
ႏွလံုးသားဓာတ္ခံႏုသူတို႔အဖို႔မွာေတာ့ ေပ်ာ္စရာေတြကပင္ လြမ္းစရာတစ္ခုအသြင္ ျဖစ္ေပၚ ခံစားတတ္တာလည္း ဓမၼတာပဲ ထင္ပါရဲ႕။
ခုလည္းပဲ သႀကၤန္ေတးသံစံုကို နားယံမွာ ၾကားရျပန္ေတာ့လည္း ရင္ထဲတစ္မ်ိဳး ေနရတာဆိုးသလိုပဲေပါ့။
ဘယ္ကိုတမ္းတ သတိရမိတယ္လို႔ အမည္မေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရၿပီးေသာ သႀကၤန္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ အစြမ္း ထင္ပါရဲ႕ ... ေနာ္။

ခုတေလာ ... အင္တာနက္သတင္းေတြ ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း ျမန္မာ့႐ိုးရာ ႏွစ္သစ္ကူး အတာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ဆိုင္ရာ သတင္းလႊာေတြ ဖတ္ေနရတယ္။
တခ်ိဳ႕ကလည္း ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေတြ က်င္းပဖို႔ျဖစ္သလို၊ ေတးသီခ်င္း ဗြီဒီယို အက,အလွ ေၾကာ္ျငာေတြပါပဲ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အဲဒီသႀကၤန္အခါ ရက္ျမတ္မဟာမွာ သာသနာ့ေဘာင္ ဝင္ၾကၿပီး ဘဝအႏွစ္သာရ ထုတ္ယူၾကမည့္အေၾကာင္း သတင္းေကာင္းေတြေပါ့။
‘ဒါန’ဆိုတဲ့ ေျမေပၚမွာ ‘သီလ’တိုင္ထူကာ ‘ဘာဝနာ’နဲ႔ ေခါင္အုပ္ၾကၿပီး၊ ေခါင္ခ်ဳပ္အလုပ္ လုပ္ၾကမယ့္ သူေတြကလည္း ဒီရက္ျမတ္အခါကို ေမွ်ာ္လင့္ အားခဲေနၾကဟန္ တူပါရဲ႕ေလ။
          ထို႔အတူ လူငယ္ေမာင္မယ္တို႔မွာလည္း တီးဖိုဆိုဖို႔ ကဖို႔လွဖို႔အတြက္ ဝါသနာတူရာ စုစည္းကာျဖင့္ အကေတြ တိုက္ၾက၊ အဆုိေတြ က်င့္ၾကနဲ႔ သႀကၤန္ကို အေပ်ာ္ျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္လို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။

ဒီလို သတင္းေၾကာ္ျငာေတြကေန ျမန္မာ့႐ိုးရာ ရက္ျမတ္မဟာ အတာသႀကၤန္အတြက္ က,ဆို,တီးဟန္နဲ႔ ဓမၼအသံေတြ နားယံမွာ စံုေနေအာင္ ၾကားရတဲ့အခါ လူသားေတြနဲ႔အၿပိဳင္ စာေရးသူတို႔လို သာသနာေပ်ာ္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ရင္ထဲမွာလည္း အေပ်ာ္ေတြ ပူးဝင္ ခံစားခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ သႀကၤန္နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး စာေရးသူ အေတြးဝင္မိတာေလးေတြကို ခ်ေရးၾကည့္လိုက္ျပန္ပါတယ္။

သႀကၤန္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

သူမ်ားက ‘သႀကၤန္’ေျပာလို႔ ေျပာေနရတယ္။
တကယ္ေတာ့ သႀကၤန္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို နားမလည္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။

စာေပမွာေတာ့ ‘ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း’ကို ‘သႀကၤန္’လို႔ ေခၚဆိုေၾကာင္း သိရတယ္။

အခ်င္း ယူဇနာ ၅၀၊ လံုးဝန္း ယူဇနာ ၁၅၀ ရွိၿပီး အတြင္းဘက္ကား ေ႐ႊ၊ အျပင္ဘက္ကား ဖလ္သားအတိနဲ႔ ၿပီးေသာ ‘ဘာဏုရာဇာ’မည္တဲ့ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းဟာ နဝင္းတစ္လံုးမွ ေနၿပီး နဝင္းတစ္လံုးဆီ၊ နကၡတ္တစ္လံုးမွ နကၡတ္တစ္လံုးဆီ၊ တစ္ရာသီမွ တစ္ရာသီသို႔ အစဥ္လိုက္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းကို အစြဲျပဳလို႔ သႀကၤန္ေခၚဆိုေၾကာင္း ေလာကီက်မ္းမ်ားအရ သိရတယ္။

တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ထုတ္ေဝတဲ့ သႀကၤန္စာမ်ားမွာေတာ့ ျဗဟၼာမင္းႀကီးရဲ႕ ဦးေခါင္းကို လႊဲေျပာင္းေပးေနပံုကို ေဖာ္ျပေလ့ရွိတာ သတိျပဳမိပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သႀကၤန္ဆိုတာ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း အဓိပၸာယ္လို႔သာ လြယ္လြယ္ မွတ္လိုက္ၾကပါစို႔ေနာ္။

ေျပာင္းေတာ့ ေျပာင္းေနတယ္

သကၤႏၲ (သႀကၤႏၲ) ဆိုတဲ့ ပါဠိကေန ဆင္းသက္ ေ႐ြ႕လ်ားလာလို႔ သႀကၤန္လို႔ ေခၚတယ္။
ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေဆာင္တယ္လို႔ သိရၿပီးပါၿပီ။
ဒါဆို ဘာေတြ ဘယ္လို ေျပာင္းေ႐ႊ႕သလဲ? ... စဥ္းစားၾကည့္ၾကရင္ အဆိုးနဲ႔အေကာင္း တစ္လွည့္စီ ေျပာင္းျပန္ ေျပာင္းေနတာလား၊ အေကာင္းကေန အဆိုးဘက္ဆီ ျပန္ေျပာင္းတာလားေတာ့ ခြဲျခား မသိပါ။

ဒီေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းဆိုတာဟာ အေဟာင္းကေန အသစ္ဆီ၊ အဆိုးကေန အေကာင္းဆီ၊ တစ္ႏွစ္မွသည္ တစ္ႏွစ္ဆီသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာကို ဆိုလိုတာျဖစ္ႏိုင္သလို အ႐ႉံးမွသည္ အႏိုင္ဆီ၊ အမုန္းမွသည္ အျပံဳးဆီ၊ ဆင္းရဲမွသည္ ခ်မ္းသာဆီသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းကို ဆိုလိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာေပါ့။ စီးပြားေရး, ပညာေရး, လူမႈေရးေတြမွာ တစ္ႏွစ္လာလည္း ဒီအတိုင္း၊ တစ္ႏွစ္လာလည္း ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟာ မိမိအတြက္ေတာ့ ဘာမွ ထူးမည္ မထင္ေတာ့ပါ။
ေျပာင္းလဲေနတာ အမွန္ပဲ။ ဘာေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေနတယ္ဆိုတာသာ မိမိတို႔ သိဖို႔ လိုအပ္တာ ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။

တရားမထိုင္ မသိႏိုင္

ဓမၼသေဘာအရဆိုရင္လည္း ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားေတြဟာ စကၠန္႔မလပ္ တရစပ္ ျဖစ္လိုက္ တည္လိုက္ ပ်က္လိုက္ သေဘာရွိေနေတာ့ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနတယ္ မဟုတ္လား။
ဥပမာ ... ငယ္စဥ္က ရွိခဲ့တဲ့ မိမိတို႔ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေရ လွပတင့္တယ္ျခင္းေတြဟာ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးလာတဲ့အခါ မရွိေတာ့တာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

ပဋိသေႏၶေနျခင္းကေန အိုျခင္းဆီ၊ အိုျခင္းကေန နာျခင္းဆီ၊ နာျခင္းကေန ေသျခင္းဆီသို႔ ေျပာင္းေနတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။
ပကတိမ်က္စိနဲ႔ေတာ့ မျမင္ႏိုင္ဘူးေပါ့။
ဉာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ေသခ်ာ ႐ႈၾကည့္မွ သိႏိုင္တဲ့အရာမို႔ အမ်ားသူငါ သတၱဝါေတြဟာ ခႏၶာရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြကို မသိႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။

ဒီလိုဆိုရင္ ခႏၶာငါးပါး ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးတို႔ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြ သိခ်င္ရင္ေတာ့ တရားထိုင္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။

ဓာတ္ခံေျပာင္းမွ လာဘ္ကံေကာင္းမယ္

ဒီအျပင္လည္း သႀကၤန္ဆိုတာ ေျပာင္းလဲျခင္း၊ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းလို႔ သေဘာေပါက္ထားသူမ်ားဟာ ေျပာင္းလဲသင့္သည္မ်ားကို ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။

ဓာတ္ခံေကာင္းမွ လာဘ္ကံေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးစကားအရဆိုရင္ ဆိုက္ေရာက္လာမယ့္ ႏွစ္သစ္မွာ လာဘ္ကံေကာင္းလိုသူတိုင္းဟာ ဓာတ္ခံေကာင္းထားဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။

ဓာတ္တူနံတူ ေဆးဖက္ယူလို႔ ေရွးသူေတာ္စင္တို႔ အမွာစကားက ဒီေနရာမွာ ဒါကိုမ်ား ဆိုသလား ေတြးစရာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္သစ္မွာ လာဘ္ကံေကာင္းလိုသူတိုင္းဟာ မိမိတို႔ ႏွလံုးသားျဖဴစင္ၿပီး စိတ္ထားမြန္ျမတ္ျခင္းဆိုတဲ့ ဓာတ္ခံေကာင္းေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

တကယ္လို႔သာ ဓာတ္ခံည့ံေနရင္လည္း အေကာင္းနဲ႔ ျပန္ေျပာင္း လဲလိုက္ရမွာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ မေျပလည္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး ေလာကအလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေနပါသလား။
ေျပလည္ ေကာင္းမြန္လာေအာင္ လာဘ္ကံေတြ ေကာင္းဖို႔ ဓာတ္ခံေတြကို ေျပာင္းေပးၾကည့္ပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လို ဘာကို ဘာနဲ႔ ေျပာင္းမလဲ

အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ ခံယူထားတဲ့ ဗုဒၶဝါဒမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ ကင္းၿပီး ျဖစ္တည္လာတာ မရွိတာ အမွန္ပါ။
ဒါဆိုရင္ ကံေကာင္းေနသူေတြဟာ ကံေကာင္းႏိုင္ေၾကာင္း အမႈေတြ ျပဳခဲ့လို႔ ျဖစ္သလို ကံဆိုးေနသူေတြဟာလည္း ကံဆိုးႏိုင္ေၾကာင္း မေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။
အေၾကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးေကာင္းမယ္၊ အေၾကာင္းဆိုးရင္ အက်ိဳးဆိုးမယ္ဆိုတာ ယံုမွားစရာ မရွိပါဘူး။

လူတိုင္း ကံေကာင္းခ်င္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းကံ(ကုသိုလ္)လုပ္ဖို႔ၾကေတာ့ ဝန္ေလးတတ္ၾကပါတယ္။
ကံေကာင္းခ်င္ၾကေပမယ့္ မေကာင္းကံအျပဳမ်ားသူမ်ားမွာေတာ့ ကံေကာင္းခ်င္လ်က္ ကံဆိုးေနၾကအုန္းမွာပါ။

ဒါဆိုရင္ ကံေကာင္းခ်င္သူတို႔ ေကာင္းကံလုပ္ဖို႔ လိုမယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။
ထို႔အတူ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႔ ႀကိဳးစားသမွ် သဲထဲေရသြန္သလို ဘာမွအရာမထင္ျဖစ္ေနသူမ်ားဟာလည္း ေကာင္းမႈ(ကုသိုလ္)လို႔ အမည္တတ္ထားတဲ့ အရာေတြကို ေျပာင္းလဲ လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ရက္ျမတ္မဟာ အတာသႀကၤန္ကာလအတြင္းမွာ ဆင္းရဲျခင္းကို ဒါနျပဳၿပီး ခ်မ္းသာျခင္းဆီေရာက္ေအာင္ ေျပာင္းရပါမယ္။
သီလလို႔ ေခၚဆိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား ျဖဴစင္ေအာင္ က်င့္ၾကံၿပီးေတာ့ မက်န္းမမာ ေရာဂါထူေျပာ စိတ္ဆင္းရဲမႈသေဘာကို ကိုယ္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာင္းရပါမယ္။

အေကာင္းနဲ႔အဆိုး အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးကို မွန္ကန္စြာ မသိ နားမလည္ျခင္းဆိုတဲ့ ဉာဏ္ပညာနည္းျခင္းကို ဘာဝနာပြားၿပီး ဉာဏ္ပညာအားႀကီးေအာင္ ေျပာင္းယူရပါမယ္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရရင္ မေကာင္းတာကို ေကာင္းတာနဲ႔ ေျပာင္း၊ ညစ္တာကို သစ္တာနဲ႔ ေျပာင္း၊ ဒုစ႐ိုက္ကို သုစ႐ိုက္နဲ႔ ေျပာင္း၊ အကုသိုလ္ကို ကုသိုလ္နဲ႔ ေျပာင္းရင္ လူတိုင္း ကံေကာင္းလာမယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းဆိုတဲ့ သႀကၤန္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဟာလည္း လူတိုင္းမွာ အႏွစ္သာရရွိရွိ ျပည့္ဝသြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

‘ဒင္းက်န္’ မျဖစ္ေစခ်င္

ေက်းလက္ေတာ႐ြာေတြမွာ ၾကက္ေတြ ဘဲေတြဟာ သဘာဝအားျဖင့္ ဥအုၿပီး သားေပါက္ေလ့ ရွိပါတယ္။
ၾကက္မ ဘဲမႀကီးေတြဟာ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ အုၿပီးတဲ့အခါ ဥကေလးေတြက အေကာင္ေပါက္လာေအာင္ ဝပ္က်င္းမွာ ဝပ္ၿပီး ကိုယ္ေငြ႕ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။
အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ဥေလးေတြကေန သားေပါက္လာၿပီး ၾကက္ေပါက္စ ဘဲေပါက္စေလးေတြ ျဖစ္လာတာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ အေကာင္မေပါက္ဘဲ က်န္ေနတဲ့ ဥေတြလည္း ရွိတတ္ပါေသးတယ္။
အဲဒီလို က်န္ေနတဲ့ ဥေတြကို ‘ဒင္းက်န္ဥ’ေတြလို႔ ေခၚဆိုတာ မွတ္သားဖူးတယ္။
သားမေပါက္တဲ့ အဲဒီလို ဥေတြဟာ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အမိႈက္ပံုလႊင့္ပစ္ခံရၿပီး ေခြးစားခံ ျဖစ္သြားၾကတာေပါ့။

ဒီလိုပါပဲ။ လူတိုင္းရဲ႕ ဘဝမွာ အက်ိဳးေပးဖို႔ အခြင့္ေရးေပးဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ အတိတ္က ျပဳဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ကံထူးေတြ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။
ဒီကံေတြဟာ ကံပိုင္ရွင္ရဲ႕ ကုသိုလ္ျပဳျခင္းဆိုတဲ့ အပူေပးမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာေပါ့။

ေၾကာင္းက်ိဳးျမင္သိၿပီး မိဘဆရာသမားတို႔ရဲ႕ စကားကို လိုက္နာပြားသူေတြကေတာ့ လိုအပ္သလို ဒါန သီလ ဘာဝနာစတဲ့ ကုသိုလ္ထူးေတြ ဆည္းပူးၾကၿပီး အပူေပးလိုက္ေတာ့ ေဟာ ... ခ်မ္းသာျခင္း, က်န္းမာျခင္း, အသိပညာနဲ႔ ျပည့္စံုျခင္း စတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ေပါက္ဖြားလာတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးလိုလားၿပီး ကံေကာင္းလိုသူတိုင္းဟာ လက္ရွိဘဝကို ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ အပူေပးသင့္ပါတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း ကုသိုလ္ကံ အပူေပးရမယ့္အစား တခ်ိဳ႕ေသာ ကာယကံရွင္ေတြဟာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနလိုက္ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ ငါးပါးအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္လိုက္စားကာ မိုက္မွားေနၾကေလေသးေတာ့ ျပဳခဲ့ဖူးသမွ် ကုသိုလ္ကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခ်င္ပါလ်က္နဲ႔ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာ ျဖစ္ေနရွာေတာ့တယ္။

ဘာမွ ေပါက္ဖြား ေတာက္ႂကြား မလာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ‘ဒင္းက်န္ဥ’သဖြယ္ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားရေတာ့တာေပါ့။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ မရွိေတာ့ မလႉ၊ မလႉလို႔ မရွိနဲ႔ ဒါနလည္း မျပဳႏိုင္၊ သီလလည္း မေစာင့္ႏိုင္၊ ဘာဝနာလည္း မပြားႏိုင္ေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့ ဒုကၡကေန သုခဆီ မေျပာင္းလဲႏိုင္ ျဖစ္ေနရပါေတာ့တယ္။

သူမ်ားေတြ ႀကိဳးစားသေလာက္ အရာေရာက္လို႔ ထြန္းေပါက္ေအာင္ျမင္ၿပီး ခ်မ္းသာေနခ်ိန္မွာ မိမိကေတာ့ သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ႀကိဳးစားေနရတတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သႀကၤန္ကေန ဒင္းက်န္ ျဖစ္မသြားေအာင္လည္း ဂ႐ုစိုက္သင့္ပါတယ္။
သႀကၤန္မွာ ဒင္း ... က်န္မေနခဲ့ပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ဆိုပါရေစ။

သႀကၤန္ကေန သင္းက်န္ေနေစဖို႔

အဆင္းလည္း လွ၊ ရနံ႔လည္း သင္းျမတဲ့ ပန္းေပါင္းစံုတို႔ဟာ ႐ႈဖြယ္မဆံုးတဲ့ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုးမွာ ပြင့္လန္းေဝဆာ ဖူးပြင့္ေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီဥယ်ာဥ္ႀကီးဟာ သာယာ လွပေနမွာပါပဲ။
ဥယ်ာဥ္ႀကီးက သာယာလွပတာနဲ႔အမွ် ေကာင္းသတင္းေတြကလည္း ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ပ်ံ႕လြင့္ဖံုးေနမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီဂုဏ္သတင္းေတြနဲ႔ သင္းပ်ံ႕ေမႊးႀကိဳင္ ရနံ႔လိႈင္ေနတဲ့ ဒီဥယ်ာဥ္ႀကီးမွာ ျဖဴျပာနီဝါ ေရာင္စံုျဖာတဲ့ ငွက္ေက်းသာရကာအေပါင္းတို႔နဲ႔အတူ ဝတ္ရည္စားသံုး ပ်ား, လိပ္ျပာ, ပိတုန္းတို႔ကလည္း ဝတ္ရည္ကို စားသံုးရင္း ေပ်ာ္မဆံုး ျဖစ္ေနၾကမွာေပါ့။
          ဒီလိုပါပဲ။ ဘဝဆိုတာ ဥယ်ာဥ္ႀကီး တစ္ခုပမာလို တင္စားဆိုရရင္ ဒီဥယ်ာဥ္ႀကီးဟာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဂုဏ္သတင္းေတြနဲ႔ ေလာကႀကီးအတြင္းမွာ ပ်ံ႕သင္းေနသင့္တယ္ မဟုတ္လား။
          မိမိရဲ႕ ဘဝဥယ်ာဥ္တြင္းမွာ ဒါနပန္း၊ သီလပန္း၊ ဘာဝနာပန္းေတြ တနည္းအားျဖင့္ အမည္ေပါင္းစံုနဲ႔ ကုသိုလ္ပန္းေတြသာ ပြင့္လန္းေနမယ္ဆိုရင္ ဒီကုသိုလ္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းရနံ႔ သင္းပ်ံ႕ေက်ာ္ေဇာမႈေတြကလည္း ေလာကထဲ လႊမ္းထံုေနမွာ အမွန္ပဲ။
          ဒီအက်ိဳးေၾကာင့္ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္နဲ႔ ဥစၥာစည္းစိမ္ ႂကြယ္ဝၿပီး ဂုဏ္က်က္သေရ အျဖာျဖာနဲ႔ ပိုၿပီး ျပည့္စံုလာႏိုင္ပါတယ္။
ပန္းရွိေတာ့ ပန္းခ်စ္တတ္သူ လာသလို ဂုဏ္ရွိေတာ့လည္း ဂုဏ္ကို တန္ဖိုးထားသူေတြ လာၾကလို႔ ေဟာ ... ဘဝဥယ်ာဥ္ႀကီးဟာ ဂုဏ္သိကၡာ က်က္သေရ မဂၤလာရွိသူေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနေတာ့မွာေပါ့။

ဒီလိုဆိုရင္ ရက္ျမတ္မဟာ ႏွစ္သစ္ကူး အတာသႀကၤန္အခါရက္မ်ားဟာ မိမိအတြက္ ကုသိုလ္ကံ အဆင္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕က်န္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနသင့္တဲ့ ကာလလို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။

ဒီရက္ေတြအတြင္းမွာ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္း ထားၿပီး မေကာင္းတာေတြကို မၾကံစည္ မေျပာဆို မျပဳလုပ္သင့္ဘူး။ ေကာင္းတာေတြကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္ ၾကံစည္ ေျပာဆို ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ဒါနစတဲ့ ကုသိုလ္ကံပန္းေတြ မိမိဘဝဥယ်ာဥ္မွာ ပြင့္လာ တည္လာ မွီလာေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ ခံယူမိတယ္။

အဲဒီလိုသာ ဘဝဥယ်ာဥ္ႀကီးမွာ ဒါန အစရွိတဲ့ လူတို႔ရဲ႕ ကုသိုလ္ကံ ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔ ႂကြားႂကြားဝင့္ဝင့္ ငြားငြားစြင့္စြင့္ ဖူးပြင့္ေဝဆာေနမယ္ဆိုရင္ သင့္ရဲ႕ ဒီဘဝဥယ်ာဥ္ႀကီးဟာ ဂုဏ္က်က္သေရ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းျပည့္စံုမယ္၊ မိမိသူတပါး ႏွစ္ဦးသားအတြက္ အက်ိဳးမ်ားမယ္၊ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ဂုဏ္ရနံ႔သတင္းေတြနဲ႔ ေလာကအတြင္း ထာဝစဥ္ ပ်ံ႕သင္းေနေတာ့မယ္။
ဝတ္ရည္စားသံုး ပ်ားပိတုန္းနဲ႔တူတဲ့ အထက္တန္းလႊာ သူေဌးသူႂကြယ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းမိလို႔
ဒါဆိုရင္ ဒီသႀကၤန္ဟာ သင့္အတြက္ေတာ့ ‘သင္း’က်န္ျဖစ္သြားေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးစ သႀကၤန္ကာလအတြင္းမွာ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ျပဳလုပ္အားထုတ္ၾကတဲ့ ဒါန, သီလ, ဘာဝနာ စေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံေတြဟာ သင့္ကို ေလာကႀကီးရဲ႕ ဆင္းရဲတြင္းမွာ က်န္မေနေအာင္ ဆြဲတင္ဆြဲထုတ္မွာပါ။
ေရာဂါထူေျပာ ဒုကၡေတာမ်ာ သင္က်န္မေနေအာင္၊ ေဘးရန္ထူေျပာတဲ့ လူမႈအ႐ႈပ္ေတာမွာ သင္က်န္မေနေအာင္ ဆြဲတင္မွာပါ။

အဲဒီလို ေကာင္းမႈကံေတြက ျမင့္ထက္ျမင့္ရာကို ဆြဲတင္တဲ့အခါ သင္က်န္မေနေအာင္ဆိုရင္ သႀကၤန္မွာ “မေကာင္းမႈ ေရွာင္၊ ေကာင္းမႈ ေဆာင္”လို႔ “ျဖဴေအာင္ စိတ္ကို ထားၾကပါစို႔”လို႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ရင္း လူတိုင္းအတြက္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဂုဏ္သတင္း ရနံ႔နဲ႔ ‘သင္း’က်န္ေနမယ့္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလ်က္ စာေရးသူရဲ႕ ရင္တြင္းက အေတြးတစ္စကို ရပ္နားလိုက္ပါရေစ။
                                                                   ေမတၱာသီေသန စိေတၱန..အရွင္နႏၵ၀ံသ