က်ြန္မက..
ေနမျမင့္ခင္ကတည္းက
အရူးရင့္ေနမိသူပါ..
အျမဲတမ္းဂယက္ထေနတဲ့
ရင္ခုန္သံေတြကို..
မ၀ံ့မရဲနားေထာင္ႀကည့္မိေတာ့
အလြမ္းေတြကႀကက္သီးထလာတယ္..
ေတာေျမဆန္လာတဲ့
ေမတၱာလယ္ကြက္ေလးထဲမွာေတာ့..
အထီးက်န္ေပါင္းပင္ေတြ
ထူထပ္စြာေပါက္လိ့ုေပါ့..။
က်ြန္မရဲ့အိုေအစစ္ေလးေရ..
က်ြန္မကေတာ့...(ခုထိ)
မစိမ္းလန္းနိုင္ေသးဘူးကြဲ့..။
ႀကင္နာႀကစို့ကြယ္ တဲ့..
က်ြန္မရင္ထဲကဆႏၵေတြအတြက္...
က်ြန္မရင္ခုန္သံကေတြက
ေခ်ြးသိပ္မေပးနိုင္ျပန္ပါဘူး..
ေသာကျမိဳ့ပ်က္ေဟာင္းထဲ..
လြမ္းစိတ္ေတြက..
ျမိဳ့ပတ္ရထားတစ္စီးလို..
သယ္ေဆာင္သြားတယ္..
ျဖစ္နိုင္ရင္..
အညွာလြယ္မိတဲ့က်ြန္မစိတ္ေတြကို..
ခ်ိဳးႏွိမ္ဖို့...
ေမ့ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ေတာင္းဆိုခ်င္ပါရဲ့..
လြမ္းဆြတ္မွဳေတြကို..
ရတုတစ္ပုဒ္ဖြဲ့ျပီး..
ေရွြနားေတာ္သြင္းခဲ့တာေတာင္..
အမ်က္ေတာ္မေျပခဲ့ေလေတာ့..
လမ္းညွြန္မပါတဲ့က်ြန္မႏွလံုးသားက..
ေ၀ဒနာမီးပိြဳင့္မွာပိတ္မိေနခဲ့တာေပါ့ကြယ္..။
No comments:
Post a Comment