ျမန္မာျပည္တဲ့.........
ကမၻာ့ေျမပံုေပၚမွာၾကည့္......
ၾကည့္ေလ ၾကည့္ေလ ၾကည့္မေျပ
သိပ္လွလုိ႔ ပီတိေလးေတြေ၀ရတယ္.......။
............................
ၾကည့္ရင္းနဲ႔ စဥ္းစား
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္လွတာလဲလုိ႔.......
............................
ရာဇ၀င္နဲ႔ သမုိင္းကေျပာလာ....
ဒီေျမႀကီးရဲ့ေအာက္မွာ
ဒုိ႔ အဘုိးအဘြားေတြရဲ့
ေသြးသားေတြ ျမွဳပ္ႏွံထားသတဲ့......
.............................
ေခၽြးစက္ေတြ ေသြးစက္ေတြက
ဧရာ၀တီလဲျဖစ္၊
ခ်င္းတြင္းလဲျဖစ္၊
သံလြင္လဲျဖစ္.....
ပီတိျမစ္ႀကီးေတြအျဖစ္စီးဆင္း
ရပ္နားျခင္းလဲမရွိခဲ့..........
ဒို႔ေတြ ေသာက္သံုးခဲ့ၾကတယ္ေလ။
...............................
ဘုိးဘြားေတြက
ရရာ လက္နက္ကုိင္ဆဲြ
ေသရမွာလဲမေၾကာက္.....
ေၾကြရမွာလဲ ေမ့ေပ်ာက္ကာ
ဒုိ႔ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ရေစဖုိ႔
ဘ၀ေတြကုိ ရင္းခဲ့တယ္......
.................................
ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေယာင္တယ္.....
မတ္လရဲ့ ေႏြလည္ေခါင္မွာ
လက္ပန္ေတြပြင့္
ပင္အုိပင္ရုိင္း အလွေတြဆင့္ခဲ့စဥ္က
သူတုိ႔ေတြရဲ့ ေသြးေျမက်.....
စြန္႔လႊတ္ေသဆံုးခဲ့ၾကမယ္......လုိ႔
....................................
ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ေပးခဲ့တယ္....
စစ္ထြက္ ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္.....
``စားစရာ ေက်ာက္ခဲ´´
``အိပ္စရာ ေျမႀကီး´´
``ငတ္မယ္၊ ျပတ္မယ္၊ ေသၾကမယ္´´တဲ့........
........................................
ေပးသမွ်ယူ.....
ေကၽြးသမွ်စားၿပီး
အနီးဆံုးက ရန္သူကုိရွာလွ်က္
လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ရဲရင့္ခဲ့ၾကတယ္
ဒီ....မတ္လ(၂၇)ရက္မွာ...........
.....................................
အဲဒီက အစျပဳ........ လုိ႔
အခုေတာ့ေလ......
ျပည္သူေတြ ၀မ္းေျမာက္
ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကုိေရာက္ၿပီ
ဘုိးဘြားေတြ ပီတိေ၀လုိ႔
ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနၾကမယ္......
အၿပံဳးပန္းေတြ ေ၀လွ်က္ေပါ့....။
....................................
လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကေသာ
အဘုိး/အဘြားမ်ားအား
ဤကဗ်ာျဖင့္ ဂါရ၀ျပဳအပ္ပါသည္.......
No comments:
Post a Comment