စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕အလြန္ တစ္ေနရာတြင္ျဖစ္သည္။
“ မေပးဘူး…၊ နင္…ငါ့ကို မႏွိပ္စက္နဲ႔”
“ ေၾသာ္….မင္းက ငါကို လူပံုအလယ္မွာ အရွက္ခြဲတယ္ေပါ့”
“ ခြဲတယ္ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ” ေျပာရင္း ငိုသည္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယက္ လံုးေထြးကာ သတ္ပုတ္ၾကသည္။
“ ေကာင္မစုတ္ ငါ့ကို ဘာမွတ္သလဲ”
“ ကဲ ဟာ… ကဲ ဟာ…”
ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကေလးမ၏ ဦးေခါင္းကို ရိုက္လိုက္သည္။
“ အမေလး” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ကေလးမကေလး လဲက်သြားသည္။ အားလံုးက မင္သက္ကာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
အရုိက္ခံလိုက္ရသူက မိန္းကေလး၊ ရိုက္လိုက္သူက ေယာက်္ားကေလးျဖစ္သည္။
လဲက်သြားေသာ ကေလးမေလးအေပၚ ေနာက္ထပ္ ရိုက္ျပန္သည္၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္သည္။
ေစ်းသည္မ်ား အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းဆြဲေသာ္လည္း လက္မခံ “ သတ္ပစ္မယ္… မင္း.. ငါ့ကို ဘာေကာင္ မွတ္ေနတံုး” ဟု ေျပာကာ ဆြဲထားသည့္ လက္မ်ားမွ ရုန္းထြက္ကာ ရိုက္မည္ျပဳျပန္သည္။
သူတို႔၏အသံတို႔ေၾကာင့္ အားလံုး နားမခ်မ္းသာ။ ဤျမင္းကြင္းေၾကာင့္ အားလံုး၏ ႏွလံုးသားတြင္ ပူေႏြးေသာအရသာကို ခံစားမိၾကဟန္တူပါသည္။ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ရႊင္လန္းမႈတို႔ ဆိတ္သုဥ္းေနၾကသည္။
“ အဲဒါ ေမာင္ႏွမေတြ”
ေစ်းသည္တစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ ေမာင္ႏွမေတြမွန္းသိရသည္။ ပို၍ အံ့ၾသမိၾကျပန္သည္။
“ေမာင္ႏွမေတြကလဲ ရန္သူေတြ သတ္ေနၾကတာ ၾကေနတာပဲ” ခရီးသည္တစ္ဦးက မွတ္ခ်က္ေပးသည္။
သည္ျမင္ကြင္းက အားလံုးကို အက်ည္းတန္ေစခဲ့သည္၊ အားလံုးကို ပူေလာင္ေစခဲ့သည္။ ျမင္ရသူ မ်ားကိုပင္ ထိုမွ်ပူေလာင္ အက်ည္းတန္ေစလွ်င္ ေဒါသျဖစ္ေနသူ သႏၲာန္မွာမူ မည္မွ်ပူေလာင္ေန ပါမည္နည္း။
ေကာေဓာ အတၳံ နဇာနာတိ= ေဒါသထြက္ေနသူသည္ အက်ိဳးရွိမရွိ မသိ။
ကုေဒၶါ ဓမၼံ နပႆေရ=ေဒါသထြက္လွ်င္ တရားသည္မတရားသည္ကို မျမင္ေတာ့။ ဟု ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္။
မွန္၏။ ယခုေမာင္ႏွမမ်ား သူတို႔ကုိယ္တြင္ ၀င္ေရာက္ေနာက္ယွက္ပူး၀င္လိုက္ေသာ ေဒါသေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိသည္ကို မသိ၊ အက်ိဳးမရွိသည္ကိုလည္း မသိေတာ့ေခ်။ အရူးပမာ လုပ္သမွ် အဟုတ္ထင္ေနေတာ့၏။ ေဒါသုမၼတၱက(ေဒါသေၾကာင့္ရူးသူ)ဟု ေခၚရေပေတာ့မည္။
ေဒါသက သူတို႔၏ ဉာဏ္အျမင္တို႔ကို ဖံုးအုပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေတာ္၏ မေတာ္၏ သင့္၏ မသင့္၏ကို မစဥ္းစားႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ေဒါသတရားကာ အျပစ္အလြန္ႀကီးမားလွ၏။
ေဒါသတရားေၾကာင့္ အပါယ္ကိုပင္ေရာက္ႏိုင္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါသတရားအစား သည္းခံ ေမတၱာထားၾကဖို႔လိုအပ္၏။ သို႔မွသာလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ က်က္သေရရွိေသာ ေမာင္ႏွမေတြ ျဖစ္မည္မဟုတ္ပါလား။
ေမာင္ႏွမေတြျဖစ္ေပမယ့္ အတၱေတြ မာနေတြ အာဃာတေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ ဆိုလွ်င္ အဲဒီေမာင္ႏွမ အဲဒီ အိမ္ေဂဟာသည္ အက်ည္းတန္ေနဦးမည္ က်က္သေရယုတ္ေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈေတြ စာနာနားလည္မႈေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ဆိုလွ်င္ သာယာလွပသည့္ သီရိေဂဟာ။ က်က္သေရရွိသည့္ ေမာင္ႏွမတေတြျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
(ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္၊ သည္းခံလွပသည္။)
“ မေပးဘူး…၊ နင္…ငါ့ကို မႏွိပ္စက္နဲ႔”
“ ေၾသာ္….မင္းက ငါကို လူပံုအလယ္မွာ အရွက္ခြဲတယ္ေပါ့”
“ ခြဲတယ္ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ” ေျပာရင္း ငိုသည္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယက္ လံုးေထြးကာ သတ္ပုတ္ၾကသည္။
“ ေကာင္မစုတ္ ငါ့ကို ဘာမွတ္သလဲ”
“ ကဲ ဟာ… ကဲ ဟာ…”
ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကေလးမ၏ ဦးေခါင္းကို ရိုက္လိုက္သည္။
“ အမေလး” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ကေလးမကေလး လဲက်သြားသည္။ အားလံုးက မင္သက္ကာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
အရုိက္ခံလိုက္ရသူက မိန္းကေလး၊ ရိုက္လိုက္သူက ေယာက်္ားကေလးျဖစ္သည္။
လဲက်သြားေသာ ကေလးမေလးအေပၚ ေနာက္ထပ္ ရိုက္ျပန္သည္၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္သည္။
ေစ်းသည္မ်ား အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းဆြဲေသာ္လည္း လက္မခံ “ သတ္ပစ္မယ္… မင္း.. ငါ့ကို ဘာေကာင္ မွတ္ေနတံုး” ဟု ေျပာကာ ဆြဲထားသည့္ လက္မ်ားမွ ရုန္းထြက္ကာ ရိုက္မည္ျပဳျပန္သည္။
သူတို႔၏အသံတို႔ေၾကာင့္ အားလံုး နားမခ်မ္းသာ။ ဤျမင္းကြင္းေၾကာင့္ အားလံုး၏ ႏွလံုးသားတြင္ ပူေႏြးေသာအရသာကို ခံစားမိၾကဟန္တူပါသည္။ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ရႊင္လန္းမႈတို႔ ဆိတ္သုဥ္းေနၾကသည္။
“ အဲဒါ ေမာင္ႏွမေတြ”
ေစ်းသည္တစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ ေမာင္ႏွမေတြမွန္းသိရသည္။ ပို၍ အံ့ၾသမိၾကျပန္သည္။
“ေမာင္ႏွမေတြကလဲ ရန္သူေတြ သတ္ေနၾကတာ ၾကေနတာပဲ” ခရီးသည္တစ္ဦးက မွတ္ခ်က္ေပးသည္။
သည္ျမင္ကြင္းက အားလံုးကို အက်ည္းတန္ေစခဲ့သည္၊ အားလံုးကို ပူေလာင္ေစခဲ့သည္။ ျမင္ရသူ မ်ားကိုပင္ ထိုမွ်ပူေလာင္ အက်ည္းတန္ေစလွ်င္ ေဒါသျဖစ္ေနသူ သႏၲာန္မွာမူ မည္မွ်ပူေလာင္ေန ပါမည္နည္း။
ေကာေဓာ အတၳံ နဇာနာတိ= ေဒါသထြက္ေနသူသည္ အက်ိဳးရွိမရွိ မသိ။
ကုေဒၶါ ဓမၼံ နပႆေရ=ေဒါသထြက္လွ်င္ တရားသည္မတရားသည္ကို မျမင္ေတာ့။ ဟု ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္။
မွန္၏။ ယခုေမာင္ႏွမမ်ား သူတို႔ကုိယ္တြင္ ၀င္ေရာက္ေနာက္ယွက္ပူး၀င္လိုက္ေသာ ေဒါသေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိသည္ကို မသိ၊ အက်ိဳးမရွိသည္ကိုလည္း မသိေတာ့ေခ်။ အရူးပမာ လုပ္သမွ် အဟုတ္ထင္ေနေတာ့၏။ ေဒါသုမၼတၱက(ေဒါသေၾကာင့္ရူးသူ)ဟု ေခၚရေပေတာ့မည္။
ေဒါသက သူတို႔၏ ဉာဏ္အျမင္တို႔ကို ဖံုးအုပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေတာ္၏ မေတာ္၏ သင့္၏ မသင့္၏ကို မစဥ္းစားႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ေဒါသတရားကာ အျပစ္အလြန္ႀကီးမားလွ၏။
ေဒါသတရားေၾကာင့္ အပါယ္ကိုပင္ေရာက္ႏိုင္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါသတရားအစား သည္းခံ ေမတၱာထားၾကဖို႔လိုအပ္၏။ သို႔မွသာလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ က်က္သေရရွိေသာ ေမာင္ႏွမေတြ ျဖစ္မည္မဟုတ္ပါလား။
ေမာင္ႏွမေတြျဖစ္ေပမယ့္ အတၱေတြ မာနေတြ အာဃာတေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ ဆိုလွ်င္ အဲဒီေမာင္ႏွမ အဲဒီ အိမ္ေဂဟာသည္ အက်ည္းတန္ေနဦးမည္ က်က္သေရယုတ္ေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈေတြ စာနာနားလည္မႈေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ဆိုလွ်င္ သာယာလွပသည့္ သီရိေဂဟာ။ က်က္သေရရွိသည့္ ေမာင္ႏွမတေတြျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
(ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္၊ သည္းခံလွပသည္။)
No comments:
Post a Comment