ႏွလံုးသားမွာ ပြင့္တဲ့ ေက်ာက္ပန္းခက္ေလး...

                         မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔..... ေန႔တဓူ၀ ျပဳေနက်အတုိင္း ပန္းပြင့္ေလးကုိ ေရေလာင္းတယ္..... ျမက္ပင္ေပါင္းပင္ေလးေတြ
ရွိရွိ၊ မရွိရွိ ေပါင္းသင္တယ္..... ပြင့္ဖတ္ ပြင့္လႊာေလးေတြမွာ ဖုန္မွဳန္႔ သဲမွဳန္႔ေလးေတြကုိ သန္႔စင္ေစတယ္.. ၿပီးမွပဲ က်န္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ...
                         ေန႔ခင္းဘက္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနရင္းနဲ႔လဲ ပန္းပြင့္ေလးကုိ လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ျဖစ္တယ္..သူဘယ္လုိ ျဖစ္ေနသလဲလုိ႔
အဓိကကေတာ့ သတိရလုိ႔ပါ.....။
                         ညေနခင္းေလး  အလုပ္သိမ္းခ်ိန္  ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ေလးရရင္ ရသလုိ  ပန္းပြင့္ေလးေတြကုိ ယုယျမတ္ႏုိးေနတတ္တယ္၊
ပန္းပင္ေလးကုိ မနက္ခင္းကလုိပဲ ေရေလာင္း၊ ရွိရွိ မရွိရွိ ေပါင္းသင္. ပြင့္ဖတ္ ပြင့္လႊာေလးေတြမွာ ဖုန္မွဳန္႔ သဲမွဳန္႔ေလးေတြကုိ သန္႔စင္ေပါ့..
ၿပီးမွ ေရခ်ဳိး၊ စားေသာက္ ပြင့္ဖတ္ပြင့္လႊာေလးေတြကုိ ျမတ္ႏုိးရင္းနဲ႔ပဲ..... ညထဲကုိ၀င္ေရာက္...... ေနာက္အိပ္မက္ထဲမွာလဲ ဆံုခ်င္ဆံုေပါ့။
                          `` ကုိေရ...... အၿမဲသတိရေနာ္.... ဘယ္ေရာက္ေရာက္ အဆက္အသြယ္လုပ္.. က်န္းမာေရးလဲ ဂရုစုိက္တဲ့......´´
သူငယ္ခ်င္းတျဖစ္လဲ ခ်စ္သူရဲ့.... အမွာစကားေလး.. အၿမဲၾကားေနရတယ္ေလ... သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ... ငယ္ငယ္ကသူငယ္ခ်င္း အခုေတာ့
ခ်စ္သူေတြ....။
                           ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဘူးတယ္... အဲဒီတုန္းက သူကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ေပါ့.... အရာရာနီးပါးကုိ အားေပး
ကူညီခဲ့တယ္.... တစ္ခါ တစ္ေလမွာလဲ ေမးတတ္တယ္.. `` နင္တုိ႔ကလဲ ဘယ္လုိႀကီးလဲတဲ့.´´ ေျဖစရာ စကားမရွိခဲ့ဘူး၊ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ခ်စ္
သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္.. ေက်ာင္းက အတန္းေဖာ္တစ္ေယာက္ပါပဲ...... ေအးတိေအးစက္ စံုတဲြတစ္တဲြေပါ့..... ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္
ရႊင္ တစ္ခါမွ မေတြ႔ရဘူးလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာဘူးတယ္.....။
                            ကၽြန္ေတာ္လဲ သတိမထားမိခဲ့ဘူး..... အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ထဲမွာ
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လဲ လုိအပ္တယ္လုိ႔ ထင္လုိ႔..... ေနာက္ၿပီး အဲဒီေကာင္မေလးကလဲ လွလုိ႔..... ခ်စ္ေရးဆုိမိတယ္.... တကယ္တမ္းေျပာ
ရရင္ ေယာက်္ားမဆန္သလုိ ခံစားရတယ္...... ဆုိခဲေစ ၿမဲေစ....... မျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ.......
                              တစ္ေန႔မွာ အႀကီးအက်ယ္ ျပႆနာ တက္ၾကတယ္.....  သူနဲ႔ အတူ ေလွ်ာက္လည္မယ္လုိ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ ေန႔မွာ....
သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ေဖေဖ ေနမေကာင္းလုိ႔ ေဆးရံုလုိက္ပုိ႔ေပးရင္းက (၃)ရက္ေလာက္ သြားခ်ည္လာခ်ည္နဲ႔. ခ်စ္သူကုိလဲ ေမ့ေနမိတယ္.၊ အေျခ
အေနေလးကုိ ရွင္းျပသင့္ပါလွ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ပ်က္ကြက္ခဲ့ျခင္းေတြေပါ့......
                             `` ခ်စ္သူလုိ႔ ေခၚတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂရုစိုက္ျခင္းနဲ႔ ဦးစားေပးျခင္းေတြကုိဘယ္မိန္းကေလးမဆုိ ခံယူခ်င္
တယ္ကုိကုိ...... ကုိယ့္ထက္ တစ္ျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဦးစားေပးတာ လံုး၀ မေက်နပ္ဖူး...... ညီမပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစ္မပဲျဖစ္ျဖစ္...
ဘယ္သူမဆုိကြာ..... ´´
                            `` လူမွဳေရး ျပႆနာပါ မီမီ.... ကုိကုိ႔ သူငယ္ခ်င္းက အားကုိးစရာ တျခားေယာက္်ားေလး မရွိဘူးေလ... အၿမဲတမ္း
အတူတူ ေနလာၾကတဲ့သူေတြပဲ...... မီမီလဲ သိသားနဲ႔ သူဘယ္ေလာက္ထိ ကုိကုိတုိ႔ကုိ ေစတနာထားတယ္ဆုိတာ....´´
                            `` အင္းပါ..... ဒါေၾကာင့္ တစ္သက္လံုး အားကုိးလုိ႔ ရေအာင္ သူ႔အနားမွာ ေနလုိက္ေလ.... မီမီ့ဆီကုိ မလာနဲ႔ေတာ့
မီမီလဲ ကုိကုိ႔ကုိ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး...... ေနာ္..... ဒီဘ၀ဒီမွ်ပါကုိကုိ.......´´

                            ေျပာရင္းလွည့္ထြက္သြားတဲ့ မီမီ့ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မတားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး....... လူမွဳေရး အသိနဲ႔ မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ေပး
သင့္တာေလးကုိ နားမလည္ေပးႏုိင္ပါလွ်က္နဲ႔ ဒီထက္ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ပုိဆုိးႏုိင္တာကုိး...... ေနပါေစေပါ့.... ေနပါေစေတာ့ေပါ့။
                            ``သန္႔စင္...... နင္နဲ႔မီမီ အေျခအေန မေကာင္းဘူးဆုိ...... ဟုတ္လား....... ဘာျဖစ္တာလဲဟင္.....´´ မ်က္ႏွာငယ္
ေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေမးလာတယ္......
                             `` ဒီလုိပါပဲကြာ....... ေမးမေနနဲ႔ ငါလဲ ခံစားမိပါတယ္....... သူ ငါ့အေပၚမွာ ဘာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိဘူးဆုိတာေလ
ေနပါေစ.... သူလဲ ေအးေအး ေနခ်င္မွာေပါ့..´´ ပုခံုးကုိကုိင္ရင္းေျပာလုိက္မိတယ္.... ဒီအေျခအေနကုိလည္း မီမီ့  သူငယ္ခ်င္းေတြကေတြ႔
သြားေတာ့ အေျခအေနက ထင္တာထက္ ပုိဆုိးသြားတယ္ေလ...... ဒီလုိနဲ႔ (၆)ႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့သည့္တုိင္ မဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး..ေပါ့။
                             `` ဟဲလုိ သန္႔စင္လား......´´
                             `` ဟုတ္ပါတယ္...... အမိန္႔ရွိပါ..´´
                             `` ဟဲ့...... သန္႔စင္ ငါပါ.... ငါေလ..... ႏြယ္ႏြယ္ေလ.....´´
                             `` ဟား......... သူငယ္ခ်င္း ၀မ္းသာတယ္ကြာ....... ေနေကာင္းလား  အခုဘယ္မွာလဲ...... ဒီဖုန္းနံပါတ္ ဘယ္ကရ
တာလဲ.......´´ အေမာတေကာ ေမးမိတယ္..... ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္၀မ္းသာမွန္းေတာ့ မသိခဲ့ပါဘူး......
                             `` ေျဖးေျဖး ဆရာ.. ေျဖးေျဖး ေျပာျပမယ္......ဒီဖုန္းနံပါတ္က အန္တီခင္ဆီကရတာ... ငါအခု.....ေကာ့ေသာင္းမွာ
တာ၀န္က်ေနတယ္..... ေနာက္ၿပီး ေနလဲေကာင္းတယ္..... သူငယ္ခ်င္း ငဆုိးကုိလဲ အၿမဲ သတိရေနတယ္..... ကဲ ဘာသိခ်င္ေသးလဲ..´´
                             `` အင္း.......ေနေကာင္းတယ္ ဆုိေတာ့ ၀မ္းသာတယ္.. ေကာ့ေသာင္းမွာ ဆုိေတာ့ ငါနဲ႔ နီးသြားၿပီ ပုိ၀မ္းသာတယ္
ငါ့ကုိ သတိရေနတယ္ဆုိေတာ့ ပုိၿပီး ၀မ္းသာတယ္၊ တစ္ခုပဲ သိခ်င္တယ္...... နင္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီလား....´´
                            `` မက်ေသးဘူးေဟ့... ယူမဲ့လူမရွိလုိ႔...... ႀကီးလာရင္ သီလရွင္ပဲ ၀တ္ေတာ့မယ္.....´´
                            `` ဟား......... မ၀တ္ရပါဘူး...... ဘယ္သူမွ မယူရင္ ငါယူမယ္..... ဒါပဲ......... ဟိဟိ´´
                            `` အာ......... ငဆုိးေကာင္...... လူဆုိး ........ နင့္ကုိငါ မယူဘူး..... နင့္မွာ ရည္းစားရွိခဲ့တယ္..... မသန္႔ဘူး.....´´
                            `` ေတာက္ ေသခ်င္လုိ႔လား ႏြယ္ႏြယ္ ငါေျပာမရရင္ သတ္ပစ္မွာေနာ္....... သိတယ္မဟုတ္လား...´´
                            `` အံမာ.... နင္ကေတာ့ေလ..... ခုထိကုိ မုိက္ကန္းေနတံုးပဲ..... အဲဒါေၾကာင့္ နင့္ကုိငါ ခ်စ္တာ.... ခစ္ခစ္ခစ္´´
                            `` ဟူးးးးးးးးးး တကယ္ရီးလား ႏြယ္ႏြယ္ရယ္.... ဒါဆုိ မနက္ျဖန္ကစၿပီး နင္ငါ့ခ်စ္သူ လုပ္လုိက္ေတာ့..... ေနာက္ၿပီး
ငါ့ကုိ `` ကုိ´´ လုိ႔ တစ္လံုးတည္းေခၚရမယ္... ၾကားလား ငါလာခဲ့ဦးမယ္ကြာ.... တကယ္ယူမွာ.... ခ်စ္တာေတြ မခ်စ္တာေတြ မေျပာနဲ႔..´´
သူစကားေလး တစ္ခြန္းတည္း ျပန္ေျပာတယ္........`` ဟုိက္´´  တဲ့။
                              ေနာက္ေတာ့ တကယ္ကုိ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလုိက္တယ္.... သူလဲ တစ္ကယ္ကုိ ``ကုိ´´ လုိ႔ တစ္လံုးတည္းေခၚ
တယ္..... သူဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ တုိင္းတာမိတဲ့ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်ေနေပမဲ့... အခ်ိန္မေႏွာင္းသြားေသးတာကုိ
ေက်နပ္ေနမိတယ္...... ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔.... ေတြးရင္းေပါ့။
                              ကၽြန္ေတာ္ အတူေနဖုိ႔ သူဆီကုိ မေရာက္ေသးဘူး....... ဒါေပမဲ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း.... အခုခ်စ္သူ
ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ ေမာနင္းေလး၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေလးပဲေလ.....ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ နံေဘးမွာအရပ္ကေလးလုိအၿမဲရွိေနခဲ့တယ္... ။
                              သူက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ေတာ့ ေက်ာက္နံရံမွာ ထြင္းထားတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးနဲ႔ တူတယ္... ဒီပန္းေလးကုိ ခ်စ္လုိ႔
ပန္းပြင့္ေလးကုိ ေရေလာင္းတယ္......... ျမက္ပင္ေပါင္းပင္ေလးေတြ  ရွိရွိ၊ မရွိရွိ ေပါင္းသင္တယ္..... ပြင့္ဖတ္ ပြင့္လႊာေလးေတြမွာ ဖုန္မွဳန္႔
သဲမွဳန္႔ေလးေတြကုိ သန္႔စင္ေစတယ္.. ၿပီးမွပဲ က်န္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ...ဆက္လုပ္တယ္။
                         ေန႔ခင္းဘက္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနရင္းနဲ႔လဲ ပန္းပြင့္ေလးကုိ လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ျဖစ္တယ္..သူဘယ္လုိ ျဖစ္ေနသလဲလုိိ႔
အဓိကကေတာ့ သတိရလုိ႔ပါ.....။
                         ညေနခင္းေလး  အလုပ္သိမ္းခ်ိန္  ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ေလးရရင္ ရသလုိ  ပန္းပြင့္ေလးေတြကုိ ယုယျမတ္ႏုိးေနတတ္တယ္၊
ပန္းပင္ေလးကုိ မနက္ခင္းကလုိပဲ ေရေလာင္း၊ ရွိရွိ မရွိရွိ ေပါင္းသင္. ပြင့္ဖတ္ ပြင့္လႊာေလးေတြမွာ ဖုန္မွဳန္႔ သဲမွဳန္႔ေလးေတြကုိ သန္႔စင္ေပါ့..
ၿပီးမွ ေရခ်ဳိး၊ စားေသာက္ ပြင့္ဖတ္ပြင့္လႊာေလးေတြကုိ ျမတ္ႏုိးရင္းနဲ႔ပဲ... ညထဲကုိ၀င္ေရာက္... ေနာက္ အိပ္မက္ထဲမွာလဲ ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။

                          ပန္းပြင့္ေလးမွာ အေရာင္ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္.....  တစ္မ်ဳိးက စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံတတ္တဲ့ အနီေရာင္ေလး၊
ေနာက္တစ္မ်ဳိးက သန္႔စင္ မြန္ျမတ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ေလးေလ..... ဒီပန္းေလးက ႏြယ္ႏြယ္ပဲေပါ့ ... ကၽြန္ေတာ္ မသိလုိက္မိပါပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့
ရင္ခြင္ႏွလံုးသားရဲ့ ေက်ာက္သား နံရံေတြထက္မွာ ပြင့္လန္းေနခဲ့တာေလ... ဘယ္ေတာ့မွ ညွဳိးေလ်ာ္ ႏြမ္းေျခာက္မသြားတဲ့.. ထာ၀ရ အလွ
ပန္းေလးေပါ့........။