ညကလွတယ္။ လကလဲသာေနတယ္။ ညေမႊးပန္းေလးေတြရဲ႕ ရနံ႕ေလးက တစ္လမ္းလံုးသင္းေနတယ္။ ဒီဇင္ဘာ
ႏွင္းမႈန္ေတြၾကားမွာ ျမက္ခင္းစိမ္းေလးေတြေပၚမွာနားခိုေနတဲ့ ႏွင္းစက္ေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း တစ္ေဆာင္းသစ္ျပန္
ျပီေနာ္။ အခုဆို ေဆာင္းငွက္ေလးေတြရဲ႕ တြန္က်ဴးသံေတြၾကားရေတာ့မယ္။ ရိုးျပတ္ေတာၾကီးရဲ႕ အလယ္မွာ စိမ္းလမ္းတဲ့
စိုက္ခင္းေတြ၊လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္က ေခ်ာင္းေရစီးသံေတြနဲ႕ သာယာတဲ့ညေနခင္းေတြ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ျဖတ္သန္း
လာျပီေနာ္။ တကယ္ဆို ႏွင္းမကြဲတဲ့ နံနက္ခင္းအလင္းမႈန္ျပျပမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾကတဲ့ အရြယ္စံု အားကစား
သမားေတြရယ္၊ျပည္သူ႕ရင္ျပင္ထဲမွာ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းဆင္းေနၾကတဲ့ သူေတြရယ္၊ သူတို႕အားလံုးဟာ ေဆာင္းရာသီ
ရဲ႕ အလွကိုအျပည့္အ၀ခံစားေနၾကေလရဲ႕။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ဒီေန႕အေစာၾကီးႏိုးေနတာနဲ႕တစ္ေယာက္တည္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတာေပါ့။ တစ္လမ္း၀င္တစ္လမ္း
ထြက္ေလွ်ာက္ေနရင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခဏနားျပီး ေရေႏြးပူပူေလးေသာက္ၾကည့္တယ္။
ေနနတ္သားေလးႏိုးထလာတဲ့အခ်ိန္မို႕ ေလာကၾကီးကသာယာလိုက္တာ။ ဒီလုိေဆာင္းနံနက္ခင္းေတြကုန္ဆံုးမွာကိုေတာ့
ႏွေမ်ာမိတယ္ဗ်ာ။ဘာလိုလိုနဲ႕ အခုဆို ဒီဇင္ဘာေန႕ရက္ေတြကုန္ဆံုးေတာ့မယ္။
မၾကာခင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ဆီကုိကူးေျပာင္းၾကေတာ့မယ္။ေန႕၊လ၊ရက္ေတြ ေျပာင္းလို႕ ေဟာင္းႏြမ္းကုန္တဲ့ အတိတ္ေန႕ရက္
ေတြလဲ အခုဆိုလြမ္းေနရျပီေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ေဆာင္းငွက္ေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ေဆာင္းရာသီမွာ နယ္ေျပာင္း
လာၾကတဲ့ေဆာင္းငွက္ေလးကိုသေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အေအးဒဏ္ကိုသူတို႕ခံႏိုင္ရည္ရွိၾကတယ္။
ျမက္ခင္းေတြေပၚမွာ တြဲလဲခိုေနတဲ့ ႏွင္းရည္ေလးေတြကိုသူတို႕ေသာက္သံုးၾကတယ္။ ထြက္သစ္စအဖူးအညြန္႕ေလး
ေတြကိုသူတို႕ စားသံုးၾကတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ ညေမႊးပန္းပင္ေပၚမွာ သူတို႕အိပ္စက္ၾကတယ္။ ခ်ယ္ရီပန္း၊စပယ္ပန္း
ေတြပြင့္တဲ့ ေဆာင္းမွာကြ်န္ေတာ္ခေရပန္းေလးကိုပိုၾကိဳက္တယ္။ အနံ႕ေလးကသင္းတယ္။ ေနာက္ျပီး ခေရပန္းေလး
ေတြေကာက္ရတာကိုသေဘာက်တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ ညီေတြ၊ညီမေတြနဲ႕ မနက္တိုင္း ဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းထဲမွာ ခေရပန္းသြားေကာက္ၾကတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကိုသတိရလိုက္တာ။
ခေရပင္းၾကီးေအာက္ေရာက္ေနတဲ့အခိုက္မွာကြ်န္ေတာ္ျပန္ငယ္သြားသလိုခံစားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္အနားမွာခေရပန္းေလးေတြလဲမရွိေတာ့ဘူး။ ခေရပင္ၾကီးေတြလဲမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာရွိေန
တာကေတာ့အလြမ္းေတြ၊အေဆြးေတြပဲရွိေတာ့တယ္။ ဘ၀ရထားၾကီးစီးရင္းနဲ႕ တစ္ဘူတာျပီး၊တစ္ဘူတာ ဆိုက္တဲ့
အခိုက္ တစ္ခ်ိဳ႕ကလက္ျပႏႈတ္ဆက္လို႕ေနခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ရထားေျပာင္းစီးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အခန္းတြဲေတြ
ေျပာင္းစီးၾကတယ္။
အခုေတာ့အခ်ိန္ရထားၾကီးခုတ္ေမာင္းလို႕ေၾကမြခဲ့တဲ့ႏွလံုးသား ေဆာင္းညေတြမွာေဆြးလို႕ေနပါျပီ။ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့
အေတြးေလးရင္၀ယ္ပိုက္လို႕ အေမ့မ်က္ႏွာျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႕ အလြမ္းေတြကိုမ်ိဳသိပ္ေနရျပီေပါ့။ လူပိုလို႕ သတ္မွတ္ၾက
တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို လမ္းေဘးကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ၊ဘီယာဆိုင္ေတြက မ်က္စပစ္ေနၾကတယ္။ အေဖကေျပာတယ္
ေက်ာင္းျပီးရင္အလုပ္လုပ္ပါတဲ့။ ေက်ာင္းတုန္းကေပ်ာ္စရာေလးေတြျပန္ေတြးလို႕ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတဲ့အခိုက္ ဘ၀
သံသရာသီခ်င္းေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကို အားသစ္ေတြေပးခဲ့တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုန္ဆံုးေနခိ်န္မွာ ကဗ်ာေတြက
အေဖာ္လုပ္ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနမေကာင္းလို႕ အိပ္ရာထဲမွာ လဲေနတဲ့အခိုက္ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းစာအုပ္ေလးေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအားအင္ေတြေပးစြမ္းတယ္။
ေနရိပ္ညိဳတဲ့ ဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ငွက္ကေလးေတြအိပ္တန္းတက္ေနတာေငးရင္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အပ်င္းေတြ
ကိုေျပေစတာေပါ့။ မနက္မိုးေသာက္အလင္းေရာက္လို႕ အျပင္ထြက္ျပန္ေတာ့ ခိုေလးေတြအစာေကြ်းေနတဲ့ ေက်ာင္းသား
ေလးေတြကိုေငးရင္း ကြ်န္ေတာ္လဲသူတို႕လိုပဲေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သတိရသြား
ျပန္တယ္။ ကားဂိတ္မွာ ဘတ္စ္ကားအလာေစာင့္ေနတုန္း ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ ေပ်ာ္
လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ အားရပါးရ စကားေတြေျပာရင္း အလုပ္သြားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ လက္ျပ
ႏႈတ္ဆက္ရင္း က်န္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသူတို႕အားေပးစကားေတြေျပာသြားေသးတယ္။
လူၾကပ္ၾကပ္ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ တန္းေလးကိုမနည္းတြယ္ထားရင္းနဲ႕ ငယ္ငယ္က စက္ဘီးအတူတူစီးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ေတြကို မေယာင္မလည္ သတိရမိသြားေသးတယ္။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းလို႕ ေန႕တစ္ေန႕ ကုန္ခါနီးအဆံုးမွာ ျမဴမႈန္ေလး
ေတြကိုေငးေမာရင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ျပန္ျပီေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ အိမ္ေရာက္ရင္ ေဆာင္းငွက္ေလး
ေတြ၀ရန္တာမွာ ကြ်န္ေတာ္လာတာကိုေစာင့္ေနေရာေပါ့။ ေအးစက္တဲ့ ႏွင္းစက္ေတြၾကားမွာ ႏိုးထလာရဦးမယ့္ အာရံုဦး
ေန႕သစ္ေတြ ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ျဖတ္သန္းခ်င္ေသးတယ္။ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္။ ငွက္ကေလးေတြလဲ အိပ္တန္း
တက္ၾကေတာ့မယ္။
အေမွာင္ထုၾကီးက ဖုံုးလႊမ္းသြားလို႕ ၾကယ္ေတြ၊လေတြေတာင္ အထက္ေကာင္းကင္ယံမွာ ေနရာယူေနၾကျပီ။
အိပ္တန္းတက္ဖို႕ ေဆာင္းငွက္ေလးေတြလဲေနရာဦးေနၾကျပီ။ ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္ေတာ့ လြတ္ေနတဲ့ေနရာေလးမွာ
၀င္ထိုင္ရင္းကုန္လြန္သြားျပန္ျပီ။ကုန္ဆံုးသြားျပန္ျပီ တစ္ေန႕။
တစ္ေန႕....ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႕...ဒီလိုနဲ႕
ႏွင္းခိုတဲ့ေဆာင္းငွက္ေလးေတြ...ေနရပ္ကိုျပန္ဖို႕နီးကပ္လာျပီေနာ္။ သူတို႕အျပန္ ကြ်န္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ပါေသးတယ္။
ေနာင္ႏွစ္ေဆာင္းမွာ ဆံုၾကပါဦးစို႕.....
No comments:
Post a Comment