ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဥဒါန္းစကားေတာ္

ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဒီလုိက်င့္ျပီး ဒုကၡေတြအားလံုး ကင္းစင္ျပီး ဒုကၡနယ္ထဲက လြတ္ေျမာက္ သြားေတာ္မူတဲ့အခါမွ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္တဲ့စကားေတြက ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္က်င့္္ၾကံေနတဲ့ သူေတြတုိင္းတြက္ အင္မတန္ သြန္သင္စရာ ႏူိးေဆာ္စရာေကာင္းတာပါပဲ။


“အေနက ဇာတိသံသာရံ၊ သႏၶာ၀ိႆံ အနိဗၺိသံ။

ဂဟကာရံ ဂေ၀သေႏၱာ၊ ဒုကၡာ ဇာတိပုနပၸဳနံ။

ဂဟကာရက ဒိေ႒ာသိ၊ ပုနေဂဟံ နကာဟသိ။

သဗၺာ ေတ ဖာသုကာ ဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။

၀ိသခၤါရဂတံ စိတၱံ၊ တဏွာနံ ခယမဇၥ်ဂါ။”


ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ညမွာ ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းလ်ာဟာ ညဦးယံကစျပီး တရားကိုရူေတာ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္လာလုိက္တာ စိတ္ထဲမွာ အညစ္အေၾကးဆုိလုိ႔ ျမဴမူန္မွ်ေလာက္ေတာင္မရွိေတာ့ပဲ လံုး၀ကင္းစင္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘ၀ဘ၀ေဟာင္းေတြကို ျပန္ျပီးသိျမင္ႏုိင္တဲ့ ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀ေတြကို ျပန္ျပီးသံုးသပ္လုိက္ေတာ့ သံသရာၾကီးထဲမွာ ဘ၀ေတြ မေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဘ၀ေပါင္း အေသေခၤ်ျဖစ္ခဲ့ရျပီး တစ္ဘ၀ကေန တစ္ဘ၀၊ တစ္ဘ၀ကေန တစ္ဘ၀မရပ္မနားအဆက္မျပတ္တစ္ေျပးတည္း ေျပးခဲ့ရတာ ေျပးခဲ့ရတာ၊ ေမြးရာကစ ေသရာနဲ႔ဆံုး၊ ေမြးရာကာစ ေသရာနဲ႔ဆံုး ျဖစ္ျဖစ္လာ လုိက္တာ (၁)မိနစ္၊ (၁)စကၠန္႔ေလးေတာင္မွ မရပ္မနားခဲ့ပါဘူး။


ေနဖို႔ရာအိမ္တစ္လံုးျပီးတစ္လံုး အသစ္ေတြေဆာက္ခဲ့ရသလိုပါပဲ။ ၀ိဉာဏ္အတြက္ ကလည္း ခႏၶာအိမ္တစ္ခုျပီးတစ္ခု၊ တစ္မ်ိဳးျပီး တစ္မ်ိဳးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေနခဲ့ရပါတယ္။ အိမ္အသစ္ေတြ တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ေဆာက္ေပးေနခဲ့ရပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အိမ္ အသစ္ေတြကိုလည္း အဆက္မျပတ္ တစ္ခုျပီး တစ္ခု ေဆာက္ေပးေနခဲ့ရပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ ေသသြားတာနဲ႔ ဒီခႏၶာကိုယ္ကို ပစ္ခဲ့ရျပီး ေနာက္ ဘ၀မွာ ေနာက္ခႏၶာအိမ္အသစ္နဲ႔ ေနခဲ့ရပါတယ္။


ဒီလုိခႏၶာအိမ္အသစ္ေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု တစ္ခုျပီးတစ္ခု အဆက္မျပတ္ ေဆာက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ေဆာက္လုပ္သူ လက္သမား ဆရာၾကီး ဗိသုကာၾကီးဟာ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါမွန္း မသိခဲ့ရလုိ႔ ရွာေဖြမိခဲ့ပါတယ္။ မေရတြက္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ဘ၀ေတြမွာ အဆံုးမရွိ အတုိင္းအတာမရွိတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကိုလည္း ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အိမ္ေတြကို ေဆာက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ဗိသုကာဆရာၾကီး၊ သင့္ကိုကြ်ႏု္ပ္ အခုေတြ႕ျမင္ရပါျပီ အိမ္ေဆာက္ဖုိ႔ရန္လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြအားလံုးနဲ႔ အိမ္ေခါင္ကိုလည္း ဖ်က္စီးေခ်မူန္းလုိက္ပါျပီ သင္ဟာ ကြ်ႏု္ပ္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ခႏၶာကိုယ္အိမ္ အသစ္တစ္လံုး ေဆာက္လုပ္မေပးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ကြ်ႏု္ပ္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သခၤါရေတြအားလံုး လံုး၀ကုန္စင္သြားပါျပီလုိ႔ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူပါတယ္။


ကုသိုလ္ အကုသိုလ္၊ ေကာင္းကံ ဆိုးကံ သခၤါရဆုိလုိ႔ အမူန႔္ေတာင္ မက်န္ေတာ့တဲ့ ဘ၀ဆုိေတာ့ ေနာက္ထပ္ဘ၀အသစ္ ျဖစ္ဖုိ႔ရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ျပီး လိုခ်င္တပ္မက္မူေတြ တဏွာ ေလာဘေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူးတဲ့ ဘ၀ဆုိေတာ့ သခၤါရအေဟာင္းေတြ၊ ကံအေဟာင္းေတြ အားလံုးကုန္စင္သြားျပီး ေနာက္ထပ္ဘ၀သစ္လဲ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သခၤါရေတြအားလံုး ကင္းစင္သြားေတာ့ ဘ၀အသစ္ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေလာကအေႏွာင္အဖြဲ႕၊ ဘ၀အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ အားလံုးက လြတ္ေျမာက္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။


တစ္ဘ၀ျပီးတစ္ဘ၀ ဆက္ဆက္ေနေအာင္ ျပဳလုပ္ေဆာက္တည္ေပးေနတဲ့ ဗိသုကာၾကီးက ဘယ္သူပါလဲလုိ႔ ရွာေဖြၾကည့္လုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လူေတြဟာ ဘ၀ေတြ အဆက္ဆက္မွာ အျပင္ေလာကၾကီးထဲမွာပဲ အမွားေတြနဲ႔ ရွာေဖြခဲ့ၾကပါတယ္။ အေရးၾကီးတာကေတာ့ တစ္လံမွ်သာရွိေသာ မိမိရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ရုပ္နာမ္အစုထဲမွာသာ အမွန္တရား သစၥာတရားကို ေတြ႕ရွိျပီးေတာ့ အႏုသယကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြ ဘာမွမက်န္ေအာင္ အားလံုးကုန္စင္သြားျပီး ပရမတၳသစၥာတရား အဆံုးစြန္ေသာတရားကို ေရာက္ျပီး နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ၾကရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ျပီး သံသရာမွာ မက်င္လည္ၾကေတာ့ပဲ လံုး၀လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္း လူတုိင္းဟာ ဒီလြတ္လပ္ေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်မ္းသာကို ရႏုိင္ၾကပါတယ္။

ဒါဟာ ျမတ္စြာဘုရားတစ္ပါးတည္းရဲ႕ မူပိုင္မဟုတ္ပါဘူး။ ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းစဥ္ကေတာ့ အင္မတန္ အင္မတန္ကိုပဲ ရွည္လ်ားတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလမ္းစဥ္ေပၚမွာ တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း မွန္မွန္ေလွ်ာက္သြားမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးပန္းတုိင္ကို ေရာက္ရမွာမလြဲပါဘူး။ ဒီလမ္းစဥ္ေပၚကို ၀ိပႆနာက်င့္သူ တရားအားထုတ္သူေတြဟာ စျပီး ေျခလွမ္းလွမ္းၾကျပီဆိုတာ အင္မတန္ ေကာင္းလွပါတယ္။ ထူးလွပါတယ္။ ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းႏုိင္သမွ် လွမ္းနုိင္သေလာက္ ဆက္ဆက္ျပီးလွမ္းျပီး ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြက တတ္ႏုိင္သမွ် စင္ၾကယ္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကပါ။ အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ ဒီကမၼ႒ာန္းနည္းကို သိရွိဖို႔ျဖစ္ျပီး ဒီနည္းနဲ႔ တစ္သက္တာလံုးဆက္ျပီး က်င့္သြားၾကဖုိ႔ပါပဲ။ ဒါဟာ ဘ၀တစ္သက္တာလံုးရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘ၀တြင္သာမက ဒီလမ္းစဥ္ကို အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး ဘ၀ဘ၀ေတြမွာလဲ ဆက္လက္က်င့္သံုးၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။