Search This Blog

အဖြဲ႕ဝင္မယ္..Followers

သတင္း


<<<< ၾကိဳဆုိပါတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ >>>>

Wednesday 21 March 2012

တီဗီေရာဂါ

ဒီေခတ္ႀကီးဟာ တိုးတက္ေနတယ္ေနာ္။ ကိုယ့္စား၀တ္ေနေရး စီးပြားေရးအတြက္ အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ၾကရတယ္။ တစ္ေနကုန္လုပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ တီဗီေရွ႕မွာ အပမ္းေျဖၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အပန္းေျပၾကေရာ့လား။
တီဗီၾကည့္တယ္ဆိုတာ အာရံုေျပာင္းတာပဲ၊ အာရံုခံစားမႈက မလြတ္ဘူး။ ေ၀ဒနာကို ေနာက္ေ၀ဒနာတစ္ခုႏွင့္ အစားထိုးလိုက္တာပဲ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြက ေလ်ာ့မသြားဘဲ ဆက္ပြားတာပဲေပါ့။
ေရာဂါေ၀ဒနာျပင္းထန္ေနတဲ့လူမမာကို ဆရာ၀န္က အိပ္ေဆးထိုးလိုက္တာနဲ႔အတူတူပဲ။ အိပ္တုန္းခဏေတာ့ သက္သာသလိုလို ရွိတယ္။ စင္စစ္မသိလို႔သာပဲ။ ေ၀ဒနာကေတာ့ သူဟာသူ ဆက္ျဖစ္ေနတာပဲ။ ႏိုးလာေတာ့ ေ၀ဒနာ ဆက္ခံစားရတယ္။
ဟုိတစ္ခါက ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ အေမရိကန္ကိုပါသြားဖူးတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေျပာဖူးတယ္။ ဟိုမွာ အေမရိကန္တစ္ေယာက္က ေမးတယ္။ ဆရာေတာ္တို႔ဆီမွာ တယ္လီေဗးရွင္း ရွိၿပီလား တဲ့။ အဲဒီ ဆရာေတာ္က ျပန္ေျဖတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ စမ္းျပေနပါၿပီ၊ တစ္ျပည္လံုးေတာ့ မျပႏိုင္ေသးဘူးေပါ့။
ဒီတင္ အေမရိကန္ႀကီးက ျပန္ေျပာတယ္တဲ့။
တစ္ျပည္လံုးျပန္႔သြားရင္ ဆရာေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ေတာ့ ပ်က္မွာပဲ၊ တပည့္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္လည္း အဲဒီတီဗီေတြ ဒုကၡေပးလို႔ ပ်က္စီးခဲ့ရၿပီးၿပီ..တဲ့။

အမွန္ေတာ့ အာရံုေတြေနာက္ လိုက္ေနၾကတာပါ။ အပန္းေျဖတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ အပန္းမေျပၾကရဘူး။ မေျပတဲ့အျပင္ ပိုေတာင္ ပင္ပန္းၾကရေသးတယ္။ တကယ္တမ္း အပန္းေျပတဲ့နည္းဟာ သတိကပ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ ရွဳမွတ္ေနတာပဲ။
(ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသ၀ါဒတရားေတာ္မ်ားစာအုပ္မွ တင္ျပပါသည္။)

No comments:

ေနာက္ဆုံးတင္ျပီသမွ်..ဆက္ဖတ္ရန္...ေအာက္သုိ႕