သၾကားထက္ခ်ိဳၿမိန္ေသာအရာ

အသက္ရေနျဖစ္တဲ႕ လူၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ ေအးစက္ေနတဲ႕ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္း ေလး တစ္ခုေပၚမွာ ထိုင္ေနပါ
တယ္.. မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြး ပရဗ်စ္၊ စုတ္ျပဲညစ္ႏြမ္းေနတဲ႕ အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ သူ႕ကို
လမ္းသြား လမ္းလာ လူေတြက သာမန္ကာလွ်ံကာ ၾကည္႕သြားၾကရံုက လြဲလို႕ဘယ္သူကမွ အေရးတယူ မရွိၾက..


ဟုတ္ပါတယ္ေလ အိမ္မရွိ ယာမရွိ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတဲ႕ သူ႕လိုလူ တစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမ်ား ေဆးေဖာ္
ေၾကာဖက္ လုပ္ခ်င္ပါ႕မလဲ…. ေရခဲလုမတတ္ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ႕ ခုလိုခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စုတ္ျပဲေနတဲ႕ သူ႕ကုတ္အက်ၤ ီ
အေဟာင္းေလး ထက္စာရင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ထူထူထဲထဲရွိမဲ႕ အကၤ်ီမ်ိဳး သူ႕အတြက္ သိပ္ကို လိုအပ္ေနတာေတာ႕
အမွန္ပါ… ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ အသက္ ၃၅ႏွစ္ခန္႕ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ ပလက္ေဖာင္းေလးအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္
လာေနပါတယ္.. ေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕အနားအေရာက္မွာ ရပ္တန္႕လိုက္ျပီး သူ႕ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္
ကာ “ ဦးေလး.. ရွင္ေနေကာင္းရဲ႕လား” လို႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကား ဆိုလိုက္ပါတယ္..


ၾကည္႕လိုက္တာနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အထက္တန္းလႊာက ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အဖိုးအိုက သိလိုက္ပါတယ္..
သူမဟာ လွပသစ္လြင္တဲ႕ ထူထူထဲထဲ ကုတ္အကၤ်ီကို ၀တ္ဆင္ ထားပါတယ္… ျပီးေတာ႕လဲ သူမကို ၾကည္႕ရတာ
ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း ဆိုတာကို ဘယ္ေသာခါမွ ခံစားခဲ႕ရဖူးပံု မေပၚပါဘူး.. ဒီလို အမ်ိးသမီး တစ္ေယာက္က
သူနဲ႕ လာျပီး စကားေျပာဆို ပတ္သက္ဖို႕ဆိုတာ အေၾကာင္းကို မရွိပါ… သူဟာလည္း တစ္ျခား လမ္းသြားလမ္းလာေတြ
လိုဘဲ သူ႕ကို ရယ္စရာလုပ္ဖို႕ စေနာက္ဖို႕ သက္သက္နဲ႕ စကားလာေျပာေနတာသာ ျဖစ္မွာပါ..


ဒါေၾကာင္႕လဲ အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား ကိုယ္႕လမ္းကို သြားပါ.. က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ေနပါရေစလို႕ ” ေအာ္ဟစ္ျပီး
ေျပာလိုက္ပါတယ္.. အံ႕ၾသစရာက အမ်ိဳးသမီးဟာ ထြက္မသြားဘဲ ဆက္ျပီး ရပ္ေနတုန္းပါ…. ညီညာျပီး ျဖဴေဖြး လွပ
ေနတဲ႕ သြားေတြကို ေပၚေအာင္ ျပံဳးလိုက္ရင္းက “ ရွင္ ဗိုက္ဆာေနသလား ” လို႕ သူ႕ကို ေမးျပန္ပါတယ္… “ မဆာပါ
ဘူး က်ဳပ္က သမၼတၾကီးနဲ႕ အတူတူ ညစာစားျပီးျပီ ခင္ဗ်ားသာ ခုခ်က္ျခင္း ဒီကထြက္သြားစမ္းပါဗ်ာ ” လို႕ ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕
ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္.... အမ်ိဳးသမီးဟာ ထြက္ျပီး မသြားသလို အျပံဳးလဲ မပ်က္ပါဘူး.. ျပီးေတာ႕ အဖိုးအိုရဲ႕လက္
ေမာင္းေတြကို အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္..


“ ဟာ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္တာလဲ က်ဳပ္ေျပာျပီးျပီ.. က်ဳပ္ကို မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕ ခင္ဗ်ား ဒီေနရာက ထြက္သြားပါ.. ” လို႕
အဖိုးအိုက ေဒါသတၾကီး တံု႕ျပန္ပါတယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲအရာရွိ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး “ အစ္မၾကီး ျပႆနာ
တစ္ခုခု ျဖစ္ေနသလား.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ကူညီေပးရပါမလဲ ” လို႕ ေမးပါတယ္.. အမ်ိဳးသမီးက “ ဘာျပႆနာမွ
မရွိပါဘူး ရဲအရာရွိၾကီးရယ္.. ဒီလူကို ထရပ္ႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားေနတာပါ.. ကၽြန္မကို တစ္ဆိတ္ေလာက္ ကူညီ
ေပးပါလားရွင္.. ” ရဲအရာရွိဟာ သူ႕ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ရင္း “ ဒီအဖိုးၾကီး ဂ်က္ ဟာ ဒီေနရာမွာ ေနလာတာ ႏွစ္ေတာ္
ေတာ္ ၾကာပါျပီ.. သူဟာ ဘယ္သူ႕ကုိမွေတာ႕ ဒုကၡ မေပးခဲ႕ပါဘူး.. သူ႕ကို ဘာမ်ားလုပ္မလို႕ပါလဲ ” လို႕ေမးလိုက္ပါ
တယ္.. “ရွင္ ဟိုနားက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား.. ကၽြန္မ သူ႕ကို အဲဒီဆိုင္ေလးထဲကို ေခၚသြားျပီး
တစ္ခုခု ေကၽြးခ်င္တယ္... ျပီးေတာ႕လဲ ဒီေလာက္ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ႕ ရာသီဥတုဒဏ္ကေန ခနေလးျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ကို
လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တယ္.. ” “ ခင္ဗ်ား ရူးေနသလား က်ဳပ္ အဲဒီအထဲကို မသြားခ်င္ဘူး ” ေျပာေနရင္းမွာဘဲ သူ႕ကို
သန္မာတဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ ေတြနဲ႕ ဆြဲထူမျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္..


“ ရဲအရာရွိၾကီး က်ုဳပ္ကိုလႊတ္ပါဗ်.. က်ဳပ္ေအးေအး ေဆးေဆး ေနပါရေစ.. က်ဳပ္ဘာအမွားမွလဲ လုပ္ထားတာ မဟုတ္
ဘူး ” လို႕ အဖိုးအို ဂ်က္ဟာ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းမိပါတယ္.. “ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနကို ဖန္
တီး ေပးတာေနတာကို မမိုက္မဲခ်င္စမ္းပါနဲ႕” ရဲအရာရွိက ခပ္ထန္ထန္ သူ႕ကို ျပန္ေျပာပါတယ္..


ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အမ်ိဳးသမီးၾကီးနဲ႕ ရဲအရာရွိဟာ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ သူ႕ကို ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚ
လာႏိုင္ခဲ႕ျပီး ဆိုင္ရဲ႕ အတြင္းဘက္ ခပ္က်က် ေကာင္တာအနီးမွာ သူ႕ကို ထိုင္ေစလိုက္ပါတယ္.. အခ်ိန္က မနက္စာ
စားခ်ိန္ေက်ာ္သြားျပီး ေန႕လည္စာစားခ်ိန္လဲ မေရာက္ေသးတဲ႕ အတြက္ ဆိုင္အတြင္းထဲမွာေတာ႕ လူသူ ရွင္းလင္းေန
ပါတယ္.. ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူဟာ စားပြဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး သူတို႕ရဲ႕ စားပြဲမွာ လာရပ္ျပီး ေမးပါတယ္..


“ ရဲအရာရွိ ခင္ဗ်ာ.. ဘာမ်ားျဖစ္လို႕ပါလဲ.. ဒီအဖိုးၾကီးက ခင္ဗ်ားတို႕ကို ဒုကၡမ်ားေပးေနလို႕လား ” “ ဘာမွ ဒုကၡ မေပးပါ
ဘူး… သူ႕ကို ဒီအစ္မၾကီးက ေကၽြးေမြးဖို႕ ေခၚလာတာပါ.. ” ရဲအရာရွိရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ “ အိုး ဒီေနရာဟာ ဒီလိုလူမ်ိဳး
ေတြနဲ႕ သင္႕ေတာ္တဲ႕ေနရာ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ဟာ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ၀င္ထြက္သြားလာ
စားေသာက္တဲ႕ ဆိုင္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီလိုလမ္းေပၚက လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ထဲမွာ လာစားေနတာ သူမ်ား
ေတြ ေတြ႔သြားရင္ ဆိုင္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ပါလိမ္႕မယ္…” လို႔ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာက ေျပာလိုက္ပါတယ္.. “ ကဲ အမ်ိဳး
သမီး ခင္ဗ်ားေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား.. က်ဳပ္ေျပာခဲ႕သားဘဲ .. ဒီလိုေနရာကို က်ဳပ္မလာခ်င္ပါဘူးလို႕.. က်ဳပ္သြားေတာ႕
မယ္.. ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုလဲ ဘယ္ေတာ႕မွ ထပ္မလာဘူး.. ” အဖိုးအို ဂ်က္က သြားတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ႕တဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း
ေတြကို ဖြင္႔ဟရင္း ေဒါသျဖစ္စြာ ေျပာလိုက္ပါတယ္..


အမ်ိဳးသမီးဟာ ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာကို ေသခ်ာၾကည္႕လိုက္ျပီး ျပံဳးျပလိုက္ရင္းက “ မန္ေနဂ်ာ.. ရွင္ ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ
ရွိတဲ႕ အက္ဒီ ႏွင္႕ အဖြဲ႕ရဲ႕ ဘဏ္လုပ္ငန္းစုၾကီးကို သိတယ္ မဟုတ္လား. ” လို႕ ေမးလိုက္ပါတယ္.. ဒီေတာ႕ မန္ေန
ဂ်ာက စိတ္မရွည္တဲ႕ေလသံနဲ႕ “ သိပါတယ္.. သူတို႕ဟာ အပတ္စဥ္တိုင္း ကုမၸဏီ အစည္းအေ၀းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕
ဆိုင္ရဲ႕ အထူးခန္းမွာ အျမဲ လုပ္ပါတယ္.. ဘာျဖစ္လို႕ပါလဲ ” လို႕ျပန္ေျဖပါတယ္.. အမ်ိဳးသမီးက “ ဒါဆိုရင္ သူတို႕ရဲ႕
အပတ္စဥ္ အစည္းအေ၀းေၾကာင္႕ ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ပိုျပီး ေရာင္းခဲ႕ရတဲ႕ အတြက္ သူတို႕ဟာ ရွင္
တို႕ ဆိုင္ကို တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အက်ိဳးျပဳေနတယ္ ဆိုတာေတာ႕ ရွင္လက္ခံတယ္ မဟုတ္လား.. ” “အဲဒီကိစၥ
ခင္ဗ်ားနဲ႕ မဆိုင္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္.. ” မန္ေနဂ်ာက ေဒါသထြက္လာပံု ရတဲ႕ ေလသံနဲ႕ ျပန္ေျပာပါတယ္..


“ကၽြန္မက အဲဒီ ဘဏ္လုပ္ငန္းစုရဲ႕ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ မစၥ ပင္နီလုပ္ အက္ဒီ ပါ.. ” “ဗ်ာ…. ” မန္ေနဂ်ာရဲ႕ အမူ
အယာက ခ်င္ျခင္းဘဲ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္.. အမ်ိဳးသမီးက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ျပံဳးလိုက္ရင္း “ကၽြန္မက ခါတိုင္း
လုပ္တဲ႕ အဲဒီပြဲနဲ႕ မတူတဲ႕ စားေသာက္ပြဲေလး တစ္ခုကို အခု လုပ္ခ်င္ပါတယ္.. ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး
စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ ယူလာခဲ႕ပါ.. ” စားပြဲမွာ ရပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ႕ ရဲအရာရွိကုိ တစ္ခ်က္ၾကည္႕လိုက္ျပီး “ ရဲအရာရွိၾကီး
ကိုလည္း ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ စားေသာက္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္.. ” “ေတာ္ပါျပီခင္ဗ်ာ ေက်းဇူးပါ.. ကၽြန္ေတာ္က
တာ၀န္ခ်ိန္တြင္း ျဖစ္ေနပါတယ္….” “ဒါဆိုရင္ အျပန္ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ႕ ယူသြားပါရွင္.. ” “ေကာင္းပါျပီ
ဗ်ာ .. ေကာ္ဖီေတာ႕ ယူသြားပါ႕မယ္.. ” ရဲအရာရွိစကား အဆံုးမွာ မန္ေနဂ်ာက “ကၽြန္ေတာ္ ရဲအရာရွိ ယူသြားဖို႕အတြက္
ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ယူလာေပးပါ႕မယ္.. ဒီ၀ိုင္းအတြက္လဲ အေကာင္းဆံုး အစားအေသာက္ေတြကို ယူလာခဲ႕ပါ႕မယ္
ခင္ဗ်ာ ” လို႕ေျပာျပီး မန္ေနဂ်ာက စားပြဲကေန ထြက္ခြာသြားပါတယ္..


မန္ေနဂ်ာ ျပန္အထြက္ကိုေစာင္႕ျပီး ရဲအရာရွိက အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို လူမွန္ေနရာမွန္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပး
လိုက္တာဘဲ ” ဟု လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္.. “ ကၽြန္မ ဒီလိုေတာ႕ မရည္ရြယ္ပါဘူး… ကၽြန္မ အေနနဲ႕ အန္ကယ္ ဂ်က္
ကို ဒီေခၚလာတာ အေၾကာင္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္..” ေျပာရင္းက အမ်ိဳးသမီးဟာ ထိုင္ခံုေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္.
အဖိုးၾကီးဘက္ကို လွည္႕ျပီး စကား စတင္ေျပာပါတယ္.. “ အန္ကယ္ ဂ်က္ ရွင္ကၽြန္မကို မွတ္မိလား.. ” အဖိုးအို ဂ်က္
ဟာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစမ္းစြာၾကည္႕ေနရင္းက “ က်ဳပ္ထင္တာ.. ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္ကို
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိေနပံုဘဲ” “ဟုတ္ပါတယ္ .. ကၽြန္မရုပ္ရည္က ဟုိတုန္းကထက္ ရင္႕ေရာ္သြားခဲ႕ပါျပီ.. အခုအခ်ိန္မွာ
ေငြေၾကးဥစၥာ အရာရာ ျပည္႕စံုေကာင္း ျပည္႕စံုေနျပီလို႕ ဆိုႏိုင္ေပမဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္စဥ္ကာလ ရွင္ ဒီဆိုင္မွာ အလုပ္
လုပ္ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ ေအးခဲေနတဲ႕ ခုလိုရာသီမ်ိဳးမွာ ကၽြန္မဟာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕ လမ္းတကာ ေလွ်ာက္ျပီး အစား
ေလး တစ္လုပ္အတြက္ အလုပ္ေတာင္းခဲ႕ရဖူးတဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ပါဘူးရွင္…” “ အစ္မၾကီး” ရဲအရာ
ရွိထံမွ အံ႕ၾသတၾကီး ေလသံက လႊတ္ခနဲ ထြက္က်လာပါတယ္.. ဒီလို ဂုဏ္သေရရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ ဆာ
ေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားခဲ႕ ဖူးတယ္ ဆိုတာကို သူဘယ္လို လုပ္ျပီး ယံုႏိုင္မွာလဲ..


အမ်ိဳးသမီးက သူ႕ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို စတင္ျပီး ရွင္းျပပါတယ္.. “ ကၽြန္မဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းက
ထြက္လာကစ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို အလုပ္ရွာဖို႕ ေရာက္လာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႕ အလုပ္တစ္ခုတစ္ေလမွ
ကို ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ရွာလို႕မရခဲ႕ပါဘူး.. ဘယ္သူကမွ အလုပ္မခန္႕ခဲ႕ၾကပါဘူး… ေနာက္ဆံုးေတာ႕ လက္ထဲမွာ ျပားေစ႕
ေလး အနည္းငယ္က လြဲလို႕ ဘာမွ မက်န္ေတာ႕တဲ႕အခါ ကၽြန္မ ငွားေနတဲ႕ အခန္းပိုင္ရွင္က အခန္းငွားခ မေပးႏိုင္
ေတာ႕တဲ႕ ကၽြန္မကုိ ေမာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႕.. ေဖေဖာ္၀ါရီလရဲ႕ ျပင္းလြန္းတဲ႕ အေအးဒဏ္ေအာက္မွာ ခိုနား
ရာမရွိ၊ ငတ္ျပတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ႕ရင္း ဒီေနရာေလးကို စားစရာ တစ္ခုတစ္ေလ ရလို
ရျငား ေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္.. ” အဖိုးၾကီးဂ်က္ဟာ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ျပီး “ အိုး က်ဳပ္မွတ္မိျပီ… က်ဳပ္ဟာ ဟိုနားက
ေကာင္တာမွာ ရပ္ေနခဲ႕တယ္. ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကိုေမးတယ္.. အစားအေသာက္ နည္းနည္းေပးပါ.. ဆိုင္မွာရွိတဲ႕
အလုပ္ကို လုပ္ေပးပါ႕မယ္လို႕ ေျပာခဲ႕တယ္ေလ.


က်ဳပ္က ဆိုင္၀န္ထမ္းမဟုတ္တဲ႕ အျပင္လူကို အလုပ္ခိုင္းတဲ႕ အခ်က္ဟာ ဆိုင္ရဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ရာ
က်တဲ႕အတြက္ အလုပ္ မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ႕တယ္ေလ။ ” “ဟုတ္ကဲ႕ .. ကၽြန္မသိပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်က္.. ျပီးေတာ့
ရွင္ဟာ ကၽြန္မ တစ္သက္ ျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ အသားညွပ္ ဆင္းဒ၀စ္ၾကီးတစ္ခုနဲ႕ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ကို
ေပးျပီးေတာ႕ ဟိုေထာင္႕နားက စားပြဲမွာ သြားထိုင္စားပါလို႕ ေျပာခဲ႕တယ္.


ကၽြန္မက ရွင္ ကၽြန္မေၾကာင္႕ ျပႆနာတစ္ခုခု ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ရွင္က ကၽြန္မ အတြက္ က်သင္႕ေငြကို
ေကာင္တာမွာ သြားရွင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္.. ဒီေတာ႕မွ အားလံုး အဆင္ေျပသြားျပီဆိုတာ သိမွ စိတ္ခ်လက္ခ်
နဲ႕ အစားကို စားႏိုင္ခဲ႕တယ္.. ” “ခင္ဗ်ား ဒီေနာက္ပိုင္း အလုပ္ရသြားခဲ႕သလား.. ” အဖိုးဂ်က္က အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို
ေမးလိုက္ပါတယ္.. “ဟုတ္တယ္.. သိပ္မၾကာခင္မွာ ကၽြန္မဟာ အလုပ္တစ္ခုကို ရလိုက္တယ္.. အလုပ္လုပ္တဲ႕ အခါ
သူမ်ားေတြထက္ပိုျပီး အလုပ္မွာ ေစတနာထားတယ္.. ၾကိဳးစားတယ္.. ကၽြန္မက ငတ္ျပတ္တဲ႕ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ႕ဖူး
ေတာ႕ ဒီဘ၀ကို ျပန္မသြားခ်င္ဘူးေလ.. ဒီေတာ႕ ဘာလုပ္သလဲ... သူမ်ားထက္ ပိုၾကိဳးစားရတာေပါ႕ ကၽြန္မရဲ႕ လံု႕လ
၀ရိယေကာင္းမႈေၾကာင္႕ မၾကာခင္မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း တစ္ခုကို ထူေထာင္လာႏိုင္ခဲ႕တယ္.. ကံတရားရဲ႕ ေဖးမမႈလဲ
ပါတာေပါ႕ေလ.. ” အမ်ိဳးသမီဟာ သူမရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ လိပ္စာကဒ္ျပားေလး တစ္ခု
ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္းက “ရွင္ ဒီမွာ စားေသာက္ျပီးစီးတဲ႕အခါ ဒီလိပ္စာေလးအတိုင္း ေရာက္ေအာင္သြားျပီး ကၽြန္မရဲ႕
ကိုယ္ေရးအရာရွိနဲ႕ သြားေတြ႔ေစခ်င္တယ္.. ကၽြန္မတို႕ ကုမၸဏီမွာ ရွင္႕အတြက္ သင္႕ေတာ္တဲ႕ အလုပ္တစ္ေနရာကို သူ
စီစဥ္ေပးလိမ္႕မယ္.. ျပီးေတာ႕ ရွင္႕အတြက္ အ၀တ္အစား၀ယ္ဖို႕၊ ေနထိုင္ စားေသာက္ဖို႕ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူ ထုတ္ေပး
လိမ္႕မယ္.. ရွင္ ကိုယ္႕ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ႕ တစ္ေန႕အထိ ေထာက္ပံ႕ပါလိမ္႕မယ္.. ရွင္ ဘယ္လို
အကူအညီဘဲ လုိလို ကၽြန္မဆီ လာခဲ႕ပါ… ကၽြန္မ ရွင္႕အတြက္ အျမဲတမ္း တံခါးဖြင္႕ထားပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်က္..


” အဖိုးအုိ ဂ်က္ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာရင္းက “ခင္ဗ်ားကို ဘယ္လို ေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္ မသိ
ေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ” “ေက်းဇူးတင္ဖို႕ မလိုပါဘူး အန္ကယ္ ဂ်က္ရယ္.. ကူညီထိုက္သူကို ကူညီရတာ ၀မ္းေျမာက္စရာပါ..
ရွင္႕ရဲ႕ စာနာ ေထာက္ထား တတ္တဲ႕ စိတ္ထားေလးကို ကၽြန္မဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ပါဘူး.. ရွင္ေကၽြးခဲ႕တဲ႕ ဆင္းဒ၀စ္နဲ႕
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ တန္ဖိုးအၾကီးဆံုး အရာေတြပါ… ဘယ္လိုမွ တန္ဖိုးျဖတ္လို႕မရပါဘူး.. ကၽြန္မကို ခု
လို ကူညီတတ္ျခင္းရဲ႕ လမ္းစကို လမ္းျပခဲ႕တဲ႕သူကလဲ အန္ကယ္ဂ်က္ ကိုယ္တိုင္ပါ” စားေသာက္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုဂ်က္
ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးေနာက္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ ရဲအရာရွိဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လာ ၾကပါတယ္..


ဆိုင္ေရွ႕အေရာက္မွာ တစ္ေယာက္တစ္လမ္း ထြက္ခြာမသြားခင္ ဆိုင္အ၀နားမွာ ေခတၱရပ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးဟာ ရဲအရာရွိ
ကို ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုပါတယ္.. “ ရွင္႕ရဲ႕ အကူအညီအတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္ ရဲအရာရွိမင္းရယ္.. ”
“အိုး ေက်းဇူးတင္ဖို႕ မလိုပါဘူး မစၥ အက္ဒီ.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ သိပ္ထူး
ဆန္း အံ႕ၾသစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ဘယ္ေတာ႕မွ ေမ႕ႏိုင္မဲ႕ အျဖစ္အပ်က္လဲ မဟုတ္ပါ
ဘူးဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ႕ ရင္ထဲကို ေတာ္ေတာ္ ထိပါတယ္.. ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေကာ္ဖီအတြက္လဲ ေက်းဇူးပါ မစၥ အယ္ဒီ.. ” ရဲအရာ
ရွိရဲ႕ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို သတိရလိုက္မိတဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ “အိုး ရွင္ ေကာ္ဖီကို ဘယ္လို ေသာက္တယ္ ဆိုတာ
ေမးဖို႕ ကၽြန္မ ေမ႕သြားတယ္ အခု ယူလာတာ ဘလက္ေကာ္ဖီ သက္သက္ဘဲ ထင္တယ္.. ႏို႕ ျဖစ္ျဖစ္ သၾကားျဖစ္ျဖစ္
ထပ္ယူမလား. ” ရဲအရာရွိဟာ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ရင္းက ျပံဳးလိုက္ျပီးေတာ႕


“ကၽြန္ေတာ႕ အတြက္ သၾကားေတြ ႏို႕ေတြ မလိုေတာ႕ ပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေန႕ ခင္ဗ်ား အန္ကယ္ ဂ်က္ကို ေပးလိုက္တဲ႕
ေစတနာေမတၱာေတြက အဲဒီအရာေတြထက္ ခ်ိဳပါတယ္.. တန္ဖိုးၾကီးလွပါတယ္.. ေစတနာ ေမတၱာ နဲ႕ ေက်းဇူးသိ
တတ္ျခင္းဆိုတဲ႕ အရာေတြဟာ ဘယ္အရာနဲ႕မွ မတူေအာင္ ခ်ိဳျမိန္လြန္းလွပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ႕ ရင္ထဲမွာလဲ ဒီအခ်ိဳ
ဓာတ္ေတြ ကူးစက္ျပီး ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို သၾကားမွ မလိုေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ..” လို႕ ေျပာလိုက္ပါေတာ႕တယ္..


------------------------------------------------------------------- ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀မွာေရာ သၾကားထက္ခ်ိဳ
တဲ႕ အရာမ်ားကို မိမိမိတ္ေဆြ၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္ကေန ရရွိခဲ႕ဖူးပါရဲ႕လား.. ကိုယ္႕ဘက္ကေရာ ျပန္ေပးဆပ္ဖူးပါျပီလား...
ဇာတ္လမ္းေလးထဲက အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အလုပ္အေပၚ ထားတဲ႕ စိတ္ဓာတ္၊ ဇြဲလံု႕လနဲ႕ ၾကိဳးစားခဲ႕တဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြက
အတုယူစရာ ေလးစားအားက်စရာ ေကာင္းလွပါတယ္ေနာ္.. အလွပဆံုးကေတာ႕ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေလး
ပါ.. ရဲအရာရွိ ေျပာသလိုပါဘဲ.. ေစတနာ ေမတၱာ အျပည္႕နဲ႕ ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္းက သၾကားထက္ကို ခ်ိဳျမိန္လွပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ ကိုယ္႕ပတ္၀န္းက်င္၊ ကိုယ္႕အေပၚေက်းဇူးရွိသူမ်ား၊ ကိုယ္နဲ႕ ဆက္ဆံေနရတဲ႕ လူေတြအေပၚမွာ
သၾကားထက္ ခ်ိဳျမိန္တဲ႕ အရာေတြကို ေပးႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပါဦးစို႕ရေအာင္လား..