မုိးေသာက္ယံ.....
အိပ္မက္က လန္႔ႏုိးလာတဲ့ ငါ့မ်က္၀န္းမွာ
မ်က္ရည္စေတြ ေ၀့သီတြဲခုိေနတုန္း
ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးလည္း တင္းက်ပ္လစ္ဟာေနတယ္
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ကုိ စမ္းရင္း
ငါ့စိတ္ငါ ဆန္းစစ္….
အ့ံၾသစြာ တုန္လႈပ္မိတယ္
မျဖစ္သင့္….အဆိပ္သင့္ေသာ အိပ္မက္ပါပဲ
ဘုရားသခင္……
စိတ္သ႑ာန္ထင္ဟပ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ
ေသြးေလေျခာက္ျခား၍ မက္ေသာ
အိပ္မက္သာျဖစ္ပါေစ……။
အင္း…အိပ္မက္ထဲမွာဗ်ာ……
လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္….
လျပည့္ညရဲ႕ ညခ်မ္းမွာ
သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ စြဲထင္မွတ္ယူထားတဲ့သူ…
သူနဲ႔ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္တြဲဆက္လုိ႔
လမ္းမေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္……
ညအေမွာင္ထဲ
ထူးျခားစြာ လင္းပ၀င္းျမေနတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြ
ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွာ ပ်ံ၀ဲလုိ႔
လိပ္ျပာေတာင္ပံခတ္သံမွာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္၀င္ရင္း
ငါတုိ႔လက္ေတြ ပုိမုိၿမဲၿမံလာရဲ႕……
ၾကယ္ေတြကုိေရရင္း မ်က္၀န္းေတြကတစ္ဆင့္
ရင္ဘတ္ျခင္း စကားေတြေျပာေနခဲ့တယ္……
အဲဒီလုိ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ရင္း……
လမ္းတစ္ခုရဲ႕ ေထာင့္ခ်ဳိးမွာ
ရုတ္တရက္ သူ……ရပ္လိုက္တယ္
ငါ့ဘက္ကုိ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္တဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းမွာ…..တစ္စုံတစ္ခု….
တုိးလ်ျပင္းရွစြာ ေျပာေနသလုိ
တစ္စုံတစ္ခုကုိ ငါေတြ႕လိုက္တယ္……
ဟင့္အင္း……
မျဖစ္ဘူး……မျဖစ္သင့္ဘူး…..
ငါတုိ႔အတြက္ ခက္ခဲလြန္းတယ္……
ရင္တစ္ခုလုံး ျပည့္က်ပ္လစ္ဟာသြားသလုိ
စိတ္တစ္ခုလုံး ေနာက္က်ိေထြရီသြားခဲ့
ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု သက္ျပင္းနဲ႔အတူ ေရာခ်
ငါ……ေခါင္းငုံ႔ရင္း အံႀကိတ္ေခါင္းခါေတာ့
သူ႕မ်က္၀န္းဆီမွာ မၾကာခင္ေလးက ေတာက္လက္ေနတဲ့
အေရာင္ေတြ မႈန္ရီညွိဳ႕မိႈင္းသြားတယ္
ဒါေပမယ့္……ငါ့ရဲ႕လက္ကုိ ပုိမုိတင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္လုိ႔
အေရွ႕ဆီကုိပဲ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္……
အိမ္တစ္လုံးရဲ႕ တံစက္ၿမိတ္အစြန္းေအာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ဆီ ငါတုိ႔ေရာက္ေတာ့
အဲဒီလူရဲ႕လက္ထဲ ငါ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕လက္ကုိ
ေျပာင္းထည့္ေပးလိုက္တယ္……
ဆုိ႔နစ္ကြဲေၾကအၿပံဳးနဲ႔ ေခါင္းငုံ႔ရပ္က်န္ခဲ့တဲ့ငါ့ကုိ
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြား……
အဲဒီအိမ္ေလးရဲ႕ ေရကျပင္မွာပဲ ငါ…
၀မ္းလ်ားထုိးေမွာက္အိပ္မိတဲ့အခါ
ဘယ္တုန္းကတည္းက ညိဳေနမွန္းမသိတဲ့ မုိး(မ်က္ရည္)ေတြ
ၾကမ္းျပင္ေပၚ တေပါက္ေပါက္ လြင့္က်လိမ့္ဆင္းလာတယ္
ငါ……ငါ ငုိေနမိပါေပါ့လား……
သည္းထန္စြာ ငုိေနမိပါလား……။
ဒီလုိနဲ႔……
ညိွဳးငယ္ထစ္ခ်ဳန္းစြာ ႏုိးထလာရတဲ့ငါ
ျခင္ေထာင္အမုိးကုိ ျမင္ေတာ့မွ
သက္ျပင္းအခါခါ ႀကိတ္ခ်ရင္း
ေခါင္းအုံးေပၚက မ်က္ရည္ကြက္ကုိ
ဆြံ႕အ ေငးေမာေနမိတယ္……
ဘုရားသခင္……
စိတ္သ႑ာန္ ထင္ဟပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ
ေသြးေလေျခာက္ျခား၍ မက္ေသာ
အိပ္မက္သာျဖစ္ပါေစ……။
အိပ္မက္က လန္႔ႏုိးလာတဲ့ ငါ့မ်က္၀န္းမွာ
မ်က္ရည္စေတြ ေ၀့သီတြဲခုိေနတုန္း
ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးလည္း တင္းက်ပ္လစ္ဟာေနတယ္
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ကုိ စမ္းရင္း
ငါ့စိတ္ငါ ဆန္းစစ္….
အ့ံၾသစြာ တုန္လႈပ္မိတယ္
မျဖစ္သင့္….အဆိပ္သင့္ေသာ အိပ္မက္ပါပဲ
ဘုရားသခင္……
စိတ္သ႑ာန္ထင္ဟပ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ
ေသြးေလေျခာက္ျခား၍ မက္ေသာ
အိပ္မက္သာျဖစ္ပါေစ……။
အင္း…အိပ္မက္ထဲမွာဗ်ာ……
လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္….
လျပည့္ညရဲ႕ ညခ်မ္းမွာ
သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ စြဲထင္မွတ္ယူထားတဲ့သူ…
သူနဲ႔ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္တြဲဆက္လုိ႔
လမ္းမေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္……
ညအေမွာင္ထဲ
ထူးျခားစြာ လင္းပ၀င္းျမေနတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြ
ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွာ ပ်ံ၀ဲလုိ႔
လိပ္ျပာေတာင္ပံခတ္သံမွာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္၀င္ရင္း
ငါတုိ႔လက္ေတြ ပုိမုိၿမဲၿမံလာရဲ႕……
ၾကယ္ေတြကုိေရရင္း မ်က္၀န္းေတြကတစ္ဆင့္
ရင္ဘတ္ျခင္း စကားေတြေျပာေနခဲ့တယ္……
အဲဒီလုိ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ရင္း……
လမ္းတစ္ခုရဲ႕ ေထာင့္ခ်ဳိးမွာ
ရုတ္တရက္ သူ……ရပ္လိုက္တယ္
ငါ့ဘက္ကုိ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္တဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းမွာ…..တစ္စုံတစ္ခု….
တုိးလ်ျပင္းရွစြာ ေျပာေနသလုိ
တစ္စုံတစ္ခုကုိ ငါေတြ႕လိုက္တယ္……
ဟင့္အင္း……
မျဖစ္ဘူး……မျဖစ္သင့္ဘူး…..
ငါတုိ႔အတြက္ ခက္ခဲလြန္းတယ္……
ရင္တစ္ခုလုံး ျပည့္က်ပ္လစ္ဟာသြားသလုိ
စိတ္တစ္ခုလုံး ေနာက္က်ိေထြရီသြားခဲ့
ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု သက္ျပင္းနဲ႔အတူ ေရာခ်
ငါ……ေခါင္းငုံ႔ရင္း အံႀကိတ္ေခါင္းခါေတာ့
သူ႕မ်က္၀န္းဆီမွာ မၾကာခင္ေလးက ေတာက္လက္ေနတဲ့
အေရာင္ေတြ မႈန္ရီညွိဳ႕မိႈင္းသြားတယ္
ဒါေပမယ့္……ငါ့ရဲ႕လက္ကုိ ပုိမုိတင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္လုိ႔
အေရွ႕ဆီကုိပဲ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္……
အိမ္တစ္လုံးရဲ႕ တံစက္ၿမိတ္အစြန္းေအာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ဆီ ငါတုိ႔ေရာက္ေတာ့
အဲဒီလူရဲ႕လက္ထဲ ငါ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕လက္ကုိ
ေျပာင္းထည့္ေပးလိုက္တယ္……
ဆုိ႔နစ္ကြဲေၾကအၿပံဳးနဲ႔ ေခါင္းငုံ႔ရပ္က်န္ခဲ့တဲ့ငါ့ကုိ
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြား……
အဲဒီအိမ္ေလးရဲ႕ ေရကျပင္မွာပဲ ငါ…
၀မ္းလ်ားထုိးေမွာက္အိပ္မိတဲ့အခါ
ဘယ္တုန္းကတည္းက ညိဳေနမွန္းမသိတဲ့ မုိး(မ်က္ရည္)ေတြ
ၾကမ္းျပင္ေပၚ တေပါက္ေပါက္ လြင့္က်လိမ့္ဆင္းလာတယ္
ငါ……ငါ ငုိေနမိပါေပါ့လား……
သည္းထန္စြာ ငုိေနမိပါလား……။
ဒီလုိနဲ႔……
ညိွဳးငယ္ထစ္ခ်ဳန္းစြာ ႏုိးထလာရတဲ့ငါ
ျခင္ေထာင္အမုိးကုိ ျမင္ေတာ့မွ
သက္ျပင္းအခါခါ ႀကိတ္ခ်ရင္း
ေခါင္းအုံးေပၚက မ်က္ရည္ကြက္ကုိ
ဆြံ႕အ ေငးေမာေနမိတယ္……
ဘုရားသခင္……
စိတ္သ႑ာန္ ထင္ဟပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ
ေသြးေလေျခာက္ျခား၍ မက္ေသာ
အိပ္မက္သာျဖစ္ပါေစ……။
No comments:
Post a Comment