ကံႏွင့္ ကံ၏အက်ိဳး

ကံ၏ အနက္အဓိပၸာယ္
“ကံ” ဆုိသည္မွာ ပါဠိဘာသာ “ကမၼ”မွ ျဖစ္လာေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရျဖစ္သည္။ ျပဳလုပ္မူဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။

ထုိျပဳလုပ္မူဟူေသာ ကံသည္ -

(က) ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္မူ (ကာယကံ)၊

(ခ) ႏူတ္ျဖင့္ ေျပာဆိုမူ (၀စီကံ)၊

(ဂ) စိတ္ျဖင့္ ၾကံစည္မူ (မေနာကံ) –ဟူ၍ (၃) မ်ိဳးရွိသည္။

ကံျဖစ္ေပၚလာရန္ ေစတနာသည္ အရင္းခံျဖစ္သည္။ ေစတနာဟူေသာ စကားလံုးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏ မူပိုင္စကားလံုး ျဖစ္သည္။ ေစတနာဟူေသာ စကားလံုး၏ တိက်ေသာ အဓိပၸာယ္ကို အျခားမည္သည့္ ဘာသာကမွ် ျပန္ဆုိေဖာ္ျပႏုိင္စြမ္းမရွိ။ ေစတနာသည္ ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကိုယ္မူ ႏူတ္မူ စိတ္မူတုိ႕ကို ျပဳလုပ္ရာ၌ လုိရင္းပဓာန အခ်က္အခ်ာက်ေသာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ျပဳလုပ္မူကိစၥမဆုိ ေစတနာမပါလွ်င္ မထေျမာက္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္။ ေစတနာပါရွိမွသာ ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္။

ေစတနာသည္ စိတ္ကို လူံ႕ေဆာ္ ေစ့ေဆာ္ ႏူိးေဆာ္ေပးတတ္၏။ ေစတနာ ႏူိးေဆာ္မူအင္အားအလုိက္ ျပဳလုပ္မူ ကံတရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရ၏။

ေစတနာအားေကာင္းေလေလ ကံတရားတုိ႔ အားေကာင္းထက္သန္ေလေလ ျဖစ္သည္။ ေစတနာသည္ လြန္စြာ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ေသာ တရားျဖစ္သျဖင့္ သေဘာေပါက္ရန္ မလြယ္ေပ။ သို႔ေသာ္ စိတ္ကို တြန္းအားေပးသူမွာ ထုိႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ေစတနာပင္ ျဖစ္သည္။ ေစတနာက ႏူိးေဆာ္တုိက္တြန္း၍ ကိုယ္ႏူတ္စိတ္တုိ႔က ျပဳလုပ္ေျပာဆုိၾကံစည္ၾကသျဖင့္ ေစတနာေရွ႕သြားရွိေသာ ကိုယ္မူ ႏူတ္မူ ၾကံစည္မူ ကံဟူသမွ်သည္ ေစတနာသေဘာရွိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေစတနာႏူိးေဆာ္ တုိက္တြန္း၍ ကုိယ္ႏူတ္တုိ႔ျဖင့္ လူပ္ရွားမူ အမူအရာ စိတ္ျဖင့္ ၾကံစည္မူ အမူအရာကို ျပဳလုပ္ ျပီးစီးေစတတ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေစတနာကို “ကံ” ဟု ေခၚဆုိရသည္။

ကံဟူေသာ အမည္သည္ ကိုယ္မူ ႏူတ္မူ စိတ္မူတို႔၏ အမည္ရင္းသာ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္မူ ႏူတ္မူ စိတ္မူမ်ားသည္ ေစတနာေၾကာင့္သာ ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ရေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းရင္းခံ ေစတနာကိုပင္ ကံဟုဆုိရသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံတရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာေရးအတြက္ ေစတနာသည္ အေၾကာင္းခံျဖစ္သည္။ “ေစတနာ ဟံ ဘိကၡေ၀ ကမၼံ ၀ဒါမိ - ခ်စ္သားတုိ႔ ေစတနာကို ကံဟု ငါဘုရားေဟာေတာ္မူသည္” ဟု ျမတ္စြာဘုရား မိန္႕ေတာ္မူထားသည္။ ကံတရားတုိ႔၏ အျပင္းအေပ်ာ့ အားေကာင္း မေကာင္းသည္ လူံ႕ေဆာ္ေပးတတ္ေသာ ေစတနာအင္အားေပၚ မူတည္သည္။ ထုိေစတနာသည္ ပုဗၺ ေစတနာ၊ မုဥၥ ေစတနာ၊ အပရ ေစတနာဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ကံတရားတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ လူံ႕ေဆာ္မူေစတနာ တြန္းအားသည္ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ေစတနာသည္ ကံတစ္ခုမျဖစ္မီ ၾကိဳတင္၍ တြန္းအားေပးသည္။ ကံကို ျပဳဆဲခဏ၌လည္း တြန္းအားေပးေနသည္။ ထိုကံကို ျပဳျပီးခ်ိန္၌လည္း သံုးမ်ိဳးရွိလာသည္။

ေစတနာသံုးခ်က္ ညီညြတ္စြာ ျပဳလုပ္မွသာ အလုပ္တစ္ခု ကံတစ္ခု၏ အက်ိဳးေပးမူမွာ ျပည့္စံုအားေကာင္းသည္။ ေစတနာတစ္ခ်က္ခ်က္ ပ်က္ကြက္အားေလ်ာ့ေနလွ်င္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနလွ်င္ ကံတရားတို႔ ျဖစ္ေပၚမူ အားေလ်ာ့ကာ အက်ိဳးေပးမူ ခြ်တ္ယြင္းတတ္ေလသည္။

ဤေလာက၌ ကံ ဉာဏ္ ၀ီရိယ ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ဉာဏ္၀ီရိယတုိ႔မွာ ေပၚလြင္ၾကသျဖင့္ အျငင္းမပြားၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္စပ္၍ ယံုသူ မယံုသူ ရွိလာသည္။ ကံ မယံုသူတို႔သည္ မိမိတုိ႔ မယံုပါဆုိသည့္ ကံကိုပင္ ေန႕စဥ္ျပဳလုပ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို မိမိပင္ ဆန္႕က်င္ေနၾကျပန္သည္။

ေလာကလူသားတို႔ကို ၾကည့္လွ်င္ လူတုိင္းသည္ အခ်ိန္တုိင္း အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္။ အလုပ္လုပ္သျဖင့္ လုပ္အားတန္ဖိုးကို ရရွိၾကသည္။ ထုိအလုပ္သည္ ေကာင္းေသာအလုပ္၊ မေကာင္းေသာအလုပ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ မေကာင္းေသာအလုပ္ကို ျပဳလုပ္ၾကသျဖင့္ ေလာကဥပေဒမ်ားအရ ေငြဒဏ္ ၾကိဳးဒဏ္ ၾကိမ္ဒဏ္ ေသဒဏ္မ်ားခံၾကရသည္။

ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ားကို ျပဳလုပ္ၾကသျဖင့္ ေငြေၾကး၊ ဥစၥာ၊ ဆုလာဘ္ ပဏၰာ၊ ရာထူးအာဏာတုိ႕ တုိးပြားရရွိၾကသည္။ ဤသို႔လွ်င္ ကံဟုေခၚေသာ အလုပ္မ်ားကို ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အခ်ိန္ရွိတုိင္း လူတုိင္း ျပဳလုပ္ေနၾကသျဖင့္ ကံ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ရရွိျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ ကံသည္ ဧကန္ပင္ရွိေသာ သေဘာသဘာ၀ျဖစ္သည္။ ကံရွိေန၍ ကံ၏ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆုိးျပစ္တုိ႔ကို ခံစားေနၾကရသည္။ ကံကို ျငင္းဆန္ကန္႕ကြက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေပ။