အဖန္ငါးရာငါးကမာၻဆိုတာ...

အဖန္ငါးရာငါးကမာၻဆိုတာ...


ဗုဒၶဘာသာ

ျမန္မာအမ်ားရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြအေၾကာင္း စာေတြေရးေပးေနတာသိေတာ့

ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာမွာ အဲဒီလုိပဲ သတ္ေသၿပီး ေသရတယ္ဆုိတာ

ဟုတ္ပါသလားဘုရား၊ ဟုတ္တယ္ဆုိရင္ တပည့္ေတာ္ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ

ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ကုိယ့္လည္ပင္းကုိကုိယ္ ဓားနဲ႔လွီးၿပီး သတ္ေသသြားေပမယ့္

အဲဒီအခုိက္မွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔လည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္၊ ရဟႏၲာျဖစ္သြားရင္

ေနာင္ဘဝ မရွိေတာ့ဘူး မဟုတ္လားဘုရား၊ ဒါဆုိရင္ ဒီအဖန္ငါးရာ

ငါးကမၻာခံရတဲ့ကိစၥ တပည့္ေတာ္ ဘယ္လုိနားလည္ရမလဲ ဘုရား”...။




ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီဒကာေျပာမွပဲ ဘုန္းဘုန္းအေတြးထဲမွာ ဒီအဖန္ငါးရာငါးကမၻာ

ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လဲြေနတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ အလဲြကုိ တင္ျပေပးဖုိ႔

စိတ္ကူးရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသျခင္းနဲ႔

အဖန္ငါးရာငါးကမၻာအေၾကာင္းကုိ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အခုလုိ တင္ျပျဖစ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။


တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ ေနာင္ဘဝေတြမွာလည္း

ဘဝေပါင္းငါးရာ တုိင္ေအာင္ အခုလုိပဲ သတ္ၿပီးေသရတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ

အေတာ္ကုိလဲြေနတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာမဟုတ္သလုိ က်မ္းဂန္မွာပါတဲ့

အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာလာတဲ့ ဇာတ္ေတာ္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။

အဲဒီဇာတ္ေတာ္က ဧကနိပါတ္ ၊ မတကဘတၱဇာတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ေတာ္မွာ ဒိသာပါေမာကၡ
ဆရာႀကီးတစ္ဦးဟာ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ဆိတ္တစ္ေကာင္းကုိ

သတ္ဖုိ႔ေရခ်ိဳးေပးခ်ိန္မွာ အဲဒီဆိတ္ဟာ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ရယ္လည္းရယ္ၿပီး

ငုိလည္းငုိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာႀကီးက ဘာေၾကာင့္ရယ္လည္းရယ္၊

ငိုလည္းငုိတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ဆိတ္က “ကၽြႏ္ုပ္လည္း အတိတ္ဘတစ္ခုမွာ

အခုဆရာႀကီးလုိပဲ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကုိ လည္ျဖတ္သတ္ခဲ့မိလုိ႔

အဲဒီအကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးဟာ ဒီဘဝအထိ ဘဝေပါင္း (၄၉၉)ဘဝတုိင္တုိင္

လည္ျဖတ္အသတ္ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဒီလုိဝဋ္ေကၽြးကုိ ေနာက္တစ္ဘပဲ ခံၿပီးရင္

ကုန္ဆုံးေတာ့မွာ ျဖစ္တာကုိေတြးၿပီး ဝမ္းသာလုိ႔ ရယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊

ငုိတာကေတာ့ အခုအကၽြႏု္ပ္ကုိ သတ္မယ့္ဆရာႀကီးလည္း ကၽြႏု္ပ္လုိပဲ

ဘဝေပါင္းငါးရာ အသတ္ခံရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတဲ့အတြက္
ငုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာႀကီးဟာ

ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ဆိတ္ကုိမသတ္ေတာ့ဘဲ လႊတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္

အကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးရွိတဲ့ ဆိတ္ဟာတစ္ေနရာမွာ မုိးႀကိဳးထိလြင့္လာတဲ့

ေက်ာက္ခ်က္ထိၿပီး လည္ပင္းျပတ္ကာ ေသသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဝဋ္ေကၽြးပါလာေတာ့

တစ္ဦးမသတ္လည္း တစ္ခုခုနဲ႔ ေသသြားရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။




ဒီဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာကုိၾကည့္ရင္ ဆိတ္ဟာအတိတ္ဘဝ လူျဖစ္စဥ္က

ဆိတ္တစ္ေကာင္ကုိ သတ္ခ့ဲမိတဲ့ ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းငါးရာတုိင္ေအာင္

အသတ္ခံၿပီး ေသခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကုိ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

သတ္ေသလုိ႔ အဖန္ငါးရာ၊ ဘဝငါးရာ ခံရတာ မဟုတ္ဘဲ သူမ်ားကုိ သတ္မိတဲ့ အကုသုိလ္

ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ အသတ္ခံရတဲ့ ဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာပဲ

ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းကုိ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားမိရာက

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတယ္ဆုိၿပီး ျမန္မာမ်ား

အမွတ္လဲြေနတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

သတ္ေသတဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာအထိ အဲဒီလုိ ထပ္တူသတ္ေသရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ

လဲြေနတယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒီလုိေျပာေတာ့

ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာ အဖန္းငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတာမဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး

စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္သတ္ေသတာလည္း မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားက မဟုတ္တာဆုိ သိပ္ၿပီးအတုယူတတ္တာ ဆုိေတာ့

သူမ်ားသတ္ေသတာေတြၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္ကိုယ္သတ္ေသမိမွာစုိးလုိ႔
ေျပာရတာပါ။ ေသခ်ာစဥ္းစားရမွာက အဲဒီလုိ စိတ္ညစ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

သတ္ေသတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသခါနီး စိတ္အစဥ္ဟာ ဘယ္လုိမွ ေကာင္းတဲ့စိတ္အေတြး

မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဒီစိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္လုိက္မယ္ဆုိရင္

ေကာင္းတဲ့ဘုံဘဝမွာ ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္လွပါဘူး။ ေသခါနီးမွာျဖစ္တဲ့

စိတ္အစဥ္ဟာ ေနာက္ဘဝမွာ အရင္အက်ိဳးေပးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသခါနီးစိတ္အစဥ္ဟာ

အထူးသတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။


ဒီေတာ့ကား သတ္ေသမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာနဲ႔ သူတပါးကုိ သတ္လိုက္တာမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

သတ္ေသတဲ့အတြက္ ဘဝငါးရာ အဖန္ငါးရာ အဲဒီလုိပဲ သတ္ၿပီးေသရတယ္ဆုိတာ

အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ စကားျပစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ သူတပါးကုိ ကုိယ္ကသတ္တာဆုိရင္ေတာ့

သတ္တဲ့စိတ္ေစတနာအတုိင္း ဒီအကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးကုိ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရတတ္ၿပီး

အကုသိုလ္အျပစ္ သိပ္ႀကီးရင္ ဘဝေပါင္း ငါးရာအထိေတာင္ ခံရတတ္ေၾကာင္း

သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။


ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသမႈအပုိင္းမွာလည္း

ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ၿငီးေငြ႕လုိ႔ သတ္လုိက္တဲ့

အပုိင္းမွာ အျပစ္မရွိေပမယ့္ ေဒါသအေလ်ာက္ သတ္မိရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ ခုနေျပာသလုိ ေသခါနီး စိတ္အစဥ္ဟာ မေကာင္းႏုိင္တဲ့အတြက္
ေသၿပီးေနာက္ အပါယ္ဘုံဘဝေတြအထိ ေရာက္ေစႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္လုိ႔
ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶလက္ထက္က ဝဂၢလိ အမည္ရွိတဲ့ မေထရ္တစ္ပါးဟာ

ခႏၶာကုိယ္ကုိၿငီးေငြ႕ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့အတြက္

ကုိယ့္လည္ပင္းကုိကုိယ္ ဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး သတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္

အဲဒီမေထရ္ဟာ ဒီအခုိက္မွာ ေဝဒနာကုိ ႐ႈလုိက္တဲ့အတြက္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္လုိ႔

ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္ (၄၉)မွာ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။ ဒါကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္

ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အပုိင္းမွာ

ဒီလုိသတ္ေသလုိက္တဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံစရာမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ

သတိျပဳႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဆုိလုိတာက ျမန္မာအမ်ား

အမွတ္မွားေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ အဲဒီလုိပဲ

ေသရတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ လဲြေနတဲ့ အယူအဆျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

သတ္တဲ့ကံမဟုတ္ဘဲ သူမ်ားကုိ သတ္ခဲ့တဲ့ ပါဏာတိပါတ ကံမ်ိဳးကသာ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့
အကုသုိလ္ကံ အႀကီးအေသးကုိလုိက္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ ဘဝေပါင္းငါးရာအထိ ျပန္လည္

အသတ္ခံရတတ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အပုိင္းမွာ

ပါဏာတိပါတကံ မေျမာက္တဲ့အတြက္ ပါဏာတိပါတကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္အတုိင္း

ျပန္ခံရတာေတြ မရွိေပမယ့္ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့

သူတစ္ေယာက္ဟာ အေသမေကာင္းတဲ့အတြက္ ဘဝကူးလည္း မေကာင္းႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔

ဒီလုိနည္းနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္သတ္ေသတာလည္း လဲြေနတဲ့အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း

သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒါေၾကာင့္ လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာအဲဒီလုိပဲ သတ္ေသရတတ္တယ္ဆုိတဲ့

ျမန္မာေတြရဲ႕ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ အလဲြဟာလည္း နည္းနည္းေလးမဟုတ္ အမ်ားႀကီးကုိ

လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးကုိ အစဥ္အဆက္

အ႐ုိးစဲြေနေအာင္ မလဲြမိၾကဖုိ႔နဲ႔ တကယ္သတ္ခ်င္ရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့

ကိေလသာေတြကုိသာ အၿပီးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း

လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိဝင္ကာ ျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား

ေမတၱာအားျဖင့္ အသိစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။