ထိပ္ဆံုးသို ့တစ္ေတာင္ေပၚ တစ္ေတာင္ဆင့္
ေတာင္အျမင့္ ပတ္ၿခံရံ
တစ္ေတာင္ဆံုးျပန္ေတာ့
တစ္လံုးက်န္ျပန္ေသးသမို ့
ဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏွိဳးလို ့ရယ္
ၾကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္။
ခါတေလ ပင္္ပန္းတာေၾကာင့္
ေတာ္ပါၿပီ ဆက္မလွမ္းခ်င္ဘု
ရပ္တန္းက ရပ္မယ္ႀကံ
အမွန္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မလား။
စခဲ့မိဟာေပါ့
တစ္ေန ့မွာ ဆံုးရာေရာက္ပါလိမ့္
အားေလွ်ာ့ကာ ဆုတ္ခ်င္စမ္းပါနဲ ့
စိတ္ႏြမ္း အသာေျဖဦး
မာလာေငြ ကန္ေရေအးရယ္ႏွင့္
ငွက္ေတးကို အာရံုဆင္လို ့
မူတသြင္ အားသင္သစ္လိုက္ပါ့
ခ်စ္ဖြယ့္လူသား။
No comments:
Post a Comment