"ဇီ၀ိတ ဒါန အတု"

"ဇီ၀ိတ ဒါန အတု"

"ဒါန"ဟူေသာေ၀ါဟာရသည္ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာ့လူ႕ေဘာင္ႏွင့္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေနၿပီျဖစ္သည္။"ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္း၊လွဴ
ျခင္း"ပင္ျဖစ္၏။

ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲရာတြင္ပစၥည္း၀တၳဳေပၚအမွီျပဳ၍ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲၾကသျဖင့္"သကၤန္းအလွဴ,ဆြမ္းအလွဴ,ေက်ာင္းအလွဴ"
စသသည္ျဖင့္မ်ားျပားလွ၏။ထိုမ်ားျပားေသာအလွဴဒါနထဲတြင္မွ"ဇီ၀ိတဒါန"ဆိုသည္လည္းပါ၀င္၏။
"ဇီ၀ိတဒါန"ဆိုသည္မွာ"လူတစ္ဦးဦး,(သို႔မဟုတ္)တိရိစာၦန္တစ္ေကာင္ေကာင္,အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ေပးလွဴျခင္း"ကိုဆိုလိုသည္။
ရွင္းလင္းေအာင္တင္ျပရပါလွ်င္-
အသက္ေသမည့္ေဘးႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနရသူလူသားအတြက္(ဥပမာအားျဖင့္-မိမိ၏၊အေသြး၊အသား၊ေဆး၀ါး)စသည္ျဖင့္ လွဴဒါန္းျခင္း၊အာဟာရျပတ္၍ေသလုလုသတၱ၀ါကိုအစာအာဟာရေပးလွဴျခင္း။သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္ လူ၊သတၱ၀ါ ကိုကယ္တင္ျခင္း။တမင္ေထာင္ထားေသာ ေထာင္ေခ်ာက္တြင္မိေနသူေသာသတၱ၀ါကိုလႊတ္ေပးျခင္း။
ေရသတၱ၀ါေရခမ္း၍(သို႔မဟုတ္)ကုန္းသတၱ၀ါေရနစ္၍ အသက္ေဘးမွကယ္တင္ျခင္း။စသည္ျဖင့္ အသက္ဆက္ရာဆက္
ေၾကာင္း။ရွင္ရာရွင္ေၾကာင္းျပဳလုပ္ေပးျခင္းသည္"ဇီ၀ိတဒါန"ျဖစ္သည္။
ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္အဓိကေျပာလိုေသာအခ်က္မွာ-
"ဒါနေကာင္းမႈကုသိုလ္"ျပဳလုပ္ရာ၌ တမင္သက္သက္ဖန္တီးယူၿပီး(၀ါ)လုပ္ယူၿပီးမွကုသိုလ္ေကာင္းမႈတစ္ခု ရေကာင္းသည္
မဟုတ္ပါ။
ဤအခ်က္ကို ဥပမာျဖင့္ ရွင္းပါမည္။
ေစတီ၊ဘုရားေက်ာငး္ကန္ သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ တံျမက္စည္းလွည္းျခင္းကုသိုလ္လုပ္လိုေသာေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းေနေသာ
ေစတီ ဘုရား၊ေက်ာင္းကန္တစ္၀ိုက္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊သူတစ္ပါးကိုေစခိုင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊
"အမိႈက္"ဖြထားၿပီးမွ မိမိက ကုသုိလ္ ရခ်င္၍ အမိႈက္သိမ္း၊တံျမက္စည္းလွည္းျခင္းမ်ိဳး လုပ္၍မရပါ။(ထပ္ေျပာပါရေစ-လံုး၀
မရပါ)။
ဤသို႔ကၽြန္ေတာ္ကဆိုလိုက္သျဖင့္ "ဒီလိုမ်ိဳးဘယ္သူလုပ္မွာလဲ"ဟုဆိုေကာင္းဆုိပါမည္။ဆႏၵမေစာပါႏွင့္။ဆက္လက္ဖတ္ရႈ
ေပးပါ။
ေပးျခင္း၊ကမ္းျခင္း၊လွဴဒါန္းျခင္းဆိုသည္ေကာင္းေသာအမႈျဖစ္၏။ျပဳေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္၏။ဒါနကုသိုလ္ေကာင္းမႈျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္-ယင္း ဒါနကုသိုလ္ အမႈကိုပင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါေသာ ပကတိ စြန္႕လႊတ္မႈသက္သက္ျဖင့္သာလုပ္အပ္၏။
ကုသိုလ္ရခ်င္၍လွဴျခင္းမ်ိဳးမျဖစ္အပ္။ရခ်င္လွ်င္"ေလာဘ"ပါေသာေၾကာင့္ "အကုသိုလ္"ျဖစ္၏။(ဤသည္မွာ"ပရမတ္"ရႈ
ေထာင့္မွဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္)။
မိမိက ေဆးအလွဴလုပ္လိုေသာေၾကာင့္၊"ဇီ၀ိတဒါန"ျပဳလိုေသာေၾကာင့္သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ေကာင္ကို ေျခရိုက္ခ်ိဳးျခင္း၊
အေတာင္ပံရိုက္ခ်ိဳးျခင္း၊အနာတရျဖစ္ေအာင္ထိုးခုတ္ျခင္းျပဳလုပ္ၿပီးမွ ေဆးလွဴ၊ေဆးကုသျခင္းျဖင့္"ဇီ၀ိတဒါန"လုပ္ပါသည္
ဟုဆိုလွ်င္ "ဇီ၀ိတဒါနအစစ္အမွန္"မဟုတ္မွန္ေၾကာင္းကိုေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္မည္ျဖစ္ပါသည္။
"ႏြားသတ္ရံု"သို႔ ေရာက္ေနေသာ"ႏြား"ကိုေစ်းေကာင္းေပး၀ယ္၍"ေဘးမဲ႔လႊတ္"လွ်င္ကား"ဇီ၀ိတဒါန"ျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္-ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊အင္း၊အိုင္ တြင္ သူ႕သဘာ၀အတိုင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနေသာ"ငါး"မ်ားကိုဖမ္းယူၿပီးေရထဲျပန္လႊတ္
ျခင္းမွာ"ဇီ၀ိတ ဒါန"မဟုတ္။"ဇီ၀ိတဒါန"ကို"အဓမၼ"လုပ္ယူျခင္း ျဖစ္၏။
သူ႕သဘာ၀အတိုင္းလြတ္လပ္စြာပ်ံသန္းေနၾကေသာ(စာကေလး-အပါအ၀င္)"ငွက္ကေလးမ်ား"ကိုဖမ္းၿပီး ျပန္လႊတ္ျခင္း
သည္လည္း "ငါးလႊတ္ျခင္း"ႏွင့္အလားသ႑ာန္တူပါ၏။"အတင္းအဓမၼ-ဇီ၀ိတဒါန"ျပဳျခင္းပင္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕၊မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးအဖူးအေမွ်ာ္ေရာက္ခဲ႕စဥ္ကကၽြန္ေတာ္႔မိတ္ေဆြညီငယ္က"ကိုညီ-စာကေလး၀ယ္
လႊတ္မလား၊ဇီ၀ိတဒါန ျဖစ္တာေပါ့"ဟုဆိုပါသည္။
"သနားလို႔ မလႊတ္ေတာ့ဘူးကြာ"ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါ-"ဟင္-တစ္မ်ိဳးႀကီးပါလား သနားလို႔မလႊတ္ဖူး လို႔ပဲ"ဟု ၿပံဳးၿပီးေျပာပါ၏။
"ေအးေလ-အတၱႀကီးတဲ႔သူေတြက ကိုယ္ေငြရဖို႔ပဲတြက္ၿပီး ငွက္ကေလးေတြဖမ္းၿပီး ျပန္လႊတ္ဖို႔ ေရာင္းစားေနၾကတာ။
သူတို႔မွာ လုပ္စရာအလုပ္ ဒီေလာက္ရွားသလား၊သူတို႔ငွက္ဖမ္းတဲ႔ပေယာဂထဲမွာ တို႔မ်ား မေယာဂ မပါခ်င္လို႔
၀ယ္မလႊတ္တာပါ။၀ယ္လႊတ္တဲ႔သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိရင္ သူတို႔လည္း ငွက္မဖမ္းေတာ့ပဲ ဒီအလုပ္ကိုစြန႔္လႊတ္လိုက္မွာပဲ။
ဒါကိုမ်ား ငါ့ရွင္ က ဇီ၀ိတ ဒါနျဖစ္တယ္မ်ားထင္ေနေသးသလားဟ။
တရားဥပေဒစိုးမိုးတဲ႔အျခားႏိုင္ငံေတြဆိုရင္ တိရိစာၦန္ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈနဲ႔ အေရးယူခံရမွာေသခ်ာသေပါ့။
တကယ္ေတာ႔ ဒီျဖစ္စဥ္က ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ "ငွက္ဖမ္းတဲ႔သူရယ္"၊"၀ယ္လႊတ္တဲ႔သူရယ္" ပူးေပါင္းႀကံစည္ၾကတာ။
"၀ယ္လႊတ္တဲ႕သူ"ကငွက္ကေလးေတြ၊ငါးကေလးေတြတကယ္"သနား"လို႔၊သူတို႔ကေလးေတြ"အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္
ေစဖို႔" အမွန္တကယ္ လိုလားတယ္လို႔မ်ားထင္ေနသလား၊ ေ၀းပါသေလး ေမာင္ရာ။
သူတို႔ ေသ မွာစိုးလို႔၊သူတို႔ အသက္ဆက္ခ်င္လို႔ "ယၾတာ"ေခ်တာလဲပါသကြဲ႕။အဓိက ႀကံရာပါတစ္ေယာက္ကေတာ႔
"ေဗဒင္ဆရာ"ပဲ။ငွက္၊ငါး လႊတ္ဖို႔အႀကံေပးတာသူ။ယၾတာလုပ္ေပးတာသူ။
တို႔မ်ား မွာသာ အခြင့္အာဏာရွိလို႔ကေတာ႔ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲကြာ။
"ငွက္ေတြ၊ငါးေတြ ကို လႊတ္ ဖို႔ မဖမ္း ရ။ ဖမ္းသူကိုထိ ေရာက္စြာ အေရးယူမည္"လို႔ေတာင္ အမိန္႔ထုတ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ဒါမွ "ဇီ၀ိတ ဒါန"အစစ္ပါဗ်"
ထိုကဲ႕သို႕ "ငွက္မ်ား၊ငါးမ်ား"လႊတ္ဖို႕ေရာင္းခ်ေနသူမ်ား၊၀ယ္ယူကာလႊတ္ေပးေနၾကသူမ်ားကိုျမင္တိုင္း-
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ကစားခဲ႔တာကိုသတိရမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က "ပုစဥ္း"ကေလးမ်ားဖမ္း၍ အၿမီးတြင္ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ကာ ေဆာ့ကစားခဲ႔ဖူးပါသည္။
"ပုစဥ္းကေလး"က အေပၚသို႔ျပန္တက္သြားလိုက္၊ ကၽြန္ေတာ္က အပ္ခ်ည္ႀကိဳးမွတစ္ဆင့္ေအာက္သို႔ ျပန္ဆြဲခ်လိုက္ႏွင့္
အားရေအာင္ေဆာ့ပါသည္။ကစားလို႔ ၀ ေတာ႔မွ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ပါ၏။
ထိုအခါ "ပုဇဥ္းကေလး"မွာ ဖမ္းထားတာၾကာေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ကၽြန္ေတာ္၏ေဆာ့ကစားမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊
မပ်ံႏိုင္။ ပ်ံမတက္ႏိုင္ရွာေတာ႔။
ထို"ငွက္ကေလးမ်ား၊ငါးကေလးမ်ား"အႀကိမ္ေပါင္းမည္မွ်အဖမ္းခံရ၍၊အႀကိမ္ေပါင္းမည္မွ်ၾကာၾကာပိတ္ေလွာင္ခံေနရေလသနည္း။ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ က ကေလးအျပဳအမူႏွင့္ ယခုျမင္ေတြ႕ရေသာ ထိုအျဖစ္တို႔ကို ျပန္လည္ႏိႈင္းယွဥ္စဥ္းစားမိသည္။
ငယ္ရာမွ ႀကီးလာသည္မွာေတာ႔ မွန္၏။သို႔ေသာ္ ဦးေႏွာက္၊စာနာစိတ္၊ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ေမတၱာတရားမ်ား ႀကီးလာပံုမရ။
ထိုသူတို႔သည္-သူငယ္ႏွပ္စားအေတြးအေခၚႏွင့္ သူငယ္ႏွပ္စားဘ၀အသိေလာက္သာ ၌ မွာပင္ရွိေနၾကေသးကလား။
ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ