ဒီႏွစ္သၾကၤန္

တစ္ႏွစ္ကူးသြားျပန္လည္း မေလးရွားမွာ ေသာင္တင္ေနဆဲမို႔ မေလးရွားမွာ သၾကၤန္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ဆင္ႏႊဲ ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးကို အမွတ္တရ ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။ သၾကၤန္အတက္ေန႔မွာ ပီတလင္းဂ်ာယာက ရတနာယာမ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက သၾကၤန္ကို သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဘုရားကန္ေတာ့၊ ဆရာေတာ္ကို ႏွဳတ္ဆက္ဦးခ်ျပီး၊ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔စားပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးစားျပီးေတာ့ ေရႊရင္ေအးကို အားေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ မနက္ဆယ္နာရီမွာ ဆရာေတာ္တရားေဟာ ပါတယ္။
ဆရာေတာ္က သၾကၤန္မွာ လူစံုတုန္း (အထူးသျဖင့္ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ခ်င္တဲ့လူငယ္ေတြ စုစုရံုးရံုးရွိၾကတုန္း) အေရးၾကီးဆံုး တရားအဆံုးအမေတြကို လိုရင္တိုရွင္းနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ စည္းကမ္း ရွိျပီး ယဥ္ေက်းမွဳကို ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ အမိ်ဳးဘာသာကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ ဆံုးမပါတယ္။ သီလလံုျပီး၊ ကိုယ္က်င့္ေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖင့္ သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အေလးအနက္ ဆံုးမပါ တယ္။  ဗုဒၵဘာသာျမန္မာျပည္ကို တကယ္ခ်စ္ၾကသူေတြ ဆရာေတာ္ဆံုးမတဲ့အတိုင္း ေနနိဳင္ၾကျပီဆို လံုေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေနၾကရင္ ကမၻာတည္သေရြ႕ ျမန္မာျပည္ဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားစုေနတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေနမွာပါ။ တျခားဘယ္ဘာသာ၀င္ကိုမွ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး လူသတၱ၀ါအားလံုးကို ကၽြန္မတို႔ ေမတၱာထားရမယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို တကယ္ျငိမ္းခ်မ္း ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူတိုင္းကို ခ်စ္နိဳင္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ ၾကိဳးစားရမွာပါ။ ရန္လိုမုန္းတီးမွဳေတြကို သၾကၤန္ေရနဲ႔ ေဆးေၾကာပစ္နိဳင္ၾကပါေစ။ ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္ အျမင္သစ္ေတြရလို႔၊ မတူညီကြဲျပားၾကသူေတြ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

တရားနာ ေရစက္ခ်ျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေန႔လည္စာ စားၾကပါတယ္။ သၾကၤန္းပိုး၀င္ ေနၾကသူေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာ ေရကစားေနၾကပါတယ္။ ကြာလာလမ္ပူက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာလို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း မရွိေတာ့ သူတို႔ေတြ ရတဲ့ေနရာက်ဥး္က်ဥ္းမွာ ပြဲျဖစ္ေအာင္ ကစားရပါတယ္။ အဆိုအကေတြေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ မ႑ခပ္တန္တန္ေလးကိုလည္း ေဆာက္ထား ပါေသးတယ္။ ေမ်ာက္ရွံဳးေအာင္ ေရေဆာ့ေနၾကေပမဲ့ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း မဟုတ္ၾကတာ စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။ သူတို႔ေရကစားေနၾကတာကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္မ၀င္ကစား ခ်င္စိတ္ေတာင္ျဖစ္မိပါတယ္။ အ၀တ္ေရစိုနဲ႔ အိမ္ျပန္ဖို႔ မျဖစ္နိဳင္လို႔ ထိုင္ပဲၾကည္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေရကစားတဲ့သူေတြ ေပ်ာ္ေနတာကိုျမင္ေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ မ႑ေပၚမွာေတာ့ အဆိုအကေတြနဲ႔ ပြဲျဖစ္ေနပါတယ္။ သံခ်ပ္ထိုးတဲ့ အစီအစဥ္လည္း ပါပါတယ္။

ဆိုၾက ကၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ သံခ်ပ္ထိုးတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အားလံုးပဲ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ သံခ်ပ္အဖြဲ႕က လူငယ္ငါးေယာက္ဟာ ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ ရဲရဲရင့္ရင္႔ရွိလွပါတယ္။ သၾကၤန္ပြဲလာ ပုရိတ္သတ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲ ဦးေႏွာက္ထဲကို  တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ စိမ့္၀င္သြားေအာင္ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ သံခ်ပ္တိုင္ၾကတာကို ကၽြန္မ သေဘာက်လို႔ ပန္းကံုးေပးခဲ့ ပါတယ္။ စင္ေပၚကလူေတြကို ပန္းကံုးတက္ေပးတာ ကၽြန္မအတြက္ ဒါပထမဆံုးအၾကိမ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းကံုးလား။ တစ္ကံုးကို ရင္းဂစ္ တစ္ဆယ္ေပးရတယ္။ ငါးေယာက္ဆိုေတာ့ ငါးဆယ္က်ပါတယ္။ ျမန္မာေငြနဲ႔ တြက္ရင္က်ပ္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ေပါ့။ ပန္းကံုးေရာင္းရတဲ့ေငြကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ျပန္လွဴတာဆိုေတာ့ ကုသိုလ္ရပါတယ္။ ဒီလူငယ္ေလးေတြ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် တိုင္းျပည္အတြက္ ပိုပိုျပီး အလုပ္လုပ္နိဳင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

သၾကၤန္ အၾကတ္ေန႔နဲ႔ အတက္ေန႔မွာ ဘာမွအလုပ္ျဖစ္ဘူး။ အလုပ္သြားတယ္။ တကယ္ဆို သၾကၤန္အတက္ ေန႔က ကၽြန္မေမြးေန႔။ ေမြးေန႔မွာ ကၽြန္မဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ၃၁ ႏွစ္ျပည့္တုန္းက တစ္ခါပဲ ေမြးေန႔လုပ္ဖူးတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ေသရာပါေလာက္တဲ့ ဒဏ္ရာတစ္ခု ရလိုက္တယ္။ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာ အရင္ကလိုပဲ ေမြးေန႔မလုပ္ပဲ ေနလိုက္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို တစ္မ်ိဳးစီေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္မကိုေမြးတာ သၾကၤန္ အတက္ေန႔ ညမွာဆိုေတာ့ ႏွစ္သစ္မကူးခင္ေလးမွာ။ ကၽြန္မက မိႆဖြား။ မိႆဖြားေတြရဲ႔ ဘ၀က ခက္ခဲပင္ပန္းတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေက်ာျပင္မွာ ေနပူခံမွဲ႕က ျပဴးေနတာပဲ။ အဲဒီမွဲ႔သာ မ်က္ႏွာေပၚမွာရွိရင္ ေတာ္ေတာ္လွမွာ။ သၾကၤန္အေၾကာင္းေျပာရင္း ေနပူခံမွဲ႔ဆီကို ေရာက္သြားတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔ ဘုရားမွာ လုပ္ေပးသြားျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကလန္း  မာဒူးမွာ မေလးရွားတရုတ္ ဗုဒၶဘာသာေတြက ေတာရေက်ာင္း (တရားရိပ္သာ) ေဆာက္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲ မွာ ေရႊတိပံုေစတီေတာ္နဲ႔ ပံုစံတူေစတီတစ္ဆူ တည္းထားပါတယ္။ ေယာဂီေဆာင္ေတြ အခ်ိဳ႕လည္းေဆာက္ထား ျပီးပါျပီ။ မေလးရွားေရာက္ျမန္မာေတြ မၾကာခဏ လုပ္အားေပးသြား ၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ၇ရက္သားသမီးမ်ား နာေရးကူညီမွဳအသင္း (ကပုန္း) က အသင္းႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္ လုပ္အားေပး သြားဖို႔စီစဥ္ၾကပါတယ္။ လုပ္အားေပးေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔ သက္သတ္လြတ္ ခ်က္ျပဳတ္လွဴဒါန္း ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ လိုက္သြားျပီး လိုတာေလးေတြ ကူလုပ္ေပးရံုပါ။ ကၽြန္မကို လိုက္ဖို႔ေခၚတဲ့ အန္တီညိဳက တို႔ဟူးသုတ္ လွဴပါတယ္။ တို႔ဟူးကို အိမ္မွာက်ိဳ၊ လိုတဲ့အဆာပလာေတြ သယ္သြားျပီး ဟိုေရာက္မွသုတ္တာပါ။ တျခားအဖြဲ႔ေတြက ပဲငါးပိခ်က္၊ ပဲကုလားဟင္းနဲ့ မွိဳကန္းစြန္းေၾကာ္ အသီးသီး ခ်က္ၾကပါတယ္။ ေစတနာလည္းေကာင္း၊ အခ်က္အျပဳတ္ကလည္း ေတာ္ၾကေတာ့ ဟင္းေတြအားလံုး စားေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္စားဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မခ်က္တတ္တဲ့ ကၽြန္မ အားရပါးရ တြယ္လိုက္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းတာ။
ေန႔လည္စာ စားေသာက္  သိမ္းဆည္းျပီးေတာ့ လုပ္အားေပးျပန္စၾကပါတယ္။ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္အားလာေပးတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားအလွကို ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြ မွီနိဳင္မလဲ။ ျမန္မာႏွစ္ သစ္ကူးတဲ့ေန႔မွာ အပင္ပန္းခံျပီး လုပ္အားလွဴၾကတာ အလြန္ကို မဂၤလာရွိပါတယ္။ ေငြေၾကးတတ္နိဳင္တဲ့ တရုတ္ေတြရဲ႕ သာသနာျပဳအလွဴမွာ ျမန္မာေတြက လုပ္အားဒါနနဲ႔ ပါရမီျဖည့္ၾကတာ ၀မ္းေျမာက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ေတာရရိပ္သာေဆာက္လွဴဖို႔ ေျမ၀ယ္တဲ့ တရုတ္သူေဌးက အတိတ္ပါရမီ အားေကာင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ လို႔ဆိုရပါမယ္။ သမဓ ၀ိပႆနာ အေၾကာင္းေတြ သူေတာ္ေတာ္သိပါတယ္။ သမာဓိအားေကာင္း ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ တစ္ဦးပါ။ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ အိမ္ေထာင္မျပဳတဲ့ လူပ်ိဳၾကီး။ အိပ္မက္ရလို႔ ဒီရိပ္သာေက်ာင္းကို ေဆာက္လွဴတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ မေလးရွားမွာ  ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ မွီခိုတဲ့ တရုတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနကလည္း ၀မ္းေျမာက္စရာပါ။
ဒီႏွစ္သၾကၤန္ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အကိ်ဳးရွိတာေလးေတြ လုပ္ျဖစ္လိုက္တဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကေန လာျပီးဆံုဆည္းၾကသူေတြ တရြာတည္းသား တနယ္တည္းသားေတြလို ရင္းႏွီး သြားၾကတာ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာအလွပဲမဟုတ္လား။ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အေစးကပ္ၾကတဲ့အခါ စုေပါင္းအလုပ္လုပ္ရတာ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္း အလုပ္လည္းျပီးေျမာက္ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္မွာ ညီညြတ္ျခင္းရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို စားသံုးလိုက္ရလို႔ ၀ါဂြမ္းကိုဆီထိသလို ၾကည္နဴးပီတိျဖစ္မိတဲ့အေၾကာင္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မွတ္တမ္းေရးလိုက္ ပါတယ္။