အျမင္မွန္ရျခင္းဆိုတာ...

ဒီေန ့ေရးခ်င္တာကေတာ့ “ အၿမင္မွန္ ရၿခင္း " နဲ ့ ဆုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ ငယ္ကတည္းက ခဏခဏ ေၿပာေနက် စကားေလးရိွပါတယ္။ “ မင္းေတာ့ အၿမင္မွန္ ရသင့္ၿပီ ထင္တယ္"တုိ့။ ခုထိ “ သူကေတာ့ အၿမင္မွန္ မရေသးဘူးေလ"။ ကုိယ့္အမွားကုိယ္ ၀န္မခံေသးတုိ ့ဘာတုိ ့ ေၿပာေလ့ရိွတယ္ေနာ။ ဒါေပမယ့္ ဘာကုိအၿမင္မွန္လို ့ ေခၚမွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ မေတြးဖူးခဲ့ဘူး။ “ခုေတာ့သိၿပီ "လို ့ေၿပာရပါမယ္။ တုိ ့ေတြဟာ တစ္သံသရာ လံုးက အၿမင္မွား ဒိိ႒ိ ေတြနဲ႔ပဲ ဘ၀စက္လည္ေနခဲ့ၾကတာေနာ္။ ေၾသာ္ ဘာေတြအၿမင္မွားေနသလဲ။ ဒီရထားတဲ့ ခႏၶာ(၅)ပါးကုိ ရုပ္၊ နာမ္ တရားေတြပါလားလို ့ဥာဏ္နဲ ့ မၾကည့္တတ္ခဲ့ေတာ့ တကယ့္အရိွတရားေတြ အဟုတ္ေတြထင္လုိ႔ တပ္မက္စြဲလမ္းေနတဲ့ တဏွာဟာ ကုိယ့္ကုိ သံသရာေခ်ာက္က မတက္လာႏုိင္ေအာင္ တြန္းခ်ခဲ့တာေပါ့။ အဲလို အ၀ိဇၨာဖံုးျပီး အေမွာင္က် ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ကုိ ႏွေၿမာစရာပါလားေနာ္။

ဒီ သံသရာ ဆင္းရဲကုိ အမွန္တကယ္ သိၾကရင္ေတာ့ ေက်ာခ်မ္းစရာပါပဲ။ ရုပ္၊ နာမ္ သဘာ၀ကုိ ထုိးေဖာက္ ၿမင္ႏိုင္တဲ့ အသိဥာဏ္ေလး မရိွခဲ့ၿခင္းဟာ အရမ္းကုိ ေၾကာက္စရာေကာင္းလို့ေနပါၿပီ။ ေၾသာ္ ပုဂၢဳိလ္ ၊ သတၱ၀ါ ၊ ေယာက္်ား ၊ မိန္းမ ၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္ ၊ လိပ္ၿပာ …ဒါေတြ အားလံုးကုိ တကယ္အရိွ ထင္ၿပီး ဒီအေပၚမွာ မူတည္လုိ ့ၿဖစ္လာတဲ့ အကုသုိလ္ေတြက တစ္ေန ့တစ္ေန့ေတာ့ တၿပဳံတမၾကီးကုိပါပဲလားေနာ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြကုိ ၿပန္ေတြးမိတုိင္း ၾကက္သီးထမိပါတယ္။ ေၾသာ္ ကံသီလို႕သာေပ့ါ။ အၿမင္မွား ၿခင္းေဘးကလြတ္ခဲ့ရပါၿပီ။

တကယ့္ အရိွ တရားကေတာ့ ( ပရမတၱတရား ) စိတ္ ၊ ေစတသိတ္ ၊ ရုပ္ ၊ နိဗၺာန္သာလွ်င္ ၿဖစ္တယ္ ။ ဒီပရမတၱ တရားေတြကုိ အ၀ိဇၨာ မ်က္လံုးနဲ႔ေတာ့ မၿမင္ႏုိင္ပါဘူး။ အ၀ိဇၨာဖံုးေနသမွ်ကေတာ့ ဒီပရမတၱတရားေတြကုိ ေရွ ့က ပိတ္ဆို႕ထားတဲ့ ပညတ္ေတြ အေပၚသာ အဟုတ္ထင္ၿပီး ဒါကုိပဲ အၿမင္မွန္လို ့ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ၀ိဇၨာဥာဏ္ မ်က္လံုးနဲ ့ ထုိးေဖာက္ၾကည့္မွ ၿမင္ႏုိင္မွာမို ့ အဲလို ၿမင္ႏုိင္ၿခင္းကုိသာ“အၿမင္မွန္"လို ့မွတ္ ပါတယ္ေနာ္။ ဒါကုိ ၿမင္ႏုိင္တဲ့ ဥာဏ္ေလး ရိွေနသူသည္ အၿမင္မွန္ ရသူပဲေပါ့။

ဒီလုိ အၿမင္မွန္မ်ဳိး ရရင္ေတာ့ ဒီပုဂၢဳိလ္ဟာ သံသရာက အၿပီးတုိင္ လြတ္ေၿမာက္ေတာ့မယ့္ ပုဂၢဳိလ္လို႔မွတ္ေပေတာ့ ။ ဒါမွ မဟုတ္လည္း တကယ့္ကုိ လြတ္ေၿမာက္ၿပီးသား ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိး ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္လ႔ုိ ဒီပညတ္တရားေတြေပၚမွာ အရိွထင္ၿပီး ဒါက ငါ့သား ၊ ငါ့သမီးနဲ႕ တၿခားလူေတြ အေပၚတင္မက ကုိယ့္ကုိကုိယ္ပါစြဲေနေတာ့ မွားၿပီးရင္း မွားေနၿပီေပ့ါ။ ဒီစြဲလမ္းမွဳ႕ တဏွာ ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ကုမရတဲ့ ေရာဂါၾကီးနဲ ့တူပါတယ္။ ဒီေရာဂါဆုိးၾကိီးဟာ ဘုရားမွန္းမသိ၊ တရားမွန္းမသိ၊ သံဃာမွန္းမသိတဲ့ ပုထုဇဥ္အရုိင္းေတြကုိ အေပၚစီးကေန ေအးေအးသာသာေလး အႏုိင္ယူ ဖိစီးေနတာကုိပဲ သူတုိ ့က သာယာေနၾကတယ္ေလ။ ဒါသည္ပင္ အမွန္ကုိ မသိၿခင္း အ၀ိဇၨာ ဖံုးခံေနရတာပါပဲ။

ဥာဏ္ၾကီးတဲ့ လူေတြ ကေတာ့ ဒီေရာဂါဆုိးၾကီး ရေနၿပီ ဆုိတာ သိလိုက္တာနဲ ့ ေပ်ာက္ကင္း ေစမယ့္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာ တရားေဆးကုိ အၿမန္ေသာက္ ေနၾကပါၿပီ ။ ၿမစ္ပြားနာသည္ စကၠန္ ့နဲ ့အမွ် ပြားေနတာမုိ ့အခ်ိန္မီ ကုဖုိ ့ေတာ့ အေရးၾကီး ပါတယ္ေနာ္ ။ ေၾသာ္ တုိ ့ေတြရဲ့ ရုပ္ခႏၶာၾကီး ဟာ ေရာဂါ မ်ဳိးစံု ႏိွပ္စက္တဲ့ အခါ ပူပန္ေသာက ေတြနဲ ့ ေရာဂါဒဏ္ ကုိ ခံေနၾကရင္ ဒီတဏွာရဲ့ ႏိွပ္စက္တာကုိ ခံေနရတဲ့ နာမ္ခႏၶာေလးခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ အခံရေတြ ခက္ေနမလဲ စဥး္စား သာ ၾကည့္ေပေတာ့ ။ ဒါေပမယ့္ ေရာဂါ ရိွရင္ ေဆးရိွပါတယ္ ။ ေရာဂါရိွမွန္း သိမွ ေဆးကုလို ့ရမွာမုိ ့အၿမန္ဆံုး ကုသခံၾကဖို ့ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ ။

တကယ့္ အရိွတရားၿဖစ္တဲ့ ရုပ္ နာမ္ တရားေတြကုိ ထင္ရွားစြာ ဥာဏ္နဲ ့သိၿမင္လုိ ့သူတုိ႔ရဲ့ ၿဖစ္ၿခင္း၊ ပ်က္ၿခင္း ေတြကုိ အတုိင္းသားသိေအာင္ သတိေလးနဲ ့ ေစာင့္ၾကည့္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဥာဏ္ေတြ ထင္ရွားလာၿပီးရွင္းလင္းလာပါလိမ့္မယ္။ ရုပ္၊နာမ္တရားေတြကုိႏြားႏို႕အၿဖစ္ၿမင္ျပီး၀ိပႆနာ ထင္းစ ေတြနဲ ့အားေကာင္းေကာင္း ရိႈ႕ႏုိင္ရင္ေတာ့ မလုိင္ နဲ ့တူတဲ့ ဥာဏ္ ေတြ တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္ တက္လာမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေနမွ လကၡဏာေရး (၃)ပါး ကုိ ထင္ရွားစြာ သိၿမင္တဲ့ ဥာဏ္လည္း ေပၚလာမွာပါ။

ေၾသာ္ ဒီခႏၶာၾကီး က တကယ္ေတာ့ ပညတ္ ခႏၶာၾကီး ပါလား။ တကယ့္ ပရမတ္ကေတာ့ ရုပ္ ၊ နာမ္ သာရိွပါလား ။ ဒီရုပ္နာမ္ေတြ ကို ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့လည္း စကၠန္႔မလပ္ေအာင္ ပ်က္စီးေနတာေတြ႔ရေတာ့..ေၾသာ္ ၿမဲတဲ့ အရာရယ္လို ့ဘယ္လိုမ်ား ရွာရပါ့မလဲေနာ္။ ဒီမၿမဲၿခင္းကုိ ေက်ာ္လြန္လို ့တကယ့္အရွိ နိဗၺာန္၊ မအုိ၊ မနာ၊ မေသတဲ့နိဗၺာန္သို ့သာရုန္းထြက္ ႏုိင္သြားတယ္ ဆုိရင္ ေတာ့ အုိ၊ နာ၊ေသ ဇာတ္သိမ္းရာသုိ ့မ်က္ေမွာက္ၿပဳႏုိင္သြားၿပီမုိ႔ အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ အၿမင္မွန္ေလး ရိွဖုိ႔သာ ၿဖစ္ပါတယ္ေနာ္။ ပညတ္ကုိ ဖယ္ခြာလို ့ပရမတ္ကုိ ၿမင္ႏုိင္သမွ်အၿမင္မွန္ၿပီမို ့အစြဲေတြကုိ အာရံုၿပဳတုိင္း စြဲစရာ ေတာင္ရွာမေတြ႔ နိဳင္ေအာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ကုိ ပ်က္ၿပေနမွာမုိ ့ဘာမွမရိွၿခင္းပင္ တကယ့္အရိွပါလားလို ့အၿမင္မွန္မွစလို ့ ဥာဏ္အလင္း ရေစဖုိ ့ၾကဳိးစားႀကပါစုိ႔လို ့သာ တုိက္တြန္း လိုက္ရပါေတာ့သည္။